Þjóðviljinn - 26.08.1958, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 26. ágúst 195S — ÞJÓÐVILJINN — (11
35
H
ans Scherf
cr
o
sem hva
irf
sunnudagsborgargesti að flækjast hér. Og svo á fólk
aö *ata bI°min mín í friði, ég legg mikla áherzlu á það'.
Nu er ha.nn orðinn m.iög vingjarnregur, Hann er aft-
ui' kominn í hinn menntaða heim.
Já, það er fagurt hér. Þetta e ryndisleg sveit. Ec
er busettur hér mestan hluta ársins, — í rauða húsinu
þarna! — Ejegod læknir. —
— Johnson. —
Mennirmr tveir heilsa hvor Öðrum kurteislega,
Oe auðvitað megið þér eanga hér um eins oft o»
þér viljið. Mér er bara dálítið annt um blómin mím
Oa hingað kemur þessi óttalegi skríll á. sunnudögum._
Þei skiljið að maður getur ovðið gramur! ___
—■ Já. Auðvitað. Það skil ég vel. _
Og mennirmr tveir taka ofan og fara hvor í sína
áttina.
Dr; Ejegod er ekki eini Kaupmannahafnarbúinn sem
býi héi megnið af árinu. Það eru Kaupmannahafnar-
búar sem eiga öll litlu bændabýlin í hæðunum Það
cr menntað fólk og frægt fólk. Það eru fágurkerar sem
kunna að meta náttúruna og gæta þess að venjulegt
fólk eyðileggi ekki heildaráhrifin. Sumt eru listamenn
sem mála eilífar myndir af ásunum og trjánum og
sumarnóttinni og dalalæðunni.
Það eru ekki siðleysingjarnir eða skrælingjamir, sem
e>ga hér heima. Jarðeigendurnir hafa skuldbundið sig
til að halda ásunum ósnortnum 1 sinni upprunalegu
mynd. Þau má ekki gera hér garða eða setja upn girð-
ingar. Lyngið og grasið og marhálmurirm fær áð lifa
hér eðlilegu lífi. Frumnáttúra Danmerkur liggur hér
ósnortm með dalitlum viðbótargróðri, austurrískri fjalla-
íuni, þýzku rauðgreni og síberískri fmn. Hér var
fiiðað af frjálsum vilja, áður en náttúrufriðunarlögin
voi-u sett.
En friðunin og upprunalega fegurðin er aðeins fyr-1
ir eigendmna. Þeir hafa friðað hæðimar og fjallafuruna
fyi’ir sjálfa sig eingöngu. Einkaeign. Einkaland! stend-
ur skrifað OghEnginn aðgangur! Og Aðgangur bann-
aður. Ekki einu sinni göturnar milli hæðanna mega
aðdr ganga en landeigendurnir. Aðeins einn einasta
malarstíg hafa náttúruunnendumir ætlað ferðafólki
og „sunnudagsborgargestum“. FÓIki, sem aðeins getur
horft á náttúruna einu sinni í viku og skortir því
nauðsvnlegustu skilyrði til að kunna að meta hana.
Stói skilti gefa til kynna að hæðimar séu í einkaeign,
en af „velvilja jarðeigendanna er ferðafólki heimilt
að ganga þennan stíg“. En það er bannað að stíga út
fyrir stíginn! Fylgið örvunum! Að útsýnisstaðniiml —
Og milli tveggja raða af ógnandi skiltum kemst maður
upp að^ útsýnisbekk, þar sem leyfilegt er að horfa ó-
keypis á náttúmna fyrir sérstakan vehúlja landeigend-
anna,
Herbert Johnson er kominn að malarborna ferða-
mannastígnum. Og nú fer hann eftir honum út á
þjóðveginn aftur. Hann gengur dálítið unpburðarlaus
á smageiðri mölínni. Hann stendur ekki lengur og
horfir í kringum sig og fyllir lungun af lofti og nvtur
náttúrunnar. Hann finnur einhverja undarlega kæf-
andi tilfinningu' í brjóstinu.
Herbert Johnson er reglumaður. Og löghlvðinn mað-
ur. Það er að minnsta kosti innsta eðli hans að vera
löghlvðinn, hvað svo sera fvrir hann kann að hafa
komið n? hvað svo sem kringumstæðumar hafa neytt
hann út í.
Hann genmir varlega eftir mölinni og gætir þess að
stíga ekki á IvngiÖ og msrhálminn.
kaupfélaginu með kínverskum ferningum.
* miör' stofunni er hengilampi úr messing. Og þrátt
ijæir árstíðina sitja flugur á messingsflúrinu og gier-
kúlunum. Þarna er plusssófi og nokkrir bólstraöir stól-
ar með lélegum fjöörum. Og á veggiunum eru myndir
ai Jensen við hátíðleg tækifæri. Frú Jensen sálaða er
stækkuð og retoucheruð og brosir eins og aldrei hafi
neitt veriö aö. Jens Jensen sem hermaður er rammað-
ur inn í útskorinn tréramma,
Giæn postulínsskál stendur á sporöskjulagáða borð-
mu. Og í skálinni eru tvö epli úr steini.
í litla eldhúsinu er prímus sem hann hefur keypt sér
sjálfur. En hann er dauðhræddur í hvert skipti sem
hann kveikir á honum. Þetta er hættulegt tæki. Tækni-
leg atriði eiu vkki sérgrein herra Johnsons. Það hefur
tæplega veriö vækni sem hann lagði fyrir sig í Ameríku.
Hann býr sjálfur til te handa. sér á morgnana og
kvöldin. Hann hefur líka blikkkassa meö brauði og
krukku með smjöri og bita af mjólkurosti vafðan í bréf.
Karen kemur og býr til miðdegismatinn. Ilenni er greitt
sérstaklega fyrir þaö. Hún tekur líka til í herbergjun-
um.
En hinu daglga lífi fylgja mörg vandamál sem hann
heíui ekki séð fyrir. Hann er ekki hagsýnn maður.
Það ei nu eitt til dæmis að flibbarnir hans ei*u oi’ðn-
ir óhreinir. Og enginn leggur fram hreinar skyrtur
handa honum.
Þegar hann var barn, var það móðir h.ans sem lagðí
fram sokkana hans og hreinar skyrtur handa honum.
Seinna, þegar hann hafði lokið prófi, var það konan
hans. Sjáðu, ég lagði skyrtuna þína á rúmið. Farðu
nú í hana. Þetta er orðið vani í 46 ár. Það er ekki
sjálfstæði sem hann hefur lært í skólanum og háskól-
anum. Og hafi hann verið í Ameríku, hefur honum
samt ekki t'ekizt að tiíéinka sér hagsýni.
Hann hefur aldrei burstað skó. Hann hefur aldrei
búið um rúm. Hann hefur aldrei steikt egg. Móðir
hans gætti þess að hann tæki sér hreinan vasaklút
á hverjum degi. Og konan hans kallaði á eftir honum
þegar hann var að leggia af stað á skrifstofuna: Mund-
irðu eftir vasaklútnum þínum?
En nú eru allir vasaklútarnir hans svartir og óhrein-
ir o ghann hefur ógeð á sjálfum sér. En hvar er hægt
aö fá þess háttar þvegið á þessum slóðum? Kér eru eng-
Bæjarpóslurinn
Framhald af 4. síðu
varla við því að búast, að ís-
lendingar vinni marga sigra
á móti sem þessu, því að þarna
var keppnin ekki siður hörð'en
í Portqros. Og það hefðú verið
hrein'undur, ef sagan frá Evr-
ópumeistaramótinu 1950 hefðu
endurtekið sig.
ÞA ER að geta Evrópumeist-
aramótsins í bridse, sem háð er
í Osló. Þar eigum við íslend-
ingar fullti'úa bæði i kvenna-
og karlaflokki og hefur kven-
fólkið ekki staðið sig lakar en
karimennirnir það sem af er
keppninni. Þetta mun þó vera
fyrsta keppni þeirra' á erlend-
um vettvangi, en karlarnir
hafa keppt oft áður, stundúm
með ágætum árangri, t.d. þegar
við komumst svo langt að' fá
tvo fulltrúa í Evrópusveitiha,
er tók þátt í sjálfri heimsmei'st-
arakeppninni. Ekki eru neinar
horflir á . að keppendur okkar
komist' í heimsmeistarakeppn-
ina að þessu sinrii og bér, að
taka bvi með stillingu.
Saumi'ö ykkur hatf
LOKS ER Ermarsundssundið,
þar sem Eyjólfur Jónsson
sundkappi þreytti kapp við
Grétu Andersen og marga
fleiri. Ekki hafði hann lánið
með sér að þessu sinni, enda
veðurskilyrði slæm. Og það
hefur margan góðan manninn
hent, að verða að gefast upp,
er Þeir þrejdtu þá raun i fyrsta
sinni. En þeir hafa bara reynt
afiur, margir hvefjir, og þá
borið sigur af hólmi, og við
skulum vona, að Eyjólfur geri
það líka, þótt seinna verði.
XXVII
Veðrið hefur breytzt. Þaö er heHirisrttaír vatnið
stendur í pollum fyrir utan bláu girðín~rim. Það þýt-
ur í strompinum og símastaurunum Þrð er elcki úti-
leguveður.
Herbert Johnson reikar um í litlu stofunum tveimur.
Það er mjög dimmt í þeim. Veggfððrið e.r brúnt og
hvimleitt. Hve gi eru blóm né skrautflúr oejn gaman er
að horfa á og reyna að botna í meðbn maður liggur
í rúminu á morgnana. Þetta er „funkis“veggfóður úr!
Sennileg-a sauma fæstar ykk-
ar hattana ykkar sjálfar.
Reyndar er tiltölulega auðvelt
að prjóna eða hekla húfu, en
að sauma hatt? En því ekki
það. Snotur hversdagshattur
án mikils skrauts getur sann-
arlega verið heimasaumaður,
án þess að hafa í sér „heima-
saumaðan" svip, ef beitt er
vandvirkni og lagni.
Báruflauel er ágætt efni og
hægt r>r að fá af því ódýra
búta.
Hatinrinn er líka eftir nýj-
usia ízku, með stóru, upp-
bKíttu barði.
Af fni þurfið þið 1.20 m af
90 ni breiðu báruflaueli, og
0.60 m vliseline A65, 80 cm
breitt.
Aðferð: Stykki 1 og 2 klippt
tvöfalt úr hæði vliseiíni og
flaueli með brún fyrir saum
og allt barðið upr» að brota-
llnunni á teikningunni er snið-
ið úr flaueli.
Stykkin næld og saumuð
saman eftir merkjunum í snið-
teikningunni og vliselínið
klippt frá þétt við sauminn og
saumurinn aðskilinn.
Barðhlutamir sameinaðir
og saumarnir aðskildir og
síðan er allt barðið saumað
við noðr; brún koú.sins og
stvrkt. Allir fjórir hlutar heft-
ir V'-l. sattiu fyrir saum og
loks er hatturmn stunginn
þverpv:;-. mcð fótarbreidd á
milli
Ársþing R&f-
veitnasambandsins
Hið árlega ársþing Sambands
íslenzkra Rafveitna, var haldið í
ár að Höfn í Hornafirði dagana
21. og 22. ágúst. Þingið sóttu
fulltrúar rafveitna víðsvegar af
landinu cg konur þeirra. Rúm-
lega 2/3 rafveitna í landinu sendu
íul'trúa á þingið, 50 manns
fóttu þingið. auk boðsgesta úr
Ausíur-SkaftafellssýslU. Á þing-
iru voru r’ædd fjölmörg mál raf-
ve oanna. Má þar nefna reglu-
gerlarmál, sérstaklega varðandi
eftir'úsmál raf'agna, alþjóða-
samsíarf um rafmagnsmál og
samstarf norrænna rafveitna-
sambanda. Þá voru rædd gjald-
skrármál, bókhaldsmál og ýms
tæknileg mál rafveitna, og að
lokum urðu talsverðar umræður
um stjórn rafveitna og virkjun-
armál í landinu. Erindi voru
flutt um rafveitumál héraðsins
og sögu rafveitu Hafnarhrepps,
þá var flutt fræðilegt erindi um
sóiarorku og nýtingu hennar.
Mjög. róma þátttakendur árs-
þingsins frábæra gestrisni Horn-
firðit ua fv.ndardagana.
Fimdarmenn fóru ýmsar smá-
f; r.’;. um nágrennið meðal ann-
ars fór allur hópurinn út í Suð-
ursveit og skoðaði hirm vænt-
anlega virkjunarstað þar,
Smyr I a b j argarf oss.
UfbreiBiS