Þjóðviljinn - 21.05.1954, Blaðsíða 4

4) ÞJÖÐVILJINN — Föstudagur 21. maí 1954
Aðalfundur
kirkjusafnaðarins:
150 þúsundir manna á 220
metra löngum hringgeíra
í kirkjubyggingarsjóðí eru nú
hátt á þriðja hundrað þúsund
krónuv, kirkjulóð er íengin,
teikning tiibiiin, safnaðarmenn
Jhafa lofað mörg hundruð dags-
verkum í sjálfboðavinnu, lofað
hefur verið að gefa skírnarfont,
skírnarskál og prédikunarstól
og safnaðarstarfið hefur aldrei
verið jafn blómlegt og í vetur
þótt við mikla húsnæðisörðug-
leika sé að etja, það eitt
bindur hcndur safnaðarfólks og
heftif framtak þess, að synjað
hefur verið um leyfi til ’ að
byggja hina litlu safnaðar-
kirkju til þessa og treystir söfn-
uðurinn því nú sem einn mað-
ur, að leyfið verði veitt í vor
þegar losað hefur verið svo
mjög um höftin í byggingamál-
um sem raun ber vitni.
Óháði fríkirkjúsöfnuðurinn
hér í bæ hélt aðalfund' sinn í
fyrfa mánuði og var hann fjöi-
sóttur eins og aðrar samkomur
safnaðarins. Andrés Andrésson
safnaðarfórmaður setti fundinn,
fundarstjóri var kjörinn Guð-
mundur Þórðarson stud. med.'
og fundarritari Sigurður Haf-
liðason. Dagskrá fundarins
hófst með því að prestur safn-
aðarins séra Emil Björhsson,
minntist safnáðarmanna, er lát-
ist höfðu frá seinasta aðalfundi.
Því næst tók safnaðarfor-
: maður, Andrés Andrésson til
máls og flutti ýtarlega skýrslu
um safnáðarstarfið á Iiðnu ári.
Hann kyað Fjárhagspáð á-
valít hafa synjað um bygging-
arleyfi til kirkjubyggingarinn-
ar, en nú kvað hann hafa ver-
ið sótt um leyfi til Innflutn-
ingsskrifstofunnar og vænti
h’ann þess að lengur yrði ekki
synjað um þetta leyfi. Að lok-
um bar formaður fram þá ósk
að safnaðarlífið mætti hér eftir
seni hingað til verða safnaðdr-
íólkl til ánægju og uppbygging-
ar, ekki sízt þeim, sem ættu
við erfiðleika að etja eða um
sárt að binda. Þessu næst las
Bogi Sigurðsson safnaðargjald-
keri upp safnaðarreikningana
og hefur hagur safnaðarins
aldrei staðið með jafnmiklum
blóma.
Handbært fé til fyrirhugaðr-
ar kirkjubyggingar safnaðarins
er nú hátt á annað hundrað
þúsund krónur, þar af er milli
140—150 þúsund í kirkju-
byggingarsjóði, yfir 16 þúsund
í Minningargjafasjóði þeim er
Baldvin Einarsson stofnaði inn-
an vébanda safnaðarins og
fleiri sérsjóðir eru tiltækilegir.
Megnið af handbæru fé, eða yf-
ir 100 þúsund krónur, safnaðist
með kirkjubyggingarhappdréetti
á s.l. ári.
I f C G V K lEíBni
Pólverjar farnír að vinna námuverka
menn úr jörÓu
Tilkynnt var á fundinum að
Bræðrafélag safnaðarins hefði
ákveðið að gefa skírnarfont í
fyrirhugaða kirkju og hygðist
fá listamenn til að smíða hann.
í því sambandi benti prestur
safnaðarins á, hve mikils vert
það væri að allir kirkjumUnir
sem kirkjan eignaðíst væru
gerðir af hinum færustu lista-
mönnum og væri farsælla að
bíða heldur lengur eftir þeim
en að kaupa nokkuð eða þiggja
til kirkjunnar sem væri óvand-
að eða ill'a gert. Söfnuðurinn
hefur þegar eignast forkunnar
fagran messuhökul, frá frú
Unni Ólafsdóttur, en Kvenfé-
lagið gaf þennan hökul í vor
fyrir forgöngu fröken Maríu
Maack.
Auk þess hefur verið heitið
að gefa ' prédikunarstól útskor-
inn af listamanni, altarisklæði
listsaumuð' og skírnarskál úr
silfri.
Andrés Andrésson var ein-
róma endurkjörinn safnaðar-
fo'rmaður. Ur stjórn áttu að
ganga Rannveig Einarsdóttir og
ísleikur Þorsteinsson, en voru
endurkjörin. Fyrir í stjórn voru
Einár Einarsson, Ingibjörg fs-
aksdótfír, Jóhann Ármann Jón-
asson; Sigurjón Guðmundsson,
Stefán Árnason og Tryggvi
Gíslason. Gestur Gíslasön var
kosinn meðhjálpari og fyrsti safn
aðarráðsmaður í stað Ásmund-
ar Gestssonar, sem íéll frá í
vetur. Annar safnáðarráðsmað-
ur er Filippus ' Ámundason.
Varamenn, endurskoðendur og
dyraverðir eru hinir sömu og
áður.
Gerðar voru (ýmsar sam-
þykktir á fundinum sem eru
efnislega á þessa leið:
Skorað v.ar eindregið á inn-
flutningsskrifstofuna að veita
nú þegar í vor byggingarleyfi
fyrir safnaðarkirkiu. Var á-
skorun þessi rökstudd með því
hve lítið efni þurfi til kirkj-
unnar, hve þörf safnaðarins
fyrir hana sé brýn og hve
margt og mikið sé nú farið að
leyfa að byggja.
Samþykkt var að nota nýja
lagaheimild frá Alþingi til
hækkunar sóknargjalda á þessu
ári og miða við að safnaðar-
gjaldið verði jafnhátt og í
þjóðkirkjusöfnuðunum í bæn-
um.
Skorað var á bæjarráð og
bæjarstjórnina að veita söfnuð-
inum bróðurpai't af framlagi
Reykjavíkurbæjar til kirkju-
bygginga í bænum. Þar sem
um bæjarframlag væri að
ræða ættu safnaðarmenn sama
rétt til þess og þjóðkirkjumenn
þar eð báðir værti skattgreið-
endur í bænum. Þá var og sam-
þykkt að þakka Kvenfélagi og
Bræðrafélagi safnaðarins fórn-
fýsi í störfum fyrir málefni
safnaðarins á liðnu ári og Að-
ventsöfnuðinum fyrir kirkju-
lán og bróðurhug í öllum grein-
um.
Að lokum þakkaði safnaðar-
formaður safnaðarfólki ánægju-
legt samstarf og fundarmönn-
um komuna.
Fundurinn var fjölsóttur og
allir með einum huga að efl-
ingu safnaðarstarfsins og
kristnilífs í landinu.
Hiim erlendi fréttaritstjóri
Morgunblaðsins, Þorsteinn
Thorarensen, heldur áfram að
skemmta lesendum sínum á ný-
stárlegasta hátt dag eftir dag.
Fyrir nokkru lýsti hann yfir
því í mörgum blöðum að kjör
fóiks væru slík fyrir austan
tjald að enginn íslendingur
gæti haldið lífi við þau enda
hrykki kaupið aðeins fyrir
kaffi. Aðspurður fékkst Þor-
steinn þó ekki til að skýra
hvort heldur allir væru út-
dauðir þar eystra eðá þeir
hefðu fundið ráð til að lifa
góðu lífi af kaffi einu saman.
Síðari fréttir Þorsteins virð-
ast þó benda til þess að menn
séu á lífi í löndum þessum.
Þannig greindi hann frá því
fyrir nokkrum dögum að þar
væri hafin sérkennileg námu-
vinnsla, sem væri í því fólgin
að grafa upp námumenn í stað
kola. Þegar verkamennirnir eru
komnir niður í jörðina korha
lögregluþjónáí á vettvang,
kasta sprengjum niður í nám-
una og grafa síðan verkamenn-
ina upp. Tekur Þorsteinn dæmi
þessarar nýju. atvinnugreinar í
Póllandi undir þriggja dálka
fyrirsögn á fo^gíðu: „Pólsk lög-
regla sprengdi verkfallsmepn
SÓLIN heldur áfram að hækka
á lofti, grasið verður grænna
með hverjum degi sem líður,
holtið hérna fyrir utan glugg-
ann, sem var til skamms tíma
á litinn eins og myglað rúg-
brauð (óseytt) vill ekki láta
sitt eftir liggja og teygir her
og þar upp græna bg glettnis-
lega brúska sem virðast segja
„Við erum líka gras.“ Það eru
komnar freknur á stöku nef
og barnskollar sem voru að
verða skollitir eru farnir að
upplitast og verða orðn:r ljós-
ir fyrir 17. júní. Annars átti
þetta ekki að Verða nein vor-
hugleiðing, heldúr aðeins for-
spjall að orðsendingu til MÍR,
að skipt væri um íslenzka fán-
ann í glugganum í Þingholts-
stræti. Sólin gerir nefnilega
í gær vindur Þorsteinn Thor-
arensen sér enn á nýjan vett-
vang og skýrir frá því á for-
síðu blaðs sins að Frakkar
séu í „úlfakreppu" í norður-
hluta Indókína. Virðist það sízt
ofmælt þegar lesin er nánari
skýring fréttaritstjórans, svo-
hljóðandi: „Frakkar ráða yfir
þríhyrningi á óshólmum Rauð-
ár, sem er eins og hringgeiri
220 metra langur. Þar er meðal
annars aðálborg Norður-Viet-
Nam, sem heitir Hanoi og hefur
150 þúsund íbúa". Þríhyrning-
ur sem er eins og 220 metra
Undanfarin ár hefur ráð-
herra sent til Hornafjarðar
mann um áttrætt til að gegna
þar tollþjónsstarfi yfir vetrar-
vertíðina, eða 3 til 4 mánuði
ársins.
Á styrjaldarárunum var hér
áVallt tollþjónn yfir vertíðina
og var þess þá full þörf, er
mörg skip, oft hátt upp í 100,
komu hingað beint frá útlönd-
Um og hfeppstjóri staðárins
meira en láta grasið grænka,
skapa frekmtr á nefjum og
upplita kolla, — liún upplitar
líka allt sem fyrir verður og
áðurnefndur fáni hefur ekki
farið varhluta af upplitunar-
eiginleikum sólarinnar. Og eft-
ir baiðni beinir Bæjarpóstur-
inn þeirri áskorun til MlR-
manna að þeir komi sér upp
nýjum íslenzkum fána í glugg-
ann sinn.
B. K. skrifar eftirfarandi bréf:
— „Kæri Bæjarpóstur. — Mig
langar til að biðja þig að
svara fyrir mig spurningu út
af veðmáli sem ég á við vin-
konu mína, og það er ekki
sama hvern ég spyr því að
hún vi!l hafa það svart á hvítú.
Er það ekki rétt, að hann V.
S. Vilhjálmsson, sá sem skrif-
langur hringgeiri er næsta dul-
arfullt flatarfræðilegt hugtak.
Ekki skýrir fréttaritstjórinn
heldur nánar hvernig far-
ið er að því að koma
150.000 manns fyrir á 220 metra
löngum hringgeira, enda er
hann lítið gefinn fyrir að skýra
út hinar fróðlegu frásagnir
sínar. En í fljótu bragði virðist
ekkí annar kostur tiltækur en
sá að leika fólkið á svipaðan
hátt og saltaðan þorsk hér-
lendis, þótt stakkurinn hljóti
engu að síður að verða ugg-
vænlega hár.
þúsund krónur kostar það ríkið
ið að láta tollafgreiða hvert
skip hér með þessu fyrirkomu-
lagi? Er þetta ein af sparnaðar-
ráðstöfunum EysteinS? Eða
treystír hann ekki' hréppstjóra
Hafnarhrepps til að tollafgreiða
nokkra smákoppa?
í sambandi við þetta er svo
annáð sem kannske er enn at-
hugunarverðara. Sýslumaður
Skaftafellssýslu skipar ofan-
greindan maiin í skattanefnd á
aði söguna „Nýtt hlutverk“,
sem búið er að kvikmynda og
ég er búin að sjá hér í kvik-
myndahúsi, hafi líka skrifað
bók sem heitir Maðurinn er
einsamall eða eitthvað svo-
leiðis? Það gildir einu þó það
hafi verið ævisaga. Eg hef
ekkert lesið eftir hann V. S.
Vilhjálmsson en ég heyrði
hann lesa upp í útvarp. Hann
er víst búinn að skrifa lieil-
margar bækur. — Þakka þér
svo fyrirfram fyrir svarið. —
B. K.“
BÆJARPÓSTURINN er hrædd
ur um að hér sé um einhvern
misskilning að ræða Viíhjáim-
ur S. Vilhjálmsson, liöfundur
sögunnar Nýtt hlutverk hefúr.
skrifað margar bækur, bæði
skáldsögur og ævisögur. Hins
vegar hefur Thor Vilhjálms-
son, sem er allt annar hand-
leggur, skrifað bók sem nefn-
ist „Maðurinn er alltaf einn“,
og það er ekki langt síðan
hann las smásögu eftir sig í
útvarpið. Þarna viröist hafa
verið ruglað saman tveim Vil-
hjálmssonum og það er því
hætt við að þú tapTr veðmál-
inu, B. K.
út úr kolanámú* en þar „varð
afleiðingin sú að rúmlega
hundrað námúmenn létu lífið
en fleiri voru ’fluttir upp
brenndir og slasaðir. Voru þeir
fluttir í sjúkrahús og hlynnt
að þeim“. Þá dularfullu að-
hlynningu sem um getur í síð-
ustu setningunni ber eflaust að
skýra sem hagsýni; það á að
nota verkamennina aftur á
sama hátt þegar þeir hafa náð
bata.
átti heiina Ihní Nesjum. En eft-
ir að styrjöldinni lauk Og skipa-
kornur beint frá útlöndum hing-
að lögðust að mestú niðUr, vírt-
íst ekki þörf á séfstökum toll-
þjóni. Hafnarkauptún varð þá
einnig sjálfstæður hreppur og
hreppstjóri búsettur á Höfn.
Undanfarin ár hafa hafnað
sig árlega 2 til 3 skip hér, er
hafa komið beint frá útlöndum
og hefur hreppstjóri tollafgreitt
sum þeirra.
Nú er spurningin: Hve mörg
Höfn, mann sem ekki er bú-
settur hér og guð má vita hvar
telur sig til heimilis. Er sýslu-
manni ókunnugt um lög nr. 6,
frá 9. janúar 1935 um tekju-
og eignarskatt? Sé svo þá vil ég
benda honum á 26. gr. nefndra
laga, en þar segir svo: — —
Skattanefndarmenn' og yfir-
skattanefndarmenn skulu eiga
heimili í skattaumdæminu og
rikisskattanefndarmenn skulu
Framhald á 11. síðu
Það sem sólin gerir — Upplitaðir kollar og upplitað-
ur íáni—■ Vilhjálmsson og Vilhjálmsson
er sitt hvað
Einkennileg sending yfir-
valdanna til Hornfirðinga.