Þjóðviljinn - 16.10.1957, Qupperneq 11

Miðvikudagur 16. október 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Leck Fischer:
zr&iái
7
þess að fá nægan svefn á hverri nóttu og hvíld um
miðjan daginn. Það' skiptir miklu að slaka á, sagði
hann. Maðurinn er eins og vél sem þarf að vera í ró
öðru hverju. Já, það er hægt aö segja svo maxgt. Hver
getur ætlazt til að læknir hafi hugmynclaflug þegar
sjúklingar sitja í hverjum stól í biðstöfuniii hans. ‘
Ég held samt ekki að -ég geti sofiö í nótt. Það hefur
veriö alltof heitt í dag. Glugginn og svaladyrnar eru op-
in og næturflugurnar sveima kringum lampann minn,
rekast á ljóshlífina, halda suðandi áfram, koma of nærri
og flögra burtu á ný. Hér er mjög hljótt. Ég sé aöeins
ljós hjá frú Baden í hliöarálmunni. Allar konurnar eru
gengnar til náöa og slaka á af öllurn mætti.
Frú Baden spurði mig hvort mér heföi þótt gaman aö
hitta lækninn, þegar viö sáumst í ganginum í kvöld:
Já, já, sagöi ég, hann var aölaðandi maöur.
Ég er ekki viss um hvort hún skildi mig eöa þá að
hún hefur haft áhyggjur af miðdegismatnum. Hún
var enn í svarta kjólnum en nú hafði hún bundiö
léttan, rauöan silkiklút í hálsinn, fallegan rauöan lit,
sem fellur mér vel í geð'. Ef til vill væri rétt að fá sér
svona kjól núna strax. Hann virðist vera til margra
hluta nytsamlegur.
Þá myndi ég nota viö hann nýjan lit á hverjum degi
og bíöa meö hvíta litinn einan þar til ég er viss um
að ég er orðin gömul kona.
liggur leiðin
ýtrasta, lifði meö líkama og sál eins og manneskju
sæmir.
Ef einhver kæmi og segði mér að lifa þetta sumar
upp að nýju og heimtaöi í staöinn aö ég greiddi fyrir
meö sama einmanleik, áhyggjum og niöurlægingu á
eftir, þá veit guð aö ég geröi það með glöðu geði. Þá
höföu dagarnir þó tilgang og næturnar unað og kvöl.
Þaö er aftur sumar og ég hef töflurnar mínar og
hvítt nunnurúm sem ætti að standa í sjúkrastofu. Rut
brosir til mín heimskulega og ég megna ekki að taka
hana niður. Ég á heima í húsi hinna. gömlu kvenna og
þaö er kominn háttatími. Þaö er óviöeigandi aö ég
skuli nota silkináttföt. Ég verö aö útvega mér náttkjól
úr bleiku flóneli. Hvers vegna skyldi ég nota silki?
Og ég sneri aftur til skrifstofunnar minnar og hitti
Hálfdán í borginni, spjátrungslegan ungan mann, sem
reykti mikiö og var alltaf í fjárkröggum. Hálfdán var
að læra og fjölskyldan styrkti hann og sjálfur kenndi
hann. Þaö voru svo margir sem hjáipuðu Hálfdáni. Ég.
gerði þaö líka. Þegar hann yröi ejnhvern tíma lögfræö-
ingur yröi þaö allt greitt. Hann fór inn um margar
dyr og var víöast velkominn. Hann haföi góöa hæfileika
og hann lúröi ekki á þeim. Hann gat veriö hrókur alls
faganð’ar og hann kunni að dansa. Hann gat meira aö
segja hreyft amiaö eyraö. Já, þetta eyra hans var honum
ómetanlegt. Þegar hann kom inn í stofu varð þar bjart-
ara, hátíölegra og hlýlegra. Það var aödráttarafl hins
dásamlega líkama hans. Og mér varð kalt og ég varö
utangátta vegna þess að allir hinir tóku hlýjuna mína.
Ég ætla aö láta mér nægja aö minnast daganna, þegar Þaö var aðeins í ímyndun minni sem til urðu kynleg,
IV
Ég var í rúminu í dag og fór ekki fram úr fyrr en
1 kvöld til þess aö skrifa. Það var ómögulegt að sofa í
nótt. Hér var alltof kyrrlátt, eöa þá aö þaö voru hugs-
anir mínár sem vildu ekki hvílast og ég var ákveðin
í aö láta hvítu töflurnar eiga sig. Ég var þrá og vildi
reyna aö sofna án þeirra. Þaö var heimskuleg þrjózka.
En þótt nóttin væri hljóð umhverfis Friösældina, þá
var myrkriö þó þrungið lágum, leiðindahljóöum, sem
ergöu mig. Ég veit ekki hvaöan þau voru sprottin.
Hvort þaö márraði í boröinu eöa skápnum éöa hvort
við stálumst til aö njóta dálítils unaöar í húsi annars
manns.
Það er alls ekki auövelt að halda góðu minningunum
föstum, og þó á ég margar. Því ekki aö rifja upp dag-
inn, þegar við opnuðum verksmiöjuna viö nýja götu
og í eigin húsi, þegar Tómas hélt ræöu fyrir mér og
þakkaði mér hjálp rnína, meöan frú Þrúöa hlustaöi meö
siösamlega óánægjulegan munnsvip. Þaö er fallegasta
ræðan sem Tómas hefur nokkurn tíma haldiö, og hann
lauk henni án þess aö hann ræki í vöröurnar í eitt
einasta skipti. Það hafði verið draumur hans að kom-
ast í eigin hús, og sá draumur hans rættist.
Við drukkum portvín og ég varð' dálítið ringluð í
kollinum og viö borðuöum klessta kransaköku og skrif-
stofan var full af blómum. Þetta var konunglegur dag-
ur og viö ákváöum að kaupa fána og fánastöng fyrir
næsta hátíðisdag. Við vorum örlát og höfðum efni á aö
vera þaö.
Eða þá aö ég rifji upp þegar við urðum hlutafélag og
færö'um út kvíarnar og uröum fleiri og fleiri. Þetta óx
í höndum okkar. Við sáum fjölda fólks fyrir brauöi.
BlessaÖur álúti Tómas, aldrei hitti ég þig á neinni bað’-
strönd og það var víst hamingja okkar beggja. Við
bjuggum til marga góöa stóla saman og höfum sjálf-
sagt glatt margt fólk sem naut þess aö sitja í góöum
sáetum. Látum okkur nægja þá ánægju.
Jú, Ebba fer líka niöur að brúnni í kvöld. Hvíti kjóll-
inn hennar lýsir eins og farandblóm á hálfdimmri gras-
flötinni. Get ég leyft mér aö’ skrifa aö mig langi eigin-
lega til aö fara meö henni eöa þá læðast á eftir henni
til aö sjá hvort hún hittir vin sinn. Er þaö ekki fremur
hiö síöarnefnda sem ég kýs. Aö' sjá ungt fólk hittast.
Sjá þaö heilsast. Mann langar til svo margs sem maöur
þarf aö skammast sín fyrir. Ég ætti víst heldur að'
fylgja þurrlegum ráöum læknisins míns. Ég á aö gæta

hvell hljóð sem stungu mig í heilann í sííellu, unz ég
varð að' lokum að fara fram úr og aö svölunum til að'
fá ferskt loft. Klukkan tvö heyrði ég dyr opnaðar og
þeim lokaö aftur 1 hliöarálmunni þar sem dóttir frú
Badens og þjónustustúlkurnar búa. Hefði það' verið
einhverja aðra nótt heíöi ég þotið aftur aö glugganum,
en ég var ekki í skapi til þess í nótt. Hvað kom þaö
mér viö hvaö var aö gerast og hver var að hleypa vini
sínum út?
Ég hafð'i mínum eigin hnöppum að hneppa. Mér varð
það ljóst í nótt aö það var alrangt af lækninum aö
segja mér að gleyma. Það er ekki rétt heldur frá sál-
m-mnirmmmmmmr-
Poplin- og gaberdine-
nýkomnir.
H. iiller
eímiíisþáttu
V
f þ r é 11 i r
Framhald af 9. síðu.
StangarshJck: -
1. Matti Sutinen, Finnl. 4.3?
2. Valbj. Þorlálcsson Xsl. 4.30
3. R. Lesek, Júg. 4.30
4. L. Lukman, Júg. 4.20
5. M. Piironen, Finnl. 4.10
6. R. Efstatiadis, Gr. 4.00
Iiúluvarp:
1. Erik Uddebom, S. 16.75
2. Aurel- Raíca, Rúm. 16.69
3. G. Tsakanikas, Gr. 16.67
4. N. Ivanov, Rúm. 16.18
5. Wachenfeldt, Svíþj. 15.24
6. R. Leino, Finnland 15.21
4x400 m boðhlaup:
1. Norðurlöndin 3:22.0
2. Balkanlöndin 3:26.8
Maraþonlilaup;.
1. Mihalic, Júg: • 2.26:27.8
2. P. Kotila, Finnland 2.29:30.6
3. Skrinjar, Júg. 2.34:41,8
Ileildarúrslit:
Norðuriöndin: 243 stig.
Balkanlöndin: 177 stig.

Kápa fyrir rigningu. rok
v»
- 'jWrj óþ'3 ■
Þökkum innilega auðsjrnda samúð við andlát
og útför
ELISABETAR EGILSSON
Erla Egilsson, María Egilsson
Ólafur Geirsson, Friðjón Skarphéðinsson
Regnkápur eru nú orðnar
svo fallegar, að þær taka sig vel
út í cllu veðri. Poplin er enn
vinsælasta efnið i vind- og vafns-
þéttar flíkur, enda þótt vatns-
þéttar alsilkikápur og kápur úr
sérlega meðhöndluðu; bómullar-
efni séu harðir keppinautar.
Hálfsíðar poplínkápur með
leðurbryddingum og hnöppum,
svonefndar bílkápur og -stuttir
jakkar í ljósum, fallegum .litum
eru heppilegar flíku-r sem henta
jafnvel yfir síð- og kvartbuxur
sem létta kjóla og- pils.
Kápan á myndinni er ítolsk
með reglulegu kápuspiði. Hún er
saumuð úr sterku tóbakslitu
popiíni með breiðu drapplitu
stykki áð framan. Þarri'a eru
tveir aðaltízkulitir ársins notað-
ir saman á skómmtilegan hátt
Kraginn er líka með drapplitri
brún og höfuðklúturinn, sem
enn er kominn til vegs óg virð-
ingar, er tóbakslitur eins og
kápan.
Bezt verður brúna sósan ef
hveitið er látið verða gulbrúnt í
pottinum eða pönnunni áður en
smjörlíkj og vökvi eru sett í.
Það tekur um það bil 5 mínút- .
ur og liræra verður í allan tím-
ann, svo að hveitið brenni ekki
við eða verði of dökkt.
í Suðurevrópu er sósan búin
til á þennan ágæta hátt og sósu-
litur sjaldan notaður.
Þú ræ'Sur Iivort þú
ví!
Vera Mitrevska í júgóslavn-
eska bænum Kumanova heldur
því fram að hún sé eina konan
í heim'num sem alið hafi bam
á re:ðhjólL.
Hjónin gátu engan sjúkrabíl
fcngið og því setti eiginmaður-
inn konuna á bögglaherann á
hjólinu. Á leiðinní hrópaði Vera:
„Stanzaðu — bamið. er fætt!“
Allt gekk vel og móður og barni
varð’ ekki rneint af.