Þjóðviljinn - 12.01.1954, Blaðsíða 10

107 — ÞJÓÐVÍLJINN — Þriðjudagnir 12. 'januar 1954
Selma Lagerlöf:
Örlagahringuriim
24. dagnr
1 ekki hægt að meina honum þaö lítilræði.
i Jungfrúin sem varö aö fara inn í búrið til aö titra og
skjálfa í friöi fyrir stúlkanum í hvert skipti sem hún
hafði r-'éð hershöfðingjann hefði gjarnan viljað aö hann
hefði minni áhuga á Heiðarbæ. En henni var Ijóst, að
flestir ] f jölskyldunni heföu sáknaö hans.' :
‘ Til dæmis sat fólkið yfir vinnu sinni að kvöldlagi.
Allir vcru að spinna eða sauma' þá þraut stundum
lestrare^nið og umræðu.únið líka. Allt í einu rak ein
stúlkan upp angistaróp. Hún hafði séö andlit, nei, varla
meira en tvo tanngaröa upp við gluggann. Það var kveikt
- á ljóskcri í skyndi, útidyrnar voru opnaðar, allar stúlk-
urnar og fríherrafrúin í broddi fylkingar þustu út til aö
leita að friðarspillinum. En auðvitað var ekki hægt að
finna neinn. Fólk fór aítur inn, dró fyrir gluggana,
yppti f.xlum og sagði, að þetta hefði sjálfsagt veriðhers.-
höfðingmn. En viö þetta höfðu allir vaknað. Fólk hafði
fengið umræðuefni, rokkarnir voru þeyttir á ný, það
var macaö og skrafað.
Öll fjölskyldan var sannfærð um, að strax og fólk
hefði rýmt matsalinn á kvöldin, legöi hershöfðinginn
salinn i.ndir sig og þar væri hann að finna ef einhver
þyrði að fara þangaö inn. Og enginn hafði neitt á móti
því að hann hefðist þar við. Jungfrú Spaak hélt að þeim
þætti notalegt til þess að vita, að hinn friðlausi for-
faðir þtirra gæti leitað hælis í hlýrri og góðri stofu.
En nershöföinginn æt'aðist til að salurinn væri í röð
og reglu þegar skilið var við hann undir nóttina. Á
hverju kvöldi sá jungfrúin að fríherrafrúin og dæturnar
' tíndu saman vinnu sína og báru hana burt með sér,
rokkar og saumagrindur voru einnig fluttar inn í annað
herbergi, Ekki svo mikið sem þráðarspotti var skilinn
eftir á gólfinu.
Jungfrú Spaak, sem s-"af í kamersinu fyrir innan sal-
inn, vaknaði eina nóttina við það að einhverju var þeytt
í vegginn sem rúmið stóð við og síðan valt það eftir
gólfinu. Hún var tæplega búin að átta sig fyrr en ein-
hverju var þeytt í vegginn á ný, sem valt síðan eftir
gólfinu. og þetta var endurtekið tvisvar 1 viðbót.
— Guð minn góöur, hvað er hann nú að aöhafast
þarna inni? stundi hún, því að henni var ljóst hver var
valdur aö þessum hávaöa. Henni var alls ekki um þetta
nábýli. Hún lá í einu svitabaöi alla nóttina af ótta við
að her.jhöföinginn kæmi inn til hennar og tæki á henni
með járnköldum krumlum.
Hún tók bæöi eldabuskuna og stofustúlkuna með sér
næsta morgun,þegar hún fór inn í salinn til að aðgæta
, hvað kumiö hefði fyrir. En allt var í réttum skoröum,
ekkert hafði verið fært úr stað, en á gólfinu lágu fjög-
ur epli. Æjá, fólkið hafði setið og borðað epli við eldinn
kvöldið áður, og fjögur epli höfðu gleymzt á borðinu.
En þao hafði ekki veriö hershöfðingjanum að skapi.
Jungfrú Spaak þurfti að gjalda fyi’ir hirðuleysi sitt með
andvökunótt.
Á hinn bóginn gat jungfrú Spaak aldrei gleymt því,
að einu sinni sýndi hann henni raunverulegt vinarbragð.
Það Iiafði verið samkvæmi á Heiðarbæ, matarveizla og
margir gestir. Jungfrú Spaak hafði haft 1 mörgu að
snúast, steikur voru á öllum teinum, skorpukökur, og
tertur í. ofninum, súpupottar og sósukönnur yfir eld-
inurn. Og ekki nóg með það. Jungfrúin þurfti einnig að
véra inni í salnum og iíta eftir dúkuninni, taka við
siifrinu sem fríherrafrúin sjálf rétti henni, sjá um að vín-
1 ið og Öiið væri sótt niður í kjallarann og aö kertin færu
vel í stjökunum. Og þegar tekið er tillit til þess að
eldhúsið á Heiðarbæ var í útbyggingu og það þurfti að
' hlaupa yfir húsagaröinn til aö komast þangað, og viö
þetta tækifæri úði ails staðar og grúði af gestum og að-
fengnu þjónustufólki, þá gefur að skilja, að það þurfti
duglega konu til aö standa fyrir öllu saman.
En ailt fór fram með hinni mestu prýði. Það voru
! engin íingraför á glösunum, skorpukökurnar ' ekkert
klesstar. ölið var freyðandi, súpan mátulega krydduð og
kaffið mátulega sterkt. Jungfrú Spaak hafði sýnt hvað
í henni bjó, og fríherrafráin sjálf hafði hrósað henni og
sagt að betur væri ekki hægt að gera þetta.
En svo kom afturkippurinn hræðilegi. Þegar jungfrúin
ætlaði að skila fríherraírúnni aftur silfrinu, vantaði
tvær skeiðar, eina matskcið og eina teskeið.
Allt komst á annan endann. Ekkert verra gat komið
fyrir á þessum tíma en að silfur hyrfi. Það varð uppi
fótur cg fit á Heiðarbæ Það var ekki gert annað en
leita. Menn minntust þess að flökkukerling hafði komiö
í eldhúsið sjálfan veizludaginn og menn voru þess al-l
búnir að elta hana norður í Finnmörk til að hafa upp
á henri. Allir urðu tortryggnir og ósanngjarnir. Mat-
móðirin tortryggði ráðskonuna, ráðskonan þjónustu-
stúlkurnar, þjónustustúlkurnar hver aðra og allan
heiminn. Hver á fætur annarri sást útgrátin, vegna þess
&ð hún hélt aö hinar stúlkurnar héldu að hún hefði
tekið skeiöarnar tvær.
Þetta hafði haldið áfram í nokkra daga, ekkert hafði
fundizt og jungfrú Spaak var miður sín af örvæntingu.
Hún hafði farið út 1 svínastíu og gramsað í svínamatn-
um til þess að athuga, hvort skeiðarnar hefðu flækzt
þangaö. Hún hafði íarið upp í fatageymslu stúlknanna
og í lanmi skoðað í kistur þeirra. Allt hafði verið ár-
angursiaust og nú vissi hún ekki, hvar hún gæti leit-
að víðar. Hún varð þess vör að fríherrafrúin og allir í
húsinu tortryggðu hana sem var ókunnug. Hún fann að
henni yrði sagt upp starhnu, ef hún segði því ekki upp
sjálíkrafa.
Jungfrú Spaak stóð hálfbogin við eldavélina og grét
svo að tárin féllu snarka.xdi niður á heita vélina, en þá
fannst henni allt í einu að hún þvrfti að snúa sér við.
Hún gei ði það og sjá; þarna stóð hershöfðinginn upp við
Skemmtilegt breytingaborð
Hér kemur
mynd af
skemmtilegu
og frmnlegu
borði, sem er
hægt að ger-
breyta. Á
stærri mynd-
inni sést það
sem lágt
borð fyrir
framan sófa.
Það virðist
vera látlaust
en áð vísu dá-
litið þung-
lamalegt. Það
er hægt að
sitja í mak-
indum við
borð af þessu
tagi. Það er
ekki á því að
sjá að það
megi notasem
borðstofu-
borð, en þó er því þannig varið. Sem kaffiborð stendur það
nefnilega ekki á fótum heldur á plötum, og þegar á að breyta
borðinu er hinum raunverulegu fótum, sem festir eru undir
torðplötunni, hleypt niður og um leið er borðið komið upp í
venjulega matborðshæð. Þetta getur verið þægilegt borð í stofu
sem bæði er notuð sem setustofa og borðstofa.
É&SIH ';i
.. ^_ o
OCCAMW4
Eg hef verið moð kvef síðustu
þrjú árin.
Veslingur — veiztu þá ekki nð
koníak er bezta meðal gegn
kvefi?
Það er nú einmitt það sem ég
uppgötvaði fyrir þremur árum!
* * *
Þér fullyrðið sem sagt að þér haf-
ið ekkl skotið hreininn sem lög-
reglan fann hjá yður?
Herra dómari, ég skyldl leggja
sáluhjálpareið út á a<5 ég r held
ekki að ég hafi ekki skotið hann.
Þér veröið að tala skýrar.
Eg get lagt eið út á að óg held
áreiðanlega að ég hafi ekki skotiS
hreininn.
Þetta verður verra og verra. Þér
verðið að sverja að annaðhvort
haflð þér slcotið dýrið eða ekki.
Já, það sltal ég gera.
Knapi nokkur í Lundúnum trúði
vini sínum eitt sinn fyrir því að'
hann gæfi hesti sínum st.undum
ofurlitinn viskísnaps fyrir veð-
hlaup.
Og sigrar hann þá oft? spurði
vinurinn.
Nei, svaraði knapinn, en hann er
kátasti hesturinn á allri brautinni.
Kragi og hattur
Dálítill hvítur kragi og hatt-
ur við úr samskonar skinni get-
ur verið fallegt við svarta
kápu. Á flíkinni á myndinni
er notað hermelín í hvort-
tveggja, en það er alltof dýrt
fyrir almenning, og vel er hægt
að notfæra sér sömu .hugmynd
á kanínuskinn. Þetta getur ver-
ið fallegt, en hentar þó einkum
ungum stúlkum. 4
Ódýr plata ylisr rúmið
Einn lesandi okkar hefur sent
góða tillögu um plötu til að
hafa yfir rúmi þegar einhver
liggur rúmfastur.
Hann keypti krossviðarplötur,
lítið eitt breiðari en rúmið,
festi mjóa lista neðan á hana
að utanverðu, svo að hægt er
að renna henni til ofan á rúm-
inu. Svona rúmplata er ódýr
og hún .er börnum til mikillar
ánægju þegar þau liggja rúm-
föst. Börnin borða við hana,
teikna við hana, leika sér með
leikföngin sín á henni og þegar
þau hætta að leika sér geta þau
ýtt borðinu niður að fótagafli
og lagt sig út af.
Einnig er hægt að festa lista
kringum plötuna áð ofan til
þess að mynda brún, sem kem-
ur í veg fyrir að smáhlutir
renni út af plötumii og niður
í rúmið.