Þjóðviljinn - 13.10.1962, Blaðsíða 10

10 síða
ÞJÓÐVILJINN
Laugardagtrr 13. oktðber 1962
SkáSdsaga eftir RICHARD CORDON
l>etta er síðasta kvöldið okkar
í París um ófyrirsjáanlegan
tíma. Við skulum líta i kringum
okkur í borginni.“
Madrid-bústaður hertogafrúar
Dos Cortes vissi út að E1 Retiro
skemmtigarðinum, þar sem guð
sat á bekk undir trjánum og
skapaði flugur og dreymdi ljóta
drauma.
Hertogafrúin heimtaði að fá
að halda stórveizlu fyrir nýgiftu
hjónin. Sautján vinnuhjú fægðu
glös, steiktu fugla, pússuðu silf-
ur, dönsuðu charleston á bón-
uðum gólfum með klúta undir
fótunum, helltu víni á könnur
gerðu vindla hæfilega rrka.
sungu grimmilega flamenco og
voru glaðari og reifari en þau
höfðu verið árum saman, vegna
þess að hertoginn var dauður,
dauður, dauður og sál hinnar
heittelskuðu hertogafrúar virt-
íst hafa öðlazt vængi.
Hertogafrúin og Cayetano
áttu tvo frídaga frá nautunum.
Þau komu frá Valencia og eft-
ir tvo daga átti hann að keppa
í Jerez de la Frontera. Þau voru
í fínu formi og lögðu sig öll
* fram við að skemmta vinum
sínum. á leið til nýrrar reynslu
" í ást og listum.
Hertogafrúin átti ekki marga
viðmælendur lengur; flestir forð-
uðust hana fyrir sakir hættu-
legra skoðana hennar í sambandi
við konunginn, samvinnufélögin
og margt fleira. Af því leiddi
að þarna var samankominn mjög
notalegur hópur gesta.
Viðstaddur var einnig Jean
Marie Calbert, hinn afbragðs-
góði, nýi franski málari sem
fundizt hafði á gistihúsi Bourn-
es og verið boðinn í samkvæm-
ið. Cayetano hafði boðið læri-
sveini sínum, ungum og spræk-
um novillero, sem hafði verið
lögfræðingur en var of tilfinn-
inganæmur til að halda áfram í
því fagi.
Dr. Munoz, markgreifi af Vill-
alba, kom snemma, klæddur
smoking og með blóm í hnappa-
gatinu. Hann hélt langan fyrir-
lestur yfir brúðinni um Íitasaín-
setningar oe giídi þeirra. K«nn
ræktaði til cWxats sjálfur bt*»n-
in i sín «igin hnappagöt. Sv*1
spurði h«un h'»e fi»ar«
hefði v«*ið eA*hhm£Í hemie* *f>-
ur en þau gtfto cf þw v»u
þá í raun og v«rw ctft
lýsti að þau væru i raun og
veru systkini og við þau orð
hennar lét hann skína i litlar
músatennumar og óskaði henni
til hamingju með smefck henn-
ar fyrir hinu úrkynjaða. Hún
tók andköf, starði á hann og
sneri sér frá honum til að finna
Jim. Hann varð býsna rauður
í framan.
Þar sem monsieur Calbert
hafði þekkzt boðið, var Pickett
öldungadeildarmanni og konu
hans boðið líka. Öldungadeildar-
maðurinn yrði stórhrifinn af því
að hitta nýjan og efnilegan
listamann og frú Pickett myndi
kunna að meta hvítvínið Sir
Kenneth Darves, hinn frægi
skordýramyndasmiður dansaði
gegnum nóttina við ungfrú Dor-
is Spriggs, fallegan skordýra-
fræðing. Um miðja nótt flykkt-
ist hópur sígauna inn með gítara
sína og sjö mílna skó og stál-
hnefa og það upphófst flamenco
sem nóttinni tókst ekki að jafna
sig eftir.
Hvorki Bourne né Eva minnt-
ust þess að hafa verið i svo
fullkomnu samkvæmi þar sem
ást óg eindrægni ríkti — eftir
að dr. Munoz var búinn að aka
Pickett og frú hans heim.
Áður en flamenco-dansararn-
ir byrjuðu, dró dr. Munoz
Bourne afsíðis og sagðist hafa
orðið fyrir vonbrigðum þegar
hann gat ekki komið í te hjá
honum eins og staðið hefði til,
en hann skildi þó að giftingar
og óvænt ferðalög til Parísar
væru meira virði en stefnumót
við gamla vini. En í næsta sinn
tæki hann engar afsakanir til
greina og hann yrði að taka
hina aðlaðandi eiginkonu sina
með í piparsveinaíbúðina nýju.
Boume lofaði því og þeir komu
sér saman um að hittast næsta
laugardag, klukkan sjö, eftir
þrjá daga. Dr. Munoz hafði sitt
af hverju að sýna honum og
hann langaði til að fá álit
Bournes á því, en hann lagði
mikið uppúr þvi.
Hertogafrúir! varð mjög hrif-
in af Evu og hrifningin var
gagakvsKn. Eva hr*if alla. en
bertog«írúln var s*rjcTia ánægð,
v«g»a þ*»s að hðn h»ffll óttazt
að EmnM s*»n hárfina
listssmekk nrfMJl faöa fyrir ein-
hverjtt hvwrwtatgsk'rendl þegar
hjðrtsband r*r aimars vegar.
Kvöldinu lauk með því að hún
umfaðmaði Jim og Evu og lýsti
því yfir að þau tvö og hún og
Cayetano myndu aUtaf vera vin-
ir. Síðan greip hún hönd Evu,
lagði höndina á Jim ofaná hana,
síðan höndina á Cayetano og
loks sína eigin. Hún horfði af
einu þeirra á annað j aftureld-
1 ingunni og augun voru tárvot.
Þessa nótt skrifaði Pickett
bréf til hins önuglynda ritstjóra
við Listin, Lífið og Þú, hins
vandláta listatímarits i Banda-
I ríkjunum, sem jafnvel Pickett
sjálfur hafði aðeins tvívegis
fengið inni í, allt sitt langa líf
í þjónustu listarinnar — og þá
með átta ára millibili. Hann
skrifaði mjög hægt. Hvert orð
skipti máli fyrir þennan rit-
stjóra og ekkert fór framhjá
honum. Honum var ekki ljóst
hversu mikið ritstjórinn vissi um
spænska málara, en hann hafði
óno.talegt hugboð um, að kannski
vissi hann jafnmikið og hann
sjálfur.
„Herra ritstjóri," skrifaði
hann. „í miðalðaumhverfi hef
ég gert uppgötvun sem heimur-
inn mun fagna. Nú býð ég hana
vinsamlegast blaði yðar... Á
lérefti, sem ég vona að héðaní-
frá verði kallað Pickett Troilus,
hef ég uppgötvað tvo snilldar-
pensla og tvö stór litaspjöld. Ég
vil ekki halda yður í ofvæni
lengur. Eitt léreft, tveir ódauð-
legir meistarar. Þér spyrjið:
Hverjir eru þeir málarar? Hvaða
málverk er þetta? Ég er öld-
ungis viss i minni sök. Með
þrjátíu og sjö ára rannsóknir á
íberískri list að baki, sem höf-
undur þriggja bóka um spænska
list sem notaðar eru við skóla,
háskóla og listaskóla um allan
hinn vestræna heim, fulvissa ég
yður að hinn stórkostlegi Troil-
us, í eigu hertogafrúarinnar af
Dos Cortes, var málaður af Di-
ego Rodriguez da Silva y Vel-
asques og Peter Paul Rubens!“
Þarna stanzaði Pickett og velti
fyrir sér hvort það væri kannkki
frekar Paul Peter. Síðan hélt
hann áfram: „Með þessu sendi
ég yður þrjár litmyndir. Athugið
þær. Athugið þær vel. Og þeg-
ar yðar eigin augu hafa stað-
fest fullyrðingu mína þá snúið
yður að bréfi mínu og lesið skil-
greiningu mína, sem mun verða
listviðburður ársins.“
Síðan tók hann nýja örk, skrif-
að efst á hana PICKETT TRO-
ILUS og byrjaði síðan á ritgerð-
inni.
Frú Pickett hrópaði úr rúm-
inu: „Hvað ætlarðu eiginlega að
sitja þarna lengi með ijósið
kveikt, bölvað feita svinið þitt!
Ég hefði getað verið kyrr í veizl-
unni, ef ég hefði vitað að þú
ætlaðir að sitja alla nóttina og
skrifa með Ijósið kveikt, í ham-
ingju bænum!“
„Bara svolitla stund. góða
mín.“
..Svolitla stund, svei attan.“
„Fáðu þér drykk, góða mín.
Ég kem rétt strax.“
„Hvaða drykk. helvítis fíflið
þitt? “
„Það er lögg af whiskýi í
náttborðinu."
„Ó .. . þakka þér fyrir. ástin
mín!“
Skilaboðin frá senor López
gegnum milliliðinn á Hótel
Autentico voru svohljóðandi:
NADA VUELVA USTED DEN-
TRO DE DOS SEMANAS LOP-
EZ, með þungri blýantsskrift
aftan á þýzkt borðalmanaksblað
frá 1943. Senpr López hafði
gert rannsóknir sínar og einsk-
is orðið vísari. Tense var hjálp-
legur. López ætlaði að' skrifa
aftur eftir tvær vikur. Hann var
nákvæmur. Eva hugsaði með
sér, að þegar hún kæmi aftur
eftir tvær vikur, þá ætlaði hún
að leggja inn beiðni um viðtal
við hann, svo að hún gæti full-
vissað sig um að Tense hefði
unnið fyrir þessum fimmtíu
pundum og vegna þess að hún
hafði lofag að senda enska
þorparanum skriflega skýrslu
fyrir nýja greinaflokkinn.
Veðrið var indælt þennan dag,
svo að hún ákvað að ganga
heim. Hún rifjaði upp hve Jack
Tense hefði verið notalegur og
kom við i næstu SEPU-verzlun,
þar sem hún keypti Ijósmynd af
þokkalegri mið-evrópskri kvík-
myndaleikkonu með þung augna-
lok og munn eins og jaTðarber.
Hún skrifaði þvert yfir hiynd-
ina: Til Jacks, sem gaf mér
Spán, með geislandi kveðju. —
Marianne Pickett. Svo setti hún
myndina í umslag og sendi hana
til Jacks Tense á The Popnlace,
London.
Dr. Munoz var i ljómandi
skapi þegar hann tók á móti
þeim í dyrunum að nýiu íbúð-
inni sinni, sem náði yfir alla
I dögun héldu Ross og Þórður aftur af stað. Til þess
að forðast verðina ætluðu þeir að reyna að komast yfir
fjöllin inn í dalinn. Tóku þeir með sér vistir til nokk-
urra daga, ljósmyndavélar og litla sendistöð. Eddy hafði
íarið á njósn áður en þeir fóru en engian var á ferli
á biyggjunni svo að þeim tókst að komast oséðir frá
skipinu.
1ŒEUZER
Foreldrar!
Leiðbeinið barninu er það velur sér
skólapennann
Einn fremsti skólafrömuður íslenzkra
bamaskóla hefur mælt með Kreuzer-
pennum.
Kreuzer pennaverksmiðjan í Bonn, Vestur-
Þýzkaíandi átti 25 ára afmæli á s.l. ári og
selur framleiðslu sína í 48 löndum með sí-
vaxandi aukningu.
Ef þér viljið skrifa vel, þarf penninn
að vera góður.
KREUZPENNINN FÆST í NÆSTU BÚÐ.
EINKAUMBOÐ:
H. A. TULINIUS—Heildverzlun
Austin Sjö
sendif erðabifreið.
Engin smábifreið býður þvílíka eiginleika.
Aflmikil og sparneytin vél.
Frábærir aksturshæfileikar.
Sjálfstæð gúmmíf jöðrun við hvert hjól, gerir
aksturinn þægiLegan á ójöfnum vegi.
Drií á framhjólum.
Verð aðeins um kr. 97.500,00 með
miðstöð og útbúnaði til að hafa
aftursaeti.
Garðar Gíslason h.f.
bifreiðaverzlun.
«
4