Þjóðviljinn - 07.03.1956, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvlkudagur 7. marz 1956
t—;—;—----------------
lUðOVIUINK
Útgefandi:
Sameiningarflokkur alþýðu
— Sósíalistaflokkurinn —
<____________________)
Trúin á lýgina
Eitt er sameiginlegt einkenni
afturhaldsblaðanna íslenzku: fyr-
irlitningin á lesendunum. Rit-
stjóramir virðast ætla að al-
mennir biaðalesendur eigi hvorki
til þekkingu né almenna dóm-
greind, þeir gleypi allt hrátt sem
fyrir þá sé borið, trúi öllu
sem þeim sé sagt. Munu hvergi
í víðri veröld finnanleg blöð sem
leyfi sér slíkan málflutning,
nema hasarblöð þau sem hvar-
vetna eru talin sér í flokki. Á-
byrg blöð stjórnmálaflokka í ná-
grannalöndum okkar telja það
t. d. skyldu sína að birta lesend-
uftum sæmilega óbrjálaðar frétt-
ir og eru svo auðvitað bundin
af fréttum sínum er dregnar eru
áiyktanir.
Gott dæmi um starfsaðferðir
íslenzku blaðanna eru frásagn-
irnar af flokksþingi sovézka
kommúnistaflokksins. Þetta þing
var að sjálfsögðu mjög mikil-
vægur atburður, og þeir sem
fylgjast vilja með heimsmálun-
um gera sér far um að kynnast
sem bezt því sem þar fór fram.
Þess vegna taldi t. d. bandaríska
stórblaðið New York Times það
skyldu sína að birta mjög ýtar-
lega og óbjagaða útdrætti úr
ræðum forustumannanna, og þarf
þó enginn að efast um afstöðu
þess blaðs til Sovétríkjanna. En
í íslenzku afturhaldsblöðunum
hefur ekki birzt ein einasta frétt,
engin frásögn sem byggð sé á
staðreyndum. Þeir sem ein-
göngu lesa þessi blöð hafa ekki
minnstu hugmynd um það hvað
gerðist á þinginu og þeir myndu
verða að algeru viðundri ef þeir
ættu t, d. að bera saman bæk-
urnar við blaðalesendur í ná-
grannalöndunum. Hér líta rit-
stjórar þessara blaða á það sem
höfuðnauðsyn að lesendur viti
ekki sjálfir hvað hefur gerzt,
til þess að hægt sé að fylla þá
með allskonar ósannindum og
þvaðri.
Það er hægt að ná árangri með
slíkum vinnubrögðum um skeið,
en aðeins um skeið. Það er hægt
að blekkja alla einhvern tíma,
suma er kannski alltaf hægt að
blekkja, en þess er enginn kost-
ur að blekkja alla alltaf. Leigu-
pennar afturhaldsflokkanna hafa
einnig fengið að súpa seyðið af
þessum vinnubrögðum sínum;
ailir þekkja örlög Stefáns Pét-
ur$sonar, og sá maður er ekki
fipnanlegur sem trúi einu orði
af því sem menn á borð við
Guðna Þórðarson og Þorstein
Thorarensen skrifa í Tímann og
Morgunblaðið. Þessir menn
ganga sér býsna fljótt til húðar,
en þá eru fengnir nýir menn og
þeim falin sama iðja.
Þessi vinnubrögð eru sora-
blettur á íslenzkri blaðamennsku.
Enginn krefst þess að sömu
skoðanir séu birtar í blöðunum,
aðeins að ályktanir séu dregnar
af raunverulegum atburðum en
ekki tilbúningi, að lesendur fái
að vita hvað er að gerast. Þetta
virðist ekki óbiigjörn krafa, en
þó myndi framkvæmd hennar
gerbreyta blaðamennsku á ís-
landi.
Nýjustu ráðstafanir Bandaríkjamanna í landbúnaðarmálum minna á eyðileggingu
matvœla á kreppuáru^ium eflir 1930. Myndin sýnir hvernig geysilegum birgöum af
kaffi var pá brennt í Brasilíu.
„Hriitgurinn" efnir til happ-
drættis fyrir baritaspífalann
Um þessar mundir efnir
Kvenfélagið „Hringurinn" til
glæsilegs happdrættis. Vinn-
ingar eru fjórir: Mercedes
Benz (220) bifreið, þvottavél,
flugferð til Hamborgar og
rafmagns-steikarofn. Er ekki
að efa, að marga mun fýsa
að freista þess að vinna ein-
hvem þessara ágætu vinn-
inga, en styrkja gott málefni
um leið.
Eins og flestum er kunnugt
he'ur kvenfélagið „Hringur-
inn“ unnið ötullega að mann-
úðar- og líknarmálum hér í
bæ um 52 ára skeið. Mesta
hugðarmál „Hringsins“ er
það, að hér verði komið upp<5>
bamaspítala, og vinna
Hringskonur af samhug og
ósérhlífni að því, að hinn
væntan’egi spítali geti tekið
til starfa sem fyrst. Þetta
hlýtur auðvitað og að vera
hverri íslenzkri konu áhuga-
mál, og ef allar konur lands-
ins leggjast á eitt, er ekki að
efa, að innan skamms muni
bamaspitalinn tilbúinn til að
taka á móti litlum, sjúkum
börnum, sem spítalavistar
þarfnast. Er þess skemmst að
minnast, að það var fyrir for-
göngu kvenfélaga landsins, að
Landsspítalinn var reistur.
Nú þegar er byrjað að
byggja viðbyggíngu við
Landsspítalann, og er ætlun-
in, að hinn nýi barnaspítali
verði þar til húsa. Hefir
„Hringurinn“ lagt fram ærið
fé, er safnazt hefur í Bama-
spítalasjóð, til þeirrar bygg-
ingar. En þar t'l byggingu
barnaspítalans er lokið hefir
verið ákveðið, að ný barna-
deild verði stofnuð á efstu
hæð Landsspítalans, og verð-
ur það húsnæði væntan’ega
rýmt í haust, eða þegar bygg-
ingu Hjúkrunarkvennaskólans
er lokið og hiúkmnamemarn-
ir, sem hingað til hafa þarna
búið, geta flutt í nýja skól-
ann.
Það sem því nú vakir fyrir
Kvenfélaginu „Hringnum“ er,
að safna fé í því augnamiði,
að gefa allan útbúnað til
hinnar nýju bamadeildar, svo
sem rúm, sængurfatnað, lækn-
ingatæki allskonar o. s. frv.
Markmið „Hringsins“ er að
stuðla að því, að allur út-
búnaður bamanna á hinum
nýja spítala megi verða eins
góður og framast er kostur á.
„Litlu, hvítu rúmin“, sem
þegar em bæjarbúum kunn
og kær, munu fyrst um sinn
verða 30—40 að tölu, og með
sameiginlegu átaki ætti okkur
að geta auðnazt, að tryggja
þar litlum, sjúkum Islending-
um hina beztu aðbúð, sem völ
er á.
Rúmleysið á sjúkrahúsum
bæjarins hefur löngum verið
tilfinnanlegt. Með því að
vinna ötuPega að stofnun
bamaspítalans, og með því að
safna fé til kaupa á tækjum
og húsbúnaði fyrir barna-
deildina á efstu hæð Lands-
spítalans, vill „Hringurinn"
gera sitt til þess að bæta úr
þessum vandræðum. Hverjum
hugsandi landsbúa ætti líka
að vera það innilegt áhuga-
mál, að styrkja, þetta mál-
efni yngstu borgaranna með
ráði og dáð. Því að hvað er
dýrmætara en að vernda
heilsu hinnar upprennandi ís-
lenzku kynslóðar og skapa
henni sem bezt skilyrði til
þess að njóta góðrar hjúkr-
unar er sjúkdómana ber að
garði ?
Reykvíkingar og raunar all-
ir íslendingar em orðlagðir.
fyrir öriæti sitt og hjálpfýsi
við alla þá, fjær og nær, sem
undir hafa orðið í baráttu
lífsins. Ekki ber því að efa,
að margir muni reiðubúnir
að veita þessu mannúðarmáli
og nauðsýnjamáli bamanna.
liðsinni. Við viijum verða sú
þjóð, sem bezt býr að bömum
sínum, og nú gefst okkur
einmitt tækifæri til að leggja
fram- okkar skerf til að svo
megi verða.
Góðir Islendingar! Kaupum
happdrættismiða „Hringsins"
og stuðlum að stofnun bama-
spítalans hið bráðasta! Gefum
börnum okkar happdrættis-
miða „Hringsins“ í sumargjöf,
og gefum þeim þar með
hvorttveggja í senn: tæki-
færi til að styrkja velferðar-
mál allra íslenzkra barna og
tækifæri til að vinna glæsi-
legan vinning! Dráttur mun.
fara fram á sumardaginn
fyrsta, bamadaginn, og verð-
ur að sjálfsögðu aðeiris dregið
úr seldum miðum.
Nú næstu daga mun bæjar-
búum gefast kostur á að sjá
hina stórglæsilegu Mercedes
Benz bifreið á götunum.
Happdrættismiðarnir kosta 50
krónur og munu seldir í bif-
reiðinni, svo og hjá öllum
Hringskonum. Aðrir útSölu-
staðir munu auglýstir á Öðr-
um stað í blaðinu.
„Hringurinn“ þakkar bæj-
arbúum og öllum góðum ís-
lendingum fyriríram fyrir
góðar undirtektir.
Minnumst litlu, sjúku barn-
anna, sem leita þurfa , at-
hvarfs sem fyrst á bama-
spítalanum og í „litlu, hvítu
rúmunum“!
í norska blaðinu „Folket“
14. febr. er tekin upp grein
úr sænska blaðinu „Stock-
liolms-Tidningen", þar sem
hinn kunni vísindamaður, Le-
onard Goldberg, dósent í
Stokkhólmi, lætur blaðinu í
té nýfengnar niðurstöður
rannsókna sinna um hættu af
áfengisneyzlu.
Undir eins og ég hafði les-
ið greinina, fékk ég einn vorn
bezta lækni, Níels prófessor
Dungal, til þess að snara
henni yfir á íslenzku, og fer
hún hér á eftir, í þýðingu
hans:
Hættan er ekki um garð
gengin, þótt áfengið sé
horfið úr blóðinu
I sambandi við umræðurnar
um áfengi og umferðarlöggjöf
hefir árangurinn af rannsókn-
um Leonards Goldbergs dós-
ents um áhrif „timburmanna"
á umferðarhættuna vakið
mikla athygli, einnig meðal
erlendra fagmanna. I fyrsta
skipti hefir Goldberg dósent
og samverkamenn hans fund-
ið sýnilegt einkenni frá tauga-
kerfinu um áhrif „timbur-
manna“. Það fundu þeir með
því að mæla augnhreyfingar,
meðan ölvun stendur y'ir og
eftir að hún er afstaðin. Dós-
entinn hefir gefíð „Stocholms-
Tidningen” greinargóða lýs-
Sænsk rannsókn á áhrifum
.timburmanna44
ingu á þessari nýju uppgötv-
un sinni, sem sjálfsagt á eftir
að hafa áhrif á og móta ölv-
unarlöggjöfina.
Setjum svo, að maður
drekki áfengi um tveggja
klukkustunda skeið með mál-
tíð. I fimm klukkustundir frá
því hann byrjaði að neyta
áfengis, verður hann á fyrsta
stigi með óreglulegum augn-
hrey'ingum, sem hægt er að
lesa af með jöfnum millibil-
um. Síðan tekur við millibils-
ástand í 1—2 klst., þar sem
hreyfingamar verða ekki eins
óreg'ulegar í augunum. En
svo fer hann yfir á annað
stig — og þetta er hin nýja
uppgötvun — með nýjum,
mjög áberandi óreglulegum
augnhreyfingum. Þetta stig
hefst 6—8 klst. eftir að
áfengisneyzlan hófst og getur
staðið allt að 14 klst. eða
lengur. Það sem mest er um
vert, segir dósentinn, er, að
tekizt hefir að finna sýnilegt
tákn um áframhaldandi skað-
leg áhrif á'engisins, nefnilega
greinilega truflun á starf-
semi taugakerfisins, nokkmm
klukkustundum eftir að allt
áfengi er horfið úr líkaman-
um.
Hversu mikil þessi truflun
verður, fer eftir öðram ein-
kennum, sem viðkomandi
persóna hefir um eftirköstin,
aðallega svima og vanlíðan.
Oft er þessi traflun meiri,
þegar ölvun er að verða lokið,
heldur en í byrjun hennar.
Mögulegt er að þessi upp-
götvun verði til þess, að C
stað þess að miða við áíeng-
ismagn blóðsins, verði gerð
krafa um, að menn hafi ekki
bragðað áfengi tiltekinn tíma
(eins og um flugmenn), 18—
24 klst., allt eftir því hve
mikils áfengis hefur verið
neytt, til þess að þeir geti
talizt öruggir við akstur í um-
ferð. Þessar augnhreyfingar
skipta máli í sambandi við
sjónskerpu, eftirtekt og við-
bragðshraða bílstjórans, m.
ö o. við andlega hæfni hans
til þess að aka bíl.
Goldberg dósent getur þess
ennfremur, að ,strammari‘ við
„timburmönnum“ dragi úr
vanlíðan manns, svima o. s.
frv. Á augnhrey'ingamar hef-
Framhald á 8. síðu.