Þjóðviljinn - 03.07.1963, Blaðsíða 8

0 SÍÐA
ÞI6ÐVILIINN
Miðvikudagur 3. júlí 1963
horfinn.
Risinn hafði hlustað þegjandi
á hana. En nú sagði hann:
Mallory sá hvað hann hafði gert,
en hann var horfinn áður en þér
tækist að drepa hann.
— Já. en ég vissi að ég varð
að drepa hann. Fyrst gat ég
það ekki, þvi að ég gat ekki
notað hendurnar. Það var hið
eina sem ég gat hugsað um,
hvernig hendurnar á mér gætu
aftur orðið nothæfar, svo að ég
gæti drepið hann. Ég náði í
lækni og ég gerði ailt sem hann
sagði mér. Ég hreyfði finguma
þótt það væri óbærilega sárt.
Ég þjálfaði hendurnar eins og
mér var unnt, svo að ég gæti
drepið Mallory! Strax og bruna-
sárin voru gróin. keypti ég mér
byssu og lærði að nota hana.
Ég gekk um og leitaði að honum
með skammbyssuna falda und-
ir sjalinu. Ég fann hann í spila-
víti. Ég gekk að rúllettuborðinu
og mér stóð á sama Þótt allir
sæju mig Hann sá mig og
reyndi að flýja, en ég gaf hon-
um ekki tíma til þess. Ég tók
fram byssuna og skaut hann
gegnum hausinn.
Ég komst burt og þeir náðu
mér ekki. Það var nótt og úr-
hellis rigning og maður sá ekkí
útúr augunum. En samt sem
áður varð uppistand. Við sama
spilaborðið sátu tveir ríkir
náungar, sem hétu Reese og Sel-
kirk og þeir höfðu verið að
deila ofsalega. vegna þess að
Reese hafði átt vingott við konu
Selkirks og báðjr vom þeir með
byssur á sér. Þegar ég skaut
MaTlory. fékk Reese eidsnögga
hugmynd og sendi kúlu í hjart-
að á Selkirk áður en reykurinn
Hórgreiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEINU og DÓDO
Laugavegi 18 III. h (lyfta)
Sími 24616.
P E R M A Garðsenda 21,
simi 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
frá skoftinu mínu var horfinn.
Svo sagði hann lögreglunni að
ég hefði skotið báða mennina.
Öllum stóð á sama um fyllibyttu
eins og Mallory, en Selkirk var
mikils metinn borgari. Ég varð
að komast burt. Samstarfsfólk
mitt í f jölleikahúsinu hjálpaði
mér að komast um borð í skip.
Það varð þögn. Loks hreyfði
Florinda sig og strauk burt gull-
ið hárið. Risinn sagði: — Er
þetta ekki í fyrsta skipti sem
þú hefur sagt frá þes9U, siðan
þú fórst frá New York?
Hún kinkaði kolli. — Það lá
þarna innilokað eins og þú sagð-
ir. Ég gat ekki sagt frá því.
En mér hefur létt við að gera
það
„Mér datt það í hug“. Aftur
þögn og svo sagði Risinn: „Fað-
ir litlu stúlkunnar þinnar, fékk
hann ekki að vita, hvað kom
fyrir hana?“
„Jú, reyndar. Ein af stúlkun-
um við leikhúsið sagði honum
frá því. Hann kom til að hitta
mig, þegar ég var komin um
borð. Það var svo undarlegt. Ég
hef aldrei heyrt neinn tala eins
og hann. Hann hafði aldrei haft
áhuga á Arabellu, hafði aldrei
séð hana, en nú, J)egar hún
hafði dáið svona vovéifléga,
fylltist hann samvizkubiti. Hann
æddi fram og aftur og kallaði
sjálfan sig öllum illum nöfnum,
hann sagðist vera ræfiJl og yrði
aldrei neitt annað. Ég varð að
hugga hann, rétt eins og hann
hefði staðið í öllu þessu stríði,
en ekki ég. Hann sagði mér
margt skrýtið þetta kvöld. Hann
sagði að ég væri eina stúlkan
sem honum hefði þótt vænt um,
hann hefði aldrei sleppt mér,
ef móðir hans hefði ekki kom-
izt að sambandi okkar og hót-
að að gera hann allslausan,
ef hann sæi mig aftur, og hann
hafði aldrei á ævinni unnið fyr-
ir svo mikið sem dollar og
vissi ekki hvemig átti að fara
að því. Móðirin var hræðilegur
svarkur. Hann sagði mér, að
móðir sín hefði fundið stúlku
handa honum, sem hann ætti
að giftast. Hann bjóst við að
það yrði úr. Kannski gæti hún
gert mann úr honum. Ég skal
segja þér, Risi, að ég sat þama
og hlustaði á hann og ég hef
aldrei á ævi minni vorkennt
neinni manneskju eins mikið.
Hamin/gjan veit að ég hafði
aldrei elskað hann, í mínum
augum var hann aðeins ríkur
slæpingi og ef ekki hefði ver-
ið fyrir Arabellu, hefði ég ekki
einu sinni munað eftir honum.
En ég vorkenndi honum svo
sáran, að það jaðraði við ást“.
Forinda hristi höfuðið yfir
öllu þessu skrýtna, sem gerist
í heiminum. Hún lyfti hörnd-
unum og horfði á þær. Risinn
hafði aldrei séð hana horfa svo
opinskátt á þær, hún sneri þeim
upp og niður eins og hún þyrfti
ekki framar að fela þær fyrir
sjálfri sér eða neinum öðrum.
Eítir andartak sagði hún:
„Risi, þú spurðir mig einu sinni
hvers vegna ég drykki aldrei
vín, manstu það?“
„Já, ætlarðu að segja mér
það núna?“
Hún kinkaði kolli. „Sjáðu til,
það er löng leið frá New York
til New Orleans, og ég hafði
nægan tíma til að hugpa. Ég
fór að velta fyrir mér hvers
vegna ég hefði lent í öllu þessu.
Ég velti fyrir mér, hvers vegna
ég hefði ekki séð í gegnum
Mallory áður en ég giftist hon-
um. Og svo fann ég skýringuna.
Ég hafði hitt hann í samkvæmi,
og alltaf þegar við vorum sam-
an, var hann afar notalegur og
hann var vanur að panta kampa-
vin eða aðra fína drykki. Og
nokkrir drykkir hafa þau áhrif
á mig að ég kemst í sæluvímu.
Ég sé allt fólk í rósrauðum
bjarma, eins og ég vil að það
sé, gott, skemmtilegt og vina-
legt. Og þá er ég vamarlaus.
Minnsta ögn af áfengi stígur
mér til höfuðs. Sumu fólki
finnst þetta alveg Ijómandi. Ég
hafði heyrt talað um það, en
ég vissi ekki að ég var sjálf
af því tagi. En um borð í skipinu
skildi ég það, og þá varð mér
ljóst að hefði ég aldrei drukkið,
hefði ég ekki heldur gifzt Mall-
ory, og Arabella hefði ekki dáið
á þennan hátt. Ég veit ekki
hvers vegna ég hljóp ekki fyrir
borð. Ég hét því að hætta að
bragða vín, en það var ekki
auðvelt. Þess vegna hafði ég
svo mikla samúð með manni
eins og Texas. Ég vissi að hann
réð ekki við þetta“. Hún brosti
dauflega. „Já, þetta er víst sól-
arsagan".
Það varð löng þögn. Florinda
hallaði sér upp að veggnum og
teygði handleggina upp fyrir
höfuð. Hún sneri sér að Ris-
anum og brosti til hans þakklát
á svip, og hann sá, að hún var
syfjúlég til augnanna og bældi
með naumindum niður geispa.
„Nú ertu syfjuð, er það ekki?“
spurði hann.
„Jú, mér líður miklu betur.
Þakka þér kærlega fyrir!“
Hann reis á fætur. „Nú skaltu
fara upp og leggja þig. Ég ætla
að skreppa út og sjá hvemig
þar er umhorfs og svo kem
ég aftur til að athuga hvemig
þér líður og svo ætla ég að
leggja mig í eldhúsinu".
„Allt í lagi. Guð blessi þig“.
„Ætlarðu að fleygja niður
nokkrum ullarteppum handa
mér?“
„Auðvitað".
Hún fór upp og Risinn beið
fyrir neðan stigann þangað til
hún kom fram að stigagatinu
með teppin. Hún fleygði þeim
niður til hans. Risinn gekk aft-
ur inn í eldhúsið og út þaðan.
Það var að byrja að birta af
degi! Úti var allt hjótt. Hann
fór inn aftur, setti slána fyrir
dymar og læddist á tánum upp
1 herbergi Florindu.
Hann barði létt að dyrum
en fékk ekkert svar og hann
opnaði dymar með hægð. 1
daufri birtunni sá hann að hún
var sofandi. Hann fór inn og
horfði á hana. Hún hafði strok-
ið hárið upp í hnakkanum, svo
að það var eins og vængur
kringum höfuð hennar. Hún
andaði rólega og djúpt og svip-
ur hennar var friðsæll. Risinn
laut niður og snart hár hennar
og svo kyssti hann hana létt
á ennið. ___________. ___
Gamet beið og beið eftir því
að John kæmi til baka frá San
Francisco. Fyrst var hún aðeins
undrandi yfir þvi að koma hans
skyldi dragast svo mjög, en svo
varð hún kvíðin. Hún vissi að
hann hafði komizt heilu og
höldnu til San Francisco, því að
hún hafði fengið bréf frá hon-
um þaðan. Keamey hershöfðingi
hafði komið á skipuleigum ferð-
um milli herbúðanna frá San
Francisco og San Diego. Engar
póstsamgöngur voru í landinu,
og því tóku sendiboðamir stund-
um póst af óbreyttum borgurum
og John hafði notfært sér það
og skrifað henni.
Bréfið var stutt eins og öll
bréf frá honum. Hann skrifaði
að sjóferðin hefði verið erfið,
skipið hefði verið tuttugu daga
á leiðinni frá Santa Barbara til
San Francisco, en það hefði ekki
verið nein hætta á ferðum. Pilt-
amir hans hefðu annazt hann
vel og hann væri þegar orðinn
miklu betri. Hann gæti orðið
gengið og eins og hún sæi, gæti
hann líka skrifað. Eftir nokkra
daga ætlaði hann af stað til
að líta á nýja landið sitt, en
síðan héldi hann suður á bóg-
inn aftur og þá gætu þau gift
sig.
En janúar leið og febrúar og
marz, en John kom ekki.
Gamet gerði sér yfirleitt ekki
áhyggjur að óþörfu. En henni
datt margt í hug sem hefði
getað komið fyrir hann. Eða gat
það verið að hann vildi ekki
koma til baka? Þegar henni datt
þetta í hug, varð henni hverft
við og hún reiddist. Nei, það
var óhugsandi, John var ekki
þannig gerður. Eftir allt sem
hann hafði sagt við hana, gat
ekki verið að hann hefði
breytzt svo mjög. En þótt svo
væri, þá myndi John ekki stinga
af. Ef hann kærði sig ekki um
hana, myndi hann segja það
berum orðum.
En hvers vegna kom hann þá
ekki?
Það hafði verið huggun að
tala við Risann, en hann hafði’
farið frá Los Angeles rétt eftir
jarðskálftann. Það þurfti mik-
inn undirbúning undir hina
löngu ferð til Rússlands.
Florinda minnti Gametu á
hve erfitt væri að ferðast að
vetrarlagi. Það var 650 kíló-
metra leið til San Francisco, og
þar nyrðra var regnið enn ofsa-
fengnara og þar var snjór í
fjöllum. Ef til vill hafði John
ákveðið að bíða þar til veðrið
batnaði.
„Það gæti sjálfsagt átt við
um alla aðra sem ég þekki",
sagði Gamet, „En ekki um John.
Ef John ætlaði sér að fara
hingað, þá færi hann hingað.
Þú þekkir John“.
„Já, ég þekki John,“ sagði
Florinda.
Gamet þagði nokkra stund.
Það var síðla kvölds og þær
sátu báðar í herbergi Florindu.
Florinda sat á gólfinu og var
að taka til í kistunni, þar sem
hún geymdi skartgripina sína og
beztu fötin. Gamet horfði á
hana meðan hún setti skrínið
út i hom og lagði silkisjal
yfir. Gamet sagði: „Ég held
þú viljir ekki að ég giftist hon-
um“.
Florinda leit upp. „Nei, það er
ekki satt, Gamet. Ég er ein-
mitt á því að þú eigir að gift-
ast John, annars verðurðu ó-
Guð almáttugur, — marmar- Sprunginn þvers og kruss; — sel hann sem mósaiktígul-
Inn afturi. steina.
S K OTTA
Ösköp er hann Jói að verða utan vlð sig.
Hann sér hvorki né heyrir af Iærdómi.
Yfir Vinyl grunnmátnTnsima má móta mcS
ellum olgcnginn mátningartcgundum.
b&JJl&qcj -&£J2

cSwIh^bjöRNSSON & co.
P.O. BOX 13M
Sími 24204
' UYOAVIK
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963

t
Hjartans þakkir færum við ykkur öllum nær og fjær,
er auðsýr.du okkur samúð við fráfall og jarðarför manns-
ins míns, föður okkar og sonar,
GUNNARS SVERRIS GUÐMUNDSSONAR
Sérstakar þakkir færum við bifreiðarstjórum á vömbíla-
stöðinni Þrótti.
Guð blessi ykkur öll.
Bjarndís Jónsdóttir,
Sigurbjört Gunnarsdóttir, Guðrún Gunnarsdóttir,
Unnur Gunnarsdóttir, Bjarndís Jónsdóttir,
Helga Gunnarsdóttir, Guðmundur Eriendsson.
bifreiðaleigan HJÓL