Þjóðviljinn - 05.03.1955, Síða 11

Laugardagur 5. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Erich Maria REMARQUE:
Að elsha • • •
... og deyja
71. dagur
stóðu gjafirnar frá Alfonsi. Stundum hugsaöi maöur
um ótal margt í einu, hugsaöi hann.
„Ég ætla aö hreinsa þetta til“, sagði Elísabet. „Allt
í einu get ég ekki horft á þetta lengur“.
„Hvar ætlaröu aö láta þaö?“
„Fram í eldliús. Viö höfum tíma til aö fela þaö sem
eftir er fyrir anhaö kvöld“.
„Annaö kvöld verður ekki mikiö eftir. En hvað nú ef
frú Lieser kemur heim fyrr?“
„Nú;, þá kemur hún bara heim fyrr“.
Gráber'íeiiuUndrandi á h|na. „Ég undrast sjálf hve
mikið ég 'breytist á hverjum degi“, sagði hún.
„Ekki á hverium degir Á hverri-klukkustund“.
„Og þú?“
„Ég líka“
„Er það gott?“
„Já. Og þótt. þaö væri ekki gott breytti það engu
heldur“.
„Ekkert skiptir máli, eða hvaö?“
„Nei“.
Elísabet slökkti ljósið. „Nú getum viö opnaö grafhýs-
ið aftur“, sagði hún.
Gráber opnaði gluggann. Gola blés inn um hann.
Gluggatjöldin blöktu til. „Þarna er tunglið", sagöi Elísa-
bet.
Kringlan steig yfir húsaþökin á móti. Hún var eins og
ófreskja meö gióðarhaus sem át sig áfram inn aö göt-
unni. Gráber tók tvö vatnsglös og fyllti þau til hálfs
með konjaki. Hann rétti Elísabetu annaö. „Við skulum
drekka þetta núna“, sagöi hann. „Vín er ekki heppilegt
í myrkri“.
TungliÖ stei^ hærra og varö friðsamlegra og ljósleit-
ara. Þau lágu lengi þögul. Elísabet sneri til höföinu.
„Hvort erum við eiginlega“, spuröi hún, „hamingjusöm^
eða óhamingjusöm?“
Gráber hugsaöi sig um. „Viö erum hvort tveggja. Og
sennilega er þaö nauðsynlegt núna. Óblandin hamingja
er aðeins fyrir kýr. Og ef til vill ekki einu sinni fyrir
þær. Ef til vill fyrir steina eina.
Elísabet leit á Gráber. „Og þaö skiptir engu máli
heldur, er það?“
„Nei“.
„Skiptir nokkuö máli?“
„Já“. Gráber horföi á kalt, gulhvítt ljósið sem fyllti
herbergið smám saman. „Viö erum ekki dáin lengur“,
sagði hann. „Og viö eiaim ekki dáin enn“.
„Þetta gæti hver sem er sagt“.
Gráber tók um hækjur mannsins, ýtti honum varlega
til hliöar og gekk framhjá honum og út.
Fyrir utan kom kona með barn í áttina til hans. Ann-
ar maöur meö haka í hendi kðm á eftir henni. Konan
hafði komiö út úr skýli sem klambraö haföi veriö upp
fyrir aftan húsið; ma'ðurinn kom úr annarri átt. Þau
tóku sér stööu fyrir framan Gráber. „Hvaö kom fyrir
Ottó?“ spuröi maöurinn með hakann bæklaöa mann-
inn.
„Ég kom aö þessum náunga aö snuöra hér inni. Hann
segir að foreldrar sínir hafi átt heima hér“.
Maöurinn með hakann hló ónotalega. „Nokkur viöbót
viö söguna?“
„Nei“, sagöi Gráber. „Þetta er allt og sumt“.
„Þér hefur víst ekki dottið neitt betra 1 hug, ha?“
Maöurinn lyfti hakanum og reiddi hann til höggs. „Burt
meö þig! Ég tel upp að þremur. Annars veröur þú aö
taka aflei'öingunum. Einn —“
Gráber stökk á hann frá hlið og sló. Maöurinn féll
við og Gráber þreif af honum hakann. „Svona, þetta
er betra“, sagöi hann. „Og nú skaltu kalla á lögregluna
ef þér sýnist! En sennilega hefuröu engan hug á því
eða hvaö?“
Maöurinn sem haldiö hafði á hakanum reis hægt á
fætur. Hann var með blóðnasir. „Þú ættir ekki aö reyna
þetta aftur“, sagöi Gráber. „Ég fékk dálitla kennslu í
návígi hjá Prússunum. Og segið mér núna, hvaö þið
eruð að gera hér“.
Konan varö fyrir svörum. „Viö búum hérna. Er þaö
glæpur?“
„Nei. Og ég er hérna vegna þess aö foreldrar mínif
bjuggu hérna. Er þaö kannski glæpur?“
„Er þaö satt?“ spuröi bæklaöi maöurinn.
„Heldur hvaö? Er nokkuö hérna til aö stela?“
„Nóg handa þeim sem ekkert eiga“, sagði konan.
„Það freistar mín ekki. Ég er í leyfi og ég fer aftur á
vígstöðvarnar. Hafið þiö séð orðsendinguna fyrir fi'aman
dyrnar? Þar sem spurt er frétta af foreldrum? Hún er
frá mér“.
„Ert þaö þú?“ spui'öi bæklaöi maöurinn.
„Já, þaö er ég.
„Jæja, þá er öðru máli að gegna. Þú skilur þaö, fé-
lagi, aö viö erum tortryggin. Viö vorum húsnæðislaus
og komum okkur fyrir hérna. Maöur veröur aö eiga
athvai'f einlivers staöar“.
Dulles hóÉar
Framhald af 5. síðu.
ummæli hans um Kína á blaða-
mannafundi daginn áður. Var
Eisenhower spurður, hvort
Bandar. myndu styrkja Sjang
Kaiséks til að berjast til valda
á meginlandi Kína. Forsetinn
svaraði ekki beint en sagði að
Bandarikin myndu aldrei gerast
aðilar að árásarstyrjöld.
Þegar Knowland kom úr
morgunverðarboðinu sagði hann
blaðamönnum, að viðrseður sín-
ar við Esenhower hefðu sann-
fært sig um að það væri enn
stefna ríkisstjórnarinnar að
koma Sjang aftur til valda á
meginlandi Kína.
T I L

'f-'
elmilísþáttur
V.
Reyndar húsmæður og notkunar-
reglur
16
Það var sunnudagsmorgun. Gráber stóö í Hakensti'asse
Hann tók eftir því að útlit rústanna hafði breytzt. Baö-
keriö var horfið, sömuleiðis þaö sem eftir var af stigan-
um og mjór stígur haföi veriö mokaöur meðfram veggn-
um og inn í bakgarðinn aö því sem eftir var af húsinu.
Það var eins og hreinsunarflokkur heföi hafizt handa.
Hanri smeygöi sér inn um innganginn og kom 1 hálf-
grafiö hérbergi sem hann þekkti aftur sem þvottahús-
ið. Þaöan lágu dimm göng inn eftir. Hann kveikti á
eldspýtu og lét ljósið falla fram fyrir sig.
„Hvaö ertu aö gera þarna?“ hrópaði einhver allt í
einu fyrir aftan hann. „Út með þig“.
Hann sneri sér viö. Hann sá ekkert í myrkrinu og
gekk til baka. Maöur meö hækjur stóö fyrir utan. Hann
var í borgarabúningi og hermannafrakka. „Hvaö ertu
aö vilja hér?“ hvæsti hann.
„Ég á heima hérna. En þú?“
„Ég á heima hérna og erigiriri aririar, skilux’Öu þaö?
Aö minnsta kosti ekki þú! Hvað ertu áö snuóra hérna?
AÖ stela?"
„Vertu ekki að æsa þig upp“, sagöi Grábel’ ög leit
á hækjurnar og hermannafrakkann. „Foreldrar mínir
átýu þeima hérna og ég .l&g, .áíftjr ep ég fór í.^erinn.
Ertu ánægöur meö þa'öV"
Það er orðið stórum léttara
að vera húsmóðir eftir að
hægt er . orðið að kaupa hálf-
eða altilbúinn mat. En það er
eftirtektarvert að ungu hús-
mæðurnar notfæra sér þessar
nýjungar á annan hátt en eldri
og reyndari húmæður sem
fitja iðulega upp á nefið að
tilbúnu kökudufti, dósasúpu og
öðrum óþarfa. Bæði hefur
reynda húsmóðirin illa reynslu
af mörgum nýjungum frá fyrri
árum. Hún hefur reynt ýmsar
nýjungar áður fyrr og þótt þær
forkastanlegar og fyrir bragð-
ið lætur hún hjá líða að gera
tilraunir út í bláinn.
Annað er það sem algengt
er hja reyndum húsmæðrum,
og það er öryggi hennar í mat-
artilbúningi sem gerir hana oft
hirðulausa þegar um notkunar-
reglur er að ræða. Reynd lxús-
móðir telur víst að hún geti
búið til mat án þess að.fara
nákvæmlega eftir notkunar-
reglum, og hún telpr„vísjt 'að
varan sé léleg ef _ árangurinn
verður ekki góður. Og þótt und-
arlegt sé nær unga hikandi hús-
móðirin oft betri árangri vegna
þess að hún er tflnéýdd að
kynna sér notkunarreglur og
fylgja þeim út í æsar. Um allax
tilbúnar og hálftilbúnar mat-
vörur sem seldar eru gildir það,
að þær á að framleiða nákvæm-
lega eftir leiðarvísi og ekki er
alltaf hægt að færa aðrar
reglur yfir á þessar tilbúnu
vörur.
Alpahúfu eða hol-
LI6GUB LEIBIN
gerð úr rúskinni, apaskinni og
flaueli. Hollenzka hettan er
engin nýjung heldur, en hún
er enn í sínu gildi og meiri
hattsvipur á henni en alpahúf-
unni. Mossant í París lxefur
gert þessa litlu hollenzku hettu
með uppmjóum kolli og barði
sem brett er niður til hlið-
anna.
Er kökukeflið fyrir?
Kökukeflið fer illa i skáp, það
veltur alltaf til og er alla vega
fyrir. Hvernig væri að korna
því fyrir á tryggan stað þar sem
hægt er að ganga að því? Það
er eitt af þeim áhöldum sem á-
gætt er að hengja upp. Auð-
velt er að hengja það innan á
skáphurð og þar er það ævin-
lega til taks.
Gráfikjumauk
1 kg gráfíkjur bleyttar upp,
hakkaðar í hakkavél og soðnar
í 1 klst. ásamt 1 kg af aíhýddum
eplum sem skorin eru-í smábita.
Því næst er IV2 kg . sykri btett
í og marmilaðið er enn soðið í
hálfa klukkusfynd^og hrært vel
...
Af litlu höfuðfötunum er al-
gengustu sniðin vinsælust.
Alpahúfan er meira í tízku en
nökkru sinni fýrr og hún er'
meðan.
Keynið að setja ögn af rjoma
í súpur og sósur. Bragðið vérð-
ur betra og mýkra og þetta þarf
ekki að verða dýrt, því að ékki
þarf nema örlitla slettu af rjóm-
tUftMÁ"1-' ....... . -