Þjóðviljinn - 11.08.1960, Blaðsíða 7

0) — ÞJÓÐVrLJINN — Fjmmtudagur 11. ágúst 1960
• I4aH»44 • «
y*'M** 111 ** • * *otf*<
lUOÐyiUIHN
ÚtBefandl: Samemlmrarflokkur alþýBu — Sósiallstaflokkurlnn. —
RltstJArar: Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfl Ólafsson. Blg-
uröur Guömundsson. - Fréttarltstiórar: Ivar H. Jónsson. Jón
BJarnasor.. — Auglýsingastjórl: Guðgelr Magnússon. — Ritstjórn,
afgrcift'sia auglýslngar, prentsmiðJa: Skólavörðustíg 19. — Blml
17-500 (5 línur). - Áskriftarverð kr. 45 & mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
PrentsmiðJa ÞJóðvlljani.
Stjóniin heykist
Framhald af forsíðu „
Kveðst ekkert vita ennþá!
I Ttanríkisráðherra kvað ekkert liggja fyrir
^ um það enn hvernig samningaviðræðunum
yrði háttað, ‘hvort þær færu fram eftir diplómat-
ískum leiðum eða hvort sérstök nefnd yrði skip-
uð til samninganna né 'heldur hvenær þeir
myndu hefjast. Hét ráðherrann því hins vegar,
samkvæmt kröfu nefndarmanna, að samráð
skyldi haft við utanríkismálanefnd. um tilhögun
viðræðnanna — hvert gildi sem slíkt loforð kann
að hafa eftir þá reynslu sem nú er fengin. Ann-
ars fer utanríkismálaráðherra sjálfur í skemmti-
ferð til ísrael í dag — en hann kemur við í
Lundúnum á leiðinni.
tu:
Bretar telja viðræður
stórsigur fyrir sig
Oretar hafa sem kunnugt er reynt að fá ís-
lendinga til samninga um landhelgismálið
um tveggja ára skeið. Allt sumarið 1958, áður
en landhelgin var stækkuð, var knúið á um
samninga- Flotaárásin sem hófst 1. september þá
um haustið ’hafði þann tilgang að fylgja kröfunni
um samninga eft)> með vopnuðu ofbeldi. í sam-
bandi við Genfarráðstefnuna í vor felldu Bretar
að nokkru niður ofbeldi sitt innan landhelgi í
þeim yfirlýsta tilgangi að fá íslenzku ríkisstjórn-
ina til samninga. Og nú hafa ÚBretar náð tak-
marki sínu — með hótunum um að taka upp of-
beldi á nýjan leik. Bretar munu líta á þann
áfanga sem stórsigur fyrir sig, fyrsta skref sem
muni gera hin næstu auðveldari.
mt
ua

Málið er í höndum þjóðarinnar
fojóðviljinn hefur ætíð varað við því að í land-
helgismálinu skyldu menn treysta varlega
forustumönnum þeirra flokka sem nú fara með
völd í landinu. Þau varnaðarorð hafa nú sann-
azt. En þó ákveðið sé að hefja samningaviðræð-
ur er þeim ékki lokið enn, og íslenzkur almenn-
ingur hefur tækifæri til að láta til sín taka. Af
ótta við þjóðina hefur ríkisstjórnin tvístigið mán-
uðum saman áður en hún herti sig upp í ákvörð-
un sína í gær. Ríkisstjórnin er hrædd við að
bregðatt lífshagsmunum þjóðarinnar og þann
ótta þarf að magna. Þótt ákvörðunin um samn-
ingamakk við Breta sé smánarleg og stórhættu-
leg, er enn enqu tapað ef íslendinqar láta ríkis-
stjórnina finna þaö að HENNI VERÐUR EKKI
ÞOLAÐ að hvika í neinu frá 12 mílna landhelg-
inni né semja um neinar undanþágur við Breta.
Land'helgismálið er enn í höndum íslenzku þjóð-
arinnar og hún verður að beita öllum samtaka-
mætti sínum til bess að tryggja rétt sinn og lífs-
hagsmuni þrátt fyrir lítilsiglda og óþjóðholla rík-
isstjórn. — m.
:pn
lr»
rr.t
ÍPTT
ZSK
S.'i
rtrp
nii
S£
íTm

Endrum og eins er okkur
Alþýðuflokksmönnum sent
TM, lítið blað, öðru nafni
„Trúnaðarmannablaðið'1. Þar
er okkur Alþýðuflokksmönn-
um trúað fyrir því hve, ágæt-
ur flokkur Alþýðuflökkurinn
sé og þó einkum þeir fágætu
menn sem stjórna flokknum.
Þetta er án efa mjög vel
meint, eins og aút annað
sem forustumenn okkar gera,
en það hefur stundum kom-
izt i tal, að það sé rétt eins
og þið haidið að við séum
eitthvað famir að efast um
þetta. Hvað mig snertir er
slíkt tilhæfulausar getsak'r,
pabbi kaus Alþýðuflokkinn
og ég hef alltaf kosið hann.
Það er ekki mín sök að börn-
in hafa gengið í Heimdall,
en þau segja líka að þau
styðji sömu ríkisstjórn og ég,
svo Þetta gerir nú í sjálfu
sér ekki mikið til. Við þrír
Alþýðuflokksmenn hér í
hverfinu höfum verið að ræða
það okkar á milli, að þetta
sem þið eruð að senda okkur
sém trúnaðarmál, sé alls ekki
þess eðlis, að það eigi að vera
strengilegt leyndarmál ör-
fárra þrautreyndra trúnaðar-
manna. Við erum sannfærðir
um að okkur sé beinlínis
nauðsynlegt að það komizt út
til Þjóðarinnar hvílikir ágæt-
ismenn þ ið eruð í flokks-
stjórninni, og hafið alltaf
verið. Þess vegna á innihald
TM erirdi til þeirra sem ekki
eru svo lánssamir að lesa Al-
þýðublaðið, og þess vegna
skrifa ég þetta bréf. Það er
trúnaðarmál til allrar þjóðar-
innar.
Tökum t.d. TM fyrir
skömmu. Þar lýsir Áki Jalc-
obsson kraftaverkum sem
hann hefur gert fyrir okkur.
Hann hefur mál sitt með
þessum orðum: „Þegar ný
blað. Vjórn tók til starfa 15.
i'ebrúar 1958 var Alþýðublað-
ið illa komið. tJtbreiðsla

Fyrirsögn í opnu Alþýðublaðsins 19. júlí.
þe‘s og traust með minnsta
móti.“ Þetta vissum við nú
raunar áð-
ur, og mik-
ið lán var
það fyrir
okkur,
þegar við
fengum
þann ágæt-
ismann,
Áka
Ekki eitt orð
um Ingjmars-
málið né mót-
virðissjóðinn
frá Kommúnistum, er auð-
skilið að slíkur mannkosta-
maður, sem aldrei hefur mátt
vamm sitt vita í smáu né
stóru, ætti ekki heima í
Kommúnistaflokknum og
raunverulega fæ ég ekki skil-
ið hve lengi svo drenglyndur
og hreinhjartaður maður gat
lagt lag sitt við Moskvu-
Kommúnista. En lof sé guði,
nú höfum við fengið hann til
okkar og hann getað sýnt
hvað í honum býr þegar
framtak hans er frjálst og
óbundið af flokksstefnu. Við
vitum öll að það var raun-
verulega HANN, sem vann
kraftaverkið, og því á upp-
hafið á máli hans að réttu
lagi að hljóða: „Þegar Ég
tók við blaðstjórn Alþýðu-
blaðsins" o. s. frv.
Okkur finnst alls ekki að
það e:gi að fara með það sem
leyndarmál, sem Áki fræðir
okkur um ritstjórann, enda
þótt við vissum það ekki áð-
ur, en miklu fargi var nú af
okkur létt, í leitinni að rit-
stjóra, þegar „ráðinn fékkst
Gísli J. Ái.Cþórsson, er manna
menntaðastur er talinn hér á
landi í blaðamennsku". Áuð-
séð er á
birtingu
þessara
limmæla,
að þar hef-
ur hin
djúpa
vizka Grön
da’s og
lar.dsþekkt
orðið viður-
Menntaðasti
blaðamaður
Islands
raunsæi Áka
jafngóðan hóp í þjónustu
sinni.“
• Ekki get ég heldur stillt
mig um að vekja athygli
manna á því nærfærnislega
orða’.agi Áka, þegar hann
ræðir fjármál blaðsins og seg-
ir: Allar þessar gí.furlegu
breytingar kostuðu auðvitað
stórfé“. Að hann skuli ekki
einu orði minnast á Ingimars-
málið né mótvirðissjóð í
Þessu sam'bandi sýnir okkur
hvílíkur drengskaparmaður
hann er gagnvart samstarfs-
mönnum sínum cg að hann
er maður sem kann að fara
var sannarlega af góðum
huga gert, þó það skakkaði
dálitlu. Þegar Alþýðublaðið
sagði okkur að ráðherrar Al-
þýðuflokksins hefðu stöðvað
dýrtíðina, þá -stöðvaðist dýr-
tíðin. Kaupið lækkaði að vísu
nokkuð og vörurnar hækk-
uðu, en dýrtíðin stöðvaðist
samt, hvað sem hver segir.
Þið hafið náttúrlega
miklu meira vit á því, en okk-
ur finnst að aðalgreinin á
annarri síðu: „Oddur hefur
orðið“, sem Oddur Sigur-
jónsson hefur skrifað, sé
heldur stutt. Það hefði get-
að verið lærdómsríkt fyrir
okkur ef Oddur hefði sagt
okkur dæmi um þau vé’.a-
brögð Kommúnista á Norð-
firði, sem va'da Því hve illa
okkur gengur þar. Okkur
finnst líka að jafnþraut-
reyndur Alþýðuflokksmaður
og Cddur hefði átt að fá
birta mynd af sér. Ég er
hjartanlega sammála því að
Jón Konráðsson á Selfossi
fær birta mynd af sér með
greininni „Gengið mjög vel“,
boðaði fyrir okkur til fund-
arins um viðreisnarráðstafair
irnar, og Það komu aðeins 4
á fundinn. Hann hefði nú
samt getað komizt einhvern-
veginn öðruvísi að orði; þegar
hann ræðir um uppsagnirn-
ar og segir: „og hefur Al-
[ vðublaðið orð'ð að bíta í það
súra ép!i.“
Við erum dálítið óánægðii
með litlu fyr'rsögnina á öft-
ustu síðu: „Gís.i J. Ástþórs-
son segir“. Þetta er ein af
breytingunum á blaðinu. í

Hin guðspekilega stilling
(Alþýðnblaðið. 19. júlí).
Trúnadnrmál til þjóðarinnar
kenndri hógværð cg hjartans
lítillæti Gisla J. Ástþórsson-
ar yfirsterkari. Samt finnst
okkur í aðra röndina, að
þetta sé næstum fullmik'ð til-
litsleysi við þá Þorstein Thór-
arensen og Hilmar Krist-
jánsson.
Það ér heldur ekki rétt að
fara með það sem launungar-
mál, sem Áki fræðir okkur
um, þegar hann ræðir um
blaðamennina, að „ekkert
annað dagblað hér mun hafa
með trúnaðarmál. Annars eru
menn alltaf að tönnlast á
Ingimarsmálinu og mótvirðis-
sjóðnum.
Að síðustu segir Áki að
• hann vilji að Alþýðublaðið
segi „síXt og rétt frá at-
burðuin“. Þetta viljum við
vissulega líka. Við höfum
heldur aldrei reynt AlÞýðu-
blaðið að fölsunum, h'ut-
drægni né óheiðarleika. Þetta
með rússneska njósnartogar-
ann fyrir norðan um daginn
„Gengið mjög vel“
— Hann fékk f jóra
til að koma á við-
reisnarfundinn.
þessi maður líða, þegar hann
5E22
þar sem
nn fræð’
ir okkur
um braut-
ryðjanda-
starf sitt
á Selfossi.
Hann átti
það sann-
arlega
skilið, því
svo mikið
mátti
gamla daga var alltaf sagt:
Orð Stefáns Jóhanns. Við
vorum farnir að venjast
þessu orðalagi svo vel að við
söknum þess, mætti ekki næst
orða þetta þannig: „Orð
Gísla J. Ástþórssonar“. Okk-
ur finnst fara mjög vel á
því að af 4 síðum skrifi Áki
rúma síðu og Gísli nokkru
meira, en samt má deila um
hver hefði átt að fá meira
rúm í blaðinu.
Gísli hefur líka, sem vænta
Fimmtudagur 11. á.gúst 1960 — ÞJÓÐVILJINN — (7
mátti, mjög margt nauðsyn-
legt að segja okkur.
Hann telur þar upp starf
hvers blaðamanns og vitum
við nú, sem ekki vorum ná-
kunnugjr störfum á Alþýðu-
blaðinu, að sjálfur forseti
Guðspekifélagsins sýnir okk-
ur í verki á 16. síðu Alþýðu-
blaðsins hvernig flytja ber
bræðraiags og heiðarleika
kenningar guðspekinnar og
le’ta sann’.eikans í hennar
anda, og hafa einkum Tíbet-
greinar b'aðsins (svo ekki sé
talað um bókina um „Þriðja
augað“) sýnt okkur mjög
greinilega hinar ströngu
sannleikskröfur guðspekings-
ins.
Þá hefur okkur nú verið
opinberuð sú vitneskja að
prestsdóttirin úr Kópavogi
skrifar opnuna frægu, en oft
höfum við undrazt hvernig
slík opna gæti verið i bara
venjulegu flokksblað’. Nú
,§kiljum við auðveídíega, að
..svo djúpum o§ liárfínúm
.skilningi á mannlífinu, s’íku'
vitsmuna- og þroskástigi
verður ekki náð nema með
hinu bezta og strangasta
kristilegu uppe’di á sanntrii-
uðu Guðs heimili í ckkar
vestræna frelsi. Vonum við
og biðjum inni'ega að hin
kristna mær megi ná enn
meiri fullkomnun í starfi
sínu, túlkun sinni á frjálsri
menningu og skilningi á þörf-
um okkar. Mikið væri t.d.
gaman ef hún vikli segja
okkur stöku sinnum frá
skálmvídd og brókarlindalit
hinna glöðu kvenna sem hún
fræðir okkur stundum um,
ennfremur að segja okkur
obboð lítié' um kynlíf presta.
Ég hugsaði ekki um annað
í marga daga á eftir, þegar
ég las frásögn hennar af
manninum sem hafði átt 60
konur og 17 börn. Það hefur
ekki verið neinn smákalli
maður. Mikið verður nú hann
Kristmann okkar lítilmótleg-
ur samanbor'ð við Þá stóru
í þessum sökum í hinum
menntaða. hefatni. Hugsið ykk-
ur hinn skarpa skilning og
kærleiksríka umhyggjusemí
hinnar kristnu meyjar, þeg-
ar hún um daginn fræddi
okkur um „13 glæsilegar
sjálfsmorðsaðferðir“, — ef
við skyldum sligast undir
viðreisninni.
Það hefur valdið nokkrum
þrætum hjá okkur, þegar
Gisli talar um að Indriði G.
Þorsteinsson ritstjórnarfull-
trúi er „nokkuð frír ng
frjálS'*. Enla þótt er.gum
levnist menntun ritstjórans,
þá höfum við hnotið um þetta
„nokkuð frír og frjáls“. Við
lifum hér við vestrænt frelsi
og kunnum ekki v'ð það. að
sjálfur ritstjórnarfulltrúinn
sé aðeins „nokkuð frír og
frjáls". Auk þi.iss gætu Þeir
mriskilið orðalagið fyrir væst-
an. Þetta felur líka í sér að
FramhaM #» cnVi
r.Ieiri bossa! (Alþýðublaðið!
9. ágúst).
IMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIMIIIMIIIIIIMIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIUMIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIHIIIIIIIIMMIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIHIMIIIIlllllllllllllll'IIIIIIIIIMIIllllMMIIIllllllIllllllllllllllllllllllllllMlllllMMIMIIIIHIIIIMIMIlllllllllllllllllllllllllllllNI IMMIIMIIIIIIIIMIIMIMIIMIIIIIMIMMMIIMMIMIIMIMMMMIIMMIIIMMIMMMIIIIItllMlllllllllllllllMMIIIM
Alþjóðlegt nuðituigii og nlþjóðlegf nrðráu
ii.
Um þessar mundir eru
iBandaríki Amer'íku mesta iðn-
r.ðarveldi veraldar. I auðvalds-
heiminum iþeim næst Vestur-
Þýzkaland, England, Frakk-
iand og Japan. Öll þess lönd
eru auðmagnsútflytjendur, og
auk þeirra flest hin grónari
iðnaðarlönd Vestur-Evrópu,
einnig Kanada. Milli þeirra
ríkir að sjálfsögðu mikil tog-
streita um völd og aðstöðu,
en ekkert land kemst þó í
hálfkvisti við Bandaríkin að
íþví er tekur 'til magns og
álirifa útflutts auðmagns.
Miðað við árin 1955—’56
áttu Bandaríkjamenn um 50
milljarða dollara auðmagn er-
lendis. England átti um 19
mrð. $. Önnur lönd þeu sem
næst koma eiga í mesta lagi
nokkra milljarða. Hér þarf iþó
að gæta að einu. Nefnilega
því, að um helming útflutts
auðmagns er að finna í þró-
uðum iðnaðarlöndum. Það er
því rétt að reikna út nettó
auðmagosútflutning með því
að taka auðmagnsinnflutning
til frádráttar. Þá kemur það
upp úr kafinu, að nettó út-
flutt auðmagn Bandaríkjanna
1956 var 17,8 mrð. $, en í
Englandi var meira erlent
auðmagn 1955 heldur en enskt
auðmagn erlendis. Englending-
ar skulduðu þannig útlöndum
um 800 milljónir dollara. Með
þetta í huga sjáum við betur
hina geysimiklu yfirburði
Bandaríkjanna.
Hlutföllin milli auðmagns-
út.flutnings stórþjóðanna eru
slfelldum breytingum undir-
orpin, og stafa 'þær bæði af
breytingum á iðnaðarmætti
þeirra og ástandi heimspóli-
tíkurinnar. Á öldinni sem leið
mátti enginn afli etja við
brezka ljónið. Einkum fór að
kveða mikið að auðmagnsút-
flutningi Breta eftir uppkomu
einokunarhringa á síðasta
þriðjungi aldarinnar. Milli
1870 og 1913 var stöðugt
flutt út meira auðmagn, en
nam upphlöðnun arðs (accu-
mulation of profit) innan-
lands. Var svo komið, að það
var í pundum talið meira
brezkt auðmagn erlendis,
heldur en heima fyrir. Er
þetta einstætt í sögunni. En
það dró dilk á eftir sér, því
að vegna tæknistöðnunar
Bretlands urðu Bandaríkin og
Þýzkaland því ofjarlar í iðn-
aðarþróuninni. Þanriig má
segja, að græðgi brezkra auð-
kýfinga hafi grafið undan
heimsáhrifum þeirra, þar eð
þeir skeyttu ekki sem skyldi
um það, sem . öllu er xnikil-
vægara: þróun framleiðslu-
aflanna í eigin iandi. — —
Heimsstyrjaldirnar ftvær ollu
hvor um sig >. þáttaskilum -í
sögu auðmagnsflutninganna.
;Sú fyrri hjó stórt skarð í
eigur Breta erlendis, og olli
jafnframt því, að Bandaríkja-
menn urðu lánadrottnar á
alþjcðavettvangi, en þeir voru
áður skuldunau.tar. Drógu
þeir æ meir á Breta, og 1929
var aðstaða þeirra orðin svip-
uð; áttu þeir þá samtals um
70% allrar erlendrar fjár-
festingar í heimi. Heimsstyrj-
öldin síðari skyldi við Evrópu
'I rústum en Bandaríkin sterk-
ari en nokkru sinni fyrr
(framleiðslan jókst um h.u.b.
helming á stríðsárunum). Á
fyrstu árunum eftir stríðið
voru þau því að mestu einráð
á auðmagnsmörkuðum heims-
ins, og veittu þau Evrópu
sérstaklega mikið fjármagn í
ýmissi mynd, en vanræktu þó
enganvefrinn hefðbundin á-
hrifasvæði sin á meginlandi
Ameriku. Eftir 1950 lifnaði
smám saman yfir atiðmagns-
útflutnirgi Evrópulandanna.
ÍBretar og Frakkar halda sér
að mestu við nýlendur sínar,
én Véstur-Þjóðverjar, som
nýlega eru komnir fram á
sviðið, reyna að bola vinum
sínum frá í Evrópu, Ameríku
og váðar.
Eftirfarandi, tafía sýnir út-
flutning starfandi auðmagns
frá helztu auðvaldslöndum í
milljónum dollara 1957.
Bandaríkin ........... 3920
Bretland ............... 755
Frakkland .............. 457
Vestur-Þýzkaland ....... 185
Belgía-Luxembúrg........ 150
Sviss....................130
Holland .................103
Alls 5700
Þessi sömu lönd fluttu „að-
eins“ þrjá milljarða dollara
út 1954, þannig að siikur
flutningur verður æ þýðingar-
meiri og eykst hraðar heldur
en utanríkisverzlun ellegar
iðnaðarframleiðsla landanna.
'Hiutfallsleg landfræðileg
skipting brezkrar .fjárfesting-
ar erlendis 1958:
Brezka iheimsveldið 56,0
(nýlendur, samveldislönd
o.þ.h.)
Mið- og Suður-Ameríka 13,5
Bandaríkin 6,0
Önnur lönd (einkum nálæg
Austurlönd, 24,5
Á síðari árum hefur enska
auðmagnið beinzt í æ meira
tnæli að brezka heimsveldinu,
þannig minnkaði starfandi
fjámagn Englands utan sterl-
ingssvæðisins um tíu milijónir
punda hvort ár, 1957 og 1958.
Hlutfallsleg landfræðileg
skipting vesturþýzkrar fjár-
festingar erlendis 1958:
Vestur-Evrópa 34
Mið- og Suðm-Ameríka 30
Norður-Ameríka 22
Önnur lönd 14
Alls nam stariandi fjár-
magn Vestur-Þióðverja erlend-
is um 500 milijénum dollara
1958 og vex með ofsahraða.
Hiutfallsleg landfræðÚeg
skipting bandarískrar fjárfest-
ingar erlendis 1956 :
Mið- og Suður-Améríka' 34
Kanada 33
Vestur-Evrópa 16
Arabalöndin 7
Afríka 5'
Önnur lönd 5
Það þarf ekki mikla get-
speki til að gera grein .fyrír
því, í hvaða löndum erlent
auðmagn er atkvæðamest í
efnahagslifinu. Það er í
Amer'íku (utan Bandaríkj-
anna), í nálægari Austur-
löndum, og svo náttúrulega
í þeim löndum Afríku og
Asíu sem geta stiórnarfars-
lega ekki borið hönd fyrir
Annar
hlufi
höfuð sér: nýlendum og hálf-
nýlendum. Nokkur dæmi:
í Brazilíu ræður erlent auð-
magn yfir 70% iðnaðarfram-
leiðslunna'r, þýðingarmestu
greinum landbúnaðararins
(kaffi ,gúm, mais) og hefur
utanríkisverzlunina í sín-
um hc'Tdum. 1 iLibanon
eiga útlendingar 90% alls
fjármagns, sem starfar í
landinu. I Indónesíu var svo
ástatt fyrir fimm árum,; að
af heildarfjárfestingu I land-
Eftir H]alta Kristgeirsson
inu, var 90% erlends upp-
runa, þar af tveir þriðju
hollenzks. Erlent auðmagn
réði algeriega ' yfir námu-
greftri og 80% ræktaðs lands.
Seinna hefur mikil þjóðnýt-
ing farið fram. Þessi þrjú
lönd voru nefnd af handahófi,
því að af nógu er að taka,
og hér á eftir verða fleiri.
athuguð lítillega. Augljóst er,
að um frjálst og óháð þjóð-
líf er ekki að ræða, þar sem
svona er ástatt. Það er ekki
nema á pappirnum, að Braz-
ilía hefur verið sjálfstætt lýð-
veldi. síðan 1889, Líbanon síð-
rn 1941, Indónes’a síðan 1945.
Hin raunverulega sjál.fstæðis-
barátta er eftir, og hún er
fó'gin í þv: að rísa gegn auð-
valdinu og vísa því úr landi.
Irdónesar eru búnir að hefja
udr merkið hjá sér; tími
Braziiíumanna er enn elcki
kominn.
III.
Vegne hess að Bandiríkin
eru dæm'gerðasta auðvalds-
land’ð o°' auk þess forustu-
Lnd á allan hátt 'i krmital-
íaka he'mimim, þá er rétt að
ha'da sér fvrst og fremst við
þau i rmnscknum á auð-
magnsútflutningi. I því sam-
bandi er þarflegt að fara
Framb'”-* á ia rfðu.