Þjóðviljinn - 13.07.1955, Blaðsíða 4

ý) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 13. júlí 1955

■•■■■•■••■•«•■■■•■'»*■■ ■■■.■»■■■«■*'■• ■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■«■■■■■■■»
Aiesel - trflbtorar
eru hentugir og sparncgtnir -
Þeir hœfa þvi vel jafnt stcerri sem minni bœndahýlum
Veitið sérstaklega athygli:
Fjórgengis tveggja sirokka ðiesel véi
6 gírar áfram, 2 aftur á bak
Mismunaárifsfesting
Vökvalyfta
Nánari upplýsingar hjá:
Kristjáni G. Gíslasyni
& Co. h.f.
dráftarvél er á
kóslóvakisku vörusýningunni
*■■■■■■■■•■■■■••■*••■■■■■•*•■■»■■■»■■■■■■■■■»■«■■«
■■■■■■■■■■■■■r■■■■■■■■■■■■■■« •■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■;
KLIPPIÐ II É R ! „
!■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■«»■■■■■■■■■■■■«■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•!
■ ■■■■■«■■■■»'*■■■■■■■■■■■■■■■■■»■■■■■■■■■■
fíulduíólkssaga
Áttu þœr esS fara
eSa fara ekki?
Það var einu einni
mnt um kvöld, þegar
íflrnna var löngu sest á
rúmið sitt og byrjuð að
prjóna, að Bjössi kemur
fþjótandi inn og segist
'.bafa séð huldufólk. Við
rysturnar skellum auð-
vitað upp úr, eins og
vanalega, þegar Bjössi
Sremur með þessa vit-
Seysu að hafa séð
tböldufólk, en þetta var
ekki í fyrsta sinn.
Ejössi varð auðvitað
öskuvondur og sagði:
.Viljið þið bara koma
:raeð mér og gá, hvort
jþpð sjáið ekki huldufólk.
■— Já, auðvitað viljum
við það, en þú verður
að vera fyrstur, sagði
Júlla.
— Já, samþykkti
iBjössi.
— Jæja, þá skulum
við bara leggja af stað,
eagði Stella.
Þau læddust fram
göagin. Auðvitað þurfti
amma að heyra til okk-
ar og kallaði: — Hvað
eruð þið að flækjast,
Jægar húsbóndinn er
ekki heima?
— Æ, það gerir ekk-
crt til, sagði Stella.
Jíún var yngst og
amma hélt mest upp á
íbana, fannst Bjössa og
-Júllu.
— Jæja þá, jæja þá,
flautaði amma gamla á-
byggilega 100 sinnum.
Jæja. Þá voru þau
loksins komin út. Mik-
ið var orðið skuggalegt.
— Það þýðir ekki að
fást um það, sagði
Bjössi borginmannlega.
Þau heyrðu hófadyn
í fjarska.
— Við skulum ganga
á hljóðið, sagði Bjössi
montinn. Þær voru hálf-
•smeykar, — ef þetta
væri nú huldufólk ?
Stella leit á Júllu og
það var eins og hún
vildi spyrja: — Eigum
við að fara eða ekki?
— Jæja, við komum
þá, sagði Júlla. Hún
vildi ekki láta Bjössa
sjá að hún þyrði ekki.
Þau gengu lengi, lengi
á hljóðið og alltaf
heyrðu þau greinilegri
hófadyn. Og nú fannst
þeim systrunum pabbi
sinn segja: hvað eru ’
krakkamir að flækjast?
Þau komu nær og nær
og loks sáu þau, að
þetta var pabbi og líka
mamma systranna, —
þau, sem sögðust ekki
koma fyrr en á morgun.
Og svo voru þau búin
að ganga þessa löngu
leið. Systrunum fannst
þetta ekki neitt nema
gaman, en Bjössi var
nærri farinn • að há-
öskra af bræði.
Stefanía Júlíusdóttir,
10 ára,
Kópaskeri.
JEímm sisaisi var
$kríÉla
Móðirin: Af hverju er
hann Alli litli að gráta?
Bjössi: Hann langar
bara í kökuna mína,
sem ég er að éta.
Móðirin: Er hann bú-
inn með sína köku? I
Bjössi: Nei, hann |
byrjaði einmitt að |
skæla meðán ég var að j
éta kökuna hans. 1
Ártölin 1805 og
1905
Árið 1805 var Bessa-
staðaskóli.stofnaður. Þá
höfðu skólarnir á hin-
um fornu biskupssetr-
um, Hólum og Skálholti,
lagst niður fyrir nokkr-
um árum, en framhalds-
skóli var um 17 ára
skeið í Reykjavík. Það
var Hólavallaskóli. —
Bessastaðaskóli var hin
merkasta stofnun, hafði
mörgum ágætum kenn-
urum á að skipa og út-
skrifaði marga ágætis-
menn, sem óðar urðu
þjóð sinni til sóma og
nytsemdar. Má þar m.
a. nefna Fjölnismenn,
þá Jónas Hallgrímsson,
Tómas Sæmundsson og
Konráð Gíslason. Bessa-
staðaskólinn var fluttur
til Reykjavíkur 1846 og
þá nefndur Latínuskól-
inn, nú Menntaskólinn.
Árið 1905 komst ís,-
land í daglegt samband
Framh. á 3. síðu.
Einu sinni voru
vikivakar almennasta
skemmtun hér á landi.
Vikivakarnir eða hinar
fornu danssamkomur
tíðkuðust mjög frá því
um 1100 og héldust
með ýmsum breytingum
fram á 18. öld.
★
Einu sinni var mest
af vaðmáli sem þurfti
til fata á íslandi, ofið
á heimilunum. Þegar
búið var að vefa tóku
þófararnir við og þæfðu
voðina. Það var erfitt
verk. Þegar búið var að
þæfa voðina, var vant
að gefa þeim sem þæfði
einhvern góðan bita. Hét
sá biti þófarabiti. Og
svo er hér þófarabæn til
Bárðar Snæfellsáss:
Bárður minn á jökli,
leggstu nú á þófið mitt,
ég skal gefa þér lóna
ARTÖLIN 1805 og 1905
Framh .af 2. síðu.
við umheiminn og Mar-
coni loftskeytastöð var
sett upp við Rauðará
við ■- Reykjavík. Fyrsta
símskeytið sem til lands
ins kqm var frá Poldhu
í Cornwall í Englandi
þ. 26. júní 1905, kl. 10
og 38 mínútur síðdegis
og hófst á þessari
fregn: — Brezkt gufu-
skip Ancona rakst á
danskt skólaskip nálægt
Kaupmannahöfn og
sökkti því. Tuttugu og
tveir drengir drukkn-
uðu.
innan í skóna,
vettling á klóna,
þegar ég kann að
prjóna,
naglabrot í bátinn þinn,
liálfskeifu undir hestinn
þinn,
mórautt lamb og gimb-
urskel
og meira, ef þú þæfir
vel.
Frímerkjaþáttur
í síðasta blaði var
stuttur þáttur um frí-
merkjasöfnun. Gert var
ráð fyrir að ræða
þetta áhugaefni margra
nokkru nánar. Frímerki
munú hafa verið gerð
fyrst í Englandi og not-
uð þar á bréf í fyrsta
sinn 6. maí 1840. Á
næstu árum þar á eftir
tóku önnur ríki upp frí-
merki t. d. Norðurlönd-
in, Danmörk árið 1851,
Noregur 1854, Svíþjóð
1855 og ísland 1873.
Eftir að menn tóku að
sækjast eftir að safna
notuðum frímerkjum,
hækkuðu þau brátt í
verði og elztu frímerkin
sem gefin voru út, kom-
ust brátt í geysiverð.
Þannig voru t. d. frí-
merki frá smáríkinu
Mauritíus, 7eyris og
15 aura, seld skömmu
eftir aldamótin á 54
þúsund krónur, — hvað
myndu þau kosta nú!
Næst verður sagt frá
fyrstu íslenzku frí-
merkjunum.
Davíð kon-
irngur og
Davíð bondí
Prestur nokkur sendi
vinnumann sinn á laug-
ardagskvöldi eftir hesti,
er hann ætlaði að kaupa
af manni er Davíð hét
og bjó hinum megin við
ána. Um nóttina óx áin
svo, að vinnumaðurinn
komst ekki heim fyrr en
fólk var gengið í kirkj-
una. Hann fer líka
strax í kirkjuna, en í
því hann gengur inn
gólfið, vill svo til, að
prestur er í stólnum að
vitna í Davíð konung..
og segir:
Hvað segir svo Davíð
um þetta?
Vinnumaðurinn hélt,
að spurningin væri til
sín og svaraði hátt: —-
Hann segist skuli senda
hestinn, þegar þér send-
ið peningana.