Þjóðviljinn - 24.01.1957, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 24.01.1957, Blaðsíða 11
Firrantudagur 24. janúar 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (U 92. dagur horfði í sitt eigiö andlit! Það var ekkí farið að þrútna, hann var ekki kominn á þaö stig, en i_þreyttum augun- um var sama vonlausa skelfingin. „Wilby! Taktu síðustu stöðumælingu! Eg ætla að fara að lenda henni!“ __ Og Ken sá Leonard rétta út höndina eins og fangi sem biður um frest. Hann hélt henni uppi svo að fing- urnir bentu í áttina til Sullivans meðan hann hélt starfi sínu áfram. „Bíddu andartak, Stjóri! Eg held .... það virðist sem vindurinn —“ „Gerðu eins og ég segi, mannfjandi!“ Hann æpir, hugsaði Ken Childs. alveg eins og mig langar til að æpa. ,,En fáeinar mínútur —“ „Eg ætla ekki aö láta veiða mig í gildru! Við höfum þegar beðið of lengi! Flýttu þér!“ Svo sneri Sullivan sér við og það var tvehnt sem Ken Childs heyrði sem gagntók hann svo mjög að hann heyrði ekkert annað — ekki einu sinni másandi andar- drátt sjálfs sín. Annað var hinn gamalkunni, þungi niður sem einkenndi flugvélar á niðurleið og hitt hljóð- ið var rödd Dans Roman, hvöss og skýr, næstum málm- kennd, svo hörkuleg var hún. „Nei. Fari það bölvað sem þú gerir þaö!“ Hann sá að Dan reis skyndilega upp í sætinu og and- lit hans var eins einbeitnislegt og í gamla daga. Það var eins og árin hefðu þurrkazt út á svipstundu, og þaö var Dan Roman ungi sem hallaði sér yfir milligerð- ina milli sætanna. Lófi hans skauzt út í loftið með ó- trúlegum hraða. Það heyröust tveir greinilegir smellir þegar flatur lófinn skall á báðum vöngum Sullivans. Það var engin illgirni í þessum höggum, en Ken hafði ekkert ráðrúm til aö átta sig á því hvað fyrir Dan vakti áður en hann tók aftur til máls. „Hertu þig upp, bölvaður ræfillinn þinn!“ í björgunarvélinni í tæprar mílu fjarlægö talaði Mow- bray í hljóðnema sinn. Hann kallaði nokkrum sinnum án árangurs. „Radar tilkynnir aö þú sért aö lækka þig, Fjórir-tveir miklu eldri en hann sjálfur hélt honum uppi, sefaði hann með höndunum og ungri rödd sinni. „Yður er óhætt, herra .... þetta fer allt saman vel .... verið bara rólegur .... “ Hann þokaði Ken Childs til þangað til hann kom að veggnum og þegar hann gat losaö annan handlegg- inn, kveikti hann ljósið. Hann tók upp vasaklút sinn og þurrkaði menjarnar um uppköstin af vörum og höku fullorðna mannsins og blettina af björgunarvestinu. Og þegar dró úr kjökrinu strauk Hobie gráa hárið frá augunum og strauk mjúklega um kinn hans. „Það er um aö gera að vera rólegur .... það er ekkert að óttast.“ „Eg veit ekki hvað kom yfir mig.“ Ken hristi höfuöiö vonleysislega og hélt enn í skyrtubrjóst Hobies. „Eg hef aldréi verið hræddur .... “ „AuðvitaÖ ekki. En nú er allt í lagi með yður. Haldiö þér aö þér getið staðið einn núna?“ Ken reyndi að rétta úr hnjánum og samtímis leið djúpt andvai’p frá brósti hans. Það var örvæntingar- stuna manns sem var miður sín af smán, neyðaróp sálar í örvílnaðri baráttu. „Hjálpið mér“, bað 'hann unga manninn sem hefði getað verið sonur hans. Hobie strauk aftur yfir hár hans og beiö þar til and- ardráttur hans varð reglulegri. Svo reyndi hann ósjálf- rátt að líkja eftir auðmýktarhreimnum í rödd Kens, ef samúðin kynni að flýta fyrir afturbatanum. „Þér mynd- uð hjálpa okkur mikið ef þér færuð aftur í sætið yðar og yrðuð þar rólegur." Gamli maðurinn lyfti höfðinu og þaö var eins og hann væri meö því að lyfta hundrað pundum. Með handarbakinu strauk hann tárin úr augunum. „Eg skal reyna. Gefið mér mínútu frest —“ „Takið lengri tíma ef þér viljið. Ef einhver spyr, þá getið þér sagzt hafa verið loftveikur.“ „Já .... auðvitað.“ Hann rétti úr sér og sleppti tak- .inu á Hobie. „En hvað get ég sagt sjálfum mér? ....“ Hann sneri sér hægt að dyrunum og Hobie sá aö axlir hans héngu máttlausar niður og honum datt í hug aö ekkert væri til ömurlegra en miðaldra maður sem misst hefði sjálfstraust sitt. „Leyfið mér að hjálpa yður, herra,“ sagði hann og tók í hurðina, „Nei- .. þökk fyrir. Eg .... ég vil heldur fara einn.“ 19 Verðlagsmál Framhald af 7. síðu slíkt alger nýlunda. Hverjir hafa kvartað undan því að fá, ekki að hækka verðið? VerzU unarstéttin, sem að íhalds» blöðunum stendur, og hópasfc nú á degi liverjum á skrif- stofu verðlagsstjóra til að biðja um verðhækkanir. Að lokum þetta: Útreikn- ingar íhaldsblaðanna um verð- hækkanir eru spádómar, sem ómögulegt er að sanna, meðan. ekki eru birt verðlagsákvæði þau, sem eðlilega koma í sam- bandi við verðlag og verzlunar- kostnað. Ennfremur eru þeir blekkjandi vegna þess, að í þeim er gengið fram hjá svo mikilsverðu atriði, sem verzl- unarkostnaðurinn er og auk þess ekki minnzt á, að bæði bátagjaldeyriskerfið og sölu- skattur á smásölu er lagt nið- ur. Þegar allt liggur fyrir, er fyrst hægt að meta ástæð- ur til hlítar,- .....................'I ■ ■ m m m Kuldaúlpur M á alla f jölskylduna S TOLEDO I M Fischersuhdi I TIL Snerting lófa Dans við vanga Sullivans gerði hann agndofa, en hann áttaði sig næstum undir eins. Það LIGGUB LEIÐIN núll. Ætlarðu aö lenda?“ Mowbray undraöist þögnina og sló hljóönemanum í hnefa sinn. Hann reyndi aftur. „Flugvél Fj órir-tveir-núll .... þetta er björgunarvél B-17. Þú hefur lækkað flugið. Ætlarðu að reyna. nauð- lendingu?" Ekkert svar. „Flugvél Fjórir-tveir-núll ? Þú ert nú komin niður fyrir lágmarkshæðina sem þarf til að komast yfir ströndina, Tíminn líður. Þú verður annaðlivort að hækka þig eöa ákveða nauðlendingu. Við erum á hælun- um á þér og fylgjum þér niður. Svar óskast strax.“ Mowbray leit á Keim með áhyggjusvip. „Heyrirðu nokkuð?“ Keim hristi höfuöið og yppti öxl- um. Hann fitlaöi viö útvarpshnappana við hliðina á sætinu. Svo heyrðist rödd í tækjum þeirra, svo sterk og skýr að þá verkjaði í eyrun. „Roger — B-17. Við höfum heyrt til þín en gkki mátt vera að því að svara. Vertu viðbúinn .... ef til vill breytum við ákvörðun okkar.“ Það var rödd Dans Roman. Hobie taldi höfuðin í farþegaklefanum meðan hann hélt áfram leit sinni og kom loks fram í áhafnarklef- ann. í myrkrinu rakst hann á Ken Childs. Hann greip um hann báðum höndum og hélt honum föstum. „Hvaö eruö þér að gera hérna, herra?“ „Eg var . . sleppið mér.“ Ken hækkaöi röddina. „Sleppið mér.“ „Verið þér nú rólegur, herra —“ „Við förumst öll! Eg heyrði til þeirra! Þeir eru að slást. Dan .... Dan gamli .... hann er oröinn brjálað- ur!“ Síöustu oi'ðin drukknuðu í hálfgeröu snökkti og hann hallaði höfðinu aö bx-jósti Hobies eins og lítill drongur sem biður fööur sinn um vemd. „Ó. hjálpaöu mér .... hjálpaðu mér!“ Og Hobie hélt fast utanum mannirm sem—yar svo eimilisþáttnr skaftið svo hausinn sitji fast- Nu ætti hesturinn að vera tilbúinn, og það er enginn vafi á því að hann vekur hrifningu. Kústskaft og gamall sokkur af pabba Það er ofur auðvelt að búa tilmyndinni og saumið það fast. reiðhestinn á meðfylgjandi myndA Það þarf ekki annað efni en kústskaft, ónýtan sokk af pabba, taubút í snoppu og eyru, tvær tölur fyrir augu, garn í faxið og loks 3 m af bandi í taum. Sokkurinn er stoppaður upp t. d. með gömlum tusk- um eða sokkum. Bezt er að stoppa bann vel upp. Þvínæst er saurnuð á hann tuska fyrir snoppu. Sníðið tvö eyru og hafið þau tvöföld svo að hesturinn geti reist þau. Þau eiga að vera á hælnum á sokknum. Klippið tvo kringlótta ‘ taubúta í augu og festið þá niður með tveim gljáandi svörtuni hnöppum. Klippið garnið niður i 10—12 sm langa búta. Leggið þá á fram undir augu og saurnið þá fasta. Leggið bómullarbandið um snoppuna eins og sýnt er á Loks er bundið band um endann á sokknum og utan um kúst- ||UU Ötselandl: Samelnlngarílokkur alÞÍBu — Sóslallstaílokkurlnn. - Rltstjórar: Magnús KfartamwúO ÍMÖföWBwKfiwW (ób.), Slgttróur Guðmundsson. — Préttarltstjóri: Jón Bjamason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigur- ” jónsson. BJaml Benediktsson, Guðmundur Vlgtússon, ívar H. Jdnsson, Magnús Torfi Ólaísson. — Auglýsing%stjóri: Jónstelnn Haraldsson. — Ritatiórn, afgreiðsla, auglíslngar, prentsmtója: Skólavörðustlg 19. — Simi 7500 (S linur). — AskriftarverO kr. 25 á mánuOi i Rejrkjavik og nágrenni; kr. 22 ann—estaðar. - LausasöluverO kr. 1 - Prentsmlðja ÞjóOvlljam h.f

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.