Þjóðviljinn - 01.03.1958, Blaðsíða 11

(11
itifces
ERNEST GANN:
Laugardagur
8S®E
1. marz 1958
ÞJÓÐVILJINN
,1: (ftt
Jaínrétti landsmanna
Sýður á keipum
51. dagur.
Þegar Carl greip eftir Brúnó, vatt hann sér tii, beygði
sig og teygði sig upp í háriö á honum. Hann reif
í hárið á honum með báðum höndum, togaði í af alefli
og lyfti öðru hnénu um leiö. Hnéð á honum kom í and-
lit Carli og heföi átt að binda endi á allt saman. Þaö
gerði það ævinlega 1 South St. Paul. En Carl stóð á
fótunum. Þótt hann væri hálfblindur þegar hann lyfti
höfðinu, sveiflaði hann handleggjunum og hitti Brúnó
svo harkalega að hann tókst næstum á loft. Brúnó
felldi niður sagir um leið og hann reikaði a,ftur á bak.
Hann féll á hlaða af járnpípum.
Carl elti hann eins hratt og hann gat því við komið.
Bmnó haföi rétt aöeins tíma til að velta sér viö og
Ma sig undir komu Caiis. Hann krækti tánni bak-
við öklann á Carli og með hinum fætinum sparkaði
hann í Carl fyrir ofan hnéö. Cárl æpti af sársauka en
bragðið heppnaðist ekki að fullu. Hann riðaði við, en
hann datt ekki.
Á fætur með þig, Brúnó! Meira þarftu ekki, því aö
nú er þetta alvara.
Hönd hans greip um járnbút og hann hefði ekki
getað fengið betra vopn. Það var þung málmró. Hún
fór svo vel í lófa, rétt eins og smápeningar í South
St. Paul og Los Angeles og Cleveland og annars staðar
þar sem Felkin hafði slegizt fyrir lífi sínu. Smápeninga-
ströngull — ekkert jafnaðist á við hann. Allir strákar
sem voru einhvers vísari höfðu hann í vasanum til von-
ar og vara. Engin lögga gat kært mann fyrir að bera
vopn, þótt maður hefði á sér smápeningaströngul, og
hann gerði. hnefann á þér að hamri. Og sama var að
segja um málmró.
Brúnó stóð með hendurnar niður með hliðunum og
beið þess að Carl kæmi. Hann riðaði lítið eitt, lét sem
hann væri aö gefast upp. Þegar Carl lét blekkjast af
því, beið hann enn þar til á síðustu stundu. Svo beygði
hann sig til hliðar og reiddi hnefann á loft.
Höfuðið á Carli rykktist aftur á bak. Hann rétti út
handleggina en þeir féllu aftur máttlausir niöur með
hliðunum. Hann steig eitt skref aftur á bak en féll
síðan endilangur með þungum dvnk. Gott og vel, slött-
ólfur. Þú ert búinn að vera. En í South St. Paul var
aðeins eip örugg leið til að binda endi á slagsmál.
Til að tryggia að andstæðingurínn ris ekki upp aftur
Brúnó sparkaði tvisvar í höfuðið á Carli.
Og svo settist Brúnó. Hann var allur brennheitur
ennþá. Hann fann hvernig blóðið fpssaði um æðarnar
í hálsinum. Felkin — þú ert húsbóndinn. En þú hefur
gert aðra skyssu. Þú ert bölvaður reginasni!
Brunó hvíldi höfuðið á handleggjunum, en eftir and-
artak heyrði hann fótatalc fvrir aftan sig. Hann var enn j
í taugaspennu, sneri sér við og spratt næstum sam
stundis á fætur. Það vor Hamil. Hann horfði spyrjandi
á Brúnó eins og hann væri að reyna að skyggnast bak-
við augu hans.
„Sæktu vatn,“ sagði Hamil hljóðlega og svo kraup
hann hjá syni sínum.
Þegar Brúnó kom til baka með sjó í krukku, tók
Hamil við henni og þurrkaði andlitið á Carli með biaut-
um vasaklút. Þeir sögðu ekki neitt fyrr en Carl hreyfði
til fæturna og stundi.
„Þú heíðir geta'ð drepið hann,“ sagði Harnil reiðilaust.
Stórar hendur hans titruðu þegar hann þurrkaði and-
litið á Carii.
„já
„Þú berst ekki eins og maður, Brúnó Felkin. Þú berst
eins og dýr.“
„Engin slagsmál eru falleg. Ekki ef maður verður
að sigra.“
„Hvers vegna gerðirðu þetta?“ Brúnó leit niður á
Carl og síðan horfði hann yfir á Taage.
„Eg veit það ekki sagði hann. „Eg veit ekki
hvers vegná í fjandanum ég gerði það.“
Saman lyftu þeir Carli á fætur og studdu hami þang-
að til hann náði aftur jafnvæginu. Og meðan þeir
stóðu þarna saman og héldu honum uppi, sagði Hámil:
„Þakka þér fyrir .... Brúnó Felkin.“
Að vísu var nú vor, hugsaði Kelsey, en það var ýmis-
legt í fart kvenfólksins sem ekki var hægfc að kenna
vorinu um. Uppstyttan hefði ef til vill einhver ánrif á
hegðun þeirra eða kannski gamla kenningin um tungl-
komur. Eða þá að á fimmtíu og fjórum árum hafði Kels-
ey fremur orðið ófróðari heldur en hitt um eigindir
kvenfólksins. Connie Thachter olli honum verk í höfð-
inu og því sem eftir var af hjarta í honum. Þarna var
stúlka, sem tekizt hafði að endurvekja hjá honum von
um mannkynið, en að því búnu stuggaöi hún þeirri von
aftur út í yztu myrkur — þar sem hún hefði átt a'ð vera
frá upphafi. Kelsey vorkenndi sjálfum sér þá heimsku
aö leyfa slíkri von aö þróast hjá sér eftir svo langa út-
skúfun.
Frá hvarfi Brúnós Felkins fyrir svo sem mánuði, hafði
stúlkan hagað sér gagnstætt öllum regium um slíkar
lagskonur. Þá var þaö'sem vonin skaut upp kollinum.
Strangt eftirlit með ferðum hennar og gerðum, ja'fn-
vel viöræöur við hana, leiddu engar upplýsingar í Ijós.
Hún hafði vissulega ekki hitt Brúnó Felkin og þaö var
mjög vafasamt að hún hefði haft nokkurt samband
við hann. En loks hafði nýtt atriði komið í ljós. „Og
nú þarf ég aö vera á fótum alla nóttina,“ sagði Kelsey Akureyri, en þar er án aiis vafa
við sjálfan sig. „Þrátt fyrir aldur minn og reynslu kjörnásti staður tii þess, af aug-
verö ég andvalca vegna þess að mannkindurnar eru ijósum ástæðum. Ef i^ynsian
óheiðarlegar, óeinlægar, séðar og spilltar, hættulegar 1 yrði þar góð, sem réítmætt virð-
.... undantekningarlaust.“ Álit hans náði nú einnig ist að vona mætti haida áfram
til Connie Thatcher. Hún var ekki lengur sett á ann- a sama hátt annars staðar þár
án bekk en hitt kvenfólkið.
Hann minntist þess að venjulega voru þær stúlkur
sem lögðu lag sitt við menn á borð við Brúnó Felkin,
tiltölulega trúar þeim í viku eða svo. Síðan vrði á þessu
breyting. Nýr karlmaöur kæmi inn á sviði, og þótt
útlitið væri kannski ekki eins glæsilegt, þá var hann
að minnsta kosti í betra áliti í heiminum. Þessi „hausa-
víx!“ eins og Kelsey kallaöi þetta, voru eins örugg
og gangur himintunglanna. Og um leið og fyrsti maöur-
inn ver öru^glega kominn undir lás og slá eða flúinn
úr landi, varö sambandið við hinn manninn opinbert.
Þar sem framtíðarhorfur manna eins og Brúnós voru
yfirleitt heldur ótraustar, reyndu útsmognar stúlkur
Framhald af 10. síðu
bóta og aukinnar framleiðslu.
En sjálfsagðasta ráðstöfun ríkis-
valdsins tjl þess ,að skapa lands-
mönnum jafnrétti til atvinnu og
afkomu ætti þó að vera í því
fólgin að veita þeim sem jafn-
asía almenna þjónustu í hverri
grein. Slíkar ráðstafan.'r ættu
raunar ekki að koma á eftir
beinum styrkveitingum af ríkis-
fé.
Með frumvarpi þessu er gert
ráð fyrir því að settar verði
á stofn allt að 3 jnnfxutn.ings- og
gjaldeyrisafgreiðslur utan
Reykjavíkur. Vel mætti hugsa
sér að þetta yrði framkvæmt á
þá lund að fyrsta skrefið yrði
■að setja slíka stofnun á fót á
sama hátt annars staðar
sem aðg,tpe.ður krefðust helzt.
Jafr.véíti til atvinnu
og’ afkornu

r1
r i m 11 ð s þ á t1 m r 1
4 V y 1
infialdur k| é 11
í ótal lita-
litsterkum
Kasmirefni eru til
amsetningiim, bteoi
daufum.
Sniðið á þessum kjól er mjög
infalt og laust við alla erfiða
)g flókna sauma og þess hátt-
ar, og er því sérlega vel faliið
á mynstrað efni.
Hver ferningur á teiknaða
sniðinu á að vera 10 cm á
hvern veg. Af efni nægir 2,80
ef hægt er að leggja eriiðia eins
og sýnt er á tcilaúngunni,
annars 5,60 m.
Saumamir eða brotið á efn-
;nu verða í mioju að framán
og aftan.
Veljið beltið í einhvcrjum
heim lit sein fyrir kemur í
efninu.
Því kynni að verða haldið
fram að slík breyting sem hér er
til ætlazt að gerð verði mundi
verða kostnaðarsöm og að ekki
Sé á bætandi nýjum skrifstofu-
báknum hins opijibera. Vafa-
laust er það rétt að þetta hefði
nokkurn kostnað í för með sér,
en fullvíst er líka að sá kostnað-
u.r borgaðist allur margfaldlega
fyrir þjóðina í heild í m nni út-
gjöldum, minni fyrirhöfn og
minni töfum mikils fjölda ein-
staklinga og fyrirtækja. Ekki
verður heldur gengið fram hjá
þeirri staðreynd að allir þeir
sem leýfj hljóta til innflutnings
— eða gjaldeyriskaupa greiða
hlutfallslega jafnt kostnað þann
sem af framkvæmd laganna um
þessi efni stafar, er því um eng-
ar kröfur um forréttindi að
ræða, þótt ætlazt sé til nokkurr-
ar lagfæringar í þá átt, sem frv,
gerir ráð fyrir. Og svo rífleg eru
þau gjöld að þau fara árlega
milljónum króna fram ú.r kostn-
aði vegna iaganna. Skv. ríkis-
reikningnum 1954 var hagnaður
af rekstri ’nvflutningsskrifstof-
urhar þanbig 2.445,192,43 og
mvn hafa íarð vaxandt síðan.
Mundi þessi rekstrarafgangur
tæp’.ega skerðast tilfinnanlega
þótt írv. þetia yrði samþykkt.
FERÐAMENN
Seijum f'.ugíarscðla til allra
landa.
Útv: ;gum gistiherbergí.
Engin aukagjöld.
Örugg fyrirgreiðsla.
Ferðaskrifstofa
ríkisins