Þjóðviljinn - 18.09.1960, Blaðsíða 9

Sunnudagur 18, september 1960 — ÞJÓÐVILJINN
(9
Keynir Karlsson, lengst til hægri, stjórnar sýnikennslu í háskólanum í Köln, fyrir blaðamenn
liá Hollandi, en neinendurnir eru margir af snjöUustu knattspyrnumönnum Þýzkalands.
Betra skipulag mota og áætlun um
þjálfun knattspyrnumanna nauðsyn
— segir Reynir Karlsson í viðtali um
íþróttakennslu og knattspyrnumáleíni
Það er alltaf nokkur við-
burður þegar vel menntaður
iþróttakennari hefur lokið
löngu íþróttakennaranámi, not-
ið kennslu færustu manna í
hverri grein og tekur til starfa
fullur af áhuga 'og trú á gildi
íþróttanna fyrir æskulýð lands-
ins. Einn slíkur kennari kom
heim með ágætt próf frá í-
þróttaskólanum í Köln, nú síð-
sumars, en það er Reynir
Karlsson. Þeir sem fylgzt hafa
með Reyn’, allt frá því að
hann lék með Fram í þriðja
flokki, munu fagna þvi að hann
Jagði inn á þessa braut. I
hverjum aldursflokki sem hann
lék í var hann liinn sjálfkjörni
fyrirliði og mjög snemma tók
hann að veita drengjum til-
sögn í knattspyrnu, með mjög
góðum árangri, og nú síðast
hefur hann i fríum sinum frá
skólanum þjálfað meistara-
flokk Fram og árangurinn hef-
ur ekki látið á sér standa.
í tilefni af því að Reynir
hefur lokið námi sínu, og er
alkominn heim, átti Iþrótta-
síðan samtal við hann um skól-
ann og ýmis’egt varðandi í-
þróttir og þá sérstaklega
knattspyrnu og fer það hér
á eftir.
FuIIkominn íþróttaskóli. —
Um 1000 nemendur
— Eg hóf nám við skólann
haustið 1957, en ekóli þessi
mun mörgum íslenidingum
kunnur. Eru þar kenndar all-
ar iþróttagreinar sem nú eru
iðkaðar. Líkams- og heilsu-
fræði er stór liður í kennsl-
unni, en helztu greinar aðrar
eru: sund, leikfimi, frjálsar
íþróttir og knattspyrnuleikir
ýmiskonar.
Við sóttum einnig skíðanám-
skeið suður í ítölsku Alpana,
rérum á Rín, gengum með bak-
poka og nesti um Rínarhér-
uðin. En ég kynntist því líka
hve hnefaleikahanzki getur
veitt þung högg, hve hrygg-
urinu getur orðið aumur eftir
fjölbragðaglímu, og hve ó-
þægilegt það er að lenda neðst
í „kösinni“ í rugbyleik!
Allsstaðar verður maður að
vera með, en knattleikirnir og
leikfimin freistuðu mín þó
mest.
I skólanum eru að jafnaði
nær 1000 nemendur, piltar og
stúlkur hvaðanæva að úr heim-
inum. Margir þeirra búa í
heimavist skólans, og þannig
hafði ég til dæmis í fyrstu kol-
1 svartan herbergisfé’aga frá
^ Ghana, sem var mög leikinn í
i knattspyrnu, þ.e.a.s. með knött-
inn, en hann vildi hafa hann
aðeins fyrir sig, ef hann náði
honum.
Annað skiptið hafði ég blóð-
I heitan Spánvcrja sem herberg-
isfélaga, sem hét 19 nöfnum.
Runan byrjaði á: Don Juan,
Antonio, Seovane, svo bar
hann nöfn föður og móður
sinnar, einnig bar hann nöfn
dýrðlinga, og þar sem faðir
hans var róttækur í skoðunum,
komu Marx og Engels með á
nafnalistann!
Síðast hafði ég sem herberg-
■■^félaga pilt frá Indónesíu, yf-
ir honum hvíldi austurlenzk
ró og friður. Það eitt, að fá að
kynnast fólki frá ýmsum lönd-
um og álfum, skoðunum þeirra
og siðum, hefur ómetanlega
þýðingu. Námið sjálft í heild
var fjölbreytt og skemmtilegt
og stundum nokkuð erfitt.
/Eíði með ágætum liðum
Fyrstu mánuðina sem ég
var í háskólanum í Köln æfði
ég knattspyrnu með ágætum
þýzkum liðum eins og F.C.
Köln og Victoria Köln, sem
bæði eru í fyrstu deild í þýzku
meistarakeppninni, og var það
mjög lærdómsríkt.
Siðasta námsárið tók ég þátt
í knattspyrnunámskeiði þýzka
knattspyrnueambandsins sem
haldið er í Köln, og lauk það-
an prófi í febrúar í ár og mun
vera fyrsti Norðurlandabúinn,
sem lýkur því jafnframt há-
skólanáminu.
Hinn kunni þýzki landsþjálf-
ari Þjóðverja Sepp Herberger
var stofnandi námskeiða þess-
ara og fyreti umsjónarmaður,
en er nú einungis prófdómari.
Lokaprófið tók ég síðan í
ágúst og kom 'heim rétt fyrir
mánaðamótin.
„Steingrímur gæti leikið í ung-
lingalandsliði Þjóðverja“
Það má geta þess hér, að við
vorum þar samtímis á nám-
skeiði, ég og Steing-rímur
Björnsson og Jón Stefánsson
frá Akureyri, og vöktu þeir
athygli fyrir hæfni sina i leik
þar. Voru þeir settir í úrvals-
lið frá skólanum sem lék við
annarrardeildarlið, sem ætla
mætti að væri eins og meðal
fyrstudeildarlið hér, og vann
okkar lið 10:2. Eftir leikinn
sagði þjálfarinn, sem er að-
1 stoðarmaður Herbergers, að
eins og Steingrímur hefði leik-
ið í þeim leik gæti hann leikið
með unglingaliðinu þýzka.
Jón Stefánsson átti einnig
góðan leik. Þess má einnig
geta til gamahs að á námskeið-
inu var efnt til keppni í
þfiggja manna knattspyrnu
innanhúss og vorum við kall-
að:r ,,landslið“ íslands. Urðum
við að le:ka við sterka menn,
sem leikið höfðu í landsliðum
^3
m
,1U
ýmissa landa, þ.á.m. Júgóslava.
I leikjum þessum kom Stein-
grímur mjög á óvart og rugl-
aði mjög mótherjana, þegar
þeir áttu- sízt . vop., á slíku, . og
Jón var ekkert lamb að leika
sér við í vörninni.
Það undarlega skeði að Is-
land vann keppnina, og vakti
það mikinn fögnuð áhorfenda,
en síður kappanna sem við
lékum við!
Iþróttir fyrir örkumla menn
Eg- gerði nokkuð af því að
aðstoða við æfingar og keppni
örkumla manna, en Þjóðverjar
gera mikið af því að létta
þeim lífið með æfingum og
leikjum.
í Þýzkalandi eru um 250
þús. manns sem vantar útlim
eða útlimi og 40 þús. manns,
sem eru blindir. Þessir blindu
menn leika knattleik, þar sem
knötturinn, sem þeir nota, er
með bjöllu, eem heyrist í þeg-
ar hann veltur. Einnig eru
mörk þar sem keppikeflið er
að koma knettinum í mark, og
auðvitað er markmaður sem
reynir að verja þegar hann
heyrir að knötturinn nálgast
markið.
Keppt er í 400 m kappgöngu
og halda menn sig á brautinni
með því að láta spýtu strjúk-
ast við sargið. Þessir blindu
menn kasta knetti að marki,
en markið er lítið tæki, sem
gefur frá sér hljóðmérki og
fá þeir stig eftir því hve
nærri hljóðtækinu þeir kasta.
I frjálsum íþróttum vinna
þessir örkumla menn furðu góð
afrek, og minnist ég t.d. eins
sem var einfættur. Hann kom
hoppandi á öðrum fæti að
ránni og fór yfir 1,76 m!
Það var ánægjulegt að sjá
hve mikla skemm.tun þessir
menn höfðu af keppninni og
leiknum, og áreiðanlega gaf
þetta lífi þeirra meiri lit og
t:lgang.
Þess má geta að örkumla
og fatlaðir menn hafa keppni
milli borga, þer/- gefa út blað
sem heitir „Fatlaði íþrótta-
maðurinn“.
Býst við að þjálfa Fram
— Og hvað er svo fram-
undan?
— Nú ég hef hugsað mér
að fara strax útí íþrótta-
kennsluna. Hef sótt um kenn-
arastarf í gagnfræðaskóla hér
í bænum, en veit ekki hvernig
því reiði.r af.
Eg þjálfaði Fram í vor eða
þar til í júlí að ég varð að
fara til Þýzkalands í lokapróf-
ið, og býst við að þjálfa þá
næsta keppnitímabil, þó end-
anlega hafi ekki verið frá því
gengið.
— Hverja telur þú orsökina
til þess að Fram gekk illa
síðari hluta sumars?
— Það hefur borið á þessu
flest árin, sem ég hef verið
með, að byrjunin hefur verið
góð, en síðan gengið verr er
á leið. Ef til vill á þétta rðf
sína að rekja m.a. til þess að
um miðsumarið verður of
langt hlé á milli leikja ís-
landsmótsins, sem á að vcra
aðalmót sumarsins. Þetta slitn-
ar líka í sundur vegna heim-
sókna, en auðvitað á að haga
heimsóknunum eftir íslands-
mótinu. Meðan heimsóknir
standa falla æfingar niður þcu
kvöld sem leikir eru, og við
getum ekki fært æfingar t il
því við í Fram höfum ekl:i
nema einn völl. Auk þess er
það oftast tiltölulega fámen.;-
ur hópur sem leikur við er-
lendu liðin, eða 20—25 menn
í úrvalsliðum og meistaralið-
um.
Svo er annað sem hefur sín
áhrif hjá okkur í Fram og það
er það að miðsumarið er sum-
arfrístíminn og margir leik-
manna Fram eru kvæntir og
því nokkuð eðlilegt að þeir
vilji njóta sumarsins eitthvað
með fjölskyldu sinni.
— Telur þú hægt, með þeim
efnivið og aðstöðu hér, að
leika betri knattspyrnu ?
— Já, ég held að það sé
hægt. Eg vil benda á t.d. cð
ef knattspyrnumenn notuðu
betur þann tíma, sem þe:r
fórna í æfingar, mundi nást
meiri árangur. Þeir taka ekki
á á æfingunum, þeir leggja
ekki að sér, en það er einasta
meðalið til þess að ná árangri.
Þar sem fjölmennur hópur
mætir til æfinga er ómögulegt
ið standa yfir hverjum ein-
stökum og reka hann áfram.
Knattspyrnumenn í heild verða.
að skilja þetta og vinna sam-
kvæmt því.
Skipuleggja æfingar frá
unga aldri
— Mér fyndist að það mætti.
skipuleggja æfingarnar mikið
betur en gert er, og er raun-
ar aðkallandi. Þjálfarar þeir,
sem annast kennslu knatt-
spyrnumanna, ættu að vinna
saman um þetta og setja eér
áætlun um þessi mál. Þeir ættu
að koma sér saman um það
hvers væri eðlilegt að krefj-
ast af drengjunum á vissu.
aldursskeiði, í leikni, í þekk-
ingu á skipulagi, og fleiru og
fleiru. Raunar ætti Knatt-
spyrnusambai U Islands að
hafa forystu um þetta.
— Hve marga ieiki telur
þú að 1. og 2. deildar-knatt-
spyrnumenn eigi að leika á
sumri?
— Eg tel að allt að 20 leik'r
væri hæfilegt, og á ég )ar
við bæði fyrstu og aðra deild.
Fyrstu deildarliðin í Reykja-
vík ná þessu, en liðin í anr-
ari deild ná þessu ekki og xrvi.
t.d, geta Víkings og Þróttar-
Framhald á 10. síðiu

#
Ritstjóri: Frímann Helgason