Þjóðviljinn - 14.07.1961, Blaðsíða 7

$)i'4- Þ/ðt)VILJlNN — Fösttíáágurt l¥ HOfitotíþltr
Föstudagur 14; jtílí lðOl — ÞJÖÐVILJINÍÍ; — f£.
hösviuinn I HULU LYFT AF DAGLEGU
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu - # Sósíalistaflokkurinn. - Ritstjórar:
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Olafsson, Sigurður Guðmundsson. -
JFréttaritstjórar: ivar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir
Magriússon. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19.
Sími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 45 á mán. — Lausasöluverð kr. 3.00.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Vesælar verðbólguafsakamr
TJíkisstjórninni og flokkum hennar verður t>að áreiðanlega
dýrt að steypa þjóðinni nú út í verðbólgu og dýrtíð.
Svo augljóst er það hverjum hugsandi manni að það vseru
-örvæntingarráðstafanir afturhaldsins, sem reynir á þennan
hátt að hefna sín á alþýðu manna og ná sér niðri eftir ósig-
urinn í verkföllunum. Hin röksemdin er ekki frambærileg
við neinn, að kauphækkanir sem ekki nema meiru en 5—6%
meira en ríkisstjórnin taldi vel framkvæmanlegt án nokkurra
sérstakra ráðstafana, hljóti að setja allt þjóðlífið úr skorð-
um og kalla á verðhækkanir á öllum sviðum og nýja verð-
bólguöldu! Þegar' stj'órharííðið hefur gengið svo langt að
neita því, að stjórnarblöðin há'fi haldið þessu fram, hefur
Þjóðviljinn birt myndamót af stórfyrirsögnum Morgunblaðs-
ips þar sem verkamenn voru beðnir að tryggja sér raunhæf-
ar kjarabætur með því að samþykkja sex prósent kauphækk-
Tlíkisstjórnin og flokkar hennar verða að sætta sig við
það hvort sem þeim líkar betur eða verr, að áróður
þeirra um kauphækkanirnar sem orsök almennrar verðhækk-
unar og verðbólgu verður beinlínis ekki tekin alvarlega,
vegna þess að menn hafa fyrir augum fullyrðingar þessara
sömu flokka um að sex prósent kauphækkun þýddi raun-
hæfar kiarabætur. Ekki þarf nema heilbrigða skynsemi til
að sannfærast um, að munurinn á því og hinu sem samið
var um er ekki meiri en svo, að það er beinlínis hlægilegt
að æpa upp að allt þjóðfélagið fari úr skorðum og. þörf sé
ijafnvel nýrrar gengislækkunar vegna þess munar.
Þu skalt ekli stela
¥*að er algert ö.fugmæli og falsrök að kauphækkanimar
* sem nú hafa náðzt hljóti að verða orsök almennra verð- '1=
hækkana. Kauphækkanir'nar éru einmitt afleiðing hinnar S
gífuriega auknu dýrtíðar sem Sjálfstæðisflökkurinn og Al- |H
þýðuflokkurinn hafa skipulagt undanfarin ár og látið dynja =
á alþýðuheimilunum. Og jafnframt hafa þessir sömu flokkar m
lækkað kaup allra launþega í landinu og ómerkt með þving- S
unariögum þau atriði í samningum verkamannafélaganna |si
og. annarra launþegasamtaka, sem mæltu svo fyrir að verka- =
memj skyldu fá uppbætur á kaup ef verðlagið hækkaði.
■Wferkalýðssamtökin gáfu núverandi ríkisstjórn Iengri tíma §§|
* til að átta sig á þessari háskalegu braut en flestum þeim |§§
ríkisstjórnum sem ráðizt hafa á kjör fólksins, og allt fram ||=
á si. vetur reyndi Alþýðusamband íslands að koma vitinu §§|
fyrir rikisstjórnina og bauð henni, að tilteknar ráðstafan-
ir sem gerðar yrðu í þá átt að lækka verðlag og létta .,við- =
reisnar‘'byrðunum af almenningi skyldu metnar af verka- j§3
lýðssamtökunum sem beinar kjarabætur. Þannig þraut- ͧ§
reyndþ verkalýðssamtökin bæði við ríkisstjórn, og síðar í §S
samningsumleitunum við .atvinnurekendur, hvort nokkur alv- §§§
ara-fselist í slagorðum afturhaldsins um „kjarabætur án verk- |||j
fallg". Við þær tilraunir kom í Ijós að bak við þessi vígor𠧧§
varí ekki neinn veruleiki, heldur einungis blekkingar og sj§
áró^iur.
átti verkalýðshreyfingin að sjálfsögðu aðeins eina leið ^
* . eftir. Gagnvart nautslegri þrjózku vinnukaupenda, sem =
Teiknuðu með hjálp a.fturhaldsríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks- §|§
ins, og Alþýðuflokksirts til að sigrast á verkalýðsfélögunum, Sj
átti alþýðan ekki annað vopn en verkfallsvopnið, og beitti 35
því. með þeim árangri, sem nú er öllum kunnur. Og verka- =
menn og aðrir launþegar munu ekki sætta sig við annað en §i§
umpmdar kjarabætur verði raunhæfar. Eigi að stela þeim 33
affor eins . og Sjálfstæðisflokkurinn og Alþýðuflokkurinn isl
virðast nú æt!a að reynJft, og misnota til þess rikisvaidið og =
hæjarstjórnir, heldur barátian áfram þar tii þessum flokk- g
i(m hefur verið kennt að 'PtíW er hægt að stjórná b«ssu landi |p
4 stríúi. yið verkalýðshreyfinðruna. . ..
Lúðvik Kristjánsson: Af
slóðum Jóns Sigurðssonar.
Skuggsjá.
Á átta árum hafa komið út
fjórar bækur eftir Lúðvík
Kristjánsson. Þær eru sagn-
rit um það tímabil í sögu ís-
lands, sem kenna mætti við
Jón Sigurðsson, og allar í ná-
inni snertingu við sögu hans.
Þrjár fyrstu bækurnar heita
allar einu nafni Vestlendingar.
Þær bækur eru dýrlegur lest-
ur hverjum þeim, sem hefur
áhuga á sagnfræðilegum efn-
um og ánægju af að nema
nýjan fróðleik um hagi lands
og þjóðar á umræddu tímabili,
sem er okkur svo nærri, en
þó sveipað þvílíku mistri, að
það er sem okkur birtist nýir
heimar, þegar frá er sópað.
Bækurnar eru samfelld menn-
ingarsaga Vesturlands á fyrri
helmingi 19. aldar og verða
um leið mikilvægur þáttur í
sögu þjóðhetjunnar Jóns Sig-
urðssonar, greinir þann jarð-
veg, sem frjósamastur reynd-
ist frelsis- og menningarboð-
skap hans. Þær leiða fram í
dagsins Ijós hvert stórmennið
af öðru, víðs vegar um byggð-
ir Vesturlands, í ýmsum stétt-
um, menn sem maður fyrr
hafði að litlu eða engu heyrt
getið, og aðra, sem manni
höfðu áður verið hugleiknir, en
maður sér nú í skýrara og
glæstara ljósi. Maður kynnist
hverri hversdagshetjunni af
annarri, sem maður hafði ekki
þekkt fyrr eða aðeins heyrt
getið. Og við hvem kafla bæt-
ist einn við í hóp vina, sem
verða ógleymanlegir. Það er
hópur gáfaðra mannkosta-
manna, sem erjuðu aldagamlar
þúfur í íslenzkum túnum, en
stóðu eins og klettar í storm-
um þrenginga fátækrar þjóðar
á fyrstu vordögum nýs þjóð-
lífs.
í formála síðasta bindis
Vestlendinga fer Lúðvík svo-
felldum orðum; ,,F.vrir átján
sumrum lagði ég leið mína
vestur í Flatey til að ganga úr
skugga um, hvað ieynast kynni
í skjala- og handritas'afni
Framfara'stofnunarinnar um
sjómennsku ; á' ' ,;“Véstúrlándi.
F,kki óraði mig fyrir því þá,
að sú leit yrði kveikja að stóru
riti um óskylt efni“. Hafi Lúð-
vík haft í huga fyrirheit spá-
mannsins: „Leitið, og þér mun-
uð finna“, þegar hann hóf leit
sína í skjalasafninu í Flatey,
þá hefur hann fyrirfram full-
vissað sig um að finna gögn
um sjómennsku við [vejtur-
kjálka íslands. En í hinu hef-
ur hann sízt átt vonir, að þar
fyndi hann ,aðra hluti, sem
yfirskyggðu með öllu það. sem
hann upphaflega leitaði að, og
yrði honum svo hugstætt og
brennandi viðfangsefni sem
Lúðvík Kristjánsson
raun hefur á orðið. Svo get-
ur þeim farið,-sem næmir eru
fyrir nýjum sannindum, sem
ávarpa þá á förnum vegi.
Og Lúðvík ,var á það kom-
inn, en ekki af .því látinn, að
kíkja í gamla skjala- og bréfa-
bunka. í skjalasafninu í Flat-
ey komst hann inn á slóðir
Jóns Sigurðssonar. Þar voru
gögnin um marga fremstu sam-
herja hans í þjóðfrelsisbarátt
unni og þar voru opnaðar dyr
til að kynnast samstarfi for-
ingjans við hugsjónamenn og
forustumenn héraðanna. Og
skjalasafni Flateyinga hafði
hann ekki fyrr gert viðhlít-
andi skil en hann var kominn
á kaf í bréfasafn Jóns Sig-
urðssonar.
Upp úr þeirri námu vinnur
Lúðvík nýjustu bókina sína,
fullar 22 arkir, auk þess 40
myndir, meðal annars af þýð-
ingarmiklum skjölum varðandi
líf Jóns Sigurðssonar. Þetta er
bókin, sem Lúðvik gefur nafn-
ið: ..Á slóðum Jóns Sigurðs-
sonar“.
Það er engin ævisaga Jóns
Sigurðssonar. það er ekki einu
‘ sinni minnzt á það, hvenær
og hvar hann er fæddur. Það
eru þrjú ákveðin atriði varð-
andi sögu Jóns. sem Lúðvík
rannsakar í ijósi bréfanna, og
í samræmi við það er bókin
í þrem _ skýrt afmörkuðum
köflum. Fyrsti kaflinn heitir:
„Þjónusta án launa“. Þar er
geysimikinn fróðleik að finna.
Flestir þeir sem fást eitthvað
við íélagsmál gera sér ijóst,
að á því sviði liggur þrotlaust
starf á herðum hugsjónaríkra
forgöngumanna, og enginn ís-
lendingur hefur efazt um, að
það átti ekki sízt við um Jón
Sigurðsson. En hugsað get ég,
að flesta reki þó í rogastanz,
þegar Lúðvik opnar fyrir okk-
ur heimildir bréfasafnsins um
þau efni. Þar sjáum við i nýju
ljósi , starf hans fyrir Bók-
menntafélagið og Félagsjritin.
En umfram allt göpum við ýf-
ir þeim ódæmum, sem htaðizt
hafa á mauninn af hvers kon-
ar kvabbi og hann undir, ris-
ið. í sannleika sagt eru þeir
þættir bókarinnar sem frá
þvi herma, öðrum þræði hrein-
asti skemmtilestur og verka á
mann eins og garoansögur. Það
voru nú meiri ósköpin, sem
mönnum datt í hug að demba
á frelsishetju sína í Kaup-
mannahöfn, og ekki getum við
varizt þeirri hugsun, að nokk-
urs hafi verið ávant um full-
kominn skilning- kvabbenda á
hlutverki Jóns sem forustu-
manns í frelsisbaráttu þjóðar-
innar og rétt mat á því starfi,
sem ínna þurfti af hendi fyrir
þær sakir. Kvenskraut, hökla
og ljósapípur, grasfræ og
pappír, öngla og salt, trjávið
og hunda. Þetta og ótalmargt
fleira þurfti Jón Sigurðsson að
útvega og senda víðsvegar um
Jand. Og ef meðfylgjandi pen-
ingar skyldu ekki reynast nóg-
ir, þá var hann beðinn að
hjálpa upp á sakirnar. Svo
þurfti hann að afla markaðs
fyrir smjör frá Möðrudal og
rjúpur úr Reykjavík, útvega
bækur um notkun lifrar og
sundmaga, afrit af kaupmálum
og landamerkjabréfum, ef ná-
grannar þurftu að útkljá landa-
merkjadeilur sínar fyrir dóm-
stólum, og hann þurfti að
greiða fyrir argi út af týndu
kofforti. Honum eru send bréf,
jafnvel i bunkum, sem hann
á að koma til skila eða póst-
leggja til sem skjótastrar fjm-
irgreiðslu. En þá tekur þó út
yfir allan þjófabálk, þegar
prestsdóttirin frænka hans
leitar á náðir hans. Hún hafði
leiðzt „inn í þá fávizku að trú-
lofast dönskum manni“. Nú er
sá danski þrjótur kominn í
gullnámurnar í Kaliforníu og
hefur slitið öllu sambandi við
sína elskuðu. En hún er ekki
á því að sleppa honum, skrif-
ar Jóni Sigurðssyni og segir
honum sínar farir ekki sléttar,
biður hann að taka á móti sér,
þegar hún komi til Hafnar
með haustskipi, þar ætlar hún
að sitja fyrir sinum elskaða,
sem hún hefur heyrt áð muni
koma þangað með veturnótt-
um: Og svo léggur hún inn
í bréf tii unnustans og biður
■ Jón að hafa einhver ráð með
að koma því til hans í gull-
námurnar.
Næsti þáttuj heitir: „Þegar
Jóni reið a’Ira mest á“. Það er
sá kafli, sem mörgum mun
koma mest á óvart, og þar er
skörjulegast haggað við •: eldri
kennisetoingum varðandi sögu
Jóns Sigurðssonar. Það hefur
verið trú vor og skoðun, að
Jón hafi búið við hina mestu:
örbirgð þar úti í kóngsins
Kaupmannahöfn vegna ofsókna
• danska konungsvaldsins, sem
neitaði, honum um stöður í
hefndarskyni fyrir stjórnmála-:
starf hans nema þá með þeim
skilyrðum sem bundið hefðu
hendur hans í þjóðfrelsisbarátt-
unni. En upp úr bréfasafni
Jóns Sigurðssonar dregur Lúð-
vík þau sannindi að í Dan-
mörku mætti Jón tiliölulega
litlum hirtdrunum af stjórnar-
innar hendi og jiar r.tti hann
háttsetta rini, sem voru htn-
um mjög ntnan handar vm
embættisútyeganir, og Jón var
lengstuin sæmtlega efnum bú-
Skrifborð og skrifborðsstóll Jón,s Sigurðssonar. Teppið á veggnum er einnig af heimili hans.
inn, þrátt fyrir fádæma tisi.u
og mikið fé, sem hanu lagði í
bóka- og handrítasain siit. Fn
einu sinni sá Jón þó svart í
álinn, og þa hugkvæmdist hon-
um það ráð að leita til vir.a
sinna á fslandr. með ósk um
launað starf í sambandi Við
íslenzk viðskiotam.ál, sem nú
voru óðum að færast i' aúk-
ana og ekki sízt fyrir rtbtina
Jóns Sigurðssonar. Sú saga er
mikil tragedía í -látlauju formi,
þar sem það er aðaiverk hcf-
undar að raða saman lréfa-
köflum. AðatfuHtrúum hans
fallast hendur frammi fyiir
vandanum. og einn þir.gskör-
ungur virðist halda sig he-ma
um þingt'mam tí". að komast
hjá því að vsta við . vandann
riðinn, Sjálfvr hafði hann ekki.
ástæður til að koma til j..;ngs,
og vinir hans. se:n ha? n
treysti bezt, viðurkerna með
bljúgu sinni, hvernig hlulirnir
fara í handaskolum. begar fcr-
ustu hans nýtur ekki v:'ð.
Síðasti kaflinn heitir; „Jón
Sigurðsson og Georg Powell“.
Það er meistaralegri komik-
tragedía en mig hefði órað fyr-
ir að hægt væri að semja með
því einu að skeyta saman
bréfkafla úr bréfasafni eins
einasta manns. Allur er kafl-
inn með þeim hætti, að allt
frá upphafi til enda bíður les-
andinn þess í ofvæni, hvað
næst muni koma og hvernig
málum rnuni lykta.
Um það hefur gengið þjóð-
saga, sem hefur þótt jafngilda
sögulegum sannindum, að svo
hafi örbirgðin þrengt að Jóni
Sigurðssyni, að enskur auð-
maður, Georg Powell að nafni,
hafi fyr.ir orðastað Eiríks
Magnússonar í Cambridge
, aumkazt yfir Jón og lánað
honum stórfé, en tekið veð í
bóka- og skjalasafni hans, þar
með talið dýrmætt handrita-
safn; í ljósi bréfakaflanna, sem
Lúðvík gerir að uppistöðu frá-
sagnar sinnar, horfa málin við
nokkuð á: annan veg. Þar verð-
ur þetta spennandi róman, án
þess - að höfundur leggi neitt
verulegt til rrtála annað en að.
rpða saman tilvitnunum í bréf,
hverra sagnfræðilegt heimilda-
gildi ‘ verður ekki véfengt.
Fyrstur, kemur til sögunnar
ungur og svallgefinn Breti, sem
á von mikilla auðæf-a og elur
með sér þann ákveðinn ásetn-
ing að verja sínum auð til að
njóta lífsins o.g Verða frægur
maður um aldir fram fyrir
eitthvert framlag til menning-
armála. Hann fær áhuga fyrir
íslenzkri menningu og sögu,
kemst í kynni við Eirík Magn-
ússon, og það er gert áhlaup á
Jón Sigurðsson að rita sögu
íslands, sem Powell á að öllu
leyti að standast kostnað af,
og hans nafni skal hún svo
á löft halda um ókomin ár.
Powell er fús til að gangast
undir hinar rlkmannlegustu
skuldbindingar um fjárfram-
lög í trausti þess, að faðir
hans, sem hann skal erfa, en
heldur fast í fé við son sinn,
deyi á hverri stundu. En það
er það, sem karl svíkst um,
hvað strákur telur hann þó
skyldugan til að gera sam-
kvæmt öllum liffræðilegum
lögmálum. Og það er þessi
þybbni í karlinum, sem skap-
ar spennu sögunnar. f hverju
bréfinu af öðru er lífsseigja
hans megináhyggjuefnið, og
dauði hans, sem átti að vera
lausn viðfangsefnisins, kemur
ekki fyrr en eftir dúk og disk,
þegar málið hefur verið leyst
eftir öðrum leiðum. En Jón
meðtekur 1400 pund fyrir að
skrifa sögu íslands og búa
hana tii útgáfu á næstu íjórum
árum, og hann gefur Powell-
veð í skjalásafni sinu fyrir því,
að verkið skuli gert. En svo
skrifaði Jón aldrei þessa ís-
landssögu. Ekki var hann þó
meir á flæðiskeri staddur fjár-
hagslega,. þegar þetta gerist,
en svo að fyrir þessa upphæð
kaupir hann hlutabréf í Prív-
atbankanum, og af þeim bréf-
um fékk hann þá upphæð í
ársvöxtum, sem svaraði lækn-
islaunum á íslandi. En svo
leit þetta anzi illa út á tíma-
biii, þegar Jón var kominn að
fótum fram og Powell var far-
inn að rukka um efndirnar.
En allt fór þetta ljómandí
vel. Powell sleppti veði sínu í
bókunum og hlaut gullúr sem
heiðursgjöf fyrir framlag sitt
í þágu íslenzkrar sjáifstæðis-
baráttu. Hann undi máialokumi
hið bezta, enda blindfullui’,
þegar komið var á fund han&
til samninga. Ekki meira um
það.
Það er mikil vinna, sem ligg-
ur á bak við bækur Lúðvíks
Kristjánssonar, og vinnugleði
höfundar leiftrar af hverri
síðu. Þessi síðasta bók er hríf-,
andi skemmtilestur hverjum
þeim manni, sem hefur ein-
hvern snefil af hæfileikum til
að njóta yndis við að skyggn-
ast bak við yfirborð hinnar
•almennu sögu og inn í hvers-
dagsslíf söguhetjanna.
Lúðvík Kristjánsson vinnur
ómetanlegt starf með því að
draga fram úr rykföllnum.
skjalabunkum heimildirnar að
sögu íslands á 19. öld, einu
merkasta tímabili hennar og
glæstasta. Við erum furðulega
fáíróð um það tímabil, og þó
er þetta ekkert annað en sag-
an frá deginum í gær. Það má
vera okkur. mikið fagnaðar-
efni, að Lúðvík heldur ótrauð-
ur áfram á sömu línu og er nú
að grafa upp gleymdar hetjudáðir
úr baráttu íslenzkra bænda fyrir
því að draga verzlunina úr
klóm dönsku selstöðukaup-
mannanna. Við höfum þegar
hlotið forsmekk þess í gegnum
útvarpið, og það væri sorglegt,
ef ekki væru það nokkur
hundruð eða jafnvel þúsuncl
manna á íslandi, sem hiðu þcss
verks í bókarformi með nokk-
urri tilhlökkun.
Gunnar Benediktssort
1
bæta aðbúð, fræðslu tornæmra barna
Annað aðalmál uppeldismála-
þings • Sambands íslenzkra
barnakennara sem haldið var
J
í síðasta mánuði var kennsla
og skólavist tornæmra barna
og unglinga. Um það mál gerði
þingið eftirfarandi ályktun;
Tólíta uppeidismájaþing
Sambands íslenzkra - bárna-
kennara .0 g Landssambands
framhaldsskólakennara telur
allmikið skorta á, að aðbúð
tornæmra bama og unglinga
í skólum landsins sé með þeim
hætti sem æskilegt er, og
bendir á nauðsyn þess, að skól-
unum séu sköpuð þau.skilyrði,
að hver einstaklingur fái sem
bezt notið- sín og þroskað þá
hæfileika, sem hann þýr yfir,-
Þingið fagnar því, að í
Reykjavík hefur verið sett á
stofn sálfræðideild skóla og
geðverndardéild “ við Heiisu-
verndarstöð Reykjavíkur. • Þing-
ið treystir því, að.nægir starfs-
kraftar verði fengnir til að
• sinna itþví mikilvægá hlutverki,
er þessum, stofnunum . er ætl-
að ,áð rækja í þágu skólastarfs-
ms.
Jafnframt iýsir þingið stuðn-
ingi sínuní við þá ákvörðun
Barnaverndarfélags Reykjavík-
ur og Reykjavíkurbæjar að
reisa lækningahæli fyrir tauga-
veikluð börn.
Þingið lýsir ánægju sinni yfir
þeim undirbúningi að hágnýt-
ingu skólaþroskaprófa, sem fram
hefur farið að tilhlutan
Fræðsluskrifstofu Reykjavík-
ur og þakkar forvígismönnun-
um ötuit starf. Jafnframt vænt-
ir þingið ,þess; að skólaþroska-
prófin. ‘ verði hið- fyrsta tekin
í notkun, þar sem ástæður
Jeyfa.
Þingið telur, að með öllu
þessu sé lagður traustur grund-
völlur að framhaldandi þróun
þessar.a mála og skorar á
fræðslumálastjórnina að vinna
að því, að hliðstæð þjónusta
verði tekin upp utan Reykja-
víkur.
Þingið fagnar því, að hafinn
er undirbúningur að stofnun
skóla í Reykjavík fvrir börn,
sem að dómi. sérfróðra manna
skortir hæfileika til nð stunda
nám i almennum skóla, eins
og gert er ráð fyrir í iögum
um fræðslu barna og lögum
um gagnfræðanám. •
Jafnframt bendir þingið á
nauðsyn þess, að nú þegar fari
fram gagngerð athugun á-því,
á hvern hátt verði bezt séð fyr-
ir uppeldi og fræðslu bama og
unglinga,v sem að dómi hiutað-
eigandi kennara. og skólastjóra
spilla góðri reglu ; í skólanum
og eru miður heppileg fordæmi
öðrurn bÖTnum.
Þingið. telur einnig timabært,
að athugaðir verði möguleikar
á stofnun síðdegis- eða kvöld-
skóla, þar sem hinum tornæmu
unglingum yrði að loknu
skyidunámi gefinrt kostur á
frekari fræðslu samhliða at-
vinriu.
Þá felur þingið Stjómum
S.I.B. og L.S.F.K. að vinna að
því við hlutaðeigandi yfirvöld,
að eftirfarandi úrbætur verði
gerðar varðandi kennslu og
skólavist tornæmra barna og
unglinga:
1. í bekkjum fyrir tornæm
börn: við barna- og unglinga-
skóla verði ekki fleiri nem-
endur en 12—15.
2. Samin verði sérstök náms-
áætíun fyrir tomáemu bömin
og daglegur kennslutimi þeirra
lengílur.
3. ;Ráðnir verði valdir kenn-
arar til að annast kennsluna
og verði kennsluskylda þeirra
4/5 hlutar af kennsluskyldu
kennara viðkomandi skólastigs.
Yfirvöld fræðslumála sjái þess-
um kennurum fyrir möguleik-
um á sérmenntun í kennslu og
uppeldi tornæmra barna og
unglinga.
4. Menntamálaráðherra skipi
eftir tilnefningu S.Í.B. og L.S.
F.K. 5 manna nefnd sérfróðra
manna til þess að útvega og
láta gera sérhæfð kennslugögn
fyrir tornæmu börnin.
Þingið leggur áherzlu á, að
reynt verði að koma þessum
tillögum í ■ f ramkvæmd svo
víða sem unnt er, í byrjun
næsta skólaárs.