Þjóðviljinn - 27.05.1955, Blaðsíða 11

Föstudagur 27. maí 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
6. dagur
— Þessum manni er óhætt a'ð treysta. Hann reykir
ekki vindil ef honum finnst hann ekki góður. Hann
segir heldur ekki annað en það sem honum finnst rétt.
Ég ætla að íhuga það sem hann hefur sagt.
Um kvöldið þegar hann var búinn að mjólka, settist
hann í hlýjan stallinn milli kúnna sem jórtruðu frið-
samlega og hrossanna sem voru mögur og úttauguð eftir
stritið við ströndina. Nú vissi hann að hann átti val
fyrir höndum. Átti hann að halda áfram aö vera bóndi
í þessari harðbýlu sjávarsókn eða átti hann aö freista
gæfunnar með því að ráðast í ný og hættuleg fyrirtæki?
Hann var ungur, miklu yngri en mágar hans tveir, en
hann vissi að hann var hagsýnn og hafði reikningsvit
í kollinum. Og það hafði sýnt sig aö hann gat unnið
á við hvern sem var og ýtt undir verkamennina, svo að
þeir drógu ekki af sér.
En það var áhættusamt líf, og maðm’ gat tapað öllum
eigum sínum á einu einasta fyrirtæki, rétt eins og nú
hafði munað minnstu að svo færi fyrir honum. ^
Kjestín, kona hans, kom út í gripahúsiö og settist á
kistuna við hlið hans. Hún var nokkrum ánim eldri
en hann, rauðhærð og bústin og blíö að lundarfari. En
henni hætti til þunglyndis og þaö var ekki laust við að
þeir heilögu hefðu haft áhrif á hana. Nú þegar.
— Hvað segðir þú um aö selja bæinn og flytja í aðra
sveit? spurði hann til gamans.
Hún leit óttaslegin á hann. Hafði smíði brimbrjótanna
sarnt sem áður mistekizt og voru þau tilneydd að flytj-
ast burt? Hann áttaði sig strax á hugsunum hennar og
strauk hönd hennar róandi.
— Nei, vertu ekki hrædd, sagöi hann. Þaö kemur áreið-
anlega í ljós að við höfum hagnazt á þessu, þegar ég er
búinn að gera upp reikningana.
— Þetta eru reyndar heimahagar okkar, sagði hún. Og
hér er allt okkar ættfólk. En þú ert dugandi bóndi og
ef þú færð ekki nóg verkefni hér á jörðinni, gætiröu
reynt að fá þér aðra stærri. Ef til vill fyrir austan.
Hann brosti við. Hún var ekki ein um þann draum
að flytjast austur á bóginn. Þegar komið var nokkrar
mílur inn í landið vonx jarðirnar stórar og frjósamar
og hægt að rækta á þeim hveiti. Og þaö kom löngunar-
svipur í augu fátæku bændanna í sókninni þegar þeir
töluðu um sveitirnar fyrir austan sem voru sannkölluð
Gósenlönd.
— Já, já, Kjestín litla, það er ekki gott aö segja hvar
við eigum eftir að setjast að, sagði hann. En það gæti
verið að áður en langt um liði yrðum viö sammála um
að flytjast héðan.
Þau gengu saman inn í húsið og þetta kvöld lék Grejs
sér við syni sína, sem hann hafði tæplega séð undan-
fama mánuöi. En daginn eftir var aftur nóg að gera.
Reikninga þurfti að gera upp, það þurfti að ganga frá
viðskiptunum viö banka og sparisjóði og hann átti að fá
greiðsluna fyrir verkið útborgaöa. Og þegar allt var að
lokum klappað og klái't, sendi hann boð til mága sinna
og bað þá koma.
Lars Trilling og Jens Sand komu saman, þeir lögðu
tréskóna sína frá sér í forstofuna, börðu aö dyrum og
báðú hljóðlega Guðsfriðar. Það var auöséð á þeim að þeir
voru kvíðandi. Þótt brimbrjótarnir væru fullgérðir og vel
heppnaðir var aldrei aö vita nema tap hefði orðiö á þessu
umfangsmikla fyrirtæki, vegna þess að of seint hafði
verið byrjað á verkinu þetta slæma sumar. Þeir reyndu
að lesa þaö úr andliti Grejs Klitgaard hvaða fréttir hann
hefði að færa þeim, en úr svip hans var ekkert aö sjá.
Kjestín hafði lagt á borö í stofunni og þeir drukku
kaffi og töluðu um daginn og veginn. Það var einkum
Grejs sem talaði.
Æjá, þaö er illt að vita ekki hvort maður verður hrak-
inn allslaus frá heimkynni sínu án þess að vita hvað viö
tekúr. Þeir fundu kynlega andúð þarna í stofunni, þar
sem hvergi var að finna innrömmuð ritningarorð og
veggirnir kunngérðu ekki að þetta væri hús Drottins.
Lars Trilling og Jens Sand sátu gráir og umkomulausir
í váðmálsfötum sínum og reyndú að einbeita huganum
að einlægri bæn um hjálp og miskunn, meðan Grejs tal-
aði um hina rýru uppskem í sveitinni og hiö mikla upp-
skerumagn af frjósomu jörðunum inni í landinu.
Hann hafði rétt fyrir sér, uppskeran var rýr, og þótt
þeir hefðu ekki tekið á sig þungar skyldur í sambandi við
smíði brimbrjótanna, gæti það orðið þeim erfitt að greiða
hverjum sitt. Þeir skulduðu vömr hjá kaupmanninum
og skattarnir voru háir. Á hverjum degi þurfti að fæða
marga munna. Ef þeir ættu í ofanálag að greiða halla
sem næmi ef til vill mörgum þúsundum, sáu þeir engin
úrræði. Þeir sátu þarna eins og þeir bið'u eftir dómsúr-
skurði. En sýndu þolgæði, sál, því kærleikur guðs varir
að eilífu.
Loks virtist sem Grejs Klitgaard þætti tími til kominn
að gera upp reikningana. Hann brosti lítið eitt þegar
hann bað Kjestínu að bera bollana af borðinu, og þegar
hún var komin út úr stofunni, sótti hann nokkur skjöl
í gamla mahognískápinn sem var glæsilegasta húsgagn
stofunnar. Þeir þekktu sögu hans, því að hann hafði
bjargazt úr liðsforingjakáetu þegar rússneska freigát-
an Alexander Newsky strandaði fyrir mörgum ámm og
hafð'i veriö keypt á uppboði.
— Jæja, hér er reikningsyfiriitið, sagöi Grejs. Það er
bezt þið lesið það yfir.
— Við höfum ekki mikið vit á tölum, sagði Lars Trill-
ing hrjúfri röddu. En vera má þú getir skýrt fyrir okkur
hvernig högum okkar er háttað.
— Jú, það skal ég gera. Eins og þið vitið leit þetta
mjög illa út þangaö til veðrið batnaði og við gátum haf-
izt handa af kappi. Og þaö gerðum við — á þann hátt
sem ykkur er kunnugt. Okkur tókst að ljúka verkinu og
standa við allar skuldbindingar, en þaö mátti engu muna.
HeimsmóÉið I
Framh. af 6. síðu
síðan að skýra sómasamlega
frá því helzta í undirbúningi
pólsku æskunnar fyrir heims-
mótið, en þetta verður að
nægja núna.
Komið til mótsins og sjáið
árangur þessa mikla viðbúnað-
ar.
Skotland vann
Framhald af 9. síðu.
ar réðu öllum gangi leiksins.
Á 69. mínútu skoruðu þeir 3.
mark sitt. 10. mín. fyrir leiks-
lok skorar Ocwirk úr auka-
spyrnu af 17 m færi. Skotar
héldu áfram með sama ákafa
og skoruðu 4. markið á 89.
mínútu.
• ÚTBREIÐIÐ
• ÞJÖÐVILJANN

eimilisþáÉÉnr
Setbaðker sem hægt er að liggja í
Setbaðkör tíðkast víða er-
lendis, þar sem baðherbergi eru
lítil og hér er eitt slíkt sýnt í
Vanmáttarkennd
og lélegar tennur
I Englandi eru komnar upp
deilur milli og tannlækna og
annarra lækna um það vanda-
mál þegar börn sjúga á sér
fingur. Tannlæknarnir berjast
gegn því að börn sjúgi fing-
urinn, vegna þess að það getur
aflagað góminn og í sumum
tilfellum sjálfar tennurnar. En
læknarnir halda því fram að
það eigi að fara varlega í það
að banna börnum að sjúga
fingurinn, vegna þess að þau
sjúgi hann aðeins þegar þau
eigi í einhverjum andlegum erf-
iðleikum. Fyrst og fremst verði
að hjálpa börnunum og þegar
þau hafi yfirunnið þessa and-
legu erfiðleika hætti þau af
nýrri franskri útgáfu og það
hefur ýmsa kosti framyfir þau
baðlier sem áður hafa verið
framleidd. Kerið er framleitt í
Þýzkalandi, Sviss og Hollandi
og stórframleiðsla hefur verið
hafin á því í Frakklandi. Kerið
á myndinni er 170x70x40 sm
og á myndinni sést greinilega í
sjálfsdáðum að sjúga fingur-
inn.
Læknarnir líta miklum al-
vöruaugum á þær geðflækjur
sem myndast geta ef barn er
allt í einu neytt til að hætta
að sjúga fingurinn en tann-
læknarnir vekja athygli á því
að eyðilegging góms og tanna
getur orsakað marga sjúkdóma
síðar á ævinni. Það er skiljan-
legt að læknar og tannlæknar
séu ekki sammála í þessum efn-
um og foreldrum ber að gæta
þess að börn þeirra fái engar
þær áhyggjur sem geta orðið
þess valdandi að þau fari að
sjúga á sér finguma.
hve mörgum stellingum hægt er
að vera í því með hægu móti.
Sturtan er einnig af nýrri
gerð. Hún er á veggnum en
ekki í loftinu eins og við eigum
að venjast. Þetta hefur þann
kost að óþarfi er að bleyta á
sér hárið nema maður óski
þess sjálfur. Venjulegu sturt-
urnar hafa þann ókost að vatn-
ið fossar niður höfuðið á manni
svo maður sér ekki út úr aug-
unum.
r--------------------1-------
ttttt 516CÚS
si&uumaKrauöon
Minningar-
kortin
eru til sölu í skrifstofu Sós-
íalistaflokksins, Þórsgötu 1;
afgr. Þjóðviljans; Bókabúð
Kron; Bókabúð Máls og
menningar, Skólavörðustig
21 og í Bókaverzlun Þor-
valdar Bjarnasonar í Hafn-
arfirði
---