Þjóðviljinn - 02.12.1954, Blaðsíða 6

|ft) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 2. desember 1954 --
þJÓOVIUINN
Otgefandi: SameiningarflokKur alpyóu — Sósialistaflokkurinn.
ftitstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb.)
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
BlaCamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson.
A.uglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Rltstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: SkólavörðustS*
19. — Síml 7500 (3 línur).
Ádtriftarverð kr. 20 á mánuði I Reykjavik og nágrennl; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
| Prentsmiðja Þjóðviljans h.f._________________^
Miðstjórn Alþýðufl, setur hnef-
ann í andlit verklýðshreyfingarinnar
í Alþýðuflokknum gerast nú hinir furðulegustu hlutir.
A.m.k. hlýtur svo að vera í augum verkafólks, sem hing-
að til hefur fylgt flokknum í þeirri góðu trú, að hann væri
fiokkur verkalýðsins. Sem alþjóð er nú kunnugt orðið,
var fyrrverandi formaður Alþýðuflokksins, Hannibal
V'údimarsson, kosinn forseti Alþýðusambandsins á síð-
astá Alþýðusambandsþingi. Þetta var gert af yfirgnæf-
andi meirihluta fulltrúa á þinginu, sem auk þess hafa
ennþá stærri hluta verkalýðsins bak við sig. Því eins og
kunnugt er byggöi hægri klíkan fulltrúatölu sína mjög
á fjölda smáfélaga sem hafa mjög lítinn hluta verkalýðs-
ins innan sinna vébanda. En þá skeður það s.l. mánu-
tíag, að miðstjórn Alþýðuflokksins samþykkir yfirlýsingu
iim það, að Hannibal Valdimarsson gegni störfum for-
seta Alþýðusambandsins ekki á ábyrgð Alþýðuflokksins,
og flokkurinn hafi samþykkt refsiaðgerðir gagnvart hon-
um, fyrir að verða við ósk verkalýðshreyfingarinnar um
Sð gerast forseti Alþýðusambandsins. Skulu -refsiaðgerð-
irnar í því fólgnar að honum er bannað að tala opin-
berlega í nafni flokksins, sviptur rétti til að taka þátt
í störfum verklýðsmálanefndar flokksins, og auk þess kos-
inn fimm manna nefnd til að gera tillögur um, hverjum
frekari refsingum hann skuli beittur. Fer það ekki milli
jnála, að þar er fyllilega hugsað um brottrekstur, enda
má telja fyrrnefndar aðgeröir jafngilda brottrekstri.
Með þessum ráðstöfunum gagnvart forseta Alþýðu-
sambándsins hefur hægri klíka Alþýðuflokksins brugðið
hhífnum á síðasta þáttinn sem tengdi flokkinn við verk-
íýðshreyfinguna. En hún hefur einnig gert meira. Hún
hefur jafnframt brugðið hengingarólinni um háls sjálfra
*|ín. Því um leið og skorið er á síðustu tengslin við verk-
lýðshreyfinguna, hefur flokkurinn misst þá litlu táfestu,
sem hann hefur þó hingað til haft í félagslegum samtök-
um alþýðunnar. Að vísu hefur hún farið síminnkandi
undanfarin ár, vegna óbilgirni og frekju Alþýðuflokks-
leiðtoganna, sem sífellt hafa leitazt við að nota alþýðu-
samtökin til persónulegs og pólitísks framdráttar fyrir
sjálfa sig, og aldrei hikað við að gera þau að pólitískri
verzlunarvöru í hrossakaupum sínum við íhaldið. Vitan-
lega hlaut þetta að magna óánægju verkalýðsins með
stjórn þeirra á heildarsamtökunum og það var sú ó-
ánægja, sem skapaði vinstri samfylkinguna á Alþýðusam-
bandsþinginu, þegar Hannibal Valdimarsson var kosinn
forseti sambandsins. Þann trúnað hlaut hann vegna þess,
að hann var sá eini af leiðtogum Alþýðuflokksins, sem
þqrði að kveða upp úr um skaðsemi sundrungarinnar og
þjónustunnar viö íhaldið. Kosning Hannibals í forseta-
stólinn var merki þess að yfirgnæfandi hluti verklýðs-
hreyfingarinnar hafði ákveðið að fylgja ekki lengur
sundrungarleiðsögn hægri klíkunnar í Alþýðuflokknum í
íhaldsþjónustu hennar. Þeir Alþýðuflokksmenn, er
studdu vinstri samfylkinguna voru einnig nógu glögg-
skyggnir til að sjá við blekkingunni, sem fólst í tilboði
íhaldsins um að styðja hreina Alþýðuflokksstjórn til
valda í sambandinu. Þeir vissu fullvel, að það tilboð var
tilkomið af því einu, að íhaldið hafði fyrirfram tryggt
sér sín áhrif á störf þeirrar stjórnar, ef hún yrði kosin.
Þessar ráðstafanir miðstjórnar Alþýðuflokksins eru því
ekkert annað en hnefahögg í andlit verkalýðnum og sam-
taka hans. Það sem hér hefur gerzt er það, að skorizt
hefur í odda milli verkalýðsins og samtaka hans annars-
vegar, og hægri klíkunnar í Alþýðuflokknum hinsvegar.
Og svo blind og ofstækisfull er þessi klíka, aö hún hikar
ekki við að slíta síðustu tengslin við sjálfan verkalýðinn,
ef hún ekki fær ein að ráðska með samtök hans eins og
henni þóknast. En hún þarf sannarlega ekki að láta sér
til hugar koma að með þessum ráðstöfunum tryggi hún
sér völd í alþýðusamtökunum að nýju. Þvert á móti munu
nú opnast augu margra þeirra, er hingað til liafa treyst
þessum mönmnn, fyrir því hvaða hlutverk þeir leika.
I>essar ráðstafanir munu þannig aðeins styðja vinstri ein-
*Jnguna innan verklýðshreyfingarinnar.
Dregur til úrslita í átökunum
um hervæðingu V»Þýzkalands
Mendés-France finnst œskilegt að
Þýzkaland sé klofið i tvennt
Charles de Gaulle.
Um miðjan þennan“ mánuð
hefst á franska þinginu
umræða um fullgildingu samn-
inganna um hervæðingu Vest-
ur-í>ýzkalands. Mendés-France
forsætisráðherra hefur látið
það boð út ganga, að hann ætl-
ist til þess að umræðunni ljúki
og atkvæði verði greidd fyrir
jól. Þegar Evrópuherinn, fyrir-
rennari samninganna sem nú
liggja fyrir til afgreiðslu, var á
döfinni, fullgiltu flest aðildar-
ríki hann áður en Frakkar tóku
endanlega afstöðu. Varð
því mikið starf þinga og
stjórna ónýtt þegar franska
þingið hafnaði samningnum.
Nú ætla hin Vesturveldin ekki
að brenna sig á sama soðinu.
Brezka þingið eitt hefur af-
greitt samningana um hervæð-
ingu Vestur-Þýzkalands. í ríkj-
unum á meginlandi Vestur-Ev-
rópu verður beðið átekta og
ekki hafzt að fyrr en franska
þingið hefur birt vilja sinn.
17'ngimi treystir sér til að spá
“ neinu um það, hvernig
Parísarsamningunum um her-
f-----------------‘N
Erlend
tídlndi
væðingu Þýzkalands reiðir af á
franska þinginu. Kommúnistar
munu greiða atkvæði gegn
þeim og sömuleiðis kaþólski
flokkurinn, sem kennir Mendés-
France um að Evrópuher.inn
var felldur og hyggur á hefndir.
Ihaldsmenn verða klofnir í at-
kvæðagreiðslunni. Hinsvegar
eru horfur á að flestir sósíal-
demokratar standi með samn-
ingunum en þingflokkur þeirra
var klofinn í næstum jafnar
fylkingar um Evrópuherinn.
Erich OHenhauer.
Flestir róttækir þingmenn
fylgja vitaskuld forsætisráð-
herranum, flokksbróður sínum,
en allt er á huldu um afstöðu
meginhluta þingflokks gaull-
ista, sem búast má við að ráði
úrslitum.
jt/fikla athygli vakti, að Sergei
Vinogradoff, sendiherra So-
vétríkjanna í París, gerði sér
fyrir viku ferð til Colombey
deux Eglises, smábæjarins þar
sem de Gaulle býr, og ræddi
við hann lengi dags. Nokkru
síðar tilkynnti de Gaulle að
hann myndi birta þýðingarmik-
inn boðskap til þjóðarinnar 4.
desember. Strax komust á kreik
kviksögur um að hann myndi
heita á Frakka að samþykkja
ekki hervæðingu Vestur-Þýzka-
lands en taka í þess stað boði
sovétstjórnarinnar um ráð-
stefnu um öryggisbandalag
allra Evrópurikja. Engin leið
er að vita, hvað hæft er í þess-
um fregnum, fyrr en hershöfð-
inginn leysir sjálfur frá skjóð-
unni. Hitt er vitanlegt, að ein-
dregin andstaða de Gaulle
gæti riðið Parísarsamningun-
um að fullu.
JIT'ari hinsvegar svo, að
,* franska þingið fullgildi
samningana, er samt ekki bit-
ið úr nálinni. Á þingi Vestur-
Þýzkalands er nefnilega mikil
andstaða gegn samningunum.
Sósíaldemokratar, annar
stærsti flokkur landsins, krefst
viðræðna við sovétstjórnina um
sameiningu Þýzkalands og ör-
yggisbandalag allra Evrópu-
ríkja. Minni borgaraflokkarnir,
sem standa að ríkisstjórn Ad-
enauers, eru í rauninni svip-
aðs sinnis en telja hentugast
að beina geiri sínum að þeim
samningnum, sem fjallar um
framtíð Saarhéraðs. Fylkis-
þingkosningar í Bajern og
Hessen um síðustu helgi fóru
svo, að bæði Adenauer og Oll-
enhauer, foringi sósíaldemó-
krata, þykjast hafa gengið með
sigur af hólmi. Adenauer bend-
ir á að flokkur hans, kristileg-
ir demókratar, vann á miðað
við síðustu fylkisþingskosning-
ar árið 1949. Ollenhauer getur
hinsvegar stært sig af að sósí-
aldemókratar hafa aukið fylgi
sitt síðan í fyrra, þegar kosið
var sambandsþing í Bonn, en
kristilegir demókratar tapa.
Kosningabaráttan snerist að
mestu um hervæðingarsamr.tng-
ana.
Meðan þessu fer fram í Vest-
ur-Evrópu situr í Moskva
ráðstefna átta Austur-Evrópu-
ríkja. Sovétstjórnin bauð öllum
Otto Grotewohl.
rikjum álfunnar og Bandaríkj-
unum að ræða öryggismál Ev-
rópu en fékk afsvar frá öðrum
en fylgiríkjum sínum. Molotoff
utanríkisráðherra og aðrir
ræðumenn hafa lagt áherzlu á,
að ríki Austur-Evrópu geti
ekki horft aðgerðalaus á að
Vesturveldin hervæði Vestur-
Þýzkaland. Ef til þess komi að
Parísarsamningarnir verði
staðfestir, muni svarað með
stofnun Austur-Evrópubanda-
lags. Þá væri svo komið, að
álfan væri klofin í tvær fylk-
ingar, sem stæðu hvor and-
spænis annarri í miðju Þýzka-
landi. í fylkingarbrjósti beggja
yrði þýzkt herlið, þvi að Grote-
wohl, forsætisráðherra Austur-
Þýzkalands, hefur tilkynnt í
Moskva að hervæðingu Vestur-
Þýzkalands verði svarað með
stofnun austurþýzks hers.
/\líklegt er þó, að endanleg
" ákvörðun um stofnun Aust-
ur-Evrópubandalags verði tek-
in í Moskva. Horfur eru á, að
Framhald á 11. síðu.