Þjóðviljinn - 28.05.1957, Side 11

eimiiisþáttur
Giœsileg piis
Aðeins blússur og pils, en hvílík pils! Glæsileg, gróf, handofin
efnl með stórgerðum mynstrum í sterkum, hrelnum litum or
mikllli vídd sem haldið er mjúklega saman í mittið með mjóu
leðurbelti.
Fallega svarta blússan og hálsmenið skapa ásamt litskrúðugu
piisinu failegan búning við hvaða hátiðJegt taekifa ri sem vera skai.
'Stórgerðu mynstrin gera það að verkum að pilsin henta bezt
hávöxnum stiilkum, og það sakar ekki vitund þótt mjaðmlmar
séu dálítið breiðar og lendarnar ef til vill fyrirferðarmiklar, því
að víddin hylur það allt, en hins vegar verður mittið að vera
grannt.
Efnið þarf að sjálfsögðu ekki að vera handofið, það má alveg
eins vera þryklit, skrautlegt skreytingarefni. En ef efnið ber sig
ekkl vel, er ef til vill nauðsynlegt að nota undir það undirpUs úr
stínnu efni, svo að víddin njóti s.ín til fuUs.
+
Útför föður okkar,
GuSmundai Gesfissonar
trésmiðs frá Arnardal,
fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 28. maí kl.
2 s.d. — Blóm afbeðin.
Gestur Guðnnmdsson '
Benedikt Guðmundsson
Kristjan Guðmundsson
Ulugi Guðmundsson.
Vern
Þriðjudagur 28. maí 1957 — ÞJÓÐVILJINN —\ <11
a’ö segja á starfsliö hans heima í Purdy
Kassageröinni — sem ofurstinn var
einkaeigandi aö. Já, hann þurfti ekki
annaö en segja þeim hugmyndir sínar
í stórum dráttum, og þeir lögöu til smá-
atriöin. Þetta voru valdir menn.
Hinn leynilegi viöbætir viö áætlun B
— sem átti aö gera svæöi C-147 einstök
í sinni röð — var í mörgum liðurii, og
skipulagsdeildin var að fást viö einn.
„Eg vil fá ný þorp já svæöinu okkar,
herrar mínir,“. haföi Purdy ofursti sagt.
„Þessir strákofar veröa a'ö hverfa. Frú
Purdy heldur aö hús í nýlendustíl ættn
vel vi'ö og ég held hún hafi rétt fyrir
sér.“ Hann þurfti ekki aö segja meira.
McParland kapteinn, yfirmaöur skipu-
lagsdeildarinnar, hafði einu sinni komiö
í Virginíufylki — dálítiö landsvæði sem
kostaö haföi Rockefeller margar mill-
jónir aö byggja upp. Nú birtust á skipu-
lagsuppdráttum deildarinnar víöáttu-
mikil þorp meö stórum grasfiötum, meö
breiöum trjájööruöum götum, sem upp-
lýstar voru á nætumar meö götuljósum
á hvítum staurum. En þaö var einn reg-
inmunur á þessum þorpum og þorp-
unum í Williamsburg — Cloucester her-
togastræti í Williamsburg varð hérna
Purdy stræti.
Svo fullkomin var skipulagningin aö,
að þaö hafði meira a'ö segja verið gert
ráö fyrir neöanjaröarafgreiöslum. „Viö
viijum enga staura sem eyöileggja heild-
arsvipinn,“ var McPharland kapteinn
vanur aö segja og kinka kolli meö al-
vöi'usvip.
En múrsteinarnir, timbriö, aflstöðv-
arnar? Þaö var ekki í verkahring skipu-
lagsdeildarinnar. Þeir sáu um teikning-
arnar. Þeir komu áætlunum á pappírinn.
Framkvæmdirnar komu þeim ekki viö.
Framkvæmdadeildin var einnig önn-
um kafin þennan morgun, þótt starfs-
liö hennar hefði um tíma veriö í vand-
ræ'öum. C-147 þurfti aö fá ný þorp, satt
var þaö, en þa'ö var óhjákvæmilegt aö
finna upp á einhverri vinnu handa hin-
um innfæddu íbúum, þaö varö að stofna
einhvers konar iönaö. Thompson majór
hafði stungiö upp á því aö C-147 léti
reisa dráttarkerruverksmiöju í öllum
átta þorpunum.
„Þaö eru um þaö bil 400.000 íbúar á
þessari eyju, ofursti“, haf'öi hann sagt,
,,og í rauninni höfum viö' márkaö fyrir
400.000 kerrur. Allir vilja þær.“
Eftir hæfilega íhugun neyddist Purdy
ofursti til aö hafna bessari tillögu. Hann
viöurkenndi aö dráttarkerrur væru af-
bragð, en aðeins helmingur íbúanna gæti
setiö í þeim meöan hinn helmingurinn
drægi þær; og þannig rýrnaöi markaö-
urinn um fimmtíu af hundraöi. „En á
hinn bóginn, herrar mínir, ef viö fram-
leiddum reiðhjól —“
Thompson majór hristi höfuöiö. „Of-
ursti, allir vilja eignast þsu.“
Þá lagði Purdy ofursti háspiliö á borö-
iö og liösforingjarnir ráku upp stór augu.
„Þegar markaöurinn er metta'öur af reiö-
hjólum, herrar mínir,“ hafði hann sagt,
„þá breytum viö til. Þá framleiðum viö
skellinööru. Þamiig aukum viö mark-
aöinn úr 400.000 05 upp í 800.000.“
Liösforingjarnn' voru sammála um að
þetta væri snil'.darleg hugmynd. En.
Purdy ofursti rétti hógværlega upp
höndina í mótmælaskyni. „Aðeins rök-
rétt hugs'Ti, herrax mínir.“
Þannig var framkvæmdadeildin Ónn-
um kpfju þennan morgun. McEvoy laut-
inan', vélafulltrúinn og hálf deildin,
voru cnnum kafnir viö teikniboröin | við
aö tcikna reiöhjólaverksmiðjur. Hinn
] clrningúrinn var aö fást viö skelli-
nöðrumálið, en óbreyttu mennirnir tveir
sem fengnir höföu veriö aö láni frá
landbúnaöardeildinni fitluöu viö vatns-
liti sína og útbjuggu fagrar myndir af
framleiösluvörunum.
Þarna var glæsilegt rautt hjól, sem
selja átti á fjörutíu yen án varahluta.
Þarna var „Bantam“, blátt hjól meö hvít-
um skreytingum. Og svo var þarna auö-
vitaö „Purdy úrvalshjól“ meö krómuðn
stýi’i, flautu og aurhlíf, allt fyrir átta-
tíu og fimm yen.
Já, svo sannarlega gekk allt aö ósk-
um þennan morgun fannst Purdy: of-
ursta, og hann beindi athyglinni aö
sínu eigin skrifboröi. Öðrum megin á því
lá hlaöi af skýrslum, hinum megin lá .
nýtt eintak af hasarblaðinu. Purdy. of-
ursti brosti. HasarblaÖið hlaut aö hafa
komið meö morgunpóstinum: Og þeir
höföu góöa forsíöu i þessum mánuði —
þrílita mynd í skærrauöum, gulum og
svörtum lit. Og þarna var Jean Lafitte, ,
sjóræningi flóans, meö pjötlu yfir ööru
auganu og rýting milli tannanna aö
klifra yfir boröstokkinn á kaupskipi sem
hann var í þann veginn að taka her-
fangi.
Þaö fór fiöringur um Purdy ofursta.
Þetta var gott lestrarefni. Hann oppaöi
blaöið og leit á fyrirsögn aöalgreinar-
innar, „Eg átti heima meöal hausaveiö-
ara viö Amazonfljót". Augu hans ljóm-
uöu. Honum fannst hann þegar vera
kominn á meöal hausaveiöara. Þeir
flykktust aö honum meö reidd spjót x
skini bálsins. Þeir voru að umkringja
hann og hann var vopnlaus.
Ef til vill heföi hann aldrei' átt a'ð
fara þangað. Þeir höföu varaö hann vi'ð
hættunni í Santarem handan viö ána.
En hann haföi a'ðeins hlegið a'ö ótta
þeirra. Því aö hann haföi fyrir löngu
heyrt um hina ævintýralegu hvítu konu
innlandsins, drottninguna sem ættflokk-
arnir dýrkuöu sem gyöju. Og nú var hún
viö hliö hans. Hann fann til nálægðar
hennar í nóttinni. fann ilminn úr hári
hennar, þegar hún hvíslaöi: ..Ée; elska
þia Weinright, op: ég verö aö komast
héöan meö þér. Láttu þá ekki halda mér
hér . . .“
Stóll var dreginn til í salinum. Purdy
ofursti leit upp. í staó hinnar glæsilegu
drottningar Amazonfljótsins sá hann
Thompson majór standa í dvninum og'
horfa á landsvæöiö framunda-n gegnum
kíki. Draumur ofurstans varö a'ö engu,
hann leit á skrifborö sitt, sá skýrslúrnar
°g yggldi sig. Hausaveiöaragreinin yröi
ánægjulegur lestur, en — hann hikaöi
og svipur hans var hátíölegur. Þaö var
styrjöld og skyldan kallaöi.
Einbeittur á svip ýtti hann :hasar-

hlflniffl llklAI Samcinlr.Rarnokkur álkf-Su - Só.sialistanokkurinn. - Rltstjórar: Magnús KJnrtansso
yjUUVIUIVIII Siaurður Guðmuntlsson (Ab.) - FréttaritstlArt: Jón Biarnáson. - BlaSarncnn: Ásmundur Sicu
XUElfsinEaatiórl* QuScclr Gu6reund'ir yigfússon. lyar H. Jónssou, Magnús Torfi Ólafsson. Sigurjón Jófiannsson.
l'Ður^- ÁsVrlfÍn^cSi w r » Z, R ,tstlorn( HfKre,5sla't:r 22 anr«„sta«ar. - Lausasöluv. kr. 1. Prentsm Þióóvnjai
L.mir). AskrlftarverÖ ir. 25 á mán. í K*ykJavík oc **A*rennt: auglysinEar. »nu*t*rc.iðja: Skólavörðustíg lé. - Sími 7500 (1