Þjóðviljinn - 28.07.1961, Blaðsíða 11

Föstudagur 28. júlí 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (II

Útvarpið

Fluqferðir
« mP 3% tAj'-'J. 3
■ I dag er föstudagur 28. Júlí,
! Tungl næst jörðu. Árdegisliá-
flæði kl. 5.29. Síðdegisliáflæði
' kl. 5.29. Siðdegisháfkrði kl.
1 17.52. ■
Helgidagavarzla i dag er í Aulst-
urbæjarapótelci, sími 19270.
1 Næturvarzla vikuna 23.-29. júlí
' er í Vesturbæjarapóteki, simi
’ 22290.
Slysavarðstofan er opin allan
eólarhringinn. — Læknavörður
L.R. er á sama stað klukkan 18
tii 8, sími 1-50-30.
Bókasafn Dagsbrúnar Freyjugötu
27 er opið föstudaga klukkan 8—
10 e.h. og laugardaga og sunnu-
daga klukkan 6—7 e.h.
ITVARTTD
1
DAG:
8.Q0 Morgunútvarp. 13.15 Lesin
dagskrá næstu viku. 13.25 Við
vinnuna. 18.30 Tónleikar: Harm-
ónikulög. 18.30 Tónleikar: „Klett-
iurinn“ — sinfónískt ljóð eftir
Bohuslav Martinu. 20.15 Efst á
baugi (Björgvin Guðmundsson og
Tómas Karlsson). 20.45 Tónleikar:
Lög úr óperettunni „Gasparone"
eftir Millöcker. 21.00 „Kyssti mig
sól“. Herdís ÞorValdsdóttir ieik-
kona les kvæði eftir Guðmund
Böðvarsson. 21:10 Islenzkir pianó-
leikarar flytja sónötur Mozarts;
XVIII. Guðrún Kristinsdóttir leik-
lur sónötu i D-dúr K 576. 21.10
Crtvarpssagan: „Ósýnilegi maður-
nr sónötu í D-dúr K576, 21.10
léttum tón: Danshljómsveit Ber-
linarútvarpsins leikur. 23.00 Dag-
skrárlok.
Miililandaflug:
Millilandafiugvélin
ÍHrimfaxi fer til
Glasgow og Kaup-
mannahafnar kl. 08.00 í dag.
Væntanleg aftur til Reykjavikur
kl. 22.30 í kvöld. Milliíandaflug-
vélin Gullfaxi fer til Lundúna kl.
10.00 i dag. Væntanleg aftur til
Rcykjavíkur kl. 23.30 i kvöld.
Flugvélin fer til Oslóar, Kaup-
mannahafnar og Hamborgar kl.
10.00 i fyrramálið. Millilandaflug-
vélin Skýfaxi fer til Glasgow og
Kaupmannahafnar kl. 08.00 í
fyrramálið.
InnanUtndsflug:
1 dag er áætlaö að fljúga til Ak-
ureyrar (3 ferðir), Egilsstaða,
Fagurhólsmýrar, Hornaf jarðar,
Isafjarðar, Kirkjúbæjarklausturs
og Vestmannaeyja (2 ferðir). Á
morgun er áætlað að fljúga til
Akureyrar (2 ferðir), Egilsstaðia,
Húsavíkur, Isafjarðar, Sauðár-
króks, Skógasands og Vestmanna-
eyja (2 ferðir).
1 dag föstudag 28.
júlí er Leifur Eiriks-
son væntnlegur frá
N.Y. kl. 06.30. Fer til Luxem-
borgar kl. 08.00. Kemur aftur til
btaka frá Luxemborg kl. 24.00.
Heldur áfram til N.Y. kl. 01.30.
Þorfinnur karlsefni er væntanleg-
ur frá N.Y. kl. 09.00. Fer til Oslo,
Kaupmannahafnar og Hamborgar
kl. 10.30. Snorri Sturluson er
væntanlegur frá Stafangri og Osló
kl. 23.00. Fer til N.Y. kl. 00.30.
[*]
Brúarfoss fer frá
N.Y. 4. n.m. til Rvík-
ur. Dettifoss kom til
Reykjaví'kur 22. þ.m,
frá N.Y. Fjallfoss fór frá Rott-
erdam í gær til Hamborgar, Ant-
werpen, Hull og Reykjavikur.
Goðafoss fór frá Fáskrúðsfirði 24.
þ.m. til Hull, Caiais, Amsterdam,
Rotterdam, Cuxhafen, og Ham-
borgar. Gullfoss kom til Kaup-
mannahafnar i gær frá Leith.
Lagarfoss fór frá Keflavik i gær-
kvöld til Vestmannaeyja, Gauta-
borgap, og. J>amne,rkur. .Reykja-
foss kom til ReykjavíkUr í gær-
kvöld frá Rotterdam. Selfoss kom
til Dublin 26. þ.m. Fer þaðan til
N.Y. Tröllafoss kom til Kotka 25.
þ.m. Fer þaðan til Leningrad,
Gdynia, Rostock, Hamborgar, og
Reykjavíltur. Tungufoss er á
Húsavík. Fer þaðan til Siglufjarð-
Hekla fer frá Rvík
kl. 10 annað kvöld til
I Norðurlanda. Esja er
i i Reykjavík. Herjólf-
,,,. fer frá Reykjavik
vik kl. 21 i kvöld til Vestmanna-
eyja. Þyrill er væntánlegur til
Siglufjarðar í dag. Skjaldbreið
er væntanleg til Rvíkur í dag að
vestan frá Akureyri. Herðubreið
er væntanleg til Rvikur á morgun
að nustan úr hringferð.
Hvassafcll er i On-
ega„ Arnarfell er í
Archangelsk.' Jökul-
fslí er á Akúreyri.
Dísarfell fór 22. þ.m. frái:Siglui-
firði áleiðis : til(:íHb’?lngfors,) Aabo
og Riga. Litlaf^^pmur til Rvík-
ur i dag frá Eyjafjarðáfhofnum.
Helgafell fór i g’æf - frá Elekke-
fjord áieiðis til Seyðisfjarðar og
Reykjavlkúr. Hamrafell fór 22.
þ.m. frá Rsykjavík áleiðis til
Aruba.
Langjökull fór frá
Hafnarfirði í fyrra-
kvöld áleiðis til Rúss-
lands og Aatoo. Vatna-
jökull lestar á norð-
urlandshöfnum.
Eimreiðin. II. hefti þessa árs,
er komið út, 96 blaðsíður að stærð
og fjölbreytt að efni. I ritinu er
m.a. kvæðið Norcgskveðja, eftir
Davið Stefánsson frá Fagraskógi,
og fleiri kvæði eru i ritinu, bæði
íslenzk og þýdd. Þá skrifar dr.
Páll .Igólfs^pn tónskáld langa rit-
gerð um þróun tónlistar á Islandi
frá f ornu fari; grein er um
Hemingway eftir Helga Sæmunds-
son, ferðasaga eftir Birgi Kjaran.(
Ölafur Haukur Árnason skóla-
stjóri skrifar grein um Siglufjörð,
er nefnist Gengið í Hvanneyrar-
skál, og grein er um Gustaf
Fröding eftir Selmu Lagerlöf. Þá
birtist i þessu hefti Eimreiðar-
innar kaflar úr ævisögu Jóns
Engilberts listmálara, eftir Jó-
hannes Helga; smásaga er i rit-
inu eftir Friðjón Stefánsson er
nefnist: Að horfa á sólina. Rit-
stjórinn, Ingólfur Kristjánsson,
skrifar Hringsjá, en þar ræðir
hann m.a.. um Háskólann 50 ára,
þjóðhátíðardaginn, handritin, þing
Norrænna rithöfundaráðsins o. fl.
1 ritsjá skrifar Guðmundur G.
Hagalín um bók Lúðvíks Krist-
jánssonar „Á slóðum Jóns Sig-
urðssonar" og ritstjórinn um
kvæði Einars Ásmundssonar og
bók Gests Þorgrímssonar, Mað-
ur lifandi.

•BTÆKJAVIMNUSTOfA
OO V»T/«iASWÁ
TRJAPLÖNTUH
T0NÞÖKUR
BLÖMPLÖNTUR
— vélskornar.
á
1
gi'óðrarstöðin við Mikla-
torg — Símar 22822 og
19775.
Lárétt:
1 hláleg 6 hold 7 skepna 8 mat
9 sigað 11 tóna 12 einkst. 14 lof
15 inngangur.
1 bráð 2 ílát 3 pat 4 níð 5 gelti
8 ýta 9 hrelli 10 ílát 12 rúm
13 líffæri 14 stór.
|—] ELDHtJSSETT
□ SVEFNBEKKIR
□ SVEFNSÓFAK
H N 0 T A N
húsgagnaverzlun,
Þórsgötu 1.
Trúlofanir

Budd Schulberg:
ROTHOGG
(The harder they fall)
ANNAR DAGUR.
is, iýgi er þjófur sem stelur
frá hverjum sem er, en smá-
ýkjur fá aðeins að láni hjá
þeim sem hafa efni á því, en
gleyma kannski stundum að
endurgreiða lánið.‘‘
„En er það rétt að þér hafið
séð: Jackson. og Slavin,,slást?“
„Boxa, herra Levvis, boxa.
Iieiðvrsmenn kalla hnefaleika
aldrei slagsmál.“
,,Hér á áttunda Avenue er sá
heiðursmaður sem kallar kven-
mann stykki,“ sagði ég.
„Já, því miður,“ samsinnti
Charles. „Heiðursmennirnir
halda sig fjarri hnefaleika-
heiminum um þessar mundir.“
„Sama er um mig að segja,“
sagði ég. ,,Hvað skulda ég yður
fyrir þessa viku?“ '
„Ég skal segja yður það
þegar þér farið,“ sagði Charl-
es. Honum var mjög óljúft að
tala um peninga o,g hann var
vanur að hripa upphæðina á
bréfsnepil og stinga honum
undir glasið mitt eins og leynd-
ardómsfullum skilaboðum.
Spjátrungslegur og taugaó-
styrkur væskill rak höfuðið
inn um gættina. „Charley —
hefurðu séð Frans froðu?“
„Ékki í dag, herra Miniff.“
„Fjandmn sjálfur, ég þarf
áð finha hánn,“7sagði íítli mað-
.■ 'ír: I ;i }•/ : lil?1
urinn.
„Ég skal segja honum það ef
hann sýnir sig,“ sagði Charles.
„Þakka þér fyrir,“ sagði
Miniff. „Þú ert perla,“ Hann
hvarf.
Charles hristi höfuðið.
„Þetta eru ömurlegir tímar,
herra Lewis, mjög ömurlegir“.
Ég leit á stóru klukkuna yf-
ir dyrunum. KJukkan va^ rúm-
lega þrjú og runnin upp sú
stund að Charles héldi ræðu
sína um sorglega hnignun
hnefaleikanna. „Þessir páungar
sem koma hingað,“ byrjaði
Charles. „Hvers konar fuglar
eru það. Gervikarlar, vindbelg-
ir, ómerkingar, stórir hnefa-
leikaframkvæmdastjórar með
litla heila, umboðsmenn sem
láta heldur kála strákunum
sínum en þeir reyni að gera
hnefaleika að heiðarlegu sporti
og boxarar sem hafa svo oft
fleygt sér í gólfið samkvæmt
samningi að þeir eru komnir
með sigg á hnén. í gamla daga
var þetta gróf íþrótt en hún
hafði eitthvað við sig ... var
svipmikil og heildarleg. Til
dæmis Choynski og Corbett
þegar þeir kepptu þarna á
skipinu. Choynski var með
hanzka; Corbett með vettlinga
allan leikinn. Engar aukapró-
sentur, engin helmingaskipti,
nei, sigurvegarinn hreppti all-
an ágóðann og sigurinn var
verðskuldaður. Þá stundaði
hnefaleikarinn líkamsrækt
sjálfs sín vegna, Þá var hann
afburðamaður og ef hann gat
haft eitthvað ipp úr ,sér sam-
tímis, Þá var það" ágætt. Én
hvernig fífúr þeita út í dág.
Umboðsmenn meistaranna eru
ótíndir glæpamqnn og senda
hnefaleikarana í hringinn ár-
um saman gegn lélegum and-
stæðingum, vegna þess að
meistaratitillinn hyrfi veg
allrar veraldar um leið og
þeir hittu fyrir sómasamlegan
keppanda.“
Charles sneri sér við til að
aðgæta hvort húsbóndinn gæfi
honum auga, og svo fékk hann
sér sjálfur einn lítinn. Ég hef
aðeins séð hann fá sér einn
lítinn þegar við vorurh einir
og hann upphóf ræðu sína
um hnignun hnefaleikanna.
Hann skolaði glasið og
þurrkaði það til að leyna um-
merkjunum og svo leit hann
beint í augu mér. „Herra
Lewis, hvað er það sem hefur
gert hnefajeikana að þessu
svindilbraski?11
„Peningar,“ sagði ég.
„Það er einmitt það,“ sagði
hann. „Peningar. Allt of mikl-
ir peningar handa umboðs-
mönnum, of miklir peningar
handa framkvæmdastjórunum.
qí miklir peningar handa
hnefaleikurunum.“
„Of miklir peningar handa
öllum nema blaðafulltrúunum,“
sagði ég og þessa stundina var
ég hryggari vegna sjálfs mín
en íþróttarinnar. Það var seg-
in saga þegar ég fékk mér
neðan í því.
,Það eru nefnilega pening-
arnir, skal ég' segia yður,“
sagði Charles. „Líkamleg í-
þrótt í andrúmslofti peninga.
það er rétt eiris og að setja
vel ættaða stúlku í illræmt
hús.“ ....... '
Ég tók upp fína gullpennann
sem Beta hafði gefið mér í af-
mælisgjöf og skrifaði hjá mér
eitt og annað af því sem
Charles var að segja. Hann
var kjörin persóna í leikrit-
ið sem ég var með í kollinum,
leikritið um hnefaleika sem ég
hafði látið mig dreyma um að
skrifa lengi vel, en Beta var
svo sannfærð um að ég kæmi
aldrei í verk. ,.Þú talar bara
frá þér allt vit.“ sagði hún
alltaf. Það stóð aldrei á
naglalegum athugasemdum hjá
henni. Það hefði verið meira
vit í því að ná sér í snotra
og heimska brúðu. Ef ég gæti
bara komið leikritinu á papp-
írinn eins og ég sá það stund-
um fyrir mér í öllum þess
dýrslega krafti — það átti
ekki að vera rjómagrautur
eins og „Gulldrengurinn“ —
engir fiðlarar með mjóa úln-
liði, ekkert ómeltanlegt orð-
skrúð. Nei, götustrákarnir eins
og þeir komu fyrir, -ágjarnir
og ruddalegir. Leikit sem sýndi
hve djúpt hnefaleikarnir voru
sokknir, vegna nokkurra ó-
tíndra glæpamanna sem áttu
bessa íþrótt. Það var eitthvað
þessu líkt sem ég vildi fá
fram og ég var maðurinn til
að skrifa það.
Bara eitt almennilegt verk
til að réttlæta öll þessi ár
sem ég hafði lifað eins og
hreysiköttur, blaðafulltrúi fyr-
ir aðskiljanlega hnefaleika-
meistara. stöku sinnum fyrir
menn sem voru þess virði en
einnig fvrir aðra, bæði fyrir
sanna íþróttamenn og örgustu
skíthæla, einkum hina síðar-
nefndu. Leikritið átti að sanna
Betu að ég væri ekki eins
djúpt sokkinn og ef til vili
mætti ætla. Sanna að allan
timann sem ég virtist hafa
lítillækkað mig á að raða sam-
an lýsingarorðum fyrir
Jimmy Heiðarlega Quinn og
Nick Latka — allan þann tíma
hefðí é.g í rauninni verið að
viða að mér efni í snilldar-
verkið mitt, rétt eins og O’
Neill og l/ondon. Mér leið allt-
af ögn betur þegar ég var
að hripa eitthvað hjá mér.
Vasarnir mínir voru fullir al