Þjóðviljinn - 07.09.1961, Blaðsíða 11

Budd Schulberg:
(The harder they fall)
ert fyrir blóði, hann fékk högg
beint á gagnaugað og féll í
gólfið, valt um og greip í neðsta
kaðalinn eins og í örvæntingu.
Á átta brölti hann á fætur með
erfiðismunum, stóð gleiðstígur
og hristi höfuðið til að hrista
blóð úr augunum o.g heilan-
um. Suðurameríkaninn þurfti
ekki annað en gera upp við sig
í ró og næði hvar hann ætti að
slá, og svo var hann aftur
kominn í gólfið, lá endilang-
ur á bakinu og reyndi að velta
sér við. Og svo bar Vince
feitar lúkurnar upp að munn-
inum og öskiraði inn milli kaðl-
aná: „Upp méð þig. Upp með
þig, ' gúli djöfull.*1 Og hann
méiníi það ekki á sama hátt
og Danni McKeogh. Og hvern-
ig' sem á því stóð, þá komst
Speedy Sencio á fætur. Hann
reis á fætur, varðist og beitti
öllu sem hann gat munað af
því. som hann hafði lært í þrjú
huvdruð feikjum. Fjórum sinn-
urpuKpr^þftnn.Jaminn í gólfið,
cn hann stóð enn á fótunum
þegar klukkan hringdi í síð-
asta: sinn> Hann gerði skelfi-
lega ;tilraun til að brosa með
afmynduðum munninum og féll
síðan í faðminn á andstæðingi
sínum.- Hólftíma seinna var ég
að fá mér hamborgara hinum
megin við götuna, þegar Vince
kom irinj' tróð fyrirferðamikl-
um; 'botninum niður á stól and-
spænis mér og pantaði buff og
öl. 'Hann var í fylgd með öðr-
um kóna óg þeim ieið alveg
prýðilega báðum tveim. Af orð-
um Vince gat ég reiknað út
að hann hafði veðjað fimm
hundruð döllurum um það við
býsria marga að Speedy gæti
staðíð á fótunum út keppnina.
Pégár ég borgaði reikning-
inn sneri ég mér að Vince, þvi
að mér .f.anrjst ég verða að láta
í Ijós, áJitu®ítt á misþyrming-
um hanS:, já.. Speedy Sencie.
„Vince.fj:: sagði ég. „í mínum
bókum stendur að þú sért skít-
hælL og druliuháleistur."
Þetta1 ■ var ,ekki fallegt orð-
bragð,':-og-ég bið alla afsökun-
ar;;:sem kun'na að hafa hlustað
á það. :'>Hið''1éina sem ég get
sagf !'mér'fil 'varnar, er að jjað
þýðir "ékki Óð reyna að gera
sig' siiiljánleghn við Grænlend-
ing tneð því að tala arábísku.
En Vincé' haetti ekki éiiiú siníii
að iyggja. ..........
.;/É, KMÍtu 'kfaíti, kéfling'di'-
Bjallan hringdi og ég hætti
að hugsa um Newark, Speedy
Sencio og vesælt starf hans í
búlunni í Los Angeles, og
Vince Vanneman að því er ég
sjálfur hélt. En svo sá ég Vince
koma sjálfan inn. Stundum
hittist svo undarlega á að
heilinn er fljótari að átta sig
en augað, og sá sem maður er
einmitt að hugsa um birtist í
dyrunum. Hann var í gulri
strigaskyrtu utanyfir buxunum
og hún stóð opin í hálsinn.
Hann gekk að Solly Prinz,
keppnisstjóranum, og' potaði í
hann. Solly spratt upp og gaf
frá sér hvellan skræk eins og
unglingsstelpa. Allir vissu að
Solly kitlaði ósköpin öll, og
allir hlógu eins og nasbitnir
skór. Vince rak þumalfingur-
inn út á milli fingranna og
sagði um leið og hann hló
ruddalega: ..Dillídillí, elskan.
Losaðu um brækurnar, ég þarf
að tala við þig.“ Þetta vakti
mikinn fögnuð. Vince var
spaugsamur og skemmtinn,
hann var ekki annað en stór
drengur sem aldrei varð full-
orðinn.
Svo kom Vince til mín og
ýfði á mér hárið.
„Sælinú, elskan,“ sagði
hann.
..Burt með þig,“ sagði ég.
„Æ, elsku litli Eddípeddí,“
sagði Vince og setti stút á
munninn. „Þú mátt ekki láta
svona og mér sem þykir svo
vænt um þig.“ Hann kastaði
til höfðinu með kvenlegum til-
burðum, o^ vaggaði fei'tum
lendunum.
Þetta var mjög vinsælt uppá-
tæki hjá Vanneman o,g það
gerði alltaf lukku að ieika
pempiu. þótt hann væri ótvi-
ræður karlmaður. Ef til vill
voru það andstæðurnar sem
voru svona sigurstranglegar.
„Ertu búinn að . sjá hann
boxa?“ sag'ði Vince.
„Hann kemur inn rétt
sfrax,“ sagði ég. „Doxi þarf
rétt að líta á hann.“
„Hvenær seturðu ■ eitthvað
um hann í biaðið?“
..Þ»"ir við Nick teljum það
tímabæ''t.“ sagði ég.
„Að. bcvva í horium.“ sagði
'n.-i.f bykistu eiginlega
■Uaidu'rðu að'þú sért ein-
hvér T)AW*i Buriýöri? 'Ég ætti
„>( Spyrjav Ég ér Kldega
féla«i.“
ugla,“ áagðí Vince. „Speedy
hefiir dlcíréi 't'áþað, og' því ætti
ég að éyðiléggja mannorð
haris.".“ _''.
„Nei. ég 'segf' það með,“ sagði
ég. „Því 'skýldirðu eyðileggja
mannorð hans? Andlitið á hon-
um, höfuðið, , allt lífið, það
skiptir ekki svo miklu máli.“
„Æ, éttift| skít,“ sagði Vince
og hló. „Þú ert volandi aum-
inSh“ ■’ úkmú
Edwin Dexter Lewis, hugsaði
ég, fæddur í ■ H'árrisburg,
PennSýlvaniu,' sonur " virðing-
arverðra foreldra sem sóttu
messu á hverjum surinudegi,
stundaði tvö ár nám í Náss-
auskóla, fékk verðlaun fyrir
frammistöðu í ensku og hrós
í grísku, umgengst bæði and-
Jega og á annan hátt stúlku
sem er cand. mag. frá Smith
háskólanujn og ráðunautpr við
Life, ágætur leikritahöfundur,
— í stuttu máli sagt menntað-
ur maður, hvað sem ærunni
viðvikur. Hvenær á þessari
lifsbraut minni var það ákveð-
ið að ég ætti að eiga viðskipti
við Vince Vanneman, tvö
hundruð og fimmtán pund, frá
áttundu Avenue, leysingja frá
Black Wells eyjunni, sníkju-
dýr á sigruðum boxurum, gal-
gopa o.g óheflaðan rudda?
„Við tveir erum ekki félag-
ar.“ sagði ég. „Þetta er hluta-
félag, og þótt við eigum báðir
af tilviljun hlut í sarna fyrir-
tæki, gerir það okkur ekki að
bræðrum.“
„Hvað gengur að þer, Eddie,
þolirðu ekki lengur grín?“
sagði Vince. „Mér datt bara f
hug, að þegar þú skrifar eitt-
hvað í blöðin, þá gætirðu
minnzt svolítið á mig. Það var
sko ég sem uppgötvaði Toro.“
„Viltu að ég skrifi um
hvernig þú sveikst þig inn á
Acosta.“
„Ég kann ' ekki við hvernig
þú segir þetta,“ sagði Vince.
„Þá verðurðu að fyrirgefa,“
sagði ég. „Ég vissi ekki að þú
værir svona hörundssár.“
„Segðu mér, hvað hef ég
eiginlega gert þér?“ spurði
Vince. „Af hverju ertu alltaf
svona uppá kant við mig?“
„Taktu þessu með stillingu.
Vince,“ sagði ég. „Einn góðan
veðurdag skal ég skrifa um þig
langhund. Þú þarft ekki ann-
keppni í Coney Island klúbbn-
um. Eins og venjulega var
Harry með hattinn aftur á
hnakka og með dauðan vindil
milli tannanna.
„Það er þó ekki Coombs kú-
reki sem þú átt við?“ sagði
Páll.
Miniff þerraði svitann- ^if
efri vörinni. „Ég þori að veðja
fimmtíu hvenær sem er um að
Cooms ræður við Patsky
Kline, sem var þetta feikna
númer á Coney.“
„Að vísu vantar mig mann á
móti Kline á mánudaginn eft-
ir viku,“ viðurkenndi Páll.
„En Patsy gengur af svona
gamalmenni eins og Coombs
dauðu.“
„Gamalmenni? Hvað áttu við
útvarpið
Fimmtudagur 7. september. —<
Fastir llðir eins og venjulega.
8,00 Morgunútvarp.
12.55 ,.Á frívaktinni".
18.30 Lög úr óperum,
20,00 Tónleikar: „Myndir á sýri-
ingu“ eftir Mussórgskij; : I
20.30 Norður Noregj' ’ síðari hlutl
ferðaþáttar Vigfús " Guðmunds-
son gestgjafi).
20.55 Tónleikár: Atriði úr ópei4-
unni „Brottnámið úr kyennábúr-
inu“ eftir Mozart.
21,20 Erlend rödd: Vanda.mál rúm-
enskra menntamanna, grein eft-
ir Peter Dimitriu. (Sigurður A..
Magnússon blaðamaður).
21,40 Samleikur á fiðlu og pianó:
,.Sónata nr. 1 i F-dúr op 8 eft-
ir Grieg.
22,10 Kvöldsagan: „Smyglarinn" 5.
22.30 Sinfónískir tónleikar: Sin—
fónia nr. 7 í E-dúr eftir Antosy
Bruckner.
I 23,40 Dagskrárlok.
Dansk-ísfsnzkæ félagið
FYIIIRLESTUR verður haldinn á vegum félagsins í 1.
kennslustofu Háskólans fimmtudaginn 7. þ.m. kl. 20.30.
Stjörnufræðingur, Docteur-es-Lettres, fil. lic. & mag.
scient. Carl Luplau Janssen: Er der liv paa andre-
kloder?
Aðgangur ókeypis fyrir alla meðan húsrúm leyfir.
Stjórn dansk-íslenzka félagsins.
Ráðskona
að en detta dauður niður.“
Vince leit á mlg, spýtti
gólfið, hagræddi feitum bak-
hlutanum í stólnum og fletti
upp blaðinu sínu á tvídálka
grein um suðurameríska hljóm-
sveit. þar sem koná hljómsveit-
arstiórans hafði hlotið líkams-
meiðingar hjá konu einhvers
hljóðfæraleikarans, þegar eig-
inkonan kom að henni og eig-
inmanni sínum í hótelherbergi.
Kunnugle<? rödd sagði bak-
við mig: „Páll, þú veizt að þér
er óhætt að treysta mér. Ég
hef pilt sem gefur mikið í aðra
hönd. Hann hefur aldrei staðið
sig. illa í keppni.“
Ég sneri mér við og sá
Harrv Miniff á tali við Pál
Frank keppnisstjóra að revna
að fá hann til að koma á fót
og aðstoðarstúlka óskast nú þegar í mötuneyti Hrað- ]
frystihúss Tálknafjarðar.
Upplýsingar hjá Alberti Guðmundssyni kaupfélags- j
stjóra Tálknafirði og
Sjávarafurðadeild SÍS, Sambandshúsinu.
KAUPFÉLAG TALKNFIRÐINGA. T
Berklavörn - Reykjavík
Berklavörn - Haf narfirði
Berjaferð sunnudaginn 10. sept. Farið verður frá I
Bræðraborgarstíg 9 kl. 9 f. h,
Lœknar
fjarverandi
Þátttaka óskast tilkynnt fyrir hádegi á laugardag í j
skrifstofu S.Í.B.S. og hjá formönnum deildanna, Hjör- j
leifi Gunnarssyni, sími: 50978 og 50366 og' Hróbjarti |
Lútherssyni, sími: 35031.
Árni Björnsson um óákv. tíma.
(Stefán Bogason).
Árni Guðmundsson til 10. sept.
(Björgvin Finnsson).
Eggert Steinþórsson óákv. tima
(Kristinn Björnsson).
Esra Pétursson frá 1. sept í
óákv. tíma.
Gísli Ólafs.son frá 15. apríl í
óákv. tíma. (Stefán Bogason).
Guðjón Guðnason til 10. okt.
(Jón Hannesson).
Gunnar Benjamínsson til 17.
sept. (Jónas Sveinsson).
Gunnar Guðmundsson óákv.
(Ha.lldór Arinbjarnar).
Ilaraldur Guðjónss. óákv. tíma.
(Karl S. Jónsson).
Hulda Sveinsson frá 1. sept.
til 1. okt.
(Magnús Þorsteinsson)..
Sigurður S. Magnússon óákv. t.
Kristjana Helgad.. til 30. scpt
(Ragnar Arinbjarn.ar).
Krifitján Þorvarðss. til 12. sept.
(Öfeigur J. Ófeigsson).
Páll Sigurðsson (yngri) til 25.
september (Stefán Guðnason,
Tryggingarstofnun ríkisins,
sími 1-9300. Viðtalst kl. 3—4),
Páll Sigurðsson til septloka.
(Stefán Guðnason).
Ricliard Thors til sept.loka.
Sigurður S. Magnússon óákv t.
(Tryggvi Þorsteinsson).
SUúli Tlioroddsen til 30. se>pt.
(Guðmundur Bénediktsson).
Valtýr Albertsson til 17. sept.
(Jón Hjaltalín Gunnlaugsson).
Víkingur Arnórsson óákv. tíma.
(Ólafur Jónsson).
Þórður Möller til 17. sept.
(Ólafur. Tryggvason).
STJÓRNIR FÉLAGANNA. ,«
]
Rýmingarsala
Rýmingarsalan
sfendur sem hœsf !
Seljum undirfatnað — sok-ka — peysur ]
' ' j
Lítilsháttar gallaöar lífstykkjavörur o. m. fl. *':™ '
ÍSTo’tiö tækifasriö. — Öerið g'óö kaup. ýi
Afh.: Útsalan stendur aðeins 5 daga.
íWqjmjk
Laugavegi 26. — Sími 15-18-6. f l""! 'irH5
,B82SKj Xíí :
•tuaniaiiB iv«<.
■<á^.
Fimmtudagur 7. septembei’ 1961 — ÞJÓÐVILJINN — ( ][j|