Þjóðviljinn - 21.04.1956, Blaðsíða 11

ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 21. apríl 1956 — (11

(
i
NEVIL SHUTE:
LANDSYN
68. dagur
Aðmírállinn kinkaði kolli. Hann snei'i sér að Mónu.
’ „Fáið yður sæti, ungfrú Stevens." Hann dró stól að
- arninum handa henni. „Segið okkur nú með yöar eigin
orðum hvað þér heyi'ðuð í vinnunni.“
Móna sagði sögu sína einu sinni enn. Öðru hverju
lögðu þeir fyrir hana spurningar, skai-par, hnitmiöaðar
spurningar. Spurningar þeiiTa voru ekki fjandsamlegar.;
þær ýttu undir minni hennar. Hún komst að því að
með aðstoð þeirra mundi hún miklu meira en hún haföi
haldið. Rutherford kommandör kom inn meðan verið
var að yfirheyra hana og fékk sér sæti út við vegg.
Við skrifborðið fyrir aftan hana sat ritarinn og skrifaði
athugasemdir.
Innan skamms kornst hún í vandræði.
Burnaby kapteinn átti sökina. Hann sagöi: „Það er
eitt .sem ég skil ekki, ungfrú Stevens. í sambandi við
blaðaúrklippuna sem James lautinant hafði meðferðis.
Hversvegna tilkynnti hann ekki að þessum kafbáti hefði
verið sökkt?“
Hun sagði: „Ég býst ekki við að hann hafi veitt því
neína athygli.“
,,Hvers vegna geymdi hann þá úrklippuna? Hvers
vegna sýndi hann ýður hana?“
Hún hikaði. Hún gat ekki sagt þessum liðsforingýum
það, þessum mönnum sem gætu vertð feður hennar —
hún gat *ekki sagt þeim tvíræöa sögu í sambandi við
gúmmí, sögu sem var alls ekkert fyndin. Hún sagöi
veikróma: „Ég veit þaö ekki.“
Aðmírállinn leit á hana kynlegu augnaráði. „Hann
hlýtur að hafa haft einhverja ástæðu til að sýna yður
hana.“
Hún þagði. Loks sagði hún: „Ég hugsa að hann hafi
bara sýnt mér hana aö gamni.“
Þaðvar stutt þögn. Liðsforingjunum þótti svar hennar
ófullnægjandi. Það skildi eftir óútfyllta eyöu; gaf til
kynna aö hún hefði einhverju að leyna. Ósjálfrátt
komust allir aö sömu niöurstöðu; að hún væri farin að
segja ósatt.
Svo sagði Sutton: „Hvar sögðuö þér aö Caranx —
eða kafbáturinn sem við töldum vera Caranx — hefði^
verið sökkt, ungfrú Stevens?"
Móna sagði: „Rétt fyrir innan mörk á SM-svæði, var
það ekki?‘
„Jú.“ Kommandörinn brosti til hennar; hann vildi
ekki gera hana hrædda. „En hvernig vissuð þér þaö?
Hver sagði yður það?“
Hún sagði: „Ég heyrði á tal þeirra í barnum.“
„Þér hafið fengið ótrúlega nákvæmar upplýsingar í
baxnum, er það ekki? Ég á við í sambandi við svæöiö,
vandkvæði flugmannsins á að þekkja kafbátinn og hvern-
ig hann sökk. Og loks um fötin sem fundust á floti —
þér vissuö líka um þau. Einhver hlýtur aö hafa leyst dug-
lega ffá skjóðunni í barnum. Hver var það?“
Hún horfði skelfd á hann. Það kom ekki til mála að
hún gæti sagt þéim frá Jerry á þessu stigi málsins —
hún kæmi honum í voöalega klípu. Hún sagði: „Það
vom bara liösforingjar.
„Margir liðsforingjar?"
„Já, — ég held það.“
Aðmírállinn sagöi lágri röddu: „Eigið þér við að hópur
liösforingja hafi rætt Caranxslysið í öllum atriðum á
bamum?“
Hún þagði í vandræðum sínum. Svo sagði hún: „Ég
býst viö því.“
Burnaby kapteinn sagði: „Getið þér lýst þessum liðs-
foringjum fyrir okkur?“
Hún hristi höfuðið. „Ég man ekki hvernig þeir litu út.“
„En þér muniö eftir hinum — lautinöntunum Thomas
og James.“ Ygglibrún hans var skelfileg í hennar augum.
„Já.“
„En þér munið ekkert eftir hinum sem sögðu yður frá
Caranx?“
Hún hristi höfuðið.
Aömírállinn sneri sér að ritara sínum. „Farið með
ungfrú Stevens fj’am á skrifstofu yðar í nokkrar ípinútur
og látið fara vel um hana,“ sagði hann. „Ef þér viljið
gera svo vel, ungfrú Stevens . .. .“ Sutton kommandör
opnaði dyrnar fyrir henni og hún fór fram með rit-
aranum.
„Hún segir ósatt,“ sagði Buranby kapteinn.
Aðmírállinn sagði: „Já, á köflum segir hún ósatt.
Við verðum að sannprófa allt sem hún hefur sagt.“
Sutton kommandör sagði: „Ég tel víst að mikið af því
sé rétt“.
Rutherford sagði: „Ég er því sammála, hefx;á. Ekki
sízt í sambandi við fötin. Sú stað'reynd að þau voru
gegnsósa af olíu var ailtaf óskiljanleg. Frásögn hennar
skýrði það að minnsta kosti“.
Ritarinn kom áftur inn í herbergiö. „James lautinant
bíður, heii’á,“ sagði hann.
„Segið honum að koma inn.“
James lautinant kom inn vandræöálegur á svip.
Hann var ungur skólakennari á friðartímum; hafði verið
alla ævi á skólum og háskólum. Hann kannaðist vel
við andi'úmsloftið í húsi FlotastjóiTiarinnar; þaö var
sama andrúmsloftið og á skrifstofum skólastjói-a. Og
ástæöan til þess að hann var boðaður þangað lilaut aö
vei'a sú að hann hefði gert eitthvert axai'skaft, ög honum
hefði iiðið mun betur hefði hann vitaö hvert það axar-
skaft var.
Fyrsta spurning aömírálsins kom honum engan veginn
á sporið. Gamli maðui'in leit á hann kuldalegu augna-
ráði og sagði: „James lautinant, eruð þér kunnugur
bai’stúlkunni á Royal Clai’ence hótelinu?“
Hann varð hvumsa. „Ég — ég fer þangaö stundum,“
sagði hann.
„Sýnduð þér henni einhvern tíma blaðaúi'klippu?"
Hann fór að' átta sig. „Ég held ég hafi gert það einu
sinni.“
„Eigiö þér úi'klippuna ennþá?“
Hann þreifaði eftir veskinu sínu. „Það held ég, herra.“
Hann fann fram bréfmiöa. „Héma er hún.“
I þ r©ttir
Framhald af 9. síðu.
honum ekki langt frá sér og
fylgdi honum eftir og gekk svo
þar til á knattsp.vrnuvellinum, að
Stefán skaust frarn úr Svavari,’
sem virtist vera mjög þreyttur
og ekki hafa kraft til að veita
viðnám. Ungur maður Kristleif-
ur Guðbjörnsson fylgdi þessum
tveim fast eftjr og í Hljómskála-
garðinum tókst honum að kom-
ast fram fyrir Svavar eg verða
annar í mark. Lofar þessi nýi
hlaupari mjög góðu.
Sigurður Guðnason varð veik-
ur rétt fyrir hlaupið, en gert var
ráð fyrir að hann yrði iíklegur
til sigurs, þar sem hann hefur
æft vel undanfarið.
Þrettán keppendur komu til
keppni og luku þeir allir hlaup-
inu. Hlaupaleiðin, sem valin vár,
er skemmlileg fyrir .áhorfendur,
því að hægt er að fylgjpp.t . ^eð
hlaupinu alla leið og auk. þe^s
fer hlaupið að mestu fram á
víðavangi.
Sveitakeppnina í þriggja
manna sveitum vann K.R.. fékk
10 stig U.M.F.E. 11 st. og I.R.
24 st. Í.R. vann 5 manna sveita-
keppnina með 15 st. Önnur fé-
lög höfðu ekki fulla sveit.
Röð og tími keppenda
1. Stefán Árnason U.'M.S.E. 9,45i4
2. Kristl. Guðbjörnss. KR. 10,00,0
3. Svavar Markússon KR. lO.OÓjS
4. Jón Gíslason U.M.S.E. I0,W;0
5. Hafsteinn Sveinss KR. 10.17,0
6. Sveinn Jónss. U.M.S.E. 10,29,0
7. Kristj. Jóhannss. ÍR. 10,30,0
8. Ingimar Jónsson ÍR'. 3 0.3ÍÍ0
9. Rafn Sigurðss. U.f.A. 10,31.0
10. Ólafur Gíslason ÍR. -11,42,0
11. Hilmar Guðjónss, ÍR. 11,58,0
12. Gunnl. Hjálmarss. ÍR. 12,10;0
13. Björn Björnss. H.S.Þ. 12,49,0
NIÐURSUÐU
, VÓ'RUR
Síða peysan
*

Eigiumaður mínn,
Sigurjón Jónsson
andaðist að frá Kirkjuskógi, heimili sínu, Urðarstíg 5, 20. þessa mán-
• aðar. Kristín Ásgeirsdóttir
Síðar peysur eru enn mjög
í tízku. Þær ná vel niður é
þrönga pilsið eða síðbuxurnar
— en þær eru aldrei notaðar
við víð eða felld pils. Hvers-
dagspeysurnar og ferðapeysurn-
ar eru oft háar í þálsinn og eru
mcð samsvarandi hettu —
peysan á myndinni er með sí-
gildu, hentugn sniði. Sem
sparipeysa er hin peysan sýnd.
Hún er með örstuttum ermum
og flegnu V-hálsmáli. Þetta
hálsmál virðist nú orðið vin-
sælla en flegna bogahálsmálið,
enda heí'ur það þann kost að
hægt er að taka það saman að
framan með nál, svo að það
verður ekki tnjög flegið og fer
vel tindir venjulegri golftreyju.
J ÚtBefandt: Sameiningarflokkur alþýBu -- Sósiaiistaíloílturtnn. — Rltstiórar: Magnús Kiartansioa
(áb), Slguráur Ouðmunds3on. — Fréttarltstiórl: Jðn BJarnason. — Blaðamenn: Ásmunánr Siguí-
‘ðnsson. BJaml Benediktsson. Quðmundur Vlgfússon. ívar n. Jönsson, Magnús Toríi Ólafson, —
áuglýslngastiórl: Jðnstelnn Baraldsson. — Rit3tíðrn. afgrelðsla. aueiýslngar, prentsmlðia: Skólavörðustlg 19, — Slml 7500 3
tinur). — ÁskrlítarverS kr. 20 & mánuðl 1 Reykjavík og nágrennl. kr. 17 annarsstaðar. — Lausasöluverð kr. 1. — «*»'**-
ÞJððvlUans b.t.