Þjóðviljinn - 04.03.1961, Síða 10

'ÖSKÁSTUNDIN
ÓSKASTUNDIN — (3
HRINGEKJAN
Franrha’id aL 1,. -siðu,-
liefur þú ekki borgað
tnér,“ sagði .Doja.
Svo lo-sáði haiin íðyr-
in úr hringekjunni og
fór með þau inn i húsið
sitt.
„Komdu að sækja þau.
þegar þú hefur eignazt
peninga.“ sagði Doja
lilæjandi.
Haji teymdi uxana og
tóma kerruna eftir þurr-
um veginum og yfir
skjálfandi brýr. Hann
braut heiiann um það
hvernig hann ætti nú að
fara áð þvi að lifa. Það
hafði verið nógu erfitt
meðan hann átli dýr í
hringekjunni. hvernig
yrði það nú þegar hún
var tóm?
Að lokum kom honum
ráð í hug.
Skógardýrin hafa alltaf
-f>ví likt og annað eins
Hentu honum af! sagði
það við Haji.
Haji var fljótur að
hugsa. Hann vildi ekki
móðga apann, sem var að
gera honum greiða.
,.Ég ætla ekki að henda
honum af,“ sagði hann.
„En hann getur unnið
fyrir ferðinni með því að
snúa sveifinni meðan ég
hvili mig.“
| „Ó. vinur, ég hef einn- ] í iófa apans.
ig mjög falleg hring- j Apinn læddist hrosandi
ekjúdýr," sagði Doja við frá hringekjunni og íór
apann, sem horfði á hann svo að hlaupa um torgið.
klókindalega. " ' I .'jiETtum* lianfíV' Virópáði
verið vinir mínir, þau
ipunu h-jálpa mér,“ sagði
hann við sjálfan sig.
Iiann fór út að skóg-
árjaðrinum og kallaði á
dýrin, vini sína.
Tígrisdýrið heyrði til
hans og kom fyrst. Það
lagðist niður við fætur
hans. Síðan kom fíll, ann-
-að tígrisdýr, þrír sjakal-
ar, hlébarði og api.
Haji leizt ekki á blik-
una, þegar hann sá ap-
ann. vegna þess að aparn-
ir eru svo hrekkjóttir.
„Hvers óskar þú, vin-
ur?“ spurði tígrisdýrið
Haji.
„Viljið þið vera í hring-
ekjunni minni í staðinn
fyrir dýrin mín dálítinn
tima?“ spurði Haji.
Svo sagði hann dýrun-
um upp alla söguna um
Doja og skuldina.
„Við skulum hjálpa
þér“, sögðu dýrin.
„Þið verðið að standa
grafkyrr," sagði Haji.
„Fólk yrði hrætt við
ykkur, ef það kæmist að
því, að þið eruð raun-
veruleg dýr“.
Áður en Haji kom til
næsta þorps kom han^i
dýrunum fyrir í hring-
ekjunni.
„Þið mesið hvorki
geispa eða k]óra ykkur“,
sagði Haji við vini sína.
„Mig klæjar svo milli
eyrnanna,“ sagði fíllinn.
„Mig kitlar svo í vinst.ri
afturfótinn,“ sagði hlé-
barðinn flissandi.
Haji fékk sér prik og
klóraði öllum dýrunum
vel og lengi. Apinn,
prakkarinn sá, vildi láta
klóra sér á öllum
skrokknum. Þegar allir
höfðu geispað og gapað
góða stund lögðu þeir af
stað inn í næsta þorp.
,,En hvað þetta er
falleg hringekja“. sögðu
þorpsbúarnir. „Dýrin eru
svo' eðlileg, að þau gætu
vel verið lifandi“.
Allir vildu fara nokkra
hringi i hringekjunni og
fá að sitja á þessum
fallegu dýrum. Það sat
maður á hver.ju dýri.
nema apanum, þvi allir
eru hræddir við hrekki
apanna, menn treysta
ekki einu sinni hring-
ekjuöpum.
. H^ji sneri sveifinni og
hringekjan fór af stað,
músikin byr.jaði bim, bim,
bam-bom-bú.
Allt gekk vel. Dýrin
depluðu ekki einu sinni
augunum.
Öll nema apinn. Hann
hafði ekkert að gera. allt
í einu fór hann að klóra
sér bak við eyrað.
„Sjáið . hann!“ sagði
fólkið í hringekjunni.
„Apinn þarna þykist vera
eitt af dýrunum í hring-
ek.junni, svo kemst hann
með án þess að borga.
Apinn tók glaður við
v°rki Hajis og hamaðist
v:ð að snúa sveifinni.
Ha.ii key.pti sér svala-
drykk. Hann settist.í íor-
sæly undir tré og hafði
auga á hringekjunni.
Hann kinkaði kolli til
apans. þegar tími var til
að skipta, fólkið fór af
og stóð kring um hring-
ekjuna og beið eftir því
„Dýrin þín líta 'kannslu . .'tígrjsdýrið! „Haji á pen-
heldur betur út. en ég ingana!('
borga gull á milli. eí þú | Og öll dýrin ruddust út
vilt verzla við mig,“ sagði úr hringekjunni og
Doja.
Apinn sagði ekkcrt.
„Tvo gullpeninga“,
stukku á eftir apanum.
Fólkið æpti og hrópaði og
benti og tók til íótanna.
sagði Doja óþo’.inmóður : Harðast af ölíum hljóp
og tróð gul-lpeningunum j Framhald á 4. síðu.
að hún færi á stað aftur.
Allt í einu kom Haji
á mann. sem kom
inn á torgið og dró
kerru á eftir sér. Á kerr-
unni . voEu hringekjudýr
og það var Doja, sem
dró kerruna.
„Doja ætlar að selja
hringekjudýrin mín“,
hugsaði Haji og varð
reiður. „Ósvífni kaup-
maður! Hann var búinn
að ioía að geyma þau þar
til ég gæti leyst þau út.
En hvers vegna ætli hann
sé að tala við apann?
Hann heldur að apinn
eigi hringek.juna!“
Haji faldi sig bak við
tréð, en fylgdist með öllu,
sem fram fór.
ALFAMYND — Þessi bráðskemmtilega trikning cr
eftir Áslaugu Thorlacius 5 ára. Áslaug litla á
heima í Bólstaðaldíð 14 í Reykjavík.
10) — ÞJÖÐVILJINN — Laugardagur 4. marz 1961
Ræða Lúðvíks á
Framhald af 8. síðu.
skilningur, því að í tillögunni
ejálfri segir, að þessar reglur
Kkuli gilda utan fiskveiðilög-
sögu hlutaðeigandi rikis og
txvergi er minnst. á hversu langt
Ivún skuli ná og því síður að
gerðarclómur skuli um hana
fjalla.
í>að sem um var að ræða,
var gð ísland hefði forgangs-
rétt. utan íslenzku fiskveiði-
markanna eins og þau eru á
hverjum tíma og er óskiljanlegt
livernig nokkur ísler.dingur
getur gert við það athuga-
semd.“
Þetta eru orð þeirra Hans
■G. Andersen og Davíðs Ólafs-
sonar um þessa gerðardóms-
tillögu.
Það er rétt að Islendingarj
voru 1958 svo viðkvæmir í'
Jjessum málum, að þeir vildu
ekki einu sinni gera ráð fyrir
gerðardómi um það, hvort um
ofveiði eða ekki væri að ræða,
utan fiskveiðimarkanna.
En óhætt er að fullyrða að
þá heyrðist ekki í einum ein-
asta íslendingi sú rödd að til
mála kæmi að sæta úrskurði
erlends dómstóls um sjálfa
fiskveiði’ögsöguna eins og nú
er lagt til. Slikt er í fuilkom-
'ínni andstöðu við alla afstöðu
Islends fyrr og síðar.
Þegar hlekkingahjúpnum
liefur verið svipt af þessu
fiamkomulagi r'ikisstjómarinnar
við Breta stendur þetta eftir:
1) Bretar veita enga form-
lega viðurkenningu á 12
mílunum.
2) Bretar veita er.igin lof-
orð um að hverfa úr
landhelginni eftir 3 ár.
3) Mörg hundruð erlend
skip fá leyfi til þess a'ð
skarka á hátamiðunum í
kringum landið upp að 6
mílum í að minnsta kosti
3 ár.
4) íslesidingar afsala sér
rétti til frekari stækkun-
ar fis'kveiðilögsögunnar
við land'ð án samþykkis
(Breta.
5) Landgrunnslögin frá
1948 eru raur.iverulega
felld úr gildi.
Þannig er þá sannleikurinn
um stórsigur Islands í land-
að gera þveröfugt við það,
sem húti gerir. Þegar hún t.d.
læklcar allt kaup í landinu.
segir hún án þess að roðna,
að liún' sé að bæta lífskjörin.
Þegar hún hækkar allt verð-
lag, segir hún, að liún sé að
berjast gegn dýrtiðinni, og
þegar hún setur lög, sem banna
kaupliækkun, segir hún eins
og í fullri alvöru að hún skipti
sér ekki af kaupgjaldssamn-
ingum. Þegar húa -byrjaði að
makka við Breta um landhelg-
ina, lýsti hún því yfir að
samningar við Breta kæmu
ekk’ til greina. Og þegar hún
semur um að hle.vpa Bretum
inn í landhelgina, þá segir hún'
af mikilli kokhreysti: aldrei
framar inn fyrir 12 mílur.
Og þegar hún hefur svilcið
samþykkt Alþingis frá 5, maí
1959 um að ekki skuli hvikað
frá 12 mílum allt í_kringum
förnu, er nú að koma fram.
Ríkisstjómin -hefur unnið að
svikasamnkigi. Sá samningur er
jafiivel verri, en nokkrum hafði
komið til hugar. Það á að binda
hendur okkar um ókomini ár.
'Hvað er hægt að gera til
þess að afstýra þessum þjóð-
arvo'ða ?
Það væri enn hægt að knýja
ríkisstjórnina til undanhalds.
En til þess þarf þjóðin öll að
rísa upp.
Þjcðin bari
sð rísa npp
Flokksmenn stjórnarflokk-
anna verða að leggjast hér á
eina sveif með stjcrnarand-
stæðingum. Landhelgismálið er
mál þjóðarinnar allrar, án til-
lits til flokka.
helgismálinu .— liann er þá þá lýsir hún því yfir
stórsvik við hagsmuni lands og r sjálfu svikaplagginu, að hún
þjcðar I muni áfram virma að fram-
Öll undanbrögð rikisstjómar- ivVæm(i þessarar samþykktar.
innar í þessu máli, allur
laumuskapurinn, öll ósanu’nd
in, ÖIl sviknu loforðin, allt j staðreyndafölsun en það að
Og ‘hvað gat svo sem annað
orðið framhaldið af svona
verður þetta skiljanlegt, en
ekki afsakanlegt, þegar sann-
leikur málsins liggur fyrir um-
búðalaus.
Það er ekkert nýtt fyrir-bæri
að þeir sem hafa illt í huga
og ætla sér að vinna óþurftar-
verk, laumist með und:rbúning
sinn og þræti fyrir ráðager'ðir
símr á meðan þess er kost-
ur.
Núverandi r'ikisstjórn hefur
tamið sér slík vinnubrögð. Af
fádæma fyrirlitningu á réttu
orga yfir þjóðina að nú hefði
unnizt stórsigur — þegar fram-
in voru stórsvik.
Það er eins og alkuhn regla
úr þekktri bók eigi að vera
þeirra regla: Þegar hann sver,
þá lýgur hann.
Svik við hagsmmii
iands og þjóðar
Eyð’ng fiskimiðanna við
landið bitnar á öllum lands-
mönnum. Einnig þeir, sem nú
verða í fyrstu lotu ekki eins
hart fyrir barðinu á hinum
erlenda flota, munu taba eins
og hinir, sem fá á sig erlendan
flota allt árið. Tap þeirra kem-
ur aðeins síðar. Þjóðin getur
ekki á komandi árum, þegar
grunnmiðin við landið verða ur-
in upp, lifað á öfugmælum rík-,
isstjórnarinnar.
Góðir Islerdingar, landhelgis-
málið er að komast á lokastig.
IfóÍllfÁllfl Al °g rönSu snýr hún staðreynd-j Sá óttalegi grunur, sem þjóð-
JO|MTWlS\« W um vi5 cg ]æzt altaf vera in öll hefur hræðzt að undan-
Nú verður hver einn og ein-
asti íslenzkur fiskimaður, hver
einn og eimsti verkamaður og
all:r landsmenn, að láta Alþingi
heyra vilja sinn.
Það er hægt að hræða stjórn-
arflokkana frá samþykkt þessa
samkomulags.
Það sem þeir óttast mest er
fylgishrun.
Það er krafa okkar sem hér
á Alþingi stöndum gegn þess-
um svikasamn'ngi, áð samning-
urinn verði borinn undir þjóð-
aratkvæði.
Við krefjumst þjóðaratkvæð-
is. Sú krafa þarf að dynja á
ríkisstjórninni.
Fw’kisstjórnin gumar af stór-
sigri þjcðarinnar — hún getur
þá ékki óttazt þjóðaratkvæði
um málið.
Hvar er lýðræðisást stjórn
arflokkanna, ef þeir færast
imdan þjóðaratkvæðagreiðslu.
Eða- trúa þeir ekki á mál-
stað sira
Hér er slíkt stórmál á ferð-
.inni áo þjóðaratkvæði er sjálf-
sagt.
Hér ér teflt um framtíðarhag
þjóðarinnar — hér er um
skuldbindingu um ókomin ár
að ræða.
! Þjóðaratkvæðagreiðslu er
liægt að framkvæma um málið
á stuttum tíma og þá lúggur
vilíi þjóðarinnar ótvírætt fvrir.
íslendingar, gerum krö.funa
um þjóðaratkvæðagreiðs’u að
kröfu allra landsmanna. Lá'um
þá kröfu ber.gmála wn a’lt
land. Ktiý.inm frani þióðarat-
kvseðí o»; biörgum þar með
málstað íslands.
En þeir verða að skilja það
nú strax, að fylgishrunið verð- j
ur ekki. umflúið fremji þeir ;
svikin.
Bankok 3/3 (NTB-Reuter) -
Stjórn Thailands hefur sei
hersveitir til norðurhérað
landsins til að afvopna ui
1000 hermenn Formésustjóma:
innar sem liraiktir hafa veri
yfir landamærin frá Burma.