Þjóðviljinn - 14.02.1954, Blaðsíða 4

4) —- ÞJÓÐVILJINN — Stuuiiidagur 14. feÍM'úai’ 1964 ■—
r ' r"''' m Mjf J
f,

Hollendingt
CPTAJJA 1958
PIRC KUPPER
(Júgúsl.) (Sviss)
1. f2-f4 Rg8-f6
1. e7-e5 leiðir taflið inn á allt
aðrar brautir. Nú kemur fram
hollenzk vörn, þar sem skipt
er um lit, og þar hefur leikur-
inn, sem hvítur á fram yfir,
rriikið að segja.
* 2. Rgl-f3 d7-d5
3, e2-e3 ff7-g6
í 4. b24>3 Bf8-g7
5. Bcl-b2 0-0
1 6. Bfl-e2 b7-bC
7. 0-6 Bc8-b7
8. Ddl-el c7 -c5
9. Rf3-e5 Rf6-<17
Ágætur leikur — hvítur undir-
bjó g2-g4, en sá leikur er

É% Ritetjórii Guðmunciur Arnlaugsson
'1
ekki ráðlegur nú vegna Dc7.
10. Be2-f3 1W8-c7
11. d2-d4!
11. Rd3 á ekki við fyrirætlanir
ihvíts: Deikurinn felur í- sér peðs
fóm, sem svartur getur naum-
ast þegið: 11. -cxd4 12. exd4
Dxc2 13. Ba3 He8 14. Rc3, eða
13. Bc3 og svartur er kominn
út á hálan ís.
11. e7-e6
.12. Rbl-d2
13.
14. Bg4xe6f
15. d4xe>5
f6xeö
Kg8-h8
Þetta er staðan, sem hvítur
stefndi að. Fyrir manninn á
hann tvö peo og nokkrar líkur
á, að unnt sé áð nota þau sem
högg\>opn í orustunni.
16. De7-c6?
Skákin er ekki sérlega vanda-
söm fyrir skýrandann, drottn-
ingin hopar aftur til c7 • í 20.
leik og þar með er svartur bú-
inn að tapa tveimur leikjum.
Rétta leiðin var 15. -He8 16.
Bh3 Rf8 og t.d. 17. Rf3 Rc6
18. Dh4 Re7 19. Rg5 Rf5. Þá
væri hvítu peðin stöðvuð um
sinn, og svartur ætti talsverðar
líkur á að komast fram úr vand
ræðunum. Híns vegar mundi
tæpast duga að skila manninimi
aftur með 16. -Rxe5.
20. g2-g4 Dc6-c7
Til þess að koma i veg fyrir
hugsanlega skák.á f7.
21. Bh3-g2 Bc8-b7
22. Hal-dl Ra6-b4
Nú tapar svartur peðinu á d5,
en Had8 dugði heldur ekki
vegna 23. f5! t,d. 23. -Bxe5 24.
fxg6 Rxg6 25. Dh5 Hf8 26. Re6
Dd6 27. Rxf8.
23. c2-c3
24. Bg2xd5
25. c3-c4
Rt»4-c6
Rc6-d8
h7-h6
16. Be6-h3
17. Rd2-f3
18. Del-h4
19. Rf3-g5
Rb8-a6
Hf8-e8
Rd7-f8
Bb7-c8
Leiktap á ný, en svartur er í
vandræðum vegna f4-f5, sem
vofir yfir.
Nú tapar svartur þegar í stað,
en hann átti ekki tiema ran illt
að velja.
26. f4-f5! gðxfo
Gallinn á 25. leik svarts er sá,
að nú getur Iiann ekki leikið
Bxe5 vegna Dxh6f.
27. g4xf5 He8xe5
28. Bd5xb7
Þessi röð leikjanna er bezt. Eft-
ir 28. Bxe5 Dxe5 29. Bxb7
Hb8 á svartur völ á skák á e3.
28. • Rd8xb7
29. Bb2xe5 Bg7xe5
30. Dh4xh6t Kh8-g8
31. f5-f(i! og svartur
gafst upp.
Skýringarnar eru teknar eftir
Euwe, en stjttar til muna.

iBoðið stendur! Sé íeikið 12.
-exd4 13. exd4 Dxc.2 14. Rdc4!
á hvítur gott tafl.
12. Í7-Í6
13. Bf3-g4!
ÍBetra getur það varla verið!
Hefði hvítur tapað þessari skák,
imundu gagnrýnendumir hafa
verið á einu máli um það, að
.fómi*i væri út i hött. Nú gengur
hvit að óskum. og þá er sú á-
lyktun dregin, að svartur hefði
átt að hafna tilboðinu. Svona
eru skákvísindin!
ftját í 3. leik.
10.
abgdefgh
Tvennir eru búningarnir,
hugmyndin ein.
Fyrir hálfum mánuði voru
birt hér tvenn tafllok gerð um
sömu bugmynd, og í dag koma
tvö skákdæmi, sem eins er á-
statt um. Þau eru eftir Svein
Halldórsson.
Mát í 3. leik.
„Lausn .á 11. síðu
Um óskriíað blað og leturborð á ritvélum — Að
hugsa á spánýja ritvél — Nokkur minningarorð um
góðan grip
MÍNAR skelfileg'ustu stundir
eru þær, þegar ég sezt að rit-
vélinni eins og núna og í
henni er aðcins óskrifað blað
og ekkert bréf til Bæjarpósts-
ins hefurf borizt. Þá horfi ég
fyrst iengi á hvíta blaðið, færi
það ef til vill dálítið til, horfi
síðan drykklanga stxmd á rit-
vélarlyklana ef ske kynni að
þeir gætu blásið mér ein-
hverju í brjóst. En hið eina
sem mér dettur í hug meðan
ég horfi á þá er frumvarpið
hans Jónasar Ámasonar um
samræmingu leturborða á rit-
vélum. Ef ég man rétt þá
náði það fram að ganga, en
sermilega verður þess langt að
bíða að allar ritvélar verði
komnar með sams konar letur-
borð, því að gömlu ritvélarn-
ar eru eiginlega aldrei tekn-
ar úr notkrm, — það er svo
erfitt að sætta sig við að
þetta afgamla apparat sem
maður fékk fyrir slikk til að
læra á hér á árunurn og hef-
ur síðan fylgt manni gegnum
þykkt og þunnt. sé ekki ieng-
ur nothæft, — og þótt maður
ráðist í kaup á splunkuiiýrri
ritvél sem hefur alla þá kosti
sem eina ritvél rnega prýða,
þá hættir maður samt ekki að
viður :enyr. tilveru göjnlu vél-
arinnar og ef maðar þarf að
skrifa eitt hvað reglulega inni-
legt og viðkvrémt mál, þá trú-
ir maður nýju .vélinni ckki
fyrir því, heldur leitar á náð
ir goinlu vinkorumnar, sem lief
ur verið manns andlega rusla-
kista gegnum áxin og tekið
við manns levmdustu hugsun-
um. Það er svo undarlega erf-
itt að hugsa á spánnýja rit-
vél, jafnvel þótt hún sé með
straumlínulagi og tabulator.
★
OG ÞAÐ ætiar að fara svo,
að Bæjarpósturinn verði í
þetta sinn eins konar eftir-
mæli um gömlu ritvélina míua,
sem hafði lifað sitt fegursta
Þegar hún komst í mínar
hendur fyrir tiu eða tólf ár-
um. Okkar samskipti hófst
með því að ég þurfti að skrifa
á hana tuttugu sinnum asdfgf
og þlkjhj, — það var fyrsta
æfingin í blindskrift, og það,
væri synd að segja að okkur
hefði samið vet Í fjæst í stoð.
Þá hefði mig ekki órað fyrír'
að okkar samskipti ættu eftir
að verða. svona náin, en nú er
svo • komið að ég má vart
hugsa til þeirrar stundar þeg-
ar hennar hiutverki er lokíð
og ekkert bíður hennar ann.að
en haugarnir, en því miður
nálgast sú stund óðflnga. Þeg-
ar broddurinn er farinn vcg
allrar veraldar, miii'bilið úr
lagi gengið, .valsinn ekki leng-
ur nema nafnið og allir rit-
vélaviðgerðarmann bæjarins
hafa gefið hana upp á bátinn
má víst með sanni segja nð
öll von sé úti. Og þesa vegna
vei’ða þessi cfrirmæli um hana
sjálfa, hennar .síðasta afi.ek
um dagana., svanasöngur henn
ar, og eftir verður aðeins-
minningin. ,.um grip sem var
góður ssaíian hapn cntist.
Sjöhigur a morgun:
ingibergur iriöiiiiessis.
Á morgun á Ingibergur Hann-
esson, verkamaður, Hjálm-
holti í Vestmannaeyjum sjö-
tugsafmælL
Þó að nafni hans liafi ekki
verið hampað af ritstjórum
dagblaðanna, hvorki af sam-
herjum né mótherjum, hefur
þáttur hans í íslenzkri stjóm-
málasögu, síðustu áratugina,
eigi verið minni en margra
þeirra, sem svo að segja dag-
lega eru þar til tiefndir. Ekki
er það þó vegtia þess að hann
hafi minnstu tilhneigingu að
skjóta öðrum fyrir sig -sem
skiidi, heldur vegna hins, að
hann einsog reyndar fjölmarg-
ir ísl. verkamerm, hefur ver-
ið einn þeirra traustu hym-
ingai’steina, sem róttæk og
sókndjörf verkalýðshreyfíng
hefur byggt og byggir enn
hann dag í dag tilveru sína á.
Mér er vel kunnugt um það,
að hann hefur allt frá því að
verkalýðshreyfingin í Vest-
mannaeyjum tók sín fyrstu
hikandi og fálmandi skref,
verið með í göögnnni. Byrjun-
in var erfið. Á tímum kreppu
og atvinnuleysis varð hann á-
samt hmum fáu stéttvísu og
róttæku verkamönnum hai’ka-
lega fjTÍr barðinu á ofurvaldi
atvinnui’ekendanna ótaldar
em þær ferðir sem Ingibergnr
hefur átt á vinnustöðvar, þar
sem atvinna stóð til boða, en
orðið að snúa frá aftur rækur
af verkstjórum vegna stjóm-
máiaskoðana sinna. Enginn:
seiíi ‘ til iirekfitr muia ..dirfast
að væna Ingiberg um að hann
sé liðleskja, að hvaða" verki
sem hann gengur. — En f jöl-
skyldan sat við skarðan hlut.
En engar ofsóknir, engin
svigurmæli þeirra verkamanna
sem „voru í náðinni“, högguðu
afstöðu hans til samtakanna.
Aldrei hefi ég vitað til þess,
’ eða orðið þess var, að hann
legði fæð á stéttarfélaga sína
,,í náðinni". En ósþar’t lét
hann i Ijós við þá skoðun
sína á skilningsleysi þeirra, á
eigjn samtökum.
Skapfesta og siðferðisþrek
félaga In gibergs Hannessonar,
og skilnhigur hans á því hvar
hann er í sveit settur í auð-
valdsþjóðfélaginu, er að kalla
má með eindæmum.
Þessir dyggðir hans og
skarpskyggni valda því, að á
þessum tímamótum getur
haim með stolti litið yfir far-
inn veg. Og það sem ánægju-
legast er. Hann hefur gefið
fjölmörgum stéttarfélögum
sínum og öðrum samherjum
slíkt fordæmi, að í dag lita
■þeir til. hans með virðingu og
þakklæti í huga.
Fórnir þínar félagi Ingi-
bergur hafa ekki verið unnar
fyrir gýg.
Megi íslenzka verkalýðs-
stéttin ávallt eiga sem flesta
slíka.
ísleifur Högnason.
Til Ingibergs
í Hjálmholti ]
Beztur allra eyjaskeggja. ,
Ingibergur.
Geguum fárlegt fýlaþvargið
féJUtótu' kllfið sjotugt bjargié.
Undir þínu ydda svari
aíhroð gnldu,
þar um eyjar, afturhaldið, •
Ediuborg og Tangavaldið,
Þegar flestir flýðu í skjól
vlð fyrstu hviðu,
héiztu áfram, engu kvíðinn,
Á þér buldi vetrarhríðim
Fyrir þína fræknu leit
á frelsisbrattann
sækist þúsund sinnum léttar
sigurganga þimiar stéttar.
Ennþá muntu áfram sækja,
Ingibergur,
þó að fyrir fyllsta borgun
fáist varla strax á niorgun.
J. R.
ISaongnuarkDr
Nýkomið í 1 tommu, I V2 tommu,
2ja tommu 3 ja tommu og 4ra
tommu þykktum
Höfum vikurplötur fyrirliggjandi í
5—7 og 9 cm. þykktum.
Korkiðjan hí.
Skúlagötu 57 — Sími 4231