Þjóðviljinn - 21.01.1959, Síða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 21. janúar 1959
ÞlÓÐVILIINN
ÚtRefandi: ^amelnlngarfljkkur albýðu — Sóslailstaflokkunnii. ftitstjorai
Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb.). — Fréttaritstjóri: Jón
BJarnason Blaðamenn: Ásmundur SigurJónsson, Guðmundur Vigfússon,
fvar F Jónsson. Magnús Torfi Óiafsson, Sigurjón Jóhannsson. Sigurður V
Friðb.íófsson Auglýsingastióri: Guðgeir Magnússon - Ritstjórn, af-
creiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími: 17-500 (ö
línur. — Áskriftarverð kr. 30 á mánuði — Lausasöluverð kr. 2.00.
Prentsmiöja Þjóðviljans.
-
Spilling sem þarf að uppræta
¥»að hefur verið komizt svo að
orði að Alþýðuflokkurinn
sé ekki stjórnmálasamtök leng-
ur; nann sé í staðinn orðinn
eins konar heildsö’ufyrirtæki,
hlutafélag sem nokkrir forustu-
menn þykjast eiga. Enda hefur
það lengi verið svo að fram-
koma flokksins hefur ekki átt
neitt skylt við stjórnmál,- í
henni hefur ekki birtzt nein
stefna, engin barátta fyrir
hugsjónum og hagsmunamálum,
heldur hefur flokkurinn orðið
falur hæstbjóðanda hver.iu
sinni eins og hver önnur vara
sem reynt er að koma í verð
með hámarksgróða. Þessi ó-
þrúttna sölumennska hefur gert
Aiþýðuflokkinn að svo furðu-
legu fyrirbæri að einsdæmi má
telja í stjórnmálasögu nokk-
urrar þjóðar. Alþýðuflokkurinn
samdi við Framsókn um sam-
vinnu fiegn íhaldinu til að
koma frambjóðendum sínum á
þing; nú eru þingmennirnir
notaðir til að vinna með íhald-
inu gegn Framsókn. Alþýðu-
flokkurinn er i náinni sam-
vinnu við íhaldið í bæjarstjórn
Reykjavíkur gegn Alþýðu-
bandalaginu; í Hafnarfirði —
í tíu kílómetra fjarlægð — er
Alþýðuflokkurinn í náinni sam-
vinnu við Alþýðubandalagið
gegn íhaldiuu. Á síðasta Al-
þýðusambandsþingi samdi Al-
þýðuflokkurinn við Alþýðu-
bandaiagið um samstöðu gegn
hverskonar kjaraskerðingar-
fyrirætli i’.um aftui'haldsins;
mánuði síðar samdi Alþýðu-
flokkurinn við íhaldið um að
knýja fram stórfehdustu kjara-
skerðingu sem framkvæmd hef-
ur verið á þessum áratug. í
Alþýðusambandsstjórn er Al-
þýðuflokkurinn í samvinnu við
Aiþýðubandalagið; í hiuum
einstöku verkiýðsfélögum Al-
þýðusambandsins er Alþýðu-
flokkurinn í samvinnu við í-
haldið. Og þannig mætti lengi
telja. Hvergi birtist nokkur
stefna; flokksforingjarnir líta
á flokkinn eins og heildsali lít-
ur á nælonsokka eða tyggi-
gúmí; þeir viija. aðeins koma
vörunni í verð með sem mest-
um ábata og spyrja ekki að
því til hvers kaupandinn setli
að nota hans.
i f þessu leiðir það aftur að
aldrei er að marka eitt ein-
asta orð sem leiðtogar Alþýðu-
flokksins eða Alþýðubl. segja.
Það sem er heilagur sannleikur
í dag er orðið svartasta lygi á
morgun; hrópað er já í dag en
æpt nei á morgun. Þannig héit
Alþýðublaðið því fram af
miktum ákafa í fyrra að grunn-
kaupshækkanir verkafólks
vaeru réttlætismál og nauðsyn;
nú heimtar það af jafnmikilli
áfergju að þessar grunnkaups-
hækkanir skuli teknar aftur og
miklu meira en það. í desem-
ber heimtaði Alþýðublaðið að
kjör sjómanna yrðu stórbætt;
það tók ekki nema viku fyrii
það að snúast og heimta af
sama kappinu að kjarabæturn-
ar skyldu að verulegu leyti
teknar aftur. Á Alþýðusam-
bandsþinginu samþykktu Al-
þýðuflokksfulltrúarnir ályktun
um að kjör verkafólks skyldu
ekki skert; aðeins þremur vik-
um síðar ákvað Alþýðuflokk-
urinn að skerða kjör launa-
fólks um a.m.k. 10%. Hver ein-
asti landsmaður getur haldið
þessari þulu áfram og rakið
dæmi um samskonar pólitískt
siðieysi hundruðum saman.
17’kkert er eðlilegra en að
stjórnmálaflokka greini á;
þeir eru til þess stofnaðir að
berjast fyrir mismunandi stefn-
um og hagsmunum andstæðra
stétta. Ekkert er heldur eðli'-
legra en að slíkir flokkar semji
stundum sín á milti, ef þeir
telja sér hag að því. En flokk-
ur, sem hefur algerlega týnt
stefnu sinni og er ekki orðinn
nema einn samningur og lítur
á sig eins og vörupartý eða
gleðikonu á torgi, á engu heil-
brigðu hlutverki að gegna;
þvert á móti sýkir hann út frá
sér og vekur ótrú almennings
á lýðræði og þingræði. Slíka
spillingu í stjórnmálalífi ís-
lendinga þarf að uppræta.
Ný
r sigur
Það mun vart ofmælt, að
hvert mannsbarn í land-
inu fylgist með fréttum af
unga íslenzka stórmeistaran-
um, Friðrik ólafssyni, þegar
hann gengur einn og óstuddur
á hólm við beztu menn ann-
arra þjóða. Hann hefur enn á
ný með frammistöðu sinni á
skákmótinu í Beverwijk auk-
ið hróður sinn svo hverjum Is-
lendingi hlær hugur í brjósti.
Sigrar Friðriks eru unnir fyrir
íslenzku Þjóðina, hann heldur
nafni lands síns hátt á loft.
Heimsmeistarinn Botvinnik
hefur látið svo um mælt, að
hann telji Friðrik með þeim
snjöl’ustu hinnar yngstu skák-
mannakynslóðar, og vel gæti
farið svo að Friðrik kæmist
eins langt í íþrótt sinni og
hægt er að komast. Þjóðin
verður að leggja rækt við
þennan unga afreksmann og
veita honum allan þann stuðn-
ing er hann þarf.
Guðrún Á. Símonar óperu-
eöngkona hefur undanfarna 3
mánuði verið á söngferðalagi
um Kanada og Bandaríkin. —
F.yrstu tvo mánuðina hélt hún
sjö tónleika, þar af þrjá vest-
ur á Kyrrahafsströnd, enn-
fremur koin hún fram í sjón-
varpi í Winnipeg, og þar söng
hún einnig inn á segulband
fyrir útvarpið. Hefur hún
hvarvetna hlotið hinar beztu
móttökur og mikið lof fyrir
söng sinn.
MÓTTÖKUNEFND
Síðastliðið sumar kusu
stjórnir Þjóðræknisfélags ís-
lendínga í Vesturheimi og The
Canada-Iceland Foundation í
Winnioeg móttökunefnd, til,
þess að annast þáð, er fram-
kvæma þurfti, áður en Guð-
rún kæmi þangað. 1 nefndina
völdust úrvalsmenn, þau dr.
Richard Beck, forseti fyrr
nefnds félags, Walter J. Lin-
dal dómari, forseti þess síðar
nefnda, frú Hólmfríður F.
Danielson og Grettir L. Jó-
hannson ræðismaður. For-
maður móttökunefndarinnar
var kiörinn Walter J. Lindal.
Greiddi nefndin götu Guðrún-
ar á allan hátt.
FRÉTTIR BERAST
Guðrún Á. Símonar fór héð-
an 5. október s.l. til New
York, og 11. s.m. kom hún til
Winnipeg. Söngför hennar um
Kanada er lokið að þessu
sinni. Fór hún frá Winnipeg
2. desember til New York,
þar sem hún dvelst nú.
Að vestan hafa nú borizt
frekari fregnir af söngkon-
unni en áður voru hingað
komnar. I fréttabréfi frá
Winnipeg segir m.a.; — „Er
skemmst af því að segja, að
Guðrún hefur þegar getið sér
mikinn orðstír hér i Vestur-
heimi, enida unnið hvern sig-
urinn á fætur öðrum, svo sem
í öllum þeim þjóðiöndum í
Evrónu, þar sem hún hafði
sungið opinber’ega, áður en
hún kom hmgað vestur. Fer
það að vonum, að undanfama
mánuði hefur mikið verið rit-
í Nýja íslandi höfum vér þess-
ar fréttir: Húsfyllir áheyr-
enda í Árborg og hrifning
mikil. Á Gimli, aðsókn ekki
eins góð, en stundin ógleym-
anleg viðstöddum".
Slíkt orð fór af tónleikun-
um, að margir af þeim, er
ekki áttu þess kost að sækja
þá á Gimli sökum óhagstæðs
veðurs, fóru til Winnipeg til
þess að vera viðstaddir aðal-
tónleikana þar.
SÆMD SKJALDARMERKI
WINNIPEGBORGAR
ÚR GULLI
Móttökunefndin vildi gefa
mönnum kost á að kynnast
Guðrún Á. Símonar
Guðrúnu persónulega. Fór sú
athöfn fram í samkomusal
Lúthersku kirkjunnar í Winni-
peg 28. október, og komu
þangað um tvö hundruð
manns. Þar ávörpuðu Guðrúnu
og kynntu hana þeir séra
Valdimar Eylands, Walter J.
Lindal dómari og séra Philip
M. Pétursson. Ennfremur á-
varpaði Guðrúnu Páll Good-
man, ráðunautur í skrifstofu
borgarstjórnar, og sæmdi hana
fyrir hönd borgarstjóra heið-
ursmerki úr gulli. Var það
skjaldarmerki borgarinnar í
formi fagurgerðrar nælu.
að um hana í íslenzk og kana-
dísk blöð og tímarit. Er það
sammæli íslendinga og ótal
margra fleiri hér í borginni,
að hún sé hinn glæsilegasti
fulltrúi íslands“.
FYRSTU TÓNLEIKARNIR í
MANITOBA
F.yrstu tónleikana vestan
hafs hé’t Guðrún í „Commun-
ity Hall“ í Árhorg 23. óktó-
ber á vegum þtjóðræknisdeild-
arinnar Esju, og þá næstu í
Lútersku kirkjunni á Gimli
daginn eftir, og annaðist
deildin Gimli undirbúning
þeirra.
Lögberg birtir m.a. þetta:
„Þær fréttir hafa Lögbergi
borizt norðan úr Nýja Islandi,
að ungfrú Guðrún Á. Símon-
ar hafi stórhrifið áheyrendur
sína á samkomunum á Gimli
og í Árborg með voldugri og
fagurri rödd sinni“. Og í
Heimskringlu stendur: — „Af
samkomum ungfrú Símonar
TÓNLEIKAR I WINNIPEG
Celebrity Concerts (Canada)
Ltd. Þjóðræknisfélagið og The
Canada-Iceland Foundation —
stóðu að tónleikum þeim, sem
Guðrún hélt í Playhouse leik-
húsinu í Winnipeg miðviku-
daginn 5. nóvember. Þar var
fjölmenni, og m.a. voru við-
staddir margir þekktustu
söngvarar borgarinnar og
fleiri tónlistarmenn. Söng-
skráin var prýðilega samsett,
íslenzk og erlend úrva'slög,
svo sem á öllum tónleikun-
um í þessari miklu söngför
Guðrúnar og árangursríku.
HEIÐURSBORGARI WINNI-
PEGBORGAR
Borgarstjóri Winnipegborg-
ar, Stephen Juba, ávarpaði
Guðrúnu að tónleikunum lokn-
um, þakkaði henni fyrir kom-
una og lýsti því yfir, að hún
hefði verið k jörin heiðurs-
borgari Winnipegborgar, og

síðan afhenti hann henni heið-
ursskjalið innrammað. Vakti
þetta geysifögnuð allra við-
staddra, eruda er Guðrún fvrsti
Ís’endíngurinn, sem slíkum
metorðum er sæmd í Winni-
peg, en 1 Kanada eins og öðr-
um brezkum samveldislöndum
er slíkur heiðursvottur fátíð-
ur. —■ Dagblöð borgarinnar
skýrðu frá þessum atburði
sórstaklega, t.d. eitt þeirra,
Winnipeg Tribune, með bsss-
ari fvrirsögn: „Soprano hon-
oured“ — (sópransöngkona
heiðruð).
V
UMMÆLI LÖGBERGS ’
„Áheyrendur unrfní Símon-
ar létu óspart fögnuð sinn
í ljós yfir hinum hrífantdi söng
hennar í Plavhouse leikhúsinu
á miðvikudagskvöldið, með því
að krefjast með dvnjandi lófá-
taki, að hún kæmi fr?tm aftur
og aftur, og söng hún sex
aukalög, ö1! íslenzk. Flestir
sem harna voru, hefðu gjam-
an viljað hlvða á fle’ri íslenzk
tónverk, ekki einungis vegna
þess, að þau finna jafnan
dýpstan hliómgrunn í hjört-
um Islendinga, heidur og
vegna þesá, að söngkona eins
og ungfrú Símonar, gædd ó-
veniu fagurri og þjálfaðri
rödd, sem kahn að túlka
söngvana af næmri innlifun
og smekkvísi, gæti þannig
borið hróður t.ónmenningar
þióðar sinnar víða um lönd.
Og sennbega. á ungfrú Símon-
ar eftir að fara víðá og geta
sér og þióð sinni mikinn orð-
stír með söng símirn. Til
Winnineg hafa kormð fjöldi
víðfræara söngkvenna, eh þær
eru ekki margar, sem hlotið
hafa eins ágæta déma. frá
hliómiistargagnrvnendum dag-
blaða borgarinnar eins og
ungfrú Símonar."
SÖNGDÓMAR
Birtast hér nokkur ummæli
helztu dagblaðanna í Winni-
peg:
„Winnipeg Free Press“ hirt-
ir söngdóm með þessari fyr-
irsögn: „Guðrún Simonar:
Bezta. söngkona hér á þessu
söngári“.
„Söngrödd ungfrú Símonar
er frábær, óþvinguð og jöfn.
að gæðum á öllu tónsviðínu.
Söngur hennar er fagur,
hreinn og leikandi léttur. Ég
gat í rauninni ekkert að hon-
um fundið".
„The Winnineg Tribune":
„Ungfrú Símonar hefur ein-
hverja beztu söngrödd, sem
heyrzt hefur í mörg söngár.
Hún syngur í hreinum bel
canto stíl, sem ekki er að
undra, þvi að hún stundaði
nám hjá Carmen Melis í Mil-
ano eins og Renata Tebaldi".
KIRKJUTÓNUEIKAR í
WINNIPEG
I bréfi frá Winnipeg er eft-
irfarandi frásögn um kirkju-
tónleikana þar:
„Næsta sunnudag, 9. nóv.,
söng Guðrún Á. Símonar ís-
lenzk lög við kvöldmessu í
Fyrstu lútersku. kirkjunni hér*
Framhald á 10. síðu.