Þjóðviljinn - 04.01.1959, Síða 7

(7
Sumrudagur 4. janúar 1959 — ÞJÓÐVILJINN —
Guffimimdur Jónsson (Fígjaró), Þuríður Pálsdóttir (Rósína), Jón Sigurbjörnsson (Don Bas-
ilío), Guðnmndur Guðjónsson (Almaviva) og Kristinn Hallsson (Bartolo).
efni góðum leikurum; hér eru
báðir í réttum höndum. Krist-
inn Hallsson býr yfir uppruna-
legri skopgáfu og hefur jafn-
an rrynzt hinn skemmtilegasii
á'sviði, en aldrei leikið betur
en í þetta sinn. Einmitt þann-
ig á Bartoló að vera að mínu
viti, hnöttóttur ,af spiki, skrýt-
inn og einfeldnislegur, nöldrun-
arsamur smásmugull og skop-
legur karlfauskur. Það erhjart-
anlega hlegið að kátlegu lát-
bragði Kristins, svipbrigðum
og margvíslegum tiktúrum, þög-
ull leikur hans dregur jafnvel
athyglina frá söng annarra og
er Það söngvaranum þó víðs
fjarri að ýkja hlutverk sitt á
nokkurn hátt. Öflug og blæ-
fögur rödd Kristins er öllum
að góðu kunn, söng hans er
óþarft að lýsa. — Staða söng-
kennarans hefur tæpast verið
hátt met-in í Sevilla forðum,
að minnsta kosti mun leitun
á eins fyrirlitlegu skriðdýri og
þorpara og don Barsíló. Hræsn-
ari þessi varð bæði eftirminni-
legur og hlægilegur í meðför-
um Jóns Sigurbjörnssonar,
hins trausta leikara og ágæta
söngvara, mátulega fleðulegur
og óhreinn á svip, langur og
lítt giftusamlegur i svartri
hempunni. Mestur einsöngur
don Basilíó er rógsarían svo-
nefnda, en þar lætur hann hug-
arf’.ugið taka af sér ráðin, ór-
■ar hans verða æ tryllíari er á
sönginn líður; og bá aríu syng-
ur Jón .af list og lifandi þrótti.
Hlutverk þjónustunnar Bertu
syngur Sigurveig Hjaltested,
geðfelld og efnileg söngkona
sem eflaust á eftir að láta
meira ,að sér kveða. Ævar
Kvaran fer örugglega með
hlutverk þjónsins, enda jafn-
vígur á söng og leik; Hjá’m-
ar Kjartansson er liðsforingi,
myndarlegur maður. Þá er ekki
annað eftir en kveðja „Rakar-
an í Sevilla“ með beztu þökk-
um, hann á eftir að hrífa og
gleðja fjölmarga leikgesti á
hinu nýja ári.
Á. Hj.
Það var á annan dag jóla að
Þjóðleikhúsið frumsýndi „Rak-
arann í Sevilla“, hina víðfrægu
óperu Gioachino Rossini, og
hefur flutt hana síðan nokkr-
um sinnum við óskiptan fögn-
uð og hrifningu leikgesta og
jafnan fyrir þéttskipuðu húsi.
Þótt enn hafi fáir söngleikir
verið sýndir á landi hér er
,Rakarinn“ ekki vonum fyrr
á ferðum, snjallari gamanópera
hefur vart verið samin í heim-
inum, enda öllum mikill aufúsu-
gestur hvar.j sóm hún fer; og
þótt hún heimti að sjálfsögðu
mikið af söngvururn og hljóm-
sveit er hún flestum óperum
kostnaðarminni um sviðsbún-
að og viðráðanlegri liinum
smærri leikhúsum. Tónlistin er
glæsi’eg, íburðarmikil og heill-
>andi og lei.kuriiin allur gæddur
sérstæðu fjöri, hressandi gáska
og heilbrigðri glettni, þrung-
inn þeirri lífsgleði sem ein-
kenndi höfundinn, hinn ítalska
meistara. Efnið sótti Rossini
í annað hinna sígildu og af-
drifaríku leikrita sem franska
skáldið Beaumarchais samdi
forðu-m um þá Almaviva greifa
og þúsundþjalasmiðinn og
bragðarefinn Fígaró, en hitt
hafði áður orðið Mozart að
yrkísefni er hann skóp „Brúð-
kaup Fígaró“, fegursta söngleik
allra tíma að ýmsra dómi. En
þó að persónurnar séu þær
sömu í óperum þessum eru
þær ólikar sem mest má verða,
list Rossini í öllu jarðnesk í
eðli og bundin stað og tíma, en
list Mozarts guðdómleg og haf-
in yíir stáð og stundu. En snilld-
arverk eru þær báðar hvor á
sinu. sviði.
Að mínu viti er „Rakarinn i
Sevilla“ fáguðust og listræn-
ust óperusýning íslenzk fram
til þessa, og er það að vísu
bæði eðlilegt og sjálfsagt, það
verður hverjum að list sem
hann leikur. En ánægjulegt er
að hin komunga listgrein skuli
saekja ’svo hratt og greiðlega
brautina fram; það er varla
nein goð'gá að télja að stærri
borgir og fjÖLmennari þjóðir
máettu vera ' fullsæmdar ' af
þessítri sýningu. Stjórnendurn-
ir báðir éígá’ sannarlega lof
skilið fyrir vei unnið verk,
Thyge Thygesen óperusöngv-
Þjóðleikhúsið:
RAKARINN í SEVILLA
eítir Gioachino Rossini — Leikstjóri: Thyge Thygesen
Tónlistarstjóri: Róbert A. Ottóson
arinn frægi og Róbert Abra- hefur Rossini tekizt að draga
ham Ottósson, hinn snjalli upp ljósa og lifandi mannlýs-
tónlistarstjóri; samvinna þeirra ingu með tónunum einum.
hlýtur að hafa verið með mikl- Þann söng flytur Guðmundur
um ágætum. Thygesen er mjög af þeim þrótti og fjöri sem
vandvirkur, smekkvís og ger- honum er lagin: „Allir hér
hugull leikstjóri, stjórniagni biðja um mig, ,aliir hér vilja
hans og kunnáttu má marka mig — Fíaaró hér, Figaró þar!“
,af óvenjulega öruggri og Hann er öruggur og léttur í
snurðulítilli framgöngu söngv- spori þrátt fyrir allan sinn
ara og kórs, og fyrir mergj- góðkunna iíkamsþunga, og ó-
aðri kimni leiksins hefur hann neitanlega skemmtilegi að
glöggt auga. Allur búnaður kynnast hinum fjölhæfa gár-
sviðs og söngvara er hinn ungá í meðförum hans, manni
vandaðasti og leiktjöld Lárus- sem hefur ráð undir rifi hverju
ar Ingólfssonar verulega sniekk- og getur leyst og' vill leysa
leg og falleg, gerð i hefðbundn- hvers manns vanda — gegn
um óperustíl; suðrænt torg og ærnu gjaldi. Það er Fígaró sem
skrautleg salarkynni. — Þýð- úrslitum ræður, leikurinn ber
ingin er gott Verk að því ég með réttu nafn hans.
bezt fékk heyrt, en Jakob Þuríður Pálsdóttir er mikil-
skáld Smári sneri texta Sterb- hæf óperusöngkona, röddin
ini á íslenzku. björt, þýð og fögur og' búin því
Eg held ,að sinfóníuhljóm- tónskrauti sem hæfir mjög
sveitin hafi aldrei flutt drama- kröfuhörðu hlutverki Rósínu.
tíska tónlist eins vél eða bet- Ríkur sviðsþokki söngkonunn-
ur en i þetta sinn, enda var ar bregz.t ekki frémur en áð-
Róbert Abraham Ottósson sá ur, og ég fé ekki annað séð en
listamannanna allra sem ákaf- hún lýsi Rósínu eins og við á;
ast var fagnað á frumsýningu; viljasterk og' ástleitin, bragð-
og hann er vel að heiðrinum vís og djörf; glæsileg ung
kominn. Þeir sem dómbærastir stúlka. Það er óperunni ís-
eru um tónlist munu eiga eft- lenzku ólítill styrkur að eiga
ir að segja mörg hrósyrði um eins snjalla og fjölhæfa söng-
atorku hans, gáfur og listræna konu og Þuríður er. Góður er
einbeitni. sameikur hennar og nýliðans
Að þessu sinni er enginn Guðmundar Guðjónssonar sem
söngvaranna sóttur til útlanda bregður sér í ýmis gervi hins
og er vissulega í frásögur ástfangna greifa. Guðmundur
færandi. Það sópar að Guð- er að vísu ekki orðinn mikill
mundi Jónssyni í gervi hins: ' söngva’ri, en röddin er við-
stórkostlega rakara, og þrótt- feldin, framkoman geðfelld og
mikil og falleg rödd' hans nýt- furðaníega örugg og óþvfiiguð.
ur sín ágætlega í hinu víð- Þessi frumraun hins nýja
fræga hlutverki. Fá sönglög söngvara- spáir góðu.
eru ástsælli en arian mikla sem - Tveir kumpánar eru skop-
Fígaró syngur um ágæti sjálfs legastir í leiknum, Bartoló og
sín, stétt sína og stöðu, en þar don Basilió, þakklát viðíangs-
Guðmimdur Jónsson (Figaró) og Kristinn Halisson (dr.
Bartolo).
Trésmiðaféíag Ileykjavíkur,
Meistarafélag húsasmiða.
Jólatrésskenimtun
félagamta verður haldm í Sjálfstseðishúsmu, föstu-
dagirui 9. janúai'. Barnaskemmtun hefst kl. 3 e.h.
en kl. 9 fyrir félagsmenn og gesti þeirra.
Aðgöngumiðar verða seldir á skrifstofu Trésmiða-
félagsins, Laufásvegi 8, miðvikudaginn 7. jan.,
fimmtudaginn 8. jan. og föstudaginn 9. jan.
Skemmtinefiidimar.