Þjóðviljinn - 09.04.1957, Blaðsíða 11

Þriðjudagiir 9. apríl 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (151
FYRIRHEITNA
62. dagur
kvæntist ungri stúlku frá Melbourne. Hún kom hinga'ð
einu sinni, en kunni ekki viö sig hér og hefur aldrei
komið aftur. Phyllis giftist manni í Adelaide í fyrra.
Ullarkaupmanni. Hún var fyrsta barn mitt og herra
Fosters.“
„Þér eigið líka barn í Englandi, er ekki svo?“
„Já, það er Charlie, bróöir Mikes. Hann er læknir og
á heima í götu sem heitir Harley Street. En hann er ó-
kvæntur.“
Pat Regan kom heim frá Mannahill um teleytiö. Herra
Rogerson haföi komiö heim me'ö flugvél sem hann haföi
tekiö á leigu í Carnavon. „Já — já, hann æddi aö þeim
eins og óður maöur, skammaöist og óskapaöist, þegar ég
var aö fara. Hann skammaöist og bölsóta'öist eins og
hann væri sjálfur biskupinn aö predika gegn drykkju-
skap„“ sag'öi hann. „Hann lenti einmitt þegar viö vorum
að ljúka við jaröarförina og læknirinn var að lesá messu
yfir veslings manninum, eöa því sem eftir var af honum,
Þegar „Lucky“ var búinn aö gera það sem hann gat.
En það verður engin erfisdrykkja á Mannahill í nótt.“
„Hvaö um unga piltinn, sem viö fundum í ey'öimörk-
inni, pabbi,“ spuröi Mollie. „Hvernig líöur honum?"
„Jú, honum líöur vel. Hann sendi boð eftir mér og ég
átti a'ð skila þakklæti til ykkar fyrir aö þið funduð
hann.“
„Hvaö ver'ður nú um hann?“
„Læknirinn fer meö hann á spítala í flugvélinni.“
„Kemur hann áftur til Mannahill?“
„Nei, þa'ð gerir hann ekki. Hann vill fara heim til
Englands.“
Stanton Laird sagöi brosandi: „Já, svona gengur það.“
Frú Regan sagöi blíðlega: „Sumum hentar a'ö vinna í
Lunatic, ö'ðrum ekki.“
„Já, þa'ð er satt og víst,“ sagði maður hennar.
Hún varö alvarleg. „Herra Laird hefur beöi'ö okkur um
CliíðmM Svemsdóitir
sem andaðist 2 þ.m. í Bæjarsjúkrahúsi Reykjavíkur
verður jarðsett frá Fossvog'skapellu, miðvikudaginn
10. apríl kl. 15.15
Vandamenn

eimiiis þ áttur

Þegor öryggiri spréngo
Hlutverk öryggjanna er að
rjúfa strauminn þegár hætta er
á feröurn. Við ofhleðslu á kerf-
inu, einaiigrunargalla eða bein
stráumröf í
eða lausum
rafmagnsáhöldum
leiðslum, verður
straumurinn svo sterkur, að
mjói silfurþráðurinn í örygginu | kættulegnr
brennur sundur og rýfur
strauminn. Ef þið vitið ekki
með viBsu hvar skemmdarinnar yggi í húsinu.
Bæj arbókasaf n
Reykjavíkur
opnar útibú í Hólmgarði 34 föstudaginn 12. þ.m.
Þar verður útlán fyrir fullorðna og útlán og lesstofa
fyrir börn. Opið verður mánudaga, miðvikudaga og
föstudaga kl. 5—7 e.h. Væntanlegir lánþegar eru vin-
samlegast beðnir að atliuga, að lánsskírteini eru einungis
seld í aðaldeild Bæjarbókasafnsins, Þingholtsstræti 29A.
Ábyrgðareyðublöð fyrir börn innan 16 ára aldurs
liggja frammí í bókabúðinni Hólmgarði 34.
Bæjarbókavörður
Skóli
Isaks Jónssonar
(Sjálfseignarstofnun)
Styrktarfélagar athugiö: Innritun barna, sein
fædd eru 1951, fer fram þessa viku.
Vi'ötalstími kl. 5—6 daglega. Sími 82590.
Skólastjóri
ÚfhreiSiS ÞföBvHjGnn
Fáein ©rð um hmnáhœkur
Nýtt stórskáld
Framhald af 6. siðu
urn, nýstárleg skipan á stuðl-
um og höfuðstöfum, persónu-
leg notkun á merkingu orða,
skýr og djörf hugsun og list-
rænt orðaval. Er ekki að furða
þótt ívitnunin í Shakespeare
kunni vel við sig í slíku um-
hverfi, en til þess þurfti Jó-
hann Hafstein raunar að bæta
nokkuð um orðaval fyrirrenn-
ara sins í Ijóðlistinni. Er þess
sannarlega að vænta að slíkt
skáld „lengist nokkuð í land-
inu“ ekki síður en þeir „amer-
ísku öð)ingsmenn“ sem hann
velur sér að yrkisefni.
Fróðustu menn telja að aðeins
eitt íslenzkt skáld annað hafi
birzt þjóð sinni jafn alskapað
og Jóhann Hafstein. Sá list-
ræni jafnoki var Þorsteinn
Thorarensen í kvæði sínu
Bjarnagryfjan í Bem sem
birtist í tímaritinu Stefni fyrir
nokkfum árum. Og raunar urðu
margir til að rifja upp viðlag
þess kvæðis er þeir sáu nýj-
asta ljóð' Sjálfstæðisflokksins,
ort í löggjafarsamkundu þjóð-
arinnar með fjármagn lands-
manna að bakhjarli:
„Þvi hlassið þungt, — því hæfir
ei að vil.ja
sig hefja upp til flugs sem lítið
ský,
l>ví fylgir engin fegurð. —
aðcins
fall nieð feikna gný.
Og eftir situr lilass á eigin rassl
enn á ný“.

er að leita, eru hér nokkrar
reglur:
Ef öryggi springur, þótt
slökkt sé á öllum lömpum og
áhöldum er sennilega um ein-
angnmargalla að ræða. Raf-
virki er þá hinn eini sem getur
og má gera við bilunina.
Ef öryggi springur þegar þið
kveikið á lampa eða tæki, þá
vitið þiö hvar bilunin er.
Rafmagns.straumur er lífs-
Revnið ekki sjálf j
að gera við rafmagnsáhöld. j
Munið að hafa allt.af varaör- ‘
Framhald af 7. síðu.
ságnarglæfrum og spenningi.
Börn og unglingar eru elsku-
legustu lesendur, , sem hugs-
ast getur og kunna manna
bezt að njóta listrænnar sköp-
unar, stíls, framsetningar, til-
svara og mannlýsinga. Skil-
yrði þess að svo megi vera er
aðeins nokkur leiðbeining
hinna eldri og svo það, að
bókin snerti þau og falli við
þann hugmyndaheim, sem þau
ráða yfir, en sá heimur er
miklu 1-ýmri en flestir full-
orðnir virðast. ímvnda sér. Það
er satt, að um bækur, sem
fullar eru af væmni um ekki
neitt, kæra þessir lesendur sig
ekki og siðapredikanir eru
þeim heldur ekki að skapi og
sízt þegar þær eru settar fram
með himinhrópandi klaufa-
skap. Það er sem sé meiri
vandi að skrifá góðar bækur
en ýmsir virðast halda.
Ég hef á undanförnum ár-
um haft í stofu þeirri, sem ég
kenni í í Austurbæjarskólan-
um bekkjarbókasafn lítið og
ófullkomið. Úr þessu safni lief
ég leyft börnum að lesa eftir
eigin váli og í hljóði einn tíma
í viku og annars, þegar tóm
gefst til. Mörg börn ganga að
þessu starfi með mikilli
ánægju, velja sér bækur og
lesa þær spjalda milli án nokk-
urrar hvatningar frá minni
hálfu. Hins er ekki að dyljást,
að æði mörg þeirra virðast á
engan hátt geta þetta af
sjálfsdáðum fyrst í stað. Þau
éru full af eirðarleysi n'útím-
ans, skipta í sífellu um bækur
án þess að hafa kynnt sér efni
ÚWéíshdl: Sametjvjn«airflolckUr aliiýCu eóalsllstafiokicuTlnn, - RltntMrar: MaxnOs KJRTtansso:
íib.t, SiiturBur GuSmundsson. - Préttarltetíórl: Jón BJarnaeou. - BlaBamenn: Asmundur Slsur
Jónsson, GuBnmndur Vlsíúwon, fvnr H. Jónsstm, Magnún Torfi Oiafsson. Slgurjðn Jóhannason. -
AualýsJngastJóri: QUBgeir Magnússon. — Rltstjórn, afgreJBsla. auglísingaii. prentsmlBJa: SkðiarórBustlg 19. — Símt 7500 c
llnmd - AjkrlftarTerB kr. 25 & ruAn. í RevkJavik oa nAgrennt: kr. 22 •'•naraet. - T.ausasfiluv. kr. 1.60. - Prentem ÞjóovUJam
þlDÐVIlllNN
þeirra hið minnsta og lialda
alltaf að næsta bólt kunni að
vera skárri og meira spenn-
andi, samt reynist hún aldrei
geta orðið það og ekki heldur
þó að liún sé af hinni íiíéstu
reyfaragerð. Allt annað verð-
ur upp á teningnum, þegar ég
set þessum börnum fyrir að
lesa ákveðna bók og segi þeim,
að undan því verði elcki kom-
izt. Ef til vill gengur þeim
erfiðlega fyrst. í stað og hug-
urinn vill hvarfla, en smám
saman færist allt í annað
horf og sá verður vandinn
mestur að þurfa að hætta,
þegar timinn er úti. Þetta er
mér sönnun þess ásamt. mörgu
öðru, að börn þurfa, og eiga
kröfu til, leiðbeininga viðvíkj-
andi bókalestri frá þeim, sem
þroskaðri eru, engu síður en
þau þurfa þeirra með á flest-
um sviðum cðrum. Það skýtur
því æði skökku við að gera
þau í þessu efni leiðbeinendur
hinna eldri og láta þau segja
til um það, hvernig bækur eigi
áð' veha. Það fer ævihlegá svo,
þegar fnllorðnii- menn ætla sér
að ganga í barndóm, tala tæpi-
tungu og stíga að því þeim
finnst niður til bernskunnar,
að úr verður lireinn óskapnað-
ur. Hið andlaúsa þrugl flestra
barna- og unglingabóka nú til
dags er um þetta glöggt, en
hræðilegt vitni. Vegna þess
hve aðhald hefur verið lítið í
þessúm efnum og éngar kröf-
ur gerðar til umræddra bóka.
um bókmenntagiidi, hafa hinir
úngu lesendur orðið gjörsam-
lega varnarlausir gegn hverj-
um blekbullara, sem freistar
þess að auka tekjur síhar með
því að sémja eðá þýða barna-
bækur, en utn annan tiigang
er sjaldnast að ræða lijá því
fólki. Það er mál til komið, að
þessum ósköpum linni.
Ekki er til mikils mælst, þó
að farið sé fram á það við
menn eins og Peter Grove, að
þeir kynntu sér fyrst og
fremst, hverriig á þvi stendur,
að börn óska sér einkum
þeirra bóka, sem hann segir
þau gera. Kynntu sér aðstæð-
ur allar, hvað börnin hafa ver-
ið vanin á að lesa og hvers
vegna þau hafa vanizt á það.
Gæti þá svo farið, að niður-
stcður yrðu nokkuð aðrar en
fljótfærnisleg ályktun þessa
manns. Þessi aðferð væri að
minnsta kosti vísindamönnum
samboðnari en hin.
Ekki held ég, að sá rithöf-
undur, sem skrifar fyrir
þroskaða lesendur með næman
listasmekk, þætti líklegur til
góðra hluta, ef hann tæki að
spyrjast fyrir um það hjá al-
menningi, hvað hann eigi að
ski’ifa og hvernig hann eigi
að gera það. Allir höfundar,
sem nokkurs virði eru, skapa
verk sín eftir eigin höfði,
byggð á reynslu sinni og þekk-
ingu. Margir eru þeir spá-
menn sinna þjóða, unnendur
fólksins, sjáendur þess og leið-
beinendur. Höfundar barna-
og unglingabóka hljóta að
eiga sömu skyldum að gegna
gágnvart lesendum sínum og
jafnvel í enn rikara mæli. Það
væri mjög æskilegt. að þeir
sem ekki skilja þessi einföldu
sannindi, væru ekki að fást
við "yfirborðslegar rannsóknir
um þessi mál, skrifa um þær í
blöð og þó allra sízt ættu }ieir
að skrifa bælmr fyrir börn og
unglinga. Sennilega ættu þeir
að geta fundið hæfileikum sín-
um starfssvið annars staðar,
ef þeir eru einhverjir. Að
minnsta kosti er þaó vorrandi.
1 janúar 195"