Þjóðviljinn - 28.02.1963, Blaðsíða 10

JO SlÐA
ÞJÓÐVILJINN
GWEN BRISTOW:
w
I
HAMINGJU
LEIT
þær og þá getur orðið uppistand.
Látið ekki á ykkur kræla.
Þær heyrðu á tal indíánSnna
og hvítra túlka sem töluðu við
þá. Það glamr.aði í pottum.
Garnet mundi að Oliver hafði
sagt henni, að indíánamir væru
alltaf svangir. Hún þreifaði eft-
ir byssunni. Hún hafði verið
vöruð við að nota vopnið nema
i ýtrustu neyð. Það var betra að
sýna indíánunum vinahót og
meðhöndla þá sem kærkomna
gesti en berjast við þá. En þó
var huggun að vifa að byssan
var á s'num stað
Þær Florinda lágu grafkyrrar.
í>ær voru að stirðna í vöðvun-
um. Það var svækjuhiti undir
teppunum. Þær heyrðu ropa og
önnur búkhljóð. Ef'ir nokkra
stund hvíslaði Florinda:
— Ættum við að þora að
gægjast út?
— Mig langar til þess, sagði
Garnet. — Ég hef aldrei séð
indíána nema úr fjarlægð.
Kannski getum við það —
bíddu hæg.
Með mestu varúð færði hún
höndina útað brúninni á tepp-
inu og lyfti því örlítið. Birtan
úti blindaðj hana sem snöggv-
asf. og hún sá ekki neitt Þégar
augun voru búin að venjast
ljósinu, sá hún indíánana.
Þeir sátu á hækjum í hrjng
svo sem tuttugu fet frá henni
og rifu í sig matinn með svo
mikiili áfergju að þeir tóku ekki
eftir neinu í kringum sig. Garn-
et fann matarlykt og þef af ó-
þvegnum kroppum. Hún fann
að henni sló fyrir brjóst.
Indíánarnir voru stórir og
sterklegir þeldökkir karlmenn.
næstnjm naktjr. Þeir hefðu
kannski litjð vel út ef þeir
hefðu verið hreinir. en þeir litu
bersýnjlega á vatn sem drykk
og ekkert annað. Svarta hárið
var fiéttað með böndum og fjöðr-
um. Þeir höfðu á sér skítugar
druslur úr skinni og perlum og
lendaklæði úr mislitu efni. sem
þeir höfðu keypt af fyrri kaup-
mannalestum. Skíturinn lá í iög-
um á líkömum þeirra. Þeir
héldu skálunum upp að andljt-
inu og átu eins og hundar og
tiuggðu og smjöttuðu og klóruðu
sér á meðan. Þeir sýndu greini-
lega að þeir höfðu ærna ástæðu
til að klóra sér. Þegar skálin
var tóm, hvolfdu þeir henni við.
Sá sem skálina átti rétti hana
fram með annarri hendi en með
hinni neri hann á sér kviðinn
og umlaðj á meiri mat.
Garnet heyrði Florindu hvísla:
— Ég er búin að fá nóg. Slepptu
ullarteppinu áður en ég æli.
Fari það grábölvað.
Gamet sleppti voðinni. Henni
fannst hún alls staðar finna
þefinn af indíánunum. Henni
var hálfóglatt.
— Þeir segja, að þessir náung-
ar reki slóð eins og hundar,
hvíslaði F'lorinda. — Ég held
þeir geti varla fundið nema
dauninn af sjálfum sér.
— Það er bezt við steinþegj-
um. sagði Garnet aðvarandi.
Þær lágu grafkyrrar. Henni
fannst þær liggja þama heila
eilífð Þær sofnuðu en stirðleik-
inn í vöðvunum vaktj þær fljót-
lega aftur. Loftið undir teppun-
um varð æ heitara og þyngra.
Þegar 1/eppin voru loks dregin
af þeim, voru þær komnar með
hálfgerðan krampa.
Það var Silky Van Dorn sem
dró af þeim teppin. Þær heyrðu
hann segja:
—• Jæja. kæru frúr. Nú megið
þið risa á fætur.
Hann réttj þeim hendumar.
Garnet reyndi að standa upp
en hún var alveg dofin í fótun-
um. Hún valt útaf aftur og horfði
á hann ráðþrota: — Ég er alveg
dofin. herra Van Dorn.
— Ég veit það. betta hlýtur
að„ hafa, véj-jð,,. sk§Jfil§gt.,.. sagði
Silky. Fína yfirskeggið hans var
nú horfið í alskeggið, en hann
brosti jafnglæsilega og fyrr:
— Þetta verða ungar og fallegar
stúlkur stundum að jx>la. Héma,
fáið ykkur dreitil. það hressir
ykkur,
Hann tók flösku uppúr vasa
sínum. Garnet tók smásopa í
kurteisisskyni. Whiskyið brann
á tungu henni. en það var úka
notalegt og framandi Florinda
hristj höfuðið og Siiky bauð
henni vatnsflösku sína. Garnet
sá Oliver koma í áttina til
þeirra ásamt Texas og Penrose.
Oliver tók undir handleggina á
hennj og dró hana á fætur. Hún
hallaði sér upp að honum, því
að fæturnir báru hana ekki.
Texas spurði kurteislega:
— Finnið þér ekki nálastungur
í fótleggina, frú Hale?
— Jú. það má nú segja, sagði
Garnet.
Florjnda hélt um öxlina á
Penrose og reyndi að standa á
fótunum. — Mér finnst eins og
maurar skríði um mig alia. sagði
hún.
— Það er prýðilegt, sagði Tex-
as. — Þá er blóðið aftur komið
á hreyfingu. Nú skal ég búa til
góðan kaffisopa handa ykkur.
Kofi Gametar hafði verið reist-
ur fyrir matjnn og nú hjálpaði
Oliver henni þangað inn. Hann
felldi niður teppið fyrir inn-
ganginn og fór að slá á lærin
á henni og nudda þau til að
örva blóðrásina.
— Nú stóðstu þig vel, sagði
hann.
— Hvemig lpsnuðuð þið við
indíánana? spurði hún.
— Síðast hristum við höfuðin,
brostum út að eyrum og gæld-
um við býssurnar. Svo gáfum
við þeim dálítið af perlum og
öðru dóti. Þá fóru þeir.
— Ég vona ég sjái aldrei fram-
ar indíána á ævinni, sagði Gam-
et. — Mér datt ekki í hug, að
þeir gætu verið svona ógeðsleg-
ir.
Oliver neri fótleggi hennar og
hló. — Bíddu þar tU þú færð
að sjá diggara.
— Þeir geta varla verið verri
en þessir.
— Jú, vina mín, í samanburði
við diggarana em uthamir
ímynd mannlegs glæsileika. Uth-
amir eru manneskjur, diggar-
arnir — Hann yppti öxlum eins
og hann skorti orð til að lýsa
þeim.
Texas kom með kaffibolla.
Kaffið var heitt og sterkt. Þeg-
ar Gamet hafði lokið úr boll-
anum. fór hún út fyrir til að
liðka sig dálitið áður en hún
tæki sér miðdegisblund. En
karlmennirnir voru aftur farnir
að búa upp á lestina. Ætlunin
hafði verið að doka þarna leng-
ur við. en nú sögðu þeir að bezt
væri að halda áfram. Það gætu
verið fleiri uthar i grenndinni
og þeir höfðu ekki nógan mat
handa þeim öllum.
Og það var haldið áfram.
Næsta dag komu þau að Græná,
sem var svo straumhörð, að múl-
dýrin komust ekki yfir. fyrr en
búið var að taka af þeim klyfj-
arnar. Karlmennirnir hjuggu tré
og gerðu fleka fyrir farangur-
inn og svo voru múldýrin klyfj-
uð aftur hinum megin. Gamet
varð að sundríða Sunny yfir
fljótið Hvað eftir annað hélt
hún að hún myndi detta af
baki og drukkna, en Sunny var
seig og kom henni yfir heilu
og höldnu.
Og enn var haldið áfram yfir
hærri og brattari fjöll, yfir
straumharðar fjallaár sem runnu
milli hárra klappa í vestur,
norðvestur. aftur í vestur og
síðan í suðvestur gegnum skarð
sem .kallað var Wasatch Skarð.
Garnet var svo þreytt að hún
sofnaði um leið og hún lagðist
útaf og hún var aldrej úthvíld
þegar hún vaknaði. Hörund
hennar var orðið dökkbrúnt. en
samt var húðin aum og sár og
augun fljótandi.
Hún og Florinda riðu að jafn-
aði samsíða en þær töluðu lít-
ið. Florinda var svo þélt vafin
blæjum að það var erfitt fyrjr
hana að tala. Sólarhifinn var
henni mikil raun. En hún hafði
sjaldan orð á því og henni tókatl
að halda glaðværð sinni, þegar
Penrose var nærstaddur.
Þau komu að Sevier-ánni sem
rann eins og skeifa og fylgdu
eystri kvísl hennar. Síðan fóru
þau um grýtt svæði sem kallað
var Bjarnardalur og svo í suð-
vestur milli nýrra fjalla. Og
svo komu þau allt í einu að
iðgrænni paradis þarna í há-
lendinu — Lat> Vegas de Santa
Clara. Þegar Gamet sá Santa
Clara, greip hún höndunum um
verkjandi höfuðið og fór að há-
gráiia.
Það var öldungis gegn vilja
hennar. En hún var svo þreytt.
Og þarna fyrir framan hana var
lind. tær uppsprettulind sem
spratt fram úr berginu og rann
um engi með grængresi og villi-
blómum. Loftið var rakt. engið
mjúkt og blómin gul og blá.
Meðfram árbökkunum vo.ru tré
og í trjánum söngfuglar.
Umhverfis engjð voru fjöll á
fjöll ofan en hún horfði ekki á
þau. Hún óskaði þess að hún
sæi aldrei fjöll framar.
Þau voru nú þúsund kíló-
metra leið frá Santa Fe en það
hefði verið mun styiitra ef þau
hefðu getað farið beint. Ferðin
hafði tekið þau þrjátíu og fjóra
daga. Nú var kominn september.
Það vottaði fyrir haustblæ i
loftinu og ilmurinn af eldunum
minnti á brunnið lauf.
Oliver sagði að þarna ættu
þau að hvílast í tvo daga Karl-
mennirnir veiddu fisk og fugl
og böðuðu sig með hávaða og
láiium. þeir kölluðu og hlógu
meðan þeir þvoðu sér og árvatn-
ið var hvítt af sápufroðu.
Garnet og Florinda þvo:ðu sér
hárið og fötin sín og þegar þær
voru búnar að hengja fötin til
þerris í runnana, breiddu þær
ullarteppin á jörðina og sofn-
uðu fagnandi yfir öllu þessu
hreinlæti.
Þær vöknuðu glorhungraðar
og borðuðu kiarngóða máltíð.
fuglakjöt og nýtt dádýrakjöt og
skálar af atole og sósu og
juríasalati. Þegar kvöldaði. varð
býsna kalt, en Oliver og Garnet
vöfðu sig inn í vísundafeldina o^
Garnet fannst hún aldrei ;hafá
legið í jafngóðu rúmi. Þegar hún
minntist mjúkra dýnanna og
hvítra rekkjuvoðanna heima'.
hugsaði hún með vorkunnsemi
til alls fólksins sem lá andvaka
1 slíkum beðum. Hún teygði úr
sér undir feldinum Qg þótt hún
hefði sofið lanvan miðdegisblund.
svaf hún í tólf stundir.
Um morguninn fengu bau
meira að segja morgunverð í
fyrsta skipti síðan bau fóru frá
Santa Fe Þjónn Olivers, Manu-
el, kom með skál af atole og
bita af steiktum fiski og hann
skelljhló að hrifningarópum
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í geislahitunarkerfi í húsið Skipholt 37
í Reykjavík. Útboðsgögn fást afhent í skrifstofu Verzl-
anasambandsins h.f. Borgartúni 25, og skal skila þeim
þangað fyrir kl. 17.00, þann 7. marz n.k., og verða þau
þá opnuð að þeim bjóðendum viðstöddum sem koma
kunna
Skilatrygging er kr. 2.500.—
VERZLANASAMBANDIÐ H.F.
Þú ættir að sjá nýja atóm-
t byrgið hans Lúðvíks frænda.
Það er tvö hundruð fet niðrí
jörðina og veggimir eru
tuttugu fet á þykkt.
Hamingjan góða. Það kem-
ur sér vel núna.
Lúðvík frændi. Viltu leyfa
okkur að æfa músíktímana
í byrginu þínu. Andrés vill
það.
Fjmmtudagur 28. febrúar 1963
Ný fjölbreytt sýnishorn af
BÓMULLARMETRAVÖRUM
hefir oss borizt frá fa. Cetebe, Lódz.
Hagstæð verð, skjót afgreiðsla.
Fulltrúi frá Cetebe (bómullarvörudeild) er
nú kominn til landsins og verður til við-
tals á skrifstofum vorum næstu daga.
íslenzk- erlenda Verzlunarfélagið hf.
Tjarnargötu 18. — Símar 20400 og 15333.
íþréttir í Austur-Þýzkalandi
Framhald af 4. síðu.
sem fram fór í Leipzjg unn-
ust nokkrar greinar. Ef sama
mót er látjð gilda sem mælj-
kvarði á getu þátttökuþjóð-
anna þá munu A-Þjóðverjar
vera önnúr bezta sundþjóð í
Evrópu í dag.
Á Olympíuleikunum í Róm
1960 urðu Bandaríkjamenn í
fyrsta sinn síðan 1924 að láta
í minnj pokann í dýfjngum
kvenna Ungri austurþýzkri
stúlku. Ingrid Kramer, tókst að
stöðva sjgurgöngu bandarísku
stúlknanna og sigraði með
glæsjbrag í báðum greinunum.
Frá þeirri stundu hefur hún
verið ósigrandi og oftast unn*
ið með yfirburðum. Svo var
einnig á EM sl. sumar.
o I' 'S* i-v Krrr--.-urnn'4 I
Konur og karlar í frjáls-
íþróttum
Víðkunnastir af íþróttamönn-
um lýðveldisins í heimi íþrótt-
anna eru án efa frjálsíþrótta-
mennirnir. Margir þeirra hafa
á undanförnum árum verið sig-
ursælir á alþjóðlegum mótum
og komizt i fremstu röð af-
reksmanna í mörgum íþrótfa-
greinum. Hvaða áhugamaður
um frjáls.ar íþróttir kannast
ekki við S. Valentin heims-
methafa í 1000 m hlaupi. K.
Richtzenhain, Hans Grodotz-
ki, M. Matuschewski Evrópu-
meistara í 800 metra hlaupi,
o.s.frv.?
Þjóðverjar hafa náð langt í
millivegalengda- og langhlaup-
um, eru hins vegar mjög lakir
í spretthlaupum. f köstum og
stökkum eiga A.-Þjóðverjar all-
marga sæmilega íþróttamenn.
Konurnar hafa líka gert garð-
inn frægan með afrekum sín-
um. Ber þá að nefna Hildrun
Claus, fyrrum heimsmethafa í
langstökki. Gieselu Birkemeyer
heimsmethafa í 800 m. grinda-
hlaupi. Renate Garisch, Doris
Múller o.fl.
A.-Þjóðverjar þurfa ekki að
kvíða framtíðinni á svjði
frjálsra íþrótta. afrek hinna
yngri sýna að þeir ætla sér
< ekki að verða eftirbátar hinna
eldri.
Það mætti bæta hér við
fleiri íþróttagreinum sem
njóta mikilla vinsælda eins og
t.d. körfuknattleikurinn, Judo
og fleiri. Ónefnd er með öllu
þjóðaríþróttin Þjóðverja-fim-
lejkamir, en vonandi gefst
tæfcifæri til að gera henni skil
síðar.
Ódýru
sjóstakkamir eru að verða
uppseldir. ímsar regnflíkur
aðrar á mjög lágu verði.
VOPNI — Aðalstræti 16.
Ibuð óskast
til leigu. Upplýsingar i síma
22919, eftir kl. 6.
Ödýrt
Stáleldhúskollar — Eldhús-
borð og strauborð.
FORNVERZLUNIN.
Grettisgötu 31.
IÐJA, FÉLAG VERKSMIÐJUFÖLKS
ALLSHERJAR-
ATKVÆÐAGREIÐSLA
um kjör stjórnar, varastjórnar, endurskoðenda og
varaendurskoðenda fyrir árið 1963, fer fram í skrif-
stofu félagsins, Skipholti 19, laugardaginn 2. marz
frá kl. 10 f.h. til kl. 7 e.h. og sunnudagiiln 3. marz
frá kl. 10 f.h. til kl. 10 e.h.
Kjörskrá liggur frammi í skrifstofu félagsins frá
kl. 10 f.h. fimmtudaga 28. febrúar 1963.
Stjórn Iðju, félags verksmiðjufólks,
Reykjavík.

i