Þjóðviljinn - 12.12.1962, Blaðsíða 10

10 SÍ&A
Mé©VILJTNN
MrðvBnjdagur 12. desemfber 1962
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
— í>ó það nú væri! Hann
heyrði Ro.chelle hringja. Hann
stóð með símann við eyrað og
starði á klukkuna eins og hann
gæti með viljakrafti einum
stöðvað hreyfingu vísanna og á
meðan gekk Rut O. Jones fram-
hjá borðinu bakvið hann í brak-
an'di silki.
Það er ástæðuiaust að stanza
og fá lykilinn hjá verðinum, því
að auðvitað er Nell uppi og
hleypir mér inn. Enda tekur
það sinn tíma. Hún hafði eitt-
hvert hugboð um að hún væri að
sóa tímanum, en það var sjálf-
sagt vegna þess að hana hafði
svo lengi langað til að komast
heim. Það hlaut að vera þess
vegna. Allt i anddyrinu var eins
og endranær — allt með eðlileg
um hætti.
Skelfing gat hún verlð ó-
hemjuleg. Mikið myndi Bettý
hlæja að henni. Bettý, sem átti
heima í New York. Bettý, tæfan
sú arna sem hafði svikið hana.
Og hvers vegna held ég endi-
lega að hún sé svo áreiðanleg ...
Betty með bjargfastar skoðanir
sínar á verðmætum . . Bettý sem
veit ekki ennþá hvað það er að
vera kvenmaður . . en það var
sennilega vegna þess, að systir
Péturs var ekki ókunnug mann-
eskja.
Nú fór Rut að velta fyrir
sér. hvað hún ætti að nota sem
afsökun, því að auðvitað var allt,
i stakasta lagi þarna uppi. Hún
gat ekki sagt að hún hefði kom-
ið heim vegna þess að hún
treysti ekki stúlkunni. Nei. en
hún gat sagt að hún væri að
sækja sér hreinan vasaklút, þótt
það væri ósköp máttlaus afsök-
un. Hún var ekki með neina
hlíra sem gátu slitnað. Jú. hún
gæti sagt að hún þyrfti að sækia
. töEu. einhverja sérstaka töflu
sem hún hefði haft með að heim-
an. Töflu við höfuðverk til
dæmis Já. það gæti hún sagt.
Maður í brúnum fötum var að
tala mynduvlega við lyftuþ.ión-
inn. Hann hélt áfram að tala
— Afskið. sagði Rut. — Fer
lyftan upp núna?
— Eftir andartak
— Þökk fyrir. Hún gekk fram-
hjá þeim o.g inn í lyftuna. Þeir
héldu áfram að hvrslast á. Lyftu-
þjónninn sagði: — Ég hef ekki
ekið honum niður.
Fætur Rutar iðuðu í gull-
skónum. Æ vertu ekki svona
mikill kjáni! Ein mínúta til eða
frá getur ekki skipt neinu máli!
17. KAFLI.
Nell lét vatnið renna niður í
vaskinn. Svo fyllti hún glasíð.
Hún stóð með glasið í hendinni
og skrúfaði frá og fyrir kran-
ann nokkrum sinnum. Andlitið
á henni var ólundarlegt, næstum
eins og henni leiddist og hún
væri þreytt, þegar hún leit nið-
ur á litla manninn sem lá á bað-
góifinu. Hann lá eins og hann
svæfi eðlilegum svefni. Hann
hafði snúið sér eilítið meira á
aðra hliðina til þess að betur
færi um hann.
Hörundið umhverfis augun
titraði lítið eitt. eins og hann
fyndi fyrir sterku ijósinu. Hún
hnyklaði brýnnar. svo yppti hún
öxlum iítið eitt. varoaði vanda-
málinu frá sér. Tfl fjandans
með það.
Hún slökkti ljósið. opnaði
dymar sem hún hafði lokað í
skyndi og flýtti sér aftur að
loka þegar hún gekk aftur inn
í herbergi nr. 807. — Ungfrú
Ballew. Hún var dæmalaust
liðleg og greiðvikin.
Kennslukonan sat með lokuð
augu og fór með Ijóð fyrir sjálfa
sig. Það var hennar aðferð til
að hafa áhrif á öil hin skelfiiegu
efni sem kviknað höfðu í blóði
hennar og komið ruglingi á aila
líkamsvessa. Þegar meðvitundin
var þvinguð inn á aðrar braut-
ir - var stundum hægt að slaka
á og fá stjóm á hinum ofslega
hjartslætti.
— Æ góða mín, þökk fyrir.
Skelfíngar aumingi get ég verið.
Tennumar glömruðu í munni
hennar. — En ég lifi mjög kvrr-
látu lífi Ég fer. sjaldan . . . Sím-
inn hringdi Nell stóð enn með
glasið í hendinni — Nú skal
ég svara. sagði ungfrú Ballew
skjálfrödduð og sneri sér við.
Nell settist hin rólegasta. Síð-
an hreyfði hún tæmar örlítiö inn
og síðan aftur út. Fingurgómar
hennar dönsuðu upp og niður
eftir köldu, röku glasinu.
— Já . . . sagði kennslukonan
titrandi röddu.
— Það er vörðurinn. Ég var
að frétta, að eitthvað væri að
þama uppi hjá ykkur. Þér getið
kannski gefið mér nánari upp-
lýsingar?
— Eitthvað að.. . ungfrú
Ballew tók andköf. — Já, ég heid
það sé nú eitthvað að. Það er
orðið langt síðan að ég sneri
mér til einhverrar persónu. Hver
var það nú aftur? En nú ættuð
þið að vera búnir að gera eitt-
hvað? Eða ætlið þér kannski að
segja mér. að þið hafið ekki
náð í hann?
— Hvað þá?
— Náðuð þér manninum eða
ekki? Ég sagði frá öllu saman —
og ég lýsti manninum.
— Við hvem tala ég?
— Þér talið við ungfrú Evu
BaTlew. Ég bý í herbergi núm-
er 823. en þessa stundina er ég
stödd á herbergi númer 807. sem
bér ættuð að vita. þar sem bér
talið við mig hérna. Ég skýrði
frá öilum þessum ósköpum fyrir
mörgum mínútum . ..
— Já . . það var og. greip
hann fram i. ■— Þá hlýtur
leynilögreglumaður hótelsins að
hafa tekið málið að sér..
— Hlýtur að hafa! Þetta er
bara ágizkun . . við hvern tala
ég eiginlega?
— Vörðinn í afgreiðslunni.
— Ætlið þér að segja mér, að
bér vitið ekkert um betta? Heyr-
ið mig nú Er yfirleitt verið
að gera nokkum skapaðan hlut?
— I,eynilögreglumaðurinn hef-
ur sjálfsagt . . .
— Sjálfsagt! Eru það menn
eða mýs sem sinna bagsmunum
hótelsins? Hvar er hann?
— Hann er sjálfs . hann er
að leita . . Já. ég skil það
núna.
— Þið emð alltof seinlátir og
silalegir, sagði hún — Þetta bef-
ur tekið a’ltof langan tíma Þið
hafið verið svo kærulausir að
þessi þorpari hefur sloppið und-
an.
Það fór hrolluy um Milner.
— En það er sem sagt ekkert
að barninu? spurði hann.
— Barninu . . Nei. nei. það
held ég ekki . .
Nú fannst Milner hann vera
maður en ekki mús os hann
naut þess að segja með óþægi-
legri röddu- — Ætllð þér að
segia mér að þér vitið það
ekki? og bætti við hörkulega:
— Við sendum tafarlaust ein-
hvern með viti þarna upp. Síðan
skellti hann tólinu á Samt sem
áður leið honum betur. Pat
Perrin vissi sem sé um þetta
Ungfrú Ballew lagði tólið á
og nú verkjaði hana i augun.
Veikleiki hennar hafði svo oft
gert henni lífið brogað Hún
vissi vel hvað henni bar að
gera. en hugleysið hékk um há!°
henni eins og kvarnarsteinn
— Hvað var betta? sagði
Nell.
— Þei þeir senda einhvern
hingað upp Þeir eru alveg ringl-
aðir Og ég hugsaði ungfrú
Ballew. er huglaus. fyrirlitlegur
aumingi Hún reyndi að brölta
á fætur
— Er hann sloppinn?
— Trúlega. Það var tilgangs-
laust, fætumir kiknuðu enn

Höfum fengið
mikið úrval af
JAPÖNSKUM
LEIKFÖNGUM
Verzlið þar sem úrvalið er mest.
Athugið verðið hjá okkur áður en þér kaupið
annars staðar.
A U S T U R S T R Æ T I
undir henni. — Bamið gott,
sagði hún raunamædd, — ættuð
þér ekki að fara inn og líta
eftir barninu?
— Jú, sagði Nell i snatri. En
hún stóð upp án þess að flýta
sér, miklu fremur hægt og hik-
andi. — Viljið þér ekki fá vatn-
ið? Hún virtist ekki vita hvað
hún átti að ger,a vð glasið.
Ungfrú Ballew tók við glasinu.
Hún var allt annað en heim.sk.
Nú, þegar hún gerði sér ljósa
sekt sína og skildi að einhver
hefði fyrir löngu átt að vera
búinn að fara inn til veslings
telpunnar, dauðhrædds barnsins,
fór hún að velta fyrir sér, hvers
vegna Neil hafði ekki gert það.
Nell sem bar ábyrgðina á bam-
inu, hafði í staðinn sótt glas
af vatni handa ókunnugri mann-
eskju. Þetta var eitthvað skrýt-
ið. Það var eitthvað athugavert
við þetta allt saman. Hún rifi-
aði upp fyrsta fund þeirra. Ó-
svífni Nells og undarlega fram-
komu. Hún gat ekki lengur rétt-
lætt það. Og þegar hún hugsaði
málið nánar, varð hún sannfærð
um að maðurinn í ganginum
hafði alls ekki verið freknóttur
á vanganum og hann hafði ekki
heldur verið klæddur í neitt
blátt.
Hún leit á Nell. Hún umlaði:
— Þetta er ótrúlegt. Stúlkan
virtist bíða kurteislega eftir að
hún héldi áfram, eða kannski
skildi hún ekkert af því sem
hún sagði. — Það er erfitt að
trúa þessu, sagði ungfrú Balléw
— Ég hef aldrei heyrt aðra eins
furðusögu. Að því er virðist
hefur þessi maður ekki haft
snefil af heilbrigðri skynsemi . . .
hanp hefur meira að segj.a skort
rökvísi geðveikinnar sem kemur
fram hjá brjáluðu fólki. Eruð
þér nú alveg viss?
— Ha?
— Eruð þér nú vissar um
að þér hafið ekki gefið honum
neitt tilefni?
— Ég hef ekki gert neitt, sagði
Nell og var undrandi á svip-
inn. — Ég skii ekki hvað þér
eruð að fara.
Þessi athugasemd var líka
bergmál af einhverju sem áður
hafði verið sagt. og það var
eitthvað bogið við hana — Nei.
heyrið mig nú. auðvitað’ skiljið
þér hvað ég á við. Ungfrú Ball-
ew varð gremjuleg en hún tók
sig á. ■— Það skiptir ekki máli
heldur Þetta er hvorki stund
né staður fyrir umræður um það.
Lítið nú inn til bamsins og kom-
ið naeð hana hingað inn. Vesa-
lings, vesalings telpan. Þegar
leynilögreglumaðurinn kemur.
það dró ögn úr prédikunartónin-
um í rödd hennar. — já, þá
gerir hann sjálfsagt. . .
— Hvað gerir hann? Nell
hnyklaði brýnnar lítið eitt
— Ég á við það. sagði ungfrú
Ballew þurrlega, — að hann er
kunnugri svona málum . . .
kannski er þetta algengara en
mann hefur órað fyrir . . Og
svo er það auðvitað bamið ..
Hvað er hún gömul?
— Gömul . ..
— Já. hún er ekkert ungbarn,
eða hvað er hún ekki farin
að tala?
— Jú auðvitað, sagði Nell
undrandi — Ég held hún sé
Nunið iéScs-
Qgefos|éS stóru
barnanna
Tekið verður á móti gjöfum í sjóðinn eins og undanfar-
in ár í skrifstofu Styrktarfélags vangefinna, Skólavörðu-
stíg 18, sími 15941.
Styrktailélag vangefinna.
HúsmœBur
LLT í
jóiabaksturinn
SENDUM UM ALLAN BÆ
Gjörið svo vel og komið með pöntun eða hringið.
Verzlunin INGÖLFUR
Grettisgötu 86. — Sími 13247.
Eftir reynsiu hér á landi
og erlendis hefur verið
bœtt inn mörgum nýjum
atriðum sem stefna að
því að gera trygginguna
að fulikominni HEIMILIS-
TRYGGINGU. Leitið nánari
upplýsinga hjá aðalskrif-
stofunni eða umboðs-
mönnum.
DBTiTiena
SAMVINNUTRYGGINGAR
Uncíinga eða
roskib fóik
vantar til að bera blaðið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
í Reykjavík Skjólin um Hafnarfjörð
í Kópavogi Kársnes I og um Keflavík
HAFNARFJÖRÐUR — útsölumaður: Magdalena Ingimundardóttir ölduslóð 12,
KEFLAVÍK — útsölumaður: Baldur Si gurbergsson, Lyngholti 14, símj 2314.
Verzlunin Laugaveg 45,B - sími 24636 Skipholti 21 - sími 24676