Þjóðviljinn - 26.05.1960, Page 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 26, maí 1960
Æskan
v á
viðreisnin’
ur fyrrihlutapróíi í íslenzkum
fræðum.
Sumarstjórn ÆFR 1960. Fremri röð talið frá vinstri: Ragnheiður Benediktsdóttir ritari;
Finnur T. Hjörleifsson formaður; Þorvarður Brynjólfsson gjaldkeri. Aftari röð: Hrafn Magn-
ðsson meðstjórnandi; Jón Sigurðsson, Örn Erlendsson og Gísli Marinósson allir í varastjórn;
Ölafur Einarsson meðstjórnandi. Á myndina vantar þau Þóri Hallgríinsson varaformann o,g
Gíslunni Jóhannsdóttur meðstjórnanda.
Aðalfundur Æskulýðsfylk-
ingarinnar í Reykiavík var
haldinn 6, maí sl. Fundurinn
hófst með inntöku nýrra félaga.
Því næst flutti formaður, Örn
Erlendsson, skýrslu fráfarandi
stjórnar. Kom þar glöggt fram
ört vaxandi styrkur ÆiFR. SI.
ár hefur félögum fjölgað um
rúmlega 100, og lagði Örn sér-
staka áherzlu á þá ánæg'julegu
staðreynd, að hið stóraukna
starf félagsins hefur fyrst og
fremst byggzt á dugnaði og at-
orku yngstu og nýjustu félag-
anna.
STJÓRNARKJÖR
Að lokinni skýpslu fráfar-
andi stjórnar var gengið til
stjórnarkjörs. Kjörin voru:
Finnur T. Hjörleifsson stud.
mag. formaður, Þórir Hall-
grímsson kennari varaformað-
ur, Ragnheiður Benediktsdóttir
menntaskólanemi ritari, Þor-
varður Brynjólfsson stud. med.
gjaidkeri, Óiafur Einarsson
menntaskólanemi, Hrafn Magn-
ússon gagnfræðaskólanemi og
Gíslunn Jóhannsdóttir með-
stjórnendur. í varastjórn voru
kjörnir Örn Erlendsson starfs-
maður ÆFR, Jón Sigurðsson
iðnnemi og Gísli Marinósson
starfsmaður Dagsbrúnar. End-
urskoðendur voru kjörin þau
Hulda Hailsdóttir tannsmiður
og ísak Örn Ilringsson banka-
starfsmaður, til vara Jón Ing-
ólfsson málari.
Fundurinn var fjölsóttur og
urðu umræður miklar og fjör-
legar. Kom fram mikill einhug-
ur fundarmanna um að efia
starfsemi ÆFR á öllum sviðum.
TALAÐ VIÐ FINN
Fréftamaður Æskuiýðssíðunn-
ar hitti nýlega að máli hinn ný-
kjörna formann. Finn T. Hjör-
ieifsson stud. mag. Finnur er
ungum sósíalistum þegar kunn-
ur fyrir góð og vel unnin störf.
Hann er Vestfirðingur að ætt,
fæddur og uppalinn í Önundar-
firði, sonur pípuiagningamanns.
Árið 1952 innritaðist Finnur í
Menntaskóiann á Akureyri og
þar kynntist hann fyrst og tók
þátt í skipulögðu starfi ungra
sósiaiista. Eftir stúdentspróf
kenndi Finnur einn vetur við
Núpsskóla í Dýrafirði. en hóf
nám í Háskóla íslands haustið
1957 og settist um leið að hér
í Reykjavik.
Árið 1958—59 sat Finnur í
Stúdentaráði fyrir Félag rót-
SÓSÍALISMINN GEGN
„VIÐREISNINNI"
— Hveriær gekkst þú í ÆFR,
Finnur?
— 1957, sama árið og ég
fluttist suður.
— Hvað er þér efst í huga
nú, er þú tekur við stjórn fé-
iagsins?
— Ég vil leggja áherzlu á,
að höfuðhlutverk Æskuiýðs-
fylkingarinnar er að vinna ungt
fólk til fylgis við sósíaiismann
og um leið að uppfræða það um
önnur þjóðíélagsform og þá
ekki sízt það, sem við búum
við. Það hefur ef til vill aldrei
verið brýnna en einmitt nú að
rækja þetta hlutverk, þegar
afturhaldið hefur lagt til at-
lögu gegn verkalýðshreyfing-
unni og reyndar öllum þegn-
um. Það er almennt viðurkennt,
að ,,viðreisnin“ alræmda kem-
ur lang þyngst niður á ungu
fóiki og þá einkum þeim, sem
eru að brjótast í námi. Ég er
þeirrar skoðunar, að æskufólk,
hvar í flokki sem það stendur,
muni ekki sætta sig við kjara-
skerðinguna. Hlutverk Æsku-
illllllllllllllllllllllllliiillllllllllllllllll,
1 Eystrasalts-1
| vikan 1960 |
= Eins og sagt hefur verið =
= frá hér í blaðinu hefur E
= verið sett á fót nefnd til =
= að undirbúa þátttöku fs- =
= lands í Eystrasaltsvikunni, =
= 3.—10. júlí n.k. Undirbún- =
= ingsnefndin er þegar byrjuð =
E að taka á móti þátttökutil- =
= kynningum. Vitað er að ~
E fjölmargir hafa mikinn á- =
E huga á þessari skemmtilegu =
= og ódýru sumarleyfisferð. =
= Því vill Æskulýðsfylkingin —
E beina því til fylkingarfélaga =
E sem hug hafa á að fara, að =
E þeir tilkynni þátttöku sína =
E sem allra fyrst. Nefndih E
= liefur skrifstofu að Tjarn- E
E argötu 20, sími 17513. E
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiT
lýðsf.vlkingarinnar er að vera
í fararbroddi ungs fólks við að
brjóta hana á bak aftur. En
þó megum við ekki gleyma því,
að hér vísar verkalýðshreyfing-
in veginn. Við munum styðja
hana af öllum okkar mætti,
þegar á reynir.
SUMARSTARFIÐ
— Hvað um næstu verkefni
ÆFR?
— Rétt er að minna á, að
starfssvið sumarstjóyna ÆF-
deilda er að nokkru leyti ann-
að en vetrarstjórna. ■ Að mínu
Framhald á 11. síðu.
Hér hemur nýtt yfirlit yfir keppni ÆF-deiIdanna í happdrætt-
inn. Kópavogur hefur tekið sig mest á og skotið Siglufirði og
tækra stúdenta og skilaði því núsavík aftur fyrir sig í dreifingunni. Hafnarfjörður liefur sótt
starfi með mikilli prýði. á j skilunum og náð Reykjavík. Nú er hinn spennandi loka-
Þann 20. maí sl. lauk Finn- sprettur eftir. — Sjáið f næstu viku.
tiimiiimiiiiiuiiimiiEiiiiiiiHmiiiiiiitiiiiimiiiiiiiiiiniiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiimiiiimimmmiiimimiii mimimmmmmmmmmmmmmmmmiimmmmmmmii
• ,,Nú á Jón á Veisu
bágt”
Póstinum hefur borizt utan
af landi alllangt bréf frá
„Sjómanni" og verður það
birt hér nokkuð stytt, bæði
vegna þess, að það var svo
langt og eins af hinu, að það
hefur verið svo lengi á leið-
inni, að sumt í því er orðið
úrelt, þeir atburðir, sem þá
voru í vændum eru nú liðnir.
Hér kemur svo bréfið:
„Nú á Jón á Veisu bágt“,
sagði Björg í Reykjahlíð,
þegar hún sá, að Jón hafði
sett lambhúshettuna öfuga á
hausinn og dregið hana niður
fyrir augu til þess að veiöa
ekki sjónarvottur aö sjáii's-
morði- Þessi alkumiu orð
hinnar skyggnu konu komu
mér í hug, er ég nú á dögun-
um sá ljósmynd af forsíðu
Alþýðublaðsins á forsíðu Tím-
ans, þar sem Alþýðublaðið
dregur ályktanir sínar af
landhelgisráðstefnunni saman
í eina yfirskrift um þessimál.
• Það er ekki meiningin að
fara hér að skammast eða
skattyrðast við einn eða
neinn um þetta eða önnur
vandamál, sem á dagskrá eru.
Hitt finnst mér freistandi að
gera af veikum mætti tilraun
til þess að benda á möguleika
til þess að gera þau ekki
flóknari en þau eru í eðli
sínu. Mér finnst alltaf óvið-
kunnanlegt að hlýða á eða
iesa frásagnir, þegar þannig
er talað eða ritað, að það
kemur eiginlega ekki málinu
við sem sagt er.
Eftir því sem mér skilst
var ástæðan til þess að ráð-
stefnan var haldin fyrst og
fremst sú að reyna að koma
í veg fyrir rányrkju. Rán-
yrkjan var tvíþætt. í fyrsta
lagi sú, að gengið var á stofn
nytjafisksins sökum ofveiði
yfirleitt og vegna óheppilegra
veiðarfæra, þ.e. botnvörpunn-
ar, sem vitað er að drepur
e.t.v. fleiri einstaklinga í klak-
stöðvunum við strendur land-
anna heldur en nokkru sinni
komast á vogarskálar mamm-
onsþjóna hvað þá í munn og
maga þurfandi smælingja. 1
anna-1 stað stafar rányrkja af
gífurlegri og ört vaxandi
tækniþróun við veiðarnar-
Stærri og hraðskreiðari skip
ög fullkomnari veiðarfæraút-
búnaður að ógleymdum fisk-
sjám, idýptarmælum og öðrum
nýtízku siglingatækjum, allt
þetta stuðlar að meira afla-
magni og styttir tímann í
hverri veiðiferð, sem aftur
leiðir af sér meiri ágengni á
stofninn.
Þessi rányrkja kemursenni-
lega hart niður við strendur
meginlandanna beggja
megin Atlanzhafsins en lang-
samlega mest bitnar hún þó
á eylöndunum hér norður
frá: Færeyjum, Islandi, Græn-
landi og allt til Nýfundna-
lands. Má heita, að hver
blettur sé undirlagður, þar
sem von er um nokkurn
nytjaafla. Á þessum slóðum
hefur verið allur botnvörpu-
floti Vestur-Evrópu í tugi ára,
og nú á seinustu árum bætt-
ist sá rússneski við, sem ku
nú hafa þar vestra verk-
smiðjuskip svo tugum skiptir.
Af slíkri þróun má marka,
hvilíkur voði stofninum er bú-
inn, þegar Vestur-'Evrópu-
þjóðirnar stíga næsta þróun-
arskrefið og ýta sínum verk-
smiðjuflota úr vör.
Eins og fyrr segir skilst
mér, að þetta hafi verið ástæð-
an til ráðstefnunnar og sá
grundvöllur, sem allar hennar
gerðir áttu fyrst og fremst
að byggjast á. Hún hafði það
og til síns ágætis að eiga
að vera bæði vísindaleg og al-
þjóðleg, og að byggja á þess-
um grundvelii var öllum í
hag en engum í óhag. Frá
þessu sjónarmiði var aldrei
nein ástæða til fyrir klofn-
ingi ráðstefnunnar í tvær
andstæðar fylkingar. Eg
minnist þess ekki að hafa
heyrt minnzt á þetta ejónar-
mið, hvorki í fréttum eðaþví,
sem um þetta hefur verið
skrifað, svo að ótrúlegt er, að
því hafi verið fylgt fast fram
á ráðstefnunni. Hins vegar
var einum aðilanum, Bretum,
leyft að hleypa henni upp með
sýndartillgu, um það, sem
þeir nefndu sögulegan rétt, en
í sannleika sagt var ekki
annað en firra ein, og gera
úr henni sannkallaða „kerl-
ingarvellu", sem menn voru
svo að villast í til enda.
Ætti þeim þjóðum, sem létu
blekkjast af þessu undri að
vera það lengi minnisstætt,
að þær flutu aðeins á einum
út úr gerningaveðrinu".