Þjóðviljinn - 20.06.1961, Blaðsíða 7

Hér sjást verkfa,!lsverðir hnappast utan um formann verkfallsstjórnar, Guðmund J., í kjallara Alþýðuhússips, og ræða við
hann aðkallandi vandamál stundarinnar.
benzín þann daginn er trúnað-
armaður Dagsbrúnar. Dags-
brún er rík af góðum starfs-
kröftum, mönnum sem má
treysta, mönnum sem má sýna
beinni nauðþörf, en allir eiga
nú sama réttinn, og margir
verða fátækir í verkfalli, þá
finna menn að sameiginlega
sjóðinn verður að eila. Reynd-
Isson, ritari Dagsbrúnar
svipmyndum úr verkf allinu
mikinn trúnað. Það er styrkur
samtakanna.
Og nú er stjórn vinnudeilu-
sjóðs að taka til starfa, til
hennar leita þeir sem eiga erf-
iðust kjörin og stærst heimil-
in og fá nokkurn styrk úr
vinnudeilusjóði félagsins.
Máske slæðast einhverjir
þangað inn sem ekki eru í
ar ætti sú söfnun sem rekin
er á vegum Alþýðusambandsins
að halda áfram allt árið, svo
þýðingarmikið er að eiga verk-
fallssjóði fyrst heyja verður
verkföll.
Að útdeíla úr verkfallssjóðn-
um er ekki öfundsvert verk, en
þar er líka fylgt ákveðnum
reglum.
Þessi svipmjmd af verkfall-
inu í framkvæmd sýnir þó að-
eins ytra borðið og lýsir nokkr-
um útlínum. Hið innra í starfi
margra manna, sem stefna að
sama marki og vinn.a að því í
fjölþættum greinum, verður
aldrei skráð, það er hugurinn
sem sífellt leitar nýrra úr-,
ræða, nýrra leiða að því
marki að skapa mönnum líf-
vænleg kjör, sem jafnframt
leiða til farsældar í framtíð.
Það eru hjörtun sem slá þar
bak við vegna þeirra sem
verst hafa lífskjörin. vegna
þeirra sem einir væru lítils
megnugir að bæta kjör sín.
Og í verkfallinu er fólk að
vinna út um alla borg. Konur
leggja fram mikið starf við að
baka brauð og framreiða það
fyrir verkfallsverðina, og fyrir
þá er kaffi til reiðu allan sól-
arhringinn. Fjöldi manna, sem
ekki tekur beinan þátt í verk-
fallinu, vinnur allt það gagn
sem þeim er megnugt.
Vinir Dagsbrúnar eru marg-
ir.
Gamall maður kem'ur inn á
skrifstofu Dagsbrúnar og bið-
Einn prestur kemur inn \ á
skrifstofu með peningaupphæð
vegna tengdaföður síns, hann
unni Dagsbrún segir hann.
Og Dagsbrún, forustufélag'
íslerlzkrar verklýðslireyfing-
ar, þakkar ör.utn sínum vel-
unnurum og lieitir því und-
ir forustu formanns síns
og stjórnar að vinna í
anda þeirrar verklýðshug-
sjónar, þeirra samtaka sent
Iyft hafa vinnandi fólkt ogr
íslenzku almennu þjóðlífi á.
stig- nútímamenningar. Heit-
ir því í krafti þeirrar sam-
stöðu í fé'aginu sem und-
anfarn'r fjöldafurrlir liaf;\
sýnt að berjast fyrir þeim
réttlætiskröfum sem nú era
hrópandi mál dagsins, un;
sigur er unninn. Dagsbrúm
mun vinna áfram sem hing-
að til af þe'rri háttvísi ogr
festu sem samtökum okkar
cr samboðin.
Kvœði sem Jóni forseta voru
fiutt gefin út Ijósprentuð
Á 150 ára afmæli Jcns Sig-
urðssonar hefur Sigurður Nor-
dal prófessor tekið saman 30
kvæði eftir '12 skáld ort til
heiðurs Jóni. Voru 26 þeirra
flutt honum eða sung:n fyrir
minrii hans í veizlum.
Veizluljóðin yoru sérprentuð
og hefur Almenna bókafélagið
látið ljcsprenta þau í einni bók
ásamt hinum fjórum sem ekki
eru til í sérprenti. Nefnist bók-
ir.i Hirðskáld Jóns Sigurðsson-
a,r.
Sigurður Nordal ritar for-
mála fyrir kvæðunum, ljós-
prentanir taka 96 blaðsíður og
aftast eru skýringar.
Meðal höfunda kvæðarna eru
mörg belztu skáld nítjándu ald-
ar, svo sem Jónas Hallgr'imsson,
Jón Thoroddsen, Matthías
Steingrímur og Gröndal, en
þar er einnig að finna menn
sem kunnari eru fyrir annað eri
ljcðagerð svo sem Finn Magn-
ússon, Gest Pálsson og Indriða
Einarsson.
iMiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiin iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiniiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinio,
1961 — ÞJÓÐVILJINN — (?
ur um söfnunarlista. Hann
treystir sér ekki lengur á vörð-
inn.
Einn réttir mér’þúsund krón—■
ur úti á götu og er farinn áð-
ur en mér gefst rúm til að
þakka, það er í verkfallssjóð-
inn.
Þriðjudagur 20. júni
hverjum nýársdegi endurtaka
sig þjáningar þessarar stétt-
ar: Cttinn við að þetta ár
borgi ríkið engan þurrafúa,
engin vátryggingargjöld, neiti
öllum skattaívilnunum. Að
þetta ár æsi ,,Rússar“ upp
sjómennina til ,að heimta
hærra verð fyrir fiskinn, svo
að nú geti hann ekki selt
frystihúsinu sínu nógu ódýrt
fiskinn er sjómennirnir afla á
bátana hans. Að þetta ár geti
hann ekkert selt á „hinn
frjálsa markað“ — þar sem
þó er eitthvert svigrúm til
hagræðinga og örlítill skiln-
ingsvottur á þörfum sár-
þjáðra athafnamanna.
Og ekki er það betra hjá
iðnrekendum. Hvern nýárs-
dagsmorgun byrja áhyggjur
þeirra af þvi að nú hefjist
ár án verndartolla, án gengis-
lækkunar, — og ,að guðslamb-
ið h.ann Guðjón verði felldur
í Iðju.
Þá eru hsildíjalarnir ekki
sízt þjáðir. Góðvinur minn
einn í þeirri stétt, hvern ég
met mikið, hefur margoft lýst
þrautum sínum fyrir mér.
Þarna verður hann að þeytast
heimsendanna á milli, á enda-
Jausu spani í kapphlaupinu um
að gera innkaupin. Rétt svo að
hann getur endrum og eins
kastað mæðinni á Flóridaskaga
og beint augum sínum augna-
blik tií sólarinnar, ííkt og
Axlar-Björn. Og þegar hann
kemur svo dauðþreyttur hing-
að nórður aftur á „the rock“
kallar fólkið varninginn hans
útsölugóss og þriðjaflokks
vöru. Þannig eru þakkirnar
fyrir útslit og ,,sérþekkingu“.
Slituppgefinn verður hann svo
að vinna 18 stundir á sólar-
hring við að sannfæra fólk um
að þessi ,,gæða“vara hans sé
nothæf fyrir almúgafóik! Og
þegar hann nú hefur loks ekið
í sumarbústaðinn, löngu eftir
að hafnarkarlarnir eru lagstir
á það græna, eru börnin stein-
sofandi, og konan — sem hef-
ur beðið í ofvæni — verður á
hverri nóttu að upplifa það
sjokk ,að hann loki augunum
án þess að hafa litið á nátt-
kjólinn hennar og er farinn að
hrjóta án þess svo mikið sem
hafa skynjað iim hennar eða
strokið fingurgóm um nakin,
ástþyrst brjóstin. Nei, svo
sannarlega er þetta ekkert líf
sem heildsalarnir verða að
lifa. Þegar við, venjulegir ’ ó-
nytjungar, reiknum í rúgbrauð-
um, saltfiski og haframéli þá
talar hann í prósentum, vöru-
rýrnun, hafnargjöldum, flutn-
ingsgjöldum, og guð má vita
hvaða gjöldum. Aldrei nefnir
hann commission, og orðið
profit fyrirfinnst ekki í hans
munni, heHur tap, stórtap,
endalaust tap.
Öll þessi áreynsla, allur
þessi ótti við að nú sprengi
Rússar upp kaupið, að Pétur
eða Páll verði á undan að
klófesta „gæða“vöruna, óttinn
við að steypast í hafið úr ein-
hverri flugvélinni, verða fyrir
járnbrautarlest eða undir
strætisvagni í erlendri stór-
borg eða fá aðsvif í síðdegis-
drykkju, í hinu linnulausa
kapphlaupi um kaup og sölu.
Ótt'nn v'ið að drukkna dauð-
þreyttur á erlendri baðströnd,
eða fá sólsting ef setzt er nið-
ur augnablik. Öll þessi á-
reynsla og óttinn við Rússa og
verkamenn, óttinn við að
,,bankinn‘‘ taki villuna og bíl-
ana, samfara útgjöldum og;
umstangi við risnu fyrir við-
skiptavini í ótal löndum, hlýtur
óhjákvæmilega að enda með
magasári, taugakrampa, gigt,
kransæðastíflu eða krabba-
meini — og kvalafullum dauðo.
f ár hafa ,,Rússar“ enn æsti.
fólkið til að krefjast hærra.
kaups, — jafnvel sjálft guðs-
Framhald á 10 síðu
Hinn berstrípaði útgerðarmaður hefur fornað skyrtunni sinni til að .geta, „veitt“ vinnu!
En hverjir skyldu maia lionum gullið sem hann sóar?
i