Þjóðviljinn - 27.09.1956, Síða 11

■■— Fimmtudagur 27. september 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11

James M. Cai%
Mildred Pierce
-i
112. dagur
sem hún hélt að aldrei gæti gróið', var dálítil ráðstefna.
sem stóð tæpa klukkustund, með hraðritara og tveim
lögfræðingum. Það kom í ljós að Veda hafði daginn sem
hún kom af sjúkrahúsinu mætt eins og venjulega í út-
varpssalnum til að æfa með Pleasant hljómsveitinni. Hin
hrjúfa, karlmannlega rödd sem hljómaöi í hátölurun-
um var ekki beinlínis sú rödd sem Pleasant hafði samið
um, og hljómsveitarstjórinn hafði hætt við æfinguna.
Þann dag og daginn eftir hafð'i Veda margsinnis lýst-
því yfir aö ekki stæði á henni aö standa við samning-
inn. Síöan hafði Pleasantfyrirtækiö farið til dómstól-
anna og látið ógilda samninginn á þeim forsendum að
Veda væri ekki lengur fær um aö uppfylla hann.
Lögfræðingur Vedu, bróðir herra Levinsons umboðs-
manns hennar, taldi nauðsynlegt að sanna að radd-
breyting Vedu væri á engan hátt henni sjálfri að kenna.
Þannig stóð á því, að áður en Mildred fluttist úr Berag-
on höllinni og auglýsti hana til leigu, áður en hún fór
til Reno að'fá skiínaðinn, jafnvel áðm’ en búið var að
fjarlægja ísbakstrana af höfði hennar, varð hún að
gefa skýrslu, segja frá rifrildinu og hvernig hún hefði
tekiö um kverkar Vedu, svo að hún missti röddina. ^
Þetta var nógu erfitt, jafnvel þótt hvorugur lögfræð-
ingurinn spyrði um raunverulegar orsakir deilunnar og
þeir tækju gilda þá skýringu hennar að um „agabrot“
hefði veriö að ræða. En daginn eftir, þegar dagblöðin
slógu þessu upp sem kynlegri, æsandi og mannlegri
sögu, prentuðu það undir stórum fyrirsögnum með
myndum af Miidred og Vedu og frásögnum af Monty
og gáfu í skyn að ef til vill stæði Monty á bak við
þetta „agabrot", — þá var sekt Mildredar orðin opinber.
Hún haföi tortímt hinni dásamlegu veru sem hún elsk-
aöi heitar en allt annað í heiminum, og hún fékk tauga-
áfall að nýju og varö að liggja í rúminu 1 nokkra
daga.
En þegar Veda kom til Reno og fyrirgaf henni á til-
komumikinn hátt og myndir og hrífandi frásagnir birt-
ust í blöðunum að nýju, var Mildred gagntekin grát-
klökku þakklæti. Það var undarleg, óeðlileg Veda sem
settist aö á hótelinu hjá henni, veikluleg, brosándi vofa
sem talaði hvíslandi vegna hálsins og virtist fremur
vera svipur Vedu en Veda sjálf. En um kvöldið, þegar
Mildred hugsaði meira um þetta, lá þetta allt Ijóst
fyrir henni. Hún hafði beitt Vedu rangindum, og þaö
var aðeins ein leið til að bæta fyrir þau. Þar sem hún
hafði svipt Vedu „möguleikanum til að vinna fyrir sér“,
yrði hún að sjá barninu fyfir heimili, sjá um að hún
þyrfti aldrei aö líða skort. Þarna skaut sömu gömlu til-
finningaseminni upp enn einu sinni með nýjum afsök-
unum. En Bert var á sömu skoðun og hún. Hún sendi
honum 50 dali, bað hann að koma og finna sig vegna
þess að hún gæti ekki komið til fundar við hann, þar
sem hún hefði ekki leyfi til að fara burt úr Nevada
fylki fyrr en skilnaður hennar væri kominn í kring.
Hann kom til hennar um næstu helgi og hún fór rneð
hann í langa ökuferð, til Tonopah, og þau töluðu um
þetta fram og aftur. Bert var innilega shortinn yfir
komu Vedu og fyrirgefningu hennar. Fari það kolað,
sagöi hann, hann gladdist innilega yfir þessu. Það
sýndi bara, aö þegar telpan var í góðum félagsskap,
var hún góð inn við beinið, alveg eins og hún átti að
vera. Hann var henni sammála um, aö það minnsta sem
hún gæti gert væri að sjá henni fyrir heimili. Og hinni
stamandi fyrirspurn hennar um það hvort hann víldi
hjálpa henni til þess, svaraöi hann alvarlegur í bragöi
að honum væri ekkert ljúfara. Hann kom tvisvar enn í
heimsóknir og eftir skilnaðinn var látlaus giftingar-
athöfn í ráðhúsinu. Mildred til undrunar var Veda elcki
eini gesturinn. Herra Levinson birtist, sagðist hafa verið
staddur í borginni af tilviljun, og var þarna sem boð-
flenna.
Eftir Þakkarhátíðina höfðu dagarnir verið Mildred
ömurlegir og tómlegir; hún gat ekki vanizt því að
tertuvagninn tilheyrði henni ekki lengur og hún hefði
ekkert að gera. Og hún gat ekki vanizt því að vera í
peningavandræðum. Hún hafði veösett húsið við Pierce
götu, sem hún var nú flutt í, og hafði á þann hátt
fengið 5000 dali. En megninu af því hafði hún eytt í
Reno og þaö var farið aö' ganga á afganginn. Samt
ákvað hún aö halda jólin hátíðleg og keypti ný föt
handa Bert og handa Vedu keypti hún stóran plötu-
spilara og nokkur plötualbúm. Þessi eyðslusemi hafði
góð áhrif á hana og hún var dálítið kát þegar Letty
tilkynnti að kvöldverðurinn væri tilbúinn. Bert hafði
búið til eggjasnaps sem var heitur og bragögóður, og
þegar þau gengu aftur inn í borðstofuna mundi hún
allt í einu eftir því aö hún hafði rekizt á herra Chris
daginn áður, og hann hafði verið fokreiður yfir skorpu-
tertunum sem hann fékk frá Mildred Pierce h.f. „Hann
trúði því ekki þegar ég sagöi honum, að ég kæmi ekki
nálægt þessu lengur, en þegar ég spuröi hann hvort
hann hefði áhuga á aö fá mínar eigin tertur, þá mun-
aöi minnstu að hann kyssti mig. „Gott, gott, hvenær
sem er, komdu með þær, appelsínu-, sítrónu- og plómu!“
Hún var svo ánægð meö hvernig henni tókst að
herma eftir herra Chris að hún fór að hlæja, og þau
fóru öll að hlæja. Svo sagði Bert, aö ef hún hefði
áhuga á að fara aftur að búa til tertur, þá skyldi
hann sjá um hitt og selja þær. Veda hló, benti á munn-
inn á sér og hvíslaöi að hún skyldi éta þær. Mildred
langaði mest til aö þjóta á fætur og kyssa hana, en
geröi það ekki.
Dyrabjöllunni var hringt. Letty fór fram, kom inn
eftir andartak meö undrunarsvip. „Leigubílstjórinn er
kominn, frú Pierce“.
„Leigubílstj órinn? Ég hef ekki pantaö neinn leigu-
bíl“.
„Eg skal segja honum það, frú“.
Veda stöðvaði Letty með handsveiflu. „Ég pantaði
hann“.
„Pantaðir þú hann?“
IfieliKtasmíðoiS liii^gagift
— tií margra hiuta nytsamlegt
dóttirin yrði
glöð ef hún
fengi þetta í
afmælisgjöf,
enda er hægt
að nota það
sem brúðurúm
(3) , geymslu
fyrir leikföng
(4) , hrúðuhús
með eldhúsi á
annarri hæð
(5) .
Og eigin-
konan ýrði á-
reiðanlega
himinlifandi
yfir slíkri
íjöf. Annað-
hvort getur
'iún notað það
?em hjálpar-
Dorð í stof-
una (1), eða sem einkaskrif-
borð og bókageymslu (2).
Og ungi maðurinn í húsinu
hugsar til hinnar tilvonandi.
Já, á mynd 6 er einmitt
snyrtiborð handa henni.
Þetta er allt
sama hús-
gagnið, en það
þjónar margs
konar til-
gangi. Og fyr-
ir handlagið
fólk er þetta
ekki erfið
smíði. Haldið
þið til dæmis
ekki að litla
NORS
BLÖÐ
Blaðatuminn,
Laugavegi 30 B.
Hægt er að plísera pils á
margan hátt og nú er farið að
skeyta plíseruðum dúkum
þversum inn í víð pils, svo
að þeir mynda skemmtilegar
breiðar þverrendur. En þetta
þurfa að vera eilífðarplísering-
ar, annars er ómögulegt að
halda þessum kjólum í horfinu.
Útgeíandl: Sameinlhearfldkkur alþýSu — SósíaU.staflokkurlnn. — Ritstiórar: Magnús Kiartanssoa
(áb.), Siguiður Guðmundsson. — Fréttarltstjóri: Jón BJarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigur-
. .. Jónsson, BJarni Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, Magnús Toríi Ólafsson. —
Augiýsingttstjóri: Jónttéinn Hftraldsson. — RitstJórn. afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími 7500 (J
línur). — Askriftarverð kr. 25 á mánuði 1 Reykjavík og nágrennl; >r. 22 a^nar^tuðar. — Lausasöluverð kr. 1. — Prentsmiðjfc'
ÞJóðvilJans h.f.