Þjóðviljinn - 30.11.1955, Síða 11

Miðvikudagur 30. nóvember 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirki
Klitgaard
©g Sfitir
54. dagur
var ekki tímabært að drekka öl, heldur þurfti hann aS
íhuga og bollaleggja, og hann skvldi svei mér sýna
heiminum að Olufsen væri ekki dauður úr öllum æðum.
Verkstæöið gæti hann sjálfsagt seit; svo að hann gæti
borgað hverjum sitt og hætt aö vera meistari sem íalsaöi
reikningana. Honum þótti vænt ura iðngrein sína, þaö
var gaman að vera málari og lífga tilveruna upp meö
fallegum litum, og nú ætlaöi hann að ganga í stéttarfé-
lag sitt og byrja a-ftur aö vinna sem sveinn.
Hann fann til mikils hugarléttis, eins og hann hefði
losnað við illa og þunga byröi, og nxi þurfti hann aðeins
að ná sér í aðra íbúð og þá kæmist allt 1 lag og veslings
konan hans tæki aftur sönsum. Einu sinni haf ði hann
verið kátur og skapgóður, og það yrði hann aftur, fyrst
hann var búinn að losna úr klóm blóðsugunnar.
— Þú ert bara hálfgildings kommúnisti, Olufsen,
kurraði í honum. En þeir hafa svo sem nokkuð til síns
máls. Ég ætla aftur aö veröa verkamaöur, og ég skal
ekki framar taka ofan fyrir ööru en því sem ástæða er
til að bera virðingu fyrir. Og hvaða vuáli skiptir þaö þótt
sonur minn veröi ekki læknir, ef harm veröur heiöaiieg-
ur og árvökuil maður. Hann er góöur drengur og ég
ætla aö segja honum allt af létta.
Hann sótti nokkur dagblöð í blaöhilluna og leitaði í
auglýsingadálkunum. Og undir yfirski'iftinni íbúöir í
skiptum, fann hann litla augiýsinga:
Þriggja herbergja íbúö á Hostrupsvegi, Friöriksbergi,
í skiptmn fyrir fjögurya herbergja íoúö, hvar sem er í
borginni. Sími Nora 16.667.
Hann fór inn í símaklefann, hringdi í númeriö og mild
kvenrödd svaraöi.
— Jú, Vedbækgata er víst piýðileg, svaraöi konan.
Maðurinn minn er ekki heima þessa stundina, en ég á
von á honurn þá og þegar, og ef þér komiö eftir hálfa
klukkustund veröur hann áreiðanlega kominn.
Oiufsen drakk kaffiö sitt og reykti vindilinn, svo gekk
hann út á Hostmpsveg og hringdi bjöllunni. Grönn og
vel búin dökkhærö kona opnáði dyrhar.
— Nú, eruð það þér sem ég talaði við í símann, sagði
hún. Geriö svo vel að koma inn, maðurinn minn er
heima.
Madsen tónlistarmaður sat við skrifborðið og hann
var dálítið fölleitur eftir dvöl sina innan við múrana. En
að öðiu leyti var ekkert á honum aö sjá. Hann bað
samstundis um einhverja hressingu, og frú Madsen
bar með yndisþokka fram flösku og fjögur glös.
— Sjáið þér til, herra, sagöi Madsen tónlistarmaður
þegar hann var búinn aö skála við gest sinn. Okkur
langai’ til áð flytja, því aö máðm’ getur oröið þreyttur á
umhverfinu og fengið löngun til að breyta til. Og við
viljum gjaman fá eitt herbergi í vi'ðbót, því áð konan
mín vinnur úti, og þess vegna þurfum við heimilishjálp.
Heyrðu, mýsla, kallaöu ,á Fríðu, svo áð hún geti fengið
sér glas með okkur......
— Hún sefur, sagði frú Madsen, því að þetta dróst dá-
lítið á langinn í gærkvöldi.
— Vektu hana þá, skipaöi Madsen. Sjáið þér til, hún
var á dansleik í einhverju átthagafélagi, og konan mín er
alitof góð í sér, og það liggur við að hún stjani við
vinnukonuna. En segiö þér mér, herra Olufsen, áöur en
viö byrjum á viðskiptunum, hvenær getið þér flutt?
— Strax á morgun.
Fríða feita kom inn í stofuna og þar gaf nú 'á aö líta.
Hörgulir lokkar hennar líktust mest heysátu, púður og
andlitsfarði vom í klessum og kökum á kvapholda andliti
hennar. Fríða feita var ekkert lík dyggðugri vinnukonu
sem verið hafði á skikkanlegum dansleik í átthagafé-
lag'i, enda hafði hún ekki verið þaö. Aftur á móti hafði
hún valsáö í nokkra daga méð vel fjáöum bandarískum
liösforingja, haföi drukkið og búið með honurn á gisti
húsi, þar til Egon var búinn áð rýja hann inn að skyrt-
urrni. Þá hafði allt endað í áflogum og Egon hafði gefið
honum spítalavínk.
— Úff, hugsáði Fríða feita. Þaö eru aumu lúsablesarn-
ir, þessir kanai’. Má ég þá heldur biðja um Þjóðverjana;
þeir höfðu þá stundum hlé á og maöur fékk líka buff og
steiktan ál og humar í mayonnaise og alls konar kræs-
ingar, en hjá könunum er þáð bara sprútt og svo hitt.
En þetta er ekkert fyrir mig, hugsaði Fríða feita, og ég
vil heldur hafa eitthvaö fast eins og Drieberg; þaö ligg-
ur við aö maöur sakni hans í öllum þessum ósköpum.
Gg nú er máöua- rifinn á fætur, og fær ekki einu sinni
að sofa úr sér, og þessi karlfugl getur varla verið við-
skiptavinur.
Það var ekki fyrr en Fríöa feita var búin aö fá nokkur
glös, áð hún hresstist svo að hún skildi hvaö á spýtunni
hékk og hún hafði verið vakin til þess að ókunnugi mað-
urinn gæti fengið að sjá ibúðina. Og þegar frú Madsen
var búin að koma dálitlu lagi á herbergi Fríðu, var
Olufsen sýnd öll íbúöin, og það var samiö um skiptin,
svo framarlega sem húseigendurnir tveir hefðu ekkert
við þáö að athuga.
— Viljiö þiö ekki sjá íbúöina mína fyrst? spurði Oluf-
sen.
— Þaö er óþarfi, herra minn, ég treysti því að hún
sé eins og þér lýsið henni.
— Þetta var svei mér undarlegt húshald, hugsáði
Olufsen á leiöinni heim. Ég þori að hengja mig upp á
aðsú feita er mella og eiginkona.....ojæja, mér getur
staöiö á sama. Ég ætti að geta lífgað íbúðina upp, svo
áð ékki finnist á lyktinni hvers konar fólk hefur búið
þar áöur. Því aö nú er þáð Olufsen málarasveinn sem
þangáð flytur.......
U VíS> AKMAZslÓL
TIL
LIGGUR LEIBIN
Köflóttar
Telpubuxur
Verð frá kr. 10.00
T0LED0
Flschersundl
<8-
eimflisþáttrar
Hófœttu skólateipurnar
Af heilum hug þakka ég ykkur öllum, sem tókuð
virkan þátt í erfiðleikunum eftir andlát sonar míns
Svems
og fy.rir auðsýnda samúð við jarðarför hans. Fyrir hönd
aðstandenda
Reynir Guðnuiiidsson
Litlu skólatelpurnar togna.
fljótt og þær slíta sjaldnast
kjólunum sinum, lieldur vaxa
upp úr þeim. Allar mæður sem
eiga dætur á þessum aldri eru
á hnotskóg eftir nýjum hug-
myndum til að notast við að
síkka gamla kjóla.
Þegar ný föt eru saumuð er
skynsamlegt að hafa það í
huga, að ef til vill er þörf á
að stækka kjólinn eftir árið,
og stúlkur á aldrinum 12—13
ára þurfa að fá blússur sem
eru vel víðar, svo að þær hafi
rúm til að þroskast.
Kjólarnir þrír á teikningun-
xun sýna nokkra möguleiká til
breytinga og stækkana. Á
fyrstu myndinni varð kjóllinn
of stuttur í mittið og pilsið
varð sömuleiðis of stutt. Nýju
efni var skeytt neðan á blúss-
una og pilsið, lissur settar á
samskeytin og nýr kragi og
uppslög á kjólinn til að á
hann kæmi nýr svipur.
Ef blússan hefur orðið of
þröng er hægt að skeyta inn í
hana hnappalista. Á næstu
teikningu hefur verið valið
köflótt efni við einlita kjólinn
og sama köflótta efnið er not-
að til að síkka pilsið, i kraga
og breitt belti, sem hylur það
að blússan er í það stytzta í
mittið. Ermarnar voru lika
orðnar of stuttar og framan á
þær voru settar langar köflótt-
ar manséttur.
Á þriðja kjólnum voru eim-
arnar alveg ónýtar. Bæði blússa
og pils voru orðin of stutt.
Inn í blússuna var saunmður
breiður mynstraður bekkur, og
það er auðvelt að gera það við
kjóla sem áður voru með beru-
stykki. Úr mynstraða efninu er
ennfremur breitt belti, kragi
og bryddingar á vösum.
Á öllum kjólunum þremur
eru breiðir bekkir neðan á
pilsunum, breiddin á þeim getur
verið eftir þörfum, en þess
þarf að gæta að velia í þá e 'ni
sem er líkt í sér og efnið I
gamla kjóhium, svo að það
falli á sama hátt. Það er
nauðsynlegt, þegar um svoha
breiða dúka er að ræða.
Úteeítindi: Samelningarflokkur albýSSu — Sóalalistaflokkurinn. — Rltstjórar: Miito'í
K.iartansson (ób.). StEurður Guðmundsson. — Fréttaritstjóri: Jón BJarnason. — Blnða-
menn: Ásmundur Slgurjónsson. Bjarni Benediktsson. Guðmundur Vigfússor., ívai H.
Jónsíion. Maeús Torli Ólafsson. — AUElýsinEastióri: Jónsteinn Haraldsson. - Riptjórn.
aÍEreiðsla, auglýsingar. prentsmiðja: Skólavörðustig 19. — Simi: 7S00 (3 líuur). - ÁskrlfU
arverS kr. 20 4 mánuðl i Reykjavik og nigrennl: kr. 17 annarsstaSar. — LausaBÖluvc.rf
kr. 1. — PrentsmiSja bjnóviliana h.f