Þjóðviljinn - 08.05.1955, Blaðsíða 9

Sunnudagur 8. maí 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (9
A fÞRÓTTIR
RITSTJÚRI. FRtMANN HELGASON
Eru hziefaleikczr úrelf íþrótt?
Hnefaleikaunnandi fer enn á
stúfana og er tilefnið að þessu
sinni nokkrar góðlátlegar spurn-
ingar vegna ummæla ensks
iæknis er íþróttasíðan birti á
sínum tíma. V.arla getur mínna
farið fyrir svörum áhugamanns-
ins, sem komu hér á íþróttasíð-
unni s.l. fimmtudag.
Ýmislegt er það þó sem gefur
tilefni til að rabbað verði svo-
lítið nánar um þau. Það eru nýj-
ar upplýsingar að læknirinn hafi
aðeins átt við atvinnuhnefaleika-
menn, og þar sé reginmunur
á.
Læknirinn slær þó föstu að
endurtekin rothögg séu skaðleg
heilsu manna. Nú veit læknirinn
og hnefaleikaunnandinn að tíð-
um koma fyrir rothögg í hnefa-
leikakeppni áhugamanna'. Þá er-
um við komnir að þeirri spurn-
ingu hvort hættulegra sé að
vera sleginn í ,,rot“ fyrir pen-
inga eða, ef það er gert af
einskærum áhuga. Frá leik-
manns sjónarmiði virðist ekki
mikill munur þar á, og gaman
væri að vita álit læknisins um
það. Áhugamaðurinn gerir mik-
ið úr þeim mun sem sé á áhuga-
og atvinnuhnefaleikum, og er
hann sjálfsagt töluverður. En
svo einkennilega vill til að í
skýrslum frá Bandaríkjunum
fyrir s.l,- ár og komið hafa
samhljóða í blöðum segir að
7 menn hafi látizt á árinu af
völdum hnefaleika, og viti menn,
4 þeirra úr röðum áhugamanna.
Algjör ágreiningur
Áhugamaðurinn telur að slys
af völdum hnefaleika séu ekki
fleiri en í öðrum íþróttagrein-
um. Um það skal ekkert full-
yrt, en það er einmitt hér sem
alvarlegast skerst í odda milli
mín og áhugamannsins. Hann
telur það álíka eðlilegt er t. d.
skíðamaður dettur á skíðum og
Stendur ekki upp aftur og að
hnefaleikamaður slær mótherja
sinn svo fast að hann fær ekki
fótavist framar. Þetta verður
í hans augum slysni sem ekkert
verði við ráðið. Við skulum at-
huga þetta nánar. Skiðamaður-
inn rennur einn síns liðs eftir
brautinni niður hlíðina, hann
Helga Har-
aldsdóttir set-
ur 4 ný met
Á innanfélagssundmóti KR í
fyrradag setti Hclga Haralds-
dóttir KR fjögur ný ísl. met, i
300, 400, 500 og 1000 m skrið-
sundi. 300 melrana synti Helga
á 4:45.4 mín (gamla metið var
5:10.9 mín og átti Kolbrún Ólafs-
dóttir Á það), 400 m á 6:29.5
mín (gamla metið, 6:33.5 mín.
átti hún það sjálf), 500 in á
8:12.0 mín (gainla metið, 8:21.5,
átti hún sjálf) og 1000 m á
16:50.0 mín. (gamla metið hennar
var 17:15.4).
missir jafnvægi án þess nokkur
komi við hann og án þess nokk-
uð sé gert eða aðhafzt til þess
að svona fari, eða að nokkur
regla í lögum skíðaíþróttarinnar
miði að því á nokkurn hátt að
lama hæfni hans til að Ijúka
för sinni heill og með fullri hugs-
un. Hér er því um að ræða ó-
happ, slys, sem í okkar daglega
lífi er nefnt: óviðráðanlegt atvik.
Stig fýrir að iama
og slasa.
I-Inefaleikamönnum er afmark-
aður reitur til sóknar og Varnar.
Sóknin felst í þvi að gefa skal
„hrein, bein högg beggja handa
sem slegin eru rneð hnúafleti
hins kreppta hanzka framan á
höfuðið eða lilið þess eða framan
á líkamann eða hlið hans“ (Sbr.
hnefaleikareglur Í.S.Í.) Hér er
ekkert getið hve þungt höggið
megi vera. Verði það svo
þungt að maðurinn sem fyrir
þvi verður bíði alvarlega hnekki
á heilsu sinni eða hljóti dauða
af er það um leið óheppni, slys.
Hér er þó munurinn sá að al-
þjóðareglur heimila þessar að-
farir. Þær segja að stigeiningar
skuli gefa fyrir „hrein, bein högg
framan á höfuð.“ Þær gefa stig
fyrir að lama vitsmunastöðvar
mótherjans. Þær gefa stig fyrir
að veita varanlegt tjón á líkama
mótherjans og þær veita stig
fyrir að gefa svo þungt högg að
sá sem fyrir þvi verður rís aldrei
á fætur aftur. Það er þessi
andi reglnanna sem ekki sam-
rýmist hugmyndum mínum um
þá fegurð sem einkenna á sann-
ar íþróttir.
Það er þessi andi og leikstað-
an að menn berji hvern annan
svo úr blæði og vit og skynj-
un lamist sem hefur sarinfært
fjölda manna um það að hnefa-
léikar eru úrelt íþrótt, og beri
að leggja þá niður.
Gunnar M. Magnúss:
lækni halda því fram að iðkim
og keppni í hnefaleikum sé ekki
í eðli sinu hættuleg. Meira að
segja enski læknirinn sem ekki
vildi láta nafns síns getið, slær
því föstu að þeir geti verið og
séu hættulegir (miðað þó við að
menn lifi þá af!).
Þeir viðurkenna allir að hætt-
an felist í viljandi aðgerðum í
leiknum sjálfum, sem aðrar
greinar íþrótta sem við þekkjum,
reyna að forðast og koma í
veg fyrir. Hvort fleiri meiðist í
þessari grein eða hinni er önnur
saga, það er eðli og aðdragandi
óhappsins sem dæma verður.
Tilboð.
Að lokum ber „áhugamaður-
,inn“ sig upp yfir því að „ekki
sé rétt að íþróttamenn fari að
heyja innbyrðis stríð útaf því
hvort ein íþrótt sé betri en önn-
ur.“
Ef eitthvert atriði hrífur mann
lætur maður i ljósi aðdáun sína.
Ef fegurðarkennd manns er særð
lætur maður vanþóknun síná
í Ijósi, Þetta er aðeins það að
mynda sér skoðanir og halda
þeim fram. Þetta á alveg eins
við um fagrar eða Ijótar íþróttir
sem annað.
Og nú vil ég að lokum gera
áhugamanni tilboð. Virt 'skulum
hugsa okkur að FIFA tæki upp
á því að breyta reglum um
knattspyrnu, og samþykki nú
allt í einu að leyfilegt sé að
Framhald á 11. síðu.
Börnin frá Víðigerði
hins blessaða Yesturheims. Og nú var hann bú-
inn að tæla með séi strák frá Austfjörðum, sem
hann var farinn að hafa með sér og kenna ó-
knytti, síðan börnin frá Víðigerði sneru við hon-
um bakinu.
En Finnur bóndi og kona hans fundu, að þau
báru ennþá ábyrgð á Stjána, því að aldrei var
þetta nema strákur á fermingaraldri, sem þurfti
að vera upp á aðra kominn, bæði til fæðie og
fata, fannst þeim. Og þó að strákurinn gerði ekki
annað en að rífast við Finn og óhlýðnast honum,
fannst þeim hjónum báðum, að sjálfsagt væri
fyrir Finn að atyrða strákinn á almannafæri, við
svona einstakt tækfæri, til þess að allir gætu séð,
bæði kunningjar og ókunnugir, að þau hjónin
gerðu það, sem í þeirra valdi stæði til þess að
hafa betrandi áhrif á drenginn.
Finnur tók því viðbragð og snaraðist upp á
borðstokkinn, greip báðum höndum í reiðann og
kallaði síðan með hárri, hásri rödd, sem vakti þá
eftirtekt, að allir litu til mannsins:
„Snáfaðu ofan, angurgapinn þinn, þú ert ekki
kominn það undan minni stjórn, að ég hafi ekki
leyfi til þess að gefa þér ráðningu. Ofan!“
En Stjáni hreyfði sig ekki, heldur kallaði á
móti: „Þú hefur ekkert yfir mér að segja lengur,
síðan mér var sýnt ofbeldið í Glasgow. Þá sagði
ég mig úr lögum við þitt fólk“.
„Snáfaðu ofan, segi ég, þú ert sjálfum þér til
minnkunar, mér til minnkunar, og konunni minni
til minnkunar. Ofan nú!“
Finnur færði sig eitt þrep upp í reiðann.
Stjáni hækkaði sig líka eitt þrep.
„Yertu ekki að ógna mér, svo að skipstjór-
inn sjái, segi ég. Hann skýtur mig aldrei úr reið-
anum, en þú skalt vara þig á því, að elta ungling
upp um reiðann á ensku skipi“.
KRR
KS!
Reykjavíluirinórfð
hefst í kvöld kl. 20.30 á íþróttavellinum.

Ahugaleysi?
Áhugamaður spyr hvers-
vegna „síðan“ ílytji ekki fréttir
af hnefaleikamótum á Norður-
löndum.
Þegar úr miklu efni er að
velja er það meginreglan að
velja þær fréttir -sem maður á-
lítur að mestur áhugi sér fyrir
hverju sinni, og erfitt að koma
öllu að í litlu rúmi. Miðað við
þá starfsemi sem opinberlega
hefur orðið vart meðal hnefa-
leikamanna hér, verður góðu
heilli að álíta að áhugi fyrir *
hnefaleikum sem „íþrótt“ sé lít-
ill. Er þá átt við iðkun, sýningar
og keppni síðustu 25 árin, því
á löngum tímabilum hefur allt
legið niðri. Svo félagslega og
„íþróttalega“ hafa hnefaleikarn-
ir aldrei verið styrk stoð. Þess-
vegna hafa hnefaleikar setið á
hakanum í fréttutn. Þó er það
svo að af og til hefur verið sagt
frá atburðum ur hnefaleikum.
Álit lækna.
Varðandi álit lækna vil ég
segja þetta: Eg hef aldrei heyrt
Þá keppa FRAM 09 VALUR
Dómari: Halldór Sigurösson.
Á morgun, mánudag kl. 20.30 keppa
KR — ÞRÓTTUR
Dómari: Ingi Eyvinds.
Komið og sjáið fyrstu knattspyrnuleiki ársins.
VERÐ:
Barnamiði kr. 5.00; Stæði kr. 10.00;
Stúkusæti kr. 15.00.
Mótanefndin

Sósíalistar
4
Það er sjálfsögð skylda
ykkar að verzla við þá
sem auglýsa í Þjóðviljanum