Þjóðviljinn - 15.12.1957, Síða 11

— Sunnudagur 15. desember 1957 — ÞJÓÐVILJINN
111
s ® @ @ © a ® ® @ © ® ® ® ® © ® ® ® ® @ @ © @5sl@ a @ ® © ® ®
Va_«e>_©«:@3„®!:fe33„Ca^C*!^C®!.C«©,fcCCC'
DÖMARAR
Mér fannst, dómarinn i fyrsta
leik okkar ekki sérlega gcöur,
var gégn. Þoir sttóvuöu r.ja'd-
aa lcik of fljótt. K: bn;t ví.r
ij.imið við ráax’kteis
en hinir ágætii. Þeir voru keppinautum okkar máttuhi vlð
strangii með skrofafjölda, 'og taka íitkar.t hvar ncm var við
jafnvel strangari e:x viö hér hringinn ef það hootaði okk-
hclraa. Þolr dæmdu á. iiáská- ur og var tii sð f ýta fyrir.
lci-k svipað og béx tíðkast, cn Og í slikupx í i■fe'.iuy.i; var ckk-
líka dæmdix sumir á svokölluð ort við þyí, ;;ö . ncgja þ5 að
háskaskot. sem ckki þekkist raarkmaður traki fríkast af i
hér i þ«hn tilfeilum. I>eir vorn • :,'jý:*éig ' nnmr,tuiidisti cf hann >
ekki að tofía með smámunc;- vav m.cj boltaim. Ekki voru
somi, og voru fljótir að fisuta T :;ir noití- >‘ö8 -gcéa-.-sér rellur’.
þegar fríkast var gefið, ef. þeir Ú1..I inn’iösfujn, þó að staðið ■
sáu að það var til hagsbóta væri á iínu, cða jafnvol inni á
fyrir þá sem fengu það. Yfir- vcliinum. Þeir skiptu sér ckki:
leitt forðuðust þeir að stöðva af því þó að sóknarraenn stigu
leik, ef það var ekki til hagn- inn fyrir eða á markteigslínu,
aðar fyrir það lið sem brotið ef þnr voru óvirkir sem kallað
er. En þeir mega ekki stytta
Nylon inaisloppar kr. 395,00.
Nyion miliipils frá kr. 27,50.
Náttkjólar — mikið úrval;
stnttir á kr. 65,00
Náíttreyjur
Teipuná tikjólar, flúncl frá 42,00
Undirkjðlar
Dömunáttföt
Nylonsokkar
Ilálskhitar
Slæður
Vasaklútar
Kiólablóin
cv.;
sér leið bajcvið. varnarmenn með :
því að stíga á markteig og ná
þar með betri staðsetningu.
Ekki leyfa þeir heldur að stíga j
á niarkteigslxmi um leið og
hkotið er. Þýzkir dómarar og
clanskir reyndar lílca, leyfa
vcrniimi meira en hér gerist.
Þeir telja það ekki hindrun,
þó leitazt sé við að ná bolta
xf manni, ef það er ge.rt á
vissan hátt, á sama hátt má
setja hendur fyrir menn, ef
það er gert þar sem boltinn er.
Ekki virðast þeir telja það
hrindingu, þó stjakað sé við
manni méð hendi ef olnbogar
voru við hliðar, nema ef gert
var á ruddalegan hátt. Þetta
kom fvrir ef okkar nienn ætl-
uðu framhjá þeim á köntum.
Þau brot, sem framin voru ^ og liafa gert það um síður en hér heima. Eg viður- að að leika á stórum velii, ea
við púnktalínu (fríkastlínu) af margra ára skeið. Heklur hef-l kenni þetta að vissu marki. En í litlum húsum e-ins og Háloga-
v'örninni voru avallt dæmd með^ui. þ£ dregið úr veldi þessara; hinu leyni ég ekki að ég lic': landi, þó að sumir vilji ékk;
fríkasti,
nema ef um stór- manna á s.l. ári hjá sumum sjaldan skemmt mér eins vei á trúa þ.ví, hvernig sem
mað-
náskaleik var að ræða. Þeir dómurum. En er ekki kominnj kappleik, og einmitt þar, hvort ur reynir þó að sannfæra þa.
clæma helzt ekki hvorttveggja í tími til þcss' að dómaraféjágið' heldur mínir menn -veru að Loikaðferð cr mjög takmörkuð
og maðurinn ldpþi-þessu í i&g.og frenjkvæmi; kepþá viö Þjóðverja, eða beir í Jitlu húsi. En á stórum veiu
enn, vítakast
rekinn útaf. Þetta gerist of oft þetta Hkt og aðrar þjcðii gera.j inn-byrðis. Það
er eitthvað vlð eru möguleikar margir hæt
ner. Mér virtist þeir fremur Vissu'ega cr nokkuð hart ieik- þetta, sem gerir íþróttina karl- fvi’ir 'einstakdnga og lið í heild.
iíparir á áminningar og víta-' ið í Þý/.kí'dandi miðað við {að,1 mannlegri. Og við losnum þar Ýmsir sem aðeins ieika í iitlura
þar þyðir ekld að 3exn gcrist hcr heima, einkum: við ýmislegt leiðinda þóf, og húsxnu eru ágæíir þai
köst. En
deila við dómarann. Um þetta af varnarleikmöxxnum. En viðj menn ieika liraðara. Utí
nht cru sjáífsagt skiptar skoð-j lékum áreiðanlega áiíka hart í j fer * ég. ekki nánar. En
anir. En eitt atnði er það þó y''rn. Aftur á mcti reyndumjmá gcta að ýmisiegt
enn, sem vert er að geta um,! við að forðast árekstra í sókn. j í'arið vel á stórmn velli
en
og var nákvæmíega eins í Dan- Qg það
SCi.s
t á þann hátt, j ckki cr franikvæjiiianlegí. í litl-
að menn losa sig fijótt v'ð bo!t- j um húsum. Ekki er
ann, og forðact niðurstungur1 no'ta þvi að li.ð PH ii
mörku. Markadómaraplágan var
j ar óþekkt fyrirbæri, og þekk-
;st víst hvergi sem plága nema
’.ijá okk'ur hér.
Eins og kunnugt er, veljast' gaufa tímum saman 'með bolt-
stundum ágætir menn í þettajann, en Ixinir" 'fimm samherj-
starf hér, en oft lélegir menn, I arnir aðgerðalausir. Sjálfsagt fara, höfum við gort
sem ekki skilja anda Jeiksins' finnst mörgum íslendingum j far um að þjálfa á
þess'r tveir menn ráða úrslit- ] ÞýzJmlandi á •köflum. En áhorf- j skeið. Og ég vil ennþá
am .i fjölda mörgum kappleikj-' r.idur skemmtu sér vel, ckki það fram, að það or allt ann-
Lotta sara.iitið þegar á stórati v'ý.11 c.r
inns homiö. C )g ci:u; er það auovitað
getur með þá sem æfa éingönga ð.
r.cr.i ctórurn • velli, rí 3 peir geta eklci
í litl-j órcga mikið á litlum velii
'gt að j?ortiCv r? £a þar iíka. Eg vona
i mik- að KR-i ngar cg ÍR-ingar ' scu
ossum rnér 'jfji.E: um fcctta, ea
., ekki • ""si f<! ]lcg lií xfa Uka fengiS
: fyrst dýrmæta roynslu í sambandi
utan- vlð utan ilahdsfe •rðir.
okkur Ég C: r viss um, að hanö-
stórinn knattieiksmenn hér á laudi em
ja ára komnir !angt. í handknattleik.
taka Og IsOc aðferö okkar er ekki
t ann- Frax xihald á 15. síðu
■utvn
ÍhmiiK
bdkin
um
Skoltu

r ser ti
Mn
öókavefzlanir
Heimskringla.