Þjóðviljinn - 24.02.1963, Blaðsíða 10

10 slÐA
- ÞJOÐVILJINN
Sunnudagur 24. febrúar 1963
G W E N
B R I S T O W :
V
I
INGJU
LEIT
með grófgerðum gráum blöðum
og gulum blómum sem voru að
byrja að springa út.
Næst ánni voru fjöllin flöt að
ofan og litimir lágu í skáhöll-
um rákum. Lengra burtu
gnæfðu rauðir tindar eins og
hallir upp í geislandi himininn.
En þeir voru ekki eins og
myndir af venjulegum höllum.
Þeir voru eins og hallir hefðu
getað verið ef þær hefðu verið
stækkaðar og skreyttar af hug-
myndaríkum listamönnum með
tumum og tindum og virkjum
Framhald af 8. síðu.
munu spreyta sig á að búa til
réttina sem þar eru kenndir.
Við tökum okkur það bessa-
leyfi að birta þrjá þeirra hér
— fyrir þá sem ekki komust
á sýninguna.
Ostasúpa
2 1 kjöt-, fisk- eða græn-
metissoð
40 g smjörlíki
40 g hveiti
40 g makkarónur
30—50 g rifinn ostur
1—2 eggjarauður
salt.
Súpan er jöfnuð og soðin.
Soðnum makkarónum og rifna
ostinum bætt út í. Eggjarauð-
an hrærð með salti og súpan
hrærð þar út í, rétt áður en
hún er borin fram.
Ostaterta
200 g hveiti
150 g smjörlíki
1—2 matsk. vati
2 egg
2 dl rjómi
200 g rifinn ostur
rifinn laukur
salt og paprika.
Deigið er flatt út og klætt
inn í tertumót og hálfbakað.
Eggjum, rjóma, osti, lauk og
kryddi er blandað vel saman
og látið á deigið. Ostatertan
er nú bökuð í 15 mín. í við-
bót. Skreytt með tómötum og
radísum.
Ostakrcm
IV4 dl rjómi eða mjólk
2 eggjarauður
3 blöð matarlím
75 g rifinn ostur
salt, paprika á hnífsoddi
1 dl þeyttur rjómi.
Rjóminn er soðinn. Eggja-
rauðumar þeyttar vel og rjóm-
inn jafnaður með þeim. Má
ekki sjóða á eftir. Matarlím-
inu bætt útí. Osti, salti og
papriku blandað í. Þegar krem-
ið er kólnað er þeyttum rjóm-
anum bætt útí.
gerðum fyrir draumahetjur. Þær
voru þama í hundraðatali. stór-
kostleg tign sem átti sér enga
líka. Gamet stundi af hrifn-
ingu og Florinda spurði:
— Hvað er að þér. vina mín?
— Það er allt þetta, sagði Gar-
net með tilfinningu. — Fjöllin
— hvað minna þau þig á, Flor-
inda?
Florinda leit í kringum sig.
— Þessi stóru, flötu minna á
rjómatertur. Stóru. rauðu kless-
urnar l’íkjast svo sem engu.
Garnet leit við með hægð og
starði á hana. Florinda var að
slá niður mýflugu, sem hafði
verið að tylla sér á nefið á
henni, og hún sagði að þetta
bölvaða land yrði sjálfsagt eins
heitt og kviður á belju.
Smám saman áttaði Garnet
sig á því að Florinda var ein
af þeim sem gátu farið um und-
urfagurt landslag án þess að
taka eftir neinu. 1 augum Flor-
indu var fegurð föt og skartgrip-
ir og spegilmynd hennar sjálfrar.
Hún hafði aldrei á ævinni tekið
eftir fjalli eða sólsetri.
Þess vegna talaði Gamet ekki
meira um útsýnið umhverfis
þær. En um kvöldið — meðan
matsveinarnir kveiktu eld til að
sjóða, við kvöldmatinn — gekk
hún framhjá beitilandinú og nam
staðar til að horfa á fjöllin.
Hnígandi sólin sendi langa geisla
á milli þeirra sem mynduðu hin
furðulegustu litbrigði og skugg-
amir hvíldu á jörðinni eins og
purpurateppi. Að baki sér heyrði
Gamet mennina hrópa og múl-
dýrin rymja. Framundan sá hún
varðmann, sem sat grafkyrr á
hækjum. Annarri hendi hélt
hann fyrir augun, með hinni hélt
hann um gikkinn. Garnet stóð
kyrr í sömu sporum. Oliver hafði
sagt henni, að hún mætti ekki
viðhafa snöggar óvæntar hreyí-
ir.gar bak við varðmann.
Sólin hvarf bakvið eina af
rauðu höllunum og birtan milli
þeirra varð enn purpuralitari.
Ennþá var lýsandi gullkróna á
efstu turnunum. Garnet sneri til
höfðinu til að fylgjast með ská-
höllum skuggunum. Smáspöl til
hægri við sig sá hún John Ives
standa hjá stórum steini. Gar-
net þóttist hafa hljótt um sig,
en John hlaut að hafa heyrt
skrjáfið í pilsunum hennar, því
hann sneri sér að henni.
— Gott kvöld, frú Hale, sagði
hann.
Garnet beit á vörina, leið yfir
að hafa truflað hann.
— Fyrirgefið, herra Ives. Eg
sá ekki að þér voruð þama á
verði. Eg reyndi að koma ekki of
nærri hinum verðinum.
— Eg er ekki á verði. Hann
horfði á dýrðina framundan. —
Eg var að horfa á fjöllin.
Gamet steig skrefi nær. —
Finnst yður þau líka falleg?
John kinkaði kolli. Með sex
daga gamalt skegg var hann
mjög ólíkur hinum lýtalaust
búna manni, sem hún hafði
þekkt í Santa Fe.
— Falleg er kannski ekki rétta
orðið, sagði hann. — En það
verður að nægja. Eg kann ekki
betra orð.
Garnet leit kvíðandi á varð-
manninn. John sagði:
— Við truflum hann ekki.
Hann er vanur þessu venjulega
kvöldmasi.
John talaði sjaldan við nokk-
urn mann nema nauðsyn krefði,
og hún velti fyrir sér hvort hún
væri honum til ama ,En hana
langaði til að spyrja um fjöllin.
þess vegna sagði hún:
— tJr hverju eru þau? Af
hverju eru þau svona?
— Eg veit það ekki. Eg hef oft
verið að velta því fyrir mér.
— Hvað heita þessi skrýtnu
tré sem minna á furu? spurði [
Gamet.
— Pinons. Það er skyld teg-
und.
— Og gráu runnarnir með gulu
blómunum?
— Chamisa. Þeir eru rétt að
byrja að blómstra. Eftir svo sem
mánuð verða þeir alþaktir gulum
blómum.
Hann leit dálítið undrandi á
Spurt m Þjéðminjasafn
ÖDÝRIR
RARNAKIÖLAR
llMIIIIIIIMI-
IIIIIMIIIHIU.
llillluilflUIM
IIIIIIIIIIMM<<I<
iIIMIIMMMIHI-
iIMMIMIMMMJI
mmmiiimmmh
UlllMlfMIM
IIMIIflMMM
1IIII1IHIJ*
Miklatorgi
Framhald af 7 .síðu.
Rannsóknir
— Hvað vildir þú segja um
fornleifarannsóknirnar sjálfar
og skipulagningu þeirra?
— Það má kannske segja að
þær hafi verið of tilviljunum
háðar — það er ýmislegt sem
hefur háð okkur, t.d. skortur á
starfsliði, því það er mikið
verk að grafa upp gamlan bæ.
Mestu verkefni okkar hafa ver-
ið uppgröfturinn á Bergþórs-
hvoli 1951 og í Skálholti 1954.
En stærsta átak sem hér hefur
verið gert í þessum efnum voru
rannsóknirnar Þjórsárdal 1939.
— Hvaða verkefni teldir þú
einna helzt freistingu að ráð-
ast í?
Það væri mjög nauðsynlegt
að athuga alla staði þar sem
hof hafa verið — sömuleiðis
alla foma þingstaði betur en
gert hefur verið; taka þetta
verkefni upp í heilu lagi.
Margir telja að við ættum
að gera rækilega leit að minj-
um um dvöl Papa hér á landi.
Ég segi fyrir mig, að ég er
ekki sérlega bjarsýnn á árang-
ur slíkrar leitar, enn hefur
ekkert fundizt frá því ágæta
fólki, en sjálfsagt er þetta eitt
af því sem gera þarf.
Þá er eftir að grafa upp ýmsa
fróðlega bæi. Við vitum sæmi-
lega vel hvernig íslenzkir bæir
litu út í upphafi og svo hvernig
þeir voru seinast á torfbæja-
öld, en það eru ýmsar eyður
í þessa sögu, sem við þurfum
að fylla. Baðstofa var til að
mynda ekki til á fombæjum —
við vitum ekki vel hvenær hún
verður til og hvemig 6Ú þróun
varð, jafnvel nafnið sjálft er
nokkur ráðgáta. Því vantar
okkur að grafa upp nokkrar
tóftir, einkum frá seinni hluta
miðalda, sem við vitum með
vissu hvenær fóm í eyði.
Og í safninu sjálfu er gnægð
rannsóknarefna bæði listsögu-
leg og menningarsöguleg.
Safnið vill vera bæði alþýð-
leg kynningarstofnun og rann-
sóknarstofnun. Og það kemur
reyndar nokkuð af sjálfu sér:
það er ekki hægt að stunda
kynningarstarfsemi án þekking-
ar, það er ekki hægt að vera
safnmaður án þess að vera —
ja, ef ekki vísindamaður þá að
minnsta kosti fræðimaður. . . .
Veljið sjálf - Allt fyrir sprengidaginn
Egilskjör
Laugavegi 116. — Sími 2-34-56.
Ferðaþjónustan hjá SÖGU

w 'áfé'

SAGA selur flugfar-
seðla um allan heim.
SAGA er aðalumboos-
maður á íslandi fyrir
dönsku ríkisjárnbraut-
irnar.
SAGA hefur aðalumboð
fyrir ferðaskrifstofur
allra norrænu rikisjárn-
braufanna (Danmörk,
Finnland, Noregur og
Svíþjóð).
SAGA hefur söluumboð
fyrir Greyhound lang-
ferðabílana bandarisku.
SAGA er aðalumboðs-
maður fyrir Europa Bus
— langferðabílasamtök
Evrópu.
SAGA selur skipafar-
seðla um allan heim.
Allar upplýsingar og
fyrirgreiðsla varðandi
vörusýningar og kaup-
stefnur.
Ferðaskrifstofan
Ingólfsstræti — gegnt Gamla bíói — Sími 17600.