Þjóðviljinn - 25.09.1957, Side 11

Miðvikudagur 25. septembér 1957 — ÞJÖÐVILJINN — (11
Tonlistarnáin
Framhald af 7. síðu.
hann er því ómissandi grund-
vallarstofnun fyrir vakandi
tónskynjun, söngvagleði, hljóð-
öruggan' skilning á tónbilum
og hljómum, fornfræði og þró-
unarsðgu listarinnar.
Skólakerfi, er veitir ræki-
lega hapdleiðslu og kennslu í
téðum greinum, er vafalaust
fcezta trygging fyrir því, að
upp rísi blómlegt músíldíf,
söngfélögum og hljómsveitum
fjölgi, sungið verði og spilað á
heimilum þjóðarinnar, aðsókn
að hljómleikum og óperusýn-
ingum og skilningur á tónlist
fari vaxandi og nótnaútgáfa
aukist til eflingar ungum tón-
bókmenntum landsins. — Þess-
konar skólakerfi mundi enn-
fremur með ýmiskonar tóniðk-
un getá leyst margan uppvax-
andi þegn frá auðnuleysislegu
göturjátli, siðleysi og sóun á
dýrmætum tíma og persónu-
kröftum. ____
Með þessu móti yrði skólinn
að mannræktarstofnun. Hann
gæti beint kröftum æskunnar
að verkefnum, sem áður voru
gjörsamlega óþekkt, verkefn-
um, sem þroska skapfestu
jafnt sem skilnings- og tilfinn-
ingalíf, — veita gleði, skapa
fjölbreyttari áhuga og glaða
félagslund. Við slík skilyrði
mundi skólalífið fá léttari og
geðfelldari blæ.
Með tilliti til þess menning-
ar- og siðfágunar-gildis, er
felst í réttilega iðkaðri músik,
getur Tónskáldafélagið ekki
annað en bent á hið óbætan-
lega tjón, sem allt músíklíf
hlýtur, skólarnir, æskan sjálf
og þar með þjóðfélagið í heild,
svo lengi sem núverandi á-
stand helzt óbreytt.
Innan- og utanhúss
Guðbjörn
Ingvarsson
rnálari Sími 10 4 10.
I Silfurtiiíiglið |
^ m
M
: Félög, starfsmannahópar, :
: skipshafnir, fyrirtæki og :
: einstaklingar.
: Við lánum út sal sem tekur j
* 150 manns í sæti til eftir- [
: farandi afnota:
dansleiki
árshátiðir j
fundaliöld :
■
: skemmtikvöld :
; *
: veizlur o. m. fl. :
■
5 ■
; Upplýsingar í síma 1-96-11 :
\ 1-99-65 j
1-84-57 j
; alla daga og öll kvöld. [
[ Silfiirtmigllð |
Snorrabraut 37
s ■
(Austurbæjarbíó)
j Skrifstofumann vantar her-
i bérgi á góðum stað í bæn-
i um.
i
I Upplýsingar í síma 17-500.
[ Tveir nýir dívanar til sölu.
| Upplýsingar 1 síma 17-500,
ÚfbrelSiS
ÞjóBvHjann
i , I
; Frá Iðnaðarmálastofnun íslands:
■
I FYEmiESTMR UM
■ a
■ ■
í skrifstofustjórn I
■ ■
m r ■
| verða haldnir í rönaöarmálastofnun Islands 2.-11. |
| oktiöíaer n.k. Fyrirlesarar verða Bandaríkjamennirn- |
| ir Mr. Edward J. Gauthier og prof. dr. O. Richard |
| Wessels. — Fyrirlestrarnir verða fluttir kl. 16-19. ;
: Þátttöku þarf að tilkynna fyrir 28. sept. — Allar ;
\ náfiari upplýsingar í skrifstofu IMSÍ, símar 1-98-33 •
{ 'eðfí 1-98-34. I
l IMSÍ. i
f :
ÍfflL M PlPffl
Verð frá kr. 21.00 til kr. 75.00
SENDUM í PÓSTKRÖFU
immm vlð Arnarhól
90.
„Mér stendur rétt á sama hver ætlaöi að
byggja sér hús. Skiljið þér ekki að það
tekur fleiri ár fyrir sérfræðinga að lag-
færa þetta klúður yðar. Já, þér hafið
sennilega kollvarpað öllu hagfræðikerfi
Bandaríkjanna.11
• Satt aö segja átti Fisby erfitt með aö
skilja það. Hernámsyenin voru kaup her-
mannana og þeir eyddu dálitlu af laun-
um sinum á eyjunni. Hverju máli skipti
það hverjir höfðu peningana undir hönd-
um — bandarískur hermaður eða' lítill
Ókínawi, sem ,selt hafði vinnu sína?
Hvaða í áhrif hefði; það á hagfræöikerfi
Bandaríkjanna?
„Auk þess,“ hélt ofurstinn áfram reiði-
lega. „Við erum þegar búnir að gera á-
ætlanir um peningakerfi í aöalstöðvun-
um. Haldið þér að við séum steinsofandi
eða nvaö? Það er búið að gera allar
teikningar. Það verður rnynd af Blair
höfuðsmanni á eins yens seðlinum.
Thompson majór verður á tíu yena seðl-
inum og auðvitað veröur mynd af mér
á hundrað yena seðlinum. Við þurfum
ekki annaö en samþykki stjórnarinnar
og einhvern til aö prenta seðlana.“
Fisby íhugaði málið vandlega, en leit
síðan á ofurstann. „En ofursti, haldið þér
að Thompson sé tíu yena virði í Banda-
ríkjunum? Ég á viö hvort Peggy gæti
geng'ð inn i búö í Seattle og keypt eitt-
hvað fyrir tíu yena seðilinn?“
„Peggy! “ æpti ofurstinn. „Hver er
Peggv og hvern fjandann kemur henni
þetta við?“
„Peggy — þaö er Margrét — hún er
næstyngsta dóttir læknisins. Hún er aö
byrja í háskólanum í Washington og
hún og skólasystur hennar eru hinir
band&rísku umboðsmcnn Innflutnings-
og útfiutningsfélags Tcbiki þorps.“
„Fisby.“ Ofurstinn virti hann fyrir sér.
„Um hvað eruö þér að tala?“
„Ju, ofursti, við förum með hernáms-
yenin á pósthúsið og kaupum póstávís-
anir. Síðan sendum við Peggy þær og —“
„Nu, þannig fariö þiö að.“ Ofurstinn
var oröinn eldrauður í framan. „Og hún
felur sjálfsagt peningana þangað til þið
komiö heim.“
„Nei, ofursti. Stúlkurnar eyöa pening-
unum. Þær sem ekki eru í tírnum síð-
dcgis fara til Seattle og verzla fyrir okk-
ur.“
„Verzla?“
„Ja ofursti. Þær kaupa það sem okkur
vantar hér í þorpinu — tau í metrátali,
bómullarkjóla, pils og peysur, skó, sport-
skyrtur handa karlmönnum, síöbuxur og
þess háttar. Svo póstsenda þær þetta.
Við geymum allar nótur ef einhver telur
sig þurfa að endurskoöa kaupin. En við
höfum átt í dálitlum vandræðum upp á
síðkastið. Stúlkurnar virðast sleppa of
mörgum tímum til að fara í búðir, og
----------—'«■
„En ég var ekki aö skemma neitt,“
andmælti Fisby.
„Ekki að skemma neitt! Fisby, þér
getið reynt að útskýra það fyrir þing-
nefnd sem set't yrði í aö rannsaka. þetta.“
Ofurstinn otaði að honum vísifingri. „Ég
er að gefa yður skipun. Þér verðið strax
að hætta þessum viðskiptum við Banda-
ríkin “
Fisoy fékk sting í hjartað. „En herra
ofursti. Ég verð að minnsta kosti að
kaupa föt. Þetta fólk á bananatrén. Víð
töldum víst aö við gætum séð því fyrir
fatn?ði gegnurn Innflutnings- og út-
flutningsfélagið. Nú hefur það ekki einu
sinni bananadúk, vegna þerís aö hráefn-
ið er allt á bak og burt. Auk þess verð
ég að sjá um að Fyrsta blóm og Lótu's-
blóm fái silki í kímóna sína. Og ungfrú
Higa Jiga — “
„Þarna sjáið þér afleiðingar heimsku
yðar/ sagði ofurstinn. „AUir verða að'
þjást fyrir hana.“
Fisby starði niður í blátt leirstrætið.
Stutt.ur og þybbinn líkami hans varð
máttlaus. Eina von hans úr því sem kom-
ið var, var aö fatabirgðirnar á vöruhús-
inu rnyndu endast fólkinu lengi.
„Það er sannarlega heppilegt að ábyrg
yfirvöld skuli hafa eftirlit með þessari
star|eemi,“ hélt ofurstinn áfram. „Já,
ef þen heföu ekki sent inn varabirgðir,
sylti þetta fólk heilu hungri nú þegar.“
Fisby leit upp i skyndi. „Varabirgðir,
ofursti? Ilafa verið sendar varabirgðir?
„Auðvitaö, Fisby. Hélduð þér að
Bandaríkin myndu sleppa hendinni af
þessu fólki?“
Fisoy , var ringlaöur. „En við höfuríi
ekki fengið neinar varabirgðir.“
„Auðvitað ekki. Við geymum þær í að-
alstöðvunum þangað til við getum komiö
á herjpilegu dreifingarkerfi. Ég ætlaöi
aö stnda þetta beint út í þorpin, en
Thompson majór benti mér á að yfir-
rnenn þornanna myndu forklúðra því
öllu. Ég er feginn að ég hélt þeim eftir.“
Fisby varð forvitinn. „Hvers konar
birgðir fenguð þér?“
„Hrísgrjón, baunir, matarolíu, niður-
soðinn fisk og þess háttar.“
Það lifnaöi yfir Fisby. „Kom mikið af
hrísgrjónum, ofursti?"
„Nóg til að skammta hverjum manni
hálfpund á dag.“
Fisby gerðist svo djarfur að bera fram
enn eina spurningu. „Hversu lengi hafið
þér haldi'ð þessum skammti eftir, ofúrsti,
ef mér leyfist að spyrja?“
„í um þaö bil fimm mánuði.‘“
Fisby blístraði meö sjálfum sér. Sam-
kvæmt útreikningi hans lúröi ofurstinn.
á 75 pundum af hrísgrjónum á hvert
manmbarn. Þorpið átti von á 375.0C0
pundum. Augu hans leiftruöu. Öfursí-
inn hafði hrísgrjón, og hann vantaöi
hrísgrjón.
kennararnii í háskólanum eru farnir að ----- .
gerast tortryggnir.“ • *: -fi*!^;’i’raeKŒ'scjxCTE.r«- • a
Purdy ofursti var agndofa. „Svo þið er- 26
uð ao kollvárpa utanríkisverzlun Banda-
ríkjauna líka, Fisby. Er yður ljóst aö Þéii’ géngu niður götuna og ofurstinlí
þetta er skemmdarstarfsemi?“ virti fyrir sér hvítu húsin með kínversku