Þjóðviljinn - 23.11.1954, Blaðsíða 6

^6)„ — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 23. nóvember 1954
lllÓÐVIUINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósialistaflokkurinn.
Rltstjórar: Magnús Kjartanssor Sigurður Guðmundsson (áb.)
Préttastjóri: Jón Bjarnason
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Ivar H Jcnsson, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Harnld-son
Ritstjórn, afgreiðsla, augiýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
*
350 manns frá 43 þjóðum sitja
þing Heimsfriða rráðsins
Fyrsta umrœ&uefniS var samvinna
Evrópuríkja um gagnkvœmt öryggi
Ríkið tekur 15467 kr. af hverri raeðal
fjölskyldu árlega í tolium og
! ébeinumsköttum
Mörgum munu í fersku minni fullyrðingar stjórnar-
flokkanna um þaS, að með breytingu þeirri, sem gerð
var á lögum um tekju- og eignaskatt, sem samþykkt
var á síðasta þingi hefðu skattar á almenningi verið
lækkaðir til muna. Staðreyndin hefur þó orðið sú, að
flestir þeirra sem erfiöasta hafa lífsafkomuna hafa lítið
orðið varir við léttari álögur. Hins vegar munu ýmsir
þeir sem á okkar mælikvarða mega teljast hátekjumenn,
hafa fengið nokkra lækkun á beinum sköttum sínum.
En af hendi stjórnarflokkanna er lítið minnzt á aðra
þætti skattlagningarinnar, sem einmitt koma þyngst
niður á almenningi, og ekki sízt þeim er minnst fjár-
ráð hafa. Það eru óbeinir skattar, tollar, bátagjald-
eyrisálag og annað því um líkt.
Þegar fyrri hluti fjárlagaumræðu fór fram á Alþingi
því er nú situr, þá gaf fulltrúi Sósíalistaflokksins nokkr
ar upplýsingar um hve mikil opinber gjöld 5 manna fjöl-
skylda með 40 þús. kr. árstekjur væri látin greiða i
ríkissjóð eftir lagaboðum frá Alþingi eða reglugerð-
um stjórnarráðsins. Sá reikningur leit þanni g út:
I. Óbeinir skattar
' 1. AÖflutningsgjald á vörur
1 skv. fjárlagafrumvarpinu
•i 185.5 millj. x 5/150.000 .... Kr.
1 2. Söluskattur skv. fjárlagafrumv.
107 millj. X 5/150.000 .... Kr.
3. Ýmiskonar aukagjöld í ríkissjóð
svo sem skv. fjárlagafrumv.
í‘ stimpilgjald, leyfisbréfagjald o.fl.
'f 24 millj. X 5/150.000 ...... Kr.
f 4. Bátagjaldeyrir og álög á hann
1 ásamt bílaskatti.
150 millj. X 5/150.000 ....Kr.
6050.00
3567.00
800.00
5000.00
Samtals kr. 15.417.00
t Auk þess eru svo nefskattar* og beinir skattar.
Á þessu sést að meðalfjölskylda sem hefur þessar tekj
tir greiðir nærri 2/5 þeirra í ríkissjóð, enda er nú svo
komiö að mestur hluti ríkisteknanna er fenginn á þenn-
an hátt. Hver einasti maður með fullri dómgreind get-
ur því séð, aö hér er verið að taka meginhlutann af tekj-
um ríkisins af almenningi, með því að taka þær í tollum
af nauðsynjavörum, sem hver einasti maður verður að
kaupa, hvort sem hann hefur háar tekjur eöa lágar. En
þá er þetta jafnframt auðveldasta leiðin til þess, að hlífa
hátekju- og stórgróðamönnum við opinberum gjöldum,
enda leikurinn til þess gerður. Hin síðari ár hefur þró-
unin í skattamálum ríkisins sífellt verið að færast meir
og meir í þessa átt, enda svo komið að aðalgróðaklíkur
þjóðarinnar losna að mestu við slík gjöld. Þannig hafa
fulltrúar þjóöarinnar á Alþingi notað vald sitt er þeim
hefur verið trúað fyrir.
En hér er þó ekki sögð nærri öll sagan.
í viðbót við þessar gífurlegu tollaálögur, sem nema
milli 15 og 16 þús. kr. á hverja meðálfjölskyldu, og
gleypir 40% af launum hennar, þrífst svo einnig okur-
gróði verzlunarkerfisins. því í flestum tilfellum líðst því
að bæta við álagninguna sem nemur tollaálögum ríkis-
ins. Þaö er því auðséð, hve gífurlegan þátt þessi fjár-
málapólitík ríkisstjórnarinnar á í verðbólgunni, og hve
mikið mætti lækka verðlagið í landinu, ef snúið væri
af þessari braut í skattamálum. En meðan Sjálfstæöis-
flokkurinn og Framsókn fara elnir með völd þarf aúð-
vitað ekki að búast við neinu slíku. Þeir hafa sýnt sig
vera flokka, brasksins og fjárplógsstarfseminnar, og í
Bkjóli þessa og annarrra ráðstafana, sem þeir hafa gert
hefur hvorttveggja blómgast svo við liggur að vaxi fram-
leiðsluatvinnuvegunum yfir höfuð.
Stokkhólmi 18. nóv. 1954
Þing Heimsfriðarráðsins var sett hér í morgun í hring-
leikahúsi við Skansinn, skemmtistað Stokkhólmsbúa,
Fyrir hönd sænsku friðarnefndarinnar setti séra Sven
Hector, prestur í Vermalandi, þingið.
Þingið er haldið í miklum
sal, sem hefur verið skreytt-
ur með fánum ýmissa þjóða
og áletrunum á mörgum
tungumálum. Það sækja um
350 manns frá 43 þjóðum í
öllum heimsálfum nema Ástr-
alíu. Blaðamenn hafa aðgang
að fundum þingsins. Ræður
eru haldnar á ensku, frönsku,
kínversku, rússnesku eða
spönsku og fulltrúar geta
hlýtt á þær túlkaðar á hvert
þessara mála sem þeir vilja
í heyrnartækjum, sem komið
er fyrir við hvert sæti.
Velvilji sænskra
stjórnarvalda
Séra Sven Hector hóf máls
með því að bjóða fulltrúana
velkomna til Stokkhólms,
borgarinnar sem um heim all-
an hefði fengið nafn sitt
tengt söfnun undirskrifta
undir ávarp Heimsfriðarhreyf-
ingarinnar um bann við
kjarnorkuvopnum.
Hann þakkaði það velvilja
sænskra stjórnarvalda, að
þingið getur hafizt á tilsettum
tíma. Enginn vafi væri á að
sú velvild væri í samræmi við
einlægan friðarvilja sænsku
þjóðarinnar, sem kæmi fram
í þeirri utanríkisstefnu Svía
að taka ekki þátt í neinum
hemaðarbandalögum og
styðja hvert það frumkvæði,^,
sem að því miðar að draga
úr viðsjám ríkja á milli.
Öryggi Evrópu
Fyrsta málið á dagskrá
ráðstefnunnar nefnist „Sam-
vinna allra ríkja Evrópu við
að skipuleggja gagnkvæmt
öryggi þeirra".
Framsögumenn í þessu máli
vom tveir, prófessor Ambrog-
io Donini, ítalskur öldunga-
deildarmáður, og Gilbert de
Chambrun greifi, sem á sæti
á franska þinginu.
Hér eru ekki tök á að rekja
ýtarlegar og efnismiklar ræð-
ur þessara manna. Báðir
fluttu mál sitt glæsilega, með
rómönskum hita og skörungs-
skap þaulæfðra stjórnmála-
manna.
Það verður að nægja um
efni ræðnanna, að þær sner-
ust einkum um síðustu at-
burði í Evrópu, samning
Vesturveldanna og Vestur-
Þýzkalands um þýzka her-
væðingu og orðsendingu sov-
étstjómarinnar, þar sem hún
býður öllum ríkjum Evrópu
og Bandaríkjunum til ráð-
stefnu um öryggismál álfunn-
ar í lok þessa mánaðar.
Ræðumenn lögðu báðir k-
herzlu á, hvílík hætta væri á
að endurhervæðing Þýzka-
lands myndi hefja þar til
fullra valda gamla hernaðar-
andann, sem farinn er að
bæra á sér á ný á síðustu
árum. Þjóðir Evrópu í austri
og vestri, suðri og norðri
Wilhélm Elfes,
einn af leiðtogum mótmæl-
endakirkjunnar í Vestur-
Þýzkalandi sendi þinginu
kveðju, en vesturþýzk stjórn-
arvöld hafa kyrrsett hann í
heimalandi sínu.
hefðu orðið að þola slíkar bú-
sif jar af völdum þýzkra hem-
aðarsinna síðustu hálfa öld-
ina, að þær hlytu að fyllast
kvíða við þá tilhugsun, að
sama sagan gæti endmtekið'
sig einu sinni enn.
Kveðja frá kyrrsetfam
Þjóðverja
Á eftír framsögumönnum
tók til máls frú Thea Arnold,
frá Vestur-Þýzkalandi, Hún
lýsti baráttu landa sinna gegn
endurhervæðingunni. Skýr-
asta dæmið um það, ftversu,
hún brýtur í bág vÆð vilja
vesturþýzks almeniiiiigs, er-
samþykkt þings Alþýðusam-
bands Vestur-Þýzkalaaicfe; þar
sem hervæðingunni er mót-
mælt. Sambandið hefúr sex
milljónir meðlima og þing
þess sátu 400 fulltrúar: Af
þeim greiddu aðeins fjórir at-
kvæði gegn tillögunni um að
lýsa andstöðu gegn Ecervæð-
ingarfyrirætlunum rikisstjórn-
ar Adenauers, og þessir fjór-
ir voru ekki með hervæðing-
unni, heldur fannst þeim á-
lyktunin væri ekki rrogu á-
kveðin og skorinorð.
I lok ræðu sinnar fas frú
Arnold bréf frá samlanda sín-
um Wilhelm Elfes. Hann.
stendur framarlega i leik-
mannahreyfingu mótnrælenda-
kirkjunnar í Vestur-Þýzka-
landi og á sæti í Heimsfriðar-
ráðinu. Nú kvaðst hann verða
að senda þinginu kveðjú sína
bréflega, vegna þess að rrkis-
stjórn Vestur-Þýzkalands hef-
ur lagt bann við því að hann
fái vegabréf til að fara úr
landi. Þannig er honum refs-
að fyrir að hafa lagt líð har-
áttunni fyrir því að þjoðirnar
leysi ágreiningsmál sín á frið-
samlegan hátt en ekki' með
vopnavaldi. M.T.Ó.
Göfugmennska Sig-
urðar Bjarnasonar
í Reykjavíkurbréfi Morgun-
blaðsins í gser eru birtar leið-
beiningar til Hannibals Valdi-
marssonar. Sigurður Bjamason
kemst svo að orði:
„Hannibal heldur hins vegar
í fávizku sinni, að með því að
leggja sinn eigin flokk á högg-
stokkinn og blása lífsanda í vit
kommúnista, sé hann að þjarma
að „íhaldinu“. Er það veruleg-
ur misskilningur hjá . hinum
fyrirhyggjulausa uppbótarþing-
manni, sem ekki hefur getað
hugsað óbrjálaða hugsun, síðan
þau straumhvörf urðu í stjórn-
málum ísfirðinga, er leiddu til
hins þunga falls hans við síð-
ustu alþingiskosningar ... Yf-
irgnæfandi meirihluti íslend-
inga veit að það er sízt af öllu
Sjálfstæðisflokkurinn, sem ber
ábyrgð á því ef svo skyldi fara
að kommúnistar kæmust til
valda í heildarsamtökum verka-
lýðsins. Hann hefur þvert á
móti barizt ötullega gegn því
og varað við því. Hann mun
því ekki bíða pólitískan álíts-
hnekki við það, að Hanníbal
tækist að. eyðileggja sinn eigin
flokk en efla kommúnista. að
sama skapi. Þetta skilur hinn
flasfengni fyrrv. Alþýðuflokks-
formaður ekki... Hann sér að-
eins eitt: „íhaldið“, sem hann
kennir allar ófarir sínar“.
Þessi lýsing Sigurðar Bjarna-
sonar ber vott um alveg ein-
stæða göfugmennsku. Þessi rit-
stjóri Morgunblaðsins sér að
Hanníbal Valdimarsson er öld-
ungis ekki að þjarma að íhald-
inu, þótt honurn sýnist svo;
heldur er hann að efla það og
styrkja. Og þess vegna hrópar
Sigurður varnaðarorð: Hættu
þessu Hanníbal, þú ert aðeins
að hjálpa okkur; ef þú velur
aðra leið standa frekar vonir
til þess að þú getir þjarmað að
okkur!
Segi menn svo að ekki sé enn
til riddaramennska í íslenzkri
pólitík, því áuðvitað þarf ekki
að draga heilindin í-efa.