Þjóðviljinn - 06.07.1963, Blaðsíða 6

g SÍÐA
HÖÐVILHNN
Laugardagur 6. júlí 1963
Ritstjóri: Unnur Eiríksdóttir
Lati Paili í ævintýralandi
2. þáttur
Myndir frá /esendum
☆ (Kóngurinn i Ævintýra-
☆ landi situr í herbergi sínu
☆ ásamt þremur ráðherrum.
☆ — Hann ber kórónu á
☆ höfði, hefur gleraugu, lít-
☆ ur mjög öldurmannlega út
☆ og er súr á svip. Ráðherr.
☆ amir eru einnig áhyggju-
☆ fullir og hafa stóra bunka
•ár af skjölum fyrir framan
★ sig á borðinu, er þeir líta
★ í öðru hvoru, hrista höf-
uðin og líta aftur í skjöl-
☆ in).
KÓNGURINN: Æ, æ, það er
alltaf einhver ófriður og eitt-
hvert arg. Ef ég væri ekki
kóngur hér í Ævintýralandi,
vildi ég vera kominn þúsund
mílur í burtu héðan.
1. RÁÐHERRA: Mér íellur
þetta iUa. vegna yðar há-
tignar.
(Palli og Óli Lokbrá koma
inn. Palli lítur undrandi í
kringum sig og hefur nú opn
að augun. Gengur siðan að
stól og sezt á hann. Óli Lok-
brá stendur við hlið hans. en
enginn sér þá).
PALLI (við Óla Lokbrá):
Þetta getur ekki verið kóng-
urinn yfir Ævintýralandi.
Hann er eitthvað svq súr og
leiður á svip. Og hér sézt
engin drottning og engin
prinsessa (gaegist út), og
enginn blómagarður. Og svo
er hér húðarrigning þar að
. auki.
ÓLI LOKBRÁ: Já, en ég skal
•segja þér, Palij minn. að það
, eru til margs konar ævin-
týralönd. Sum ævintýralöndin
Gipsfóturinn var sendur
til smiðsins og hann maeldi
út efnið eftir honum. sex fet
á lengd Qg þrjú á breidd.
Síðan smíðaði hann nýtt rúm
handa drottningunni. Rúmið
var flutt í kóngshöllina og
drottningin fór í nýja fína
náttkjólinn sinn, og sem bet-
ur fór var rúmið nú mátu-
legt. líka þegar hún hafði
kórónuna á höfðinu. Og þetta
var fallegasta afmælisgjöf.
sem hún haíði nokkurn tíma
fengjð.
eru fyrir iðin. dugleg og góð
böm. og svo gru önnur fyr-
ir óþæg börn. Þetta t.d. er
fyrir löt böm.
PALLI (ákafur); Ég er ekki
latur. Mér þykja bækurnar
bara — bara leiðinlegar.
KÓNGURINN (tekur eftir
Palla): Hvað — hvernig hef-
ur þessi þrjótur komizt hér
inn? Verðimir vanrækja
skyldur sínar. Og svo leyfjr
hann sér að sitja í návist
konungsins. Stattu upp úr-
þvættið þitt. Hvaða erindi
átt þú hingað?
PALLI (sprettur á fætur):
Ég ég — ég hélt, ég ætl-
aði bara að leika mér við
prinsessuna.
KÓNGURINN (fokvondur): f
minu landi fær enginn að
leika sér. Hér er heldur eng-
in prinsessa. Ilér eru aðeins
menn. sem verða að vinna.
HIRÐMAÐUR (kemur inn):
Yðar hátign. Tröllin uppi í
fjöUunum sækja lengra og
lengra fram. Menn konungs-
ins eru á undanhaidi og
margir hprmennjrnir leggja á
flótta undan tröllunum.
KÓNGURINN: Sendið fleirj
hermenn af stað. Þú getur
tekið strákinn þarna með.
hann getur barjð bumbu.
PALLI (fer að gráta); Ég
þori alls ekki að berjast við
fröllin!
ANNAR IIIRÐMAÐUR: Yð-
ar hátign. Krákurnar í skóg-
inum hafa gert uppreisn.
Hermennimir eiga í höggi
við tröllin og reyna að hrekja
þau tiljaaka, svrj ag við urð-
um að senda heilan her af
Kóngurinn varð svo glað-
ur að hann lét gera smið-
inn að prinsi. Og það var
haldin stór veizla honum til
heiðurs.
Svo seinna, ef einn mað-
ur sagði við annan: Rúmið
mitt er sex fet á lengd og
þrjú á breidd. þá vissu all
ir nákvæmlega hvað rúmið
var stórt. Og ef einhver
þurfti að mæla lengd á ein-
hverju, fpkk hann lánaðan
gipsfótinn og mældi eftir
honum.
drengjum með lurka og prik
til að hrekja þær burt.
KÓNGURINN (óþolinmóður):
Allt gengur hér á tréfótum.
Er þá búið að sigrast á krák-
unum?
IIIRÐMAÐURINN: Ekki enn-
þá, yðar hátign. Margar
krákur hafa fallið í orust-
unni, en hinar. sem lifandi
eru, fljúga á eftir drengjun-
um og höggva í andlit þeirra
með nefjum sínum.
KÓNGURINN: Sendið þá
fleiri. Takið þennan lata
slána þama með ykkur.
PALLI (kjökrar): U-hu. ég
þori það ekki. Þær höggva
úr mér augun og tæta sund-
ur á mér nefið.
KÓNGURINN; Hcr er ekki
spurt að því. hvað þú vilt.
Takið strákinn.
PALLI (þrífur í handlegginn
á Óla Lokbrá); Ó, hjálpaðu
mér!
ÓLI LOKBRÁ: Jæja, þarna
getur þú nú séð, að það er
til ýmislegt verra en það að
lesa í skólabókunum sínum.
En nú leggjum við af stað.
Nú er gott að hafa sjö mílna
skóna. (Þeir fara út).
Minni systkinunum þótti
bera vel í veiði að fá að
koma í svona skemmtilegan
leik, og þau fóru nú að viða
að sér rauðum og hvítum
dulum. sem þau bundu svo
við blómapinna, er þau not-
uðu fyrir fánastengur. Og þá
voru fánarnir tilbúnir.
Kröfugangan hófsf í borð-
stofunni, þaðan var haldið i
gegnum svefnherbergið Qg
síðan um allt húsið. Þau ætl-
uðust til, að stjúpmóður
þeirra þætti nóg um og kæmi
til að skerast í leikinn.
Loks kom hún á vettvang
og mælti. „Ætlið þið nú ekki
að fara að hætta þessu? Mér
finnst nú nðg komið af svo
tilgangslausum leik. Mér
finnst að minnsta kosti þið
Adolf og Elisa, vera of stór
til að taka þátt í svona
]eik.“
„Við höfum gert verk-
íall,“ sagði He]ga til skýring-
ar og veifaði fána sinum.
„Álveg eins og fullorðna
fólkið.“
Og enn héldu þau áfram
upp stigann og niður stig-
ann. úr einu herberginu i
annað, og það kom einkenni-
legur svipur á stjúpmóður
þeirra í hvert skipti. sem
kröfugangan fór fram hjá.
Loks námu þau staðar öll
í einu og hneigðu sig djúpt.
alveg eins og Adolf hafði
kennt þeim. Því næst hóf
hann hina undirbúnu ræðu
sína:
„Háttvirta frú!“ byrjaði
hann. „Við höfum leitazt við
að gera vilja þinn i öllu —
og við óskum heldur ekki eft-
ir að vera þér á nokkurn
hátt óþæg eða óhlýðin, en
við erum sammála um það,
öll sem eitt, að það er heimt-
að of mikið af okkur, t.d.
þegnr við komum heim frá
knattleik. þreyjt og sveitt,
að þurfa þá að fara að
hlaupa um húsið þvert og
endilangt til að láta hvern
hlut á sinn sfað. hattinn
Skota nokkurn og konu
hans, sem hét Anna, lang-
aði ákaft að fljúga, en vildu
vitanlega ekki borga alltoí
mikið fyrir það. Þau fóru
að semja við flugmann einn.
sem sagðist taka 200 krón-
ur fyrir 10 mínútna flug.
— Það er allt of mikið.
sagði Skotinn. — Ég skal
borga þér 100 krónur fyrir
15 mínútur og alls ekki
meira. Þeir þrefuðu nú lengi
um verðið. Að lokum fór
flugmanninum að leiðast þóf.
ið og sagði:
— Jæja. ef þið steinþegið,
og látið ekkert heyrast í
ykkur hvað sem á gengur, þá
skal ég fljúga með ykkur
fyrir ekkert, en annars verð-
ið þið að borga 200 krónur
refjalaust.
þarna, knöttinn þarna. knatt-
tréð þarna o.s.frv. Við höf-
um þess vegna efnt til þessa
verkfalls til að koma á sam-
komulagi um, að við megum
vera dálítið sjálfráðari hér í
húsinu en við höfum verið.
Við viljum alls ekki vera 6-
þæg, en hins vegar sýnist
okkur, að of mikið sé gert
að þvi að rekast í alls kon-
ar smámunum.“ Adolf dró
andann djúpt þegar þann
hafði lokið þessari ræðu.
„Ég býst við,“ mælti stjúp-
móðirin, „að þið óskið eftir
álíka löngu svari frá mér, en
vegna þess, að ég hef ekki
haft tækifæri til að hugsa
málið og verð auk þess að
ljúka við að slétta lín. áður
en ég fgr að taka til kvöld-
matinn, verðið þið víst að
halda kröfugöngu ykkar á-
fram. en gerið það úti í garð-
inum — svo skal ég sjá til,
hvort ég get ekki haft svar
mitt tjlbúið "
„Get ég ekki hjálpað þér
við að slétta línið, svo að þú
getir farjð að taka til kvöld-
matinn?" spurði Elísa, sem
var orðin nokkuð svöng.
„Nei. nei. Elisa,“ sagði Ad-
olf. „Við verðum að halda
kröfugöngunni áfram. Þú
vejzt. að við erum í verk-
falli. „En“, bætti hann við,
„af því að við erum öll orð-
in svöng. væri líklega rétt að
leyfa, að þú hjálpaðir
mömmu eitthvað til.“
„Þetta má vera alveg eins
og þið viljið." svaraði stjúp-
móðirin. „Og ef Adolf og
Helga vildu sækja ofurlítið
af þurrum eldivið niður í
kjallara. myndi þetta allt
ganga fljótar."
Öllum flöggunum var nú
hent í litlu systurnar. Betu
og Rósu. og þar með var
verkfaHjnu lokjð, og heyrðist
ekki meira um það rætt 'fyrr
en kvöldverðj var lokið. Bf
til viti hefðl jþefta aht sarn-
an fallið i gleymskti, ef stjúp.
Skotjnn gekk að þessu.
Svo settust þau öll upp i
flugvélina og flugið hófst.
Flugmaðurinn lék nú allar
þær listir sem hann kunni og
hlífðist ekki við. Þegar 15
mínútur voru liðnar, lenti
hann aftur og sagði við Skot-
ann:
— Það heyrðist aldrei svo
mikið sem uml í þér, svo þú
skuldar mér ekki neitt,
— Það er rétt. sagði Skot-
inn. — en það lá nú samt
við að mér fataðist einu
sinni.
— Nú. hvenær var það?
spurði flugmaðurihn.
— Það var þegar Anna
féll útbyrðis, svaraði Skot
inn.
móðir þeirra hefði ekki
minnt þau á það.
„Nú hef ég svar mitt til-
búið,“ mælti hún, „ef ykk-
ur langar til að heyra það.“
„Já, já.“ kölluðu þtlu böm-
in.
,.Við erum einnig reiðubú-
in til að hlusta á það.“ svar-
aði Adolf hátíðlega.
„Það er nú gott, Þegar ég
kom hingað fyrst. fleygðuð
Þið öllu, sem þið höfðuð hönd
á, hvar sem ykkur sýndist og
á hina óliklegustu staði. en
það hafði þær afleiðingar. að
þið vissuð aldrei, hvar hlut-
anna var að leita. Þeir týnd-
ust eða skemmdust, og sann-
ast að segja var ekki
skemmtilegt að litast um hér
i húsinu á þeim dögum. Ég
býst við að móðir ykkar
hafj haft þá venju, að ganga
sjálf um húsið og hirða eftir
ykkur Þá hluti, sem þið
fleygðuð hér og þar. þvi að
ekki hefur hún getað latið
þá liggja þar, sem þejr voru.
(Framhald).
Mynd frá
lesanda
Við Álftavatn, eftir Valde-
mar Erlingsson 7 ára.
Gjöf handa
drottningunni
(Niðurlag)
(Framhald).
Þegar börnin gerðu verkfaii
Félag bygging-
arkaupmanna
Aðalfundur Félags íslenzkra
byggingarefnakaupm. var hald-
inn föstudaginn 26. apríl s.l.
Formaður félagsins ísleifur
Jónsson minntist Karls Schram
en fundarmenn risu úr sætum
í virðingarskyni við hinn látna
félaga.
ísleifur Jónsson kaupmaður,
sem gegnt hefur formanns-
störfum í félaginu um margra
ára skeið, baðsf nú eindregið
undan endurkjöri sem formað-
ur.
Formaður var kjörinn Hjört-
ur Hjartarson, og meðstjórn-
endur: Haraldur Sveinsson,
Vilhjálmur Bjömsson, ísleifur
Jónsson og Eggert Kristinsson.
Varamenn voru kosnir Jón-
as Sveinsson Qg Kristján
Kjartansson.
Fulltrúi i stjórn kaup-
mannasamtakanna var kjörjnn
ísleifur Jónsson.
Fundurinn • gerði einróma
svofellda ályktun:
„Aðalfundur Félags íslenzkra
b.vggingarefnakaupm. haldinn
26. april 1963 beinir þeim til-
mælum til hlutaðeigandi yfir-
valda, að nú þegar verði nið-
ur felld hin óraunhæfu verð-
lagsákvæði. sem ennþá gilda
um stóran hluta byggingar-
vara. eða þeim brejrtt þannig
að viðunandi sé.“
Féla?
verzlana
Aðalfundur Fclags húsgagna-
verzlana var haldihn fimmtu-
daginn 18. apríl s.l.
Formaður félagsins. Ásgrim.
ur Lúðvíksson, minntist
Bjarna Kjartanssonar, en fund-
armenn risu úr sætum í virð-
ingarskyni við hinn látna fé-
laga.
Formaður flutti skýrslu
stjórnarjnnar um störf félags-
ins á liðnu starfsári.
Ásgrímur P. Lúðvíksson var
endurkjörinn formaður félags-
ins. en meðstjórnendur Ragn-
ar Bjömsson og Ámi Jónscon.
Varamenn voru kosnir. Árai
Skúlason og Jón Bjamason.
Endurskoðendur voru kosn-
ir: Guðmundur Daníelsson og
Gunnar Kristmannsson.
Fulltrúi i stjórn Kaupmanna-
samtakanna var kosinn Ásgrím-
ur P. Lúðvíksson og til vara
Jón Hjörleifsson.
(Frá Kaupmannasamtök-
• um fslands).
Fjórburar í USA
Fyrir fáeinum dögum ól 9
ára stúlka í Chicago fjórbura.
Hún og dæturnar fjórar eru
við beztu heilsu. Móðirin, frú
Beraard Harris, á auk þess 15
mánaða gamlan son.
80 ára afmæli
Framhald af 5. síðu.
Jónsdóttir. frú, Reykjavík,
Stórritari: Kjartan Ólafsson,
verzlunarstjóri, Kópavogi.
Stórgjaldkeri: Jón Hafliða-
son, fulltrúi. Reykjavik,
Stórgæzlumaður ungmenna-
starfs: Einar Hannesson, full-
trúi, Reykjavik.
Stórgæzlumaður ungljða.
starfs: Sigurður Gunnarsson,
fyrrv. skólastj.. Reykiavík,
Stórgæzlumaður lösciafar-
’tarfs: Sveinn He’aason. stór-
kaupmaður. Reykiavik,
Stórfræðslustióri: Masnús J,
Kristinsson, rafvélavirk.iameist-
ari. Akureyri,
Stórkapelán: Þóra Jónsdótt-
ir frú, Siglufirði.
Stórfregnritari: N.iáll Þórar-
insson stórkaupm.. R.evkt=v{k.
Fyrrverandi stórtemo’.ar er
séra Kristinn Stofánssnn á-
fengisvarnaráðunautur. R\n’k
Heiðursful’trúi ■ Jóhann Ög.
mundur Oddsson Revkiavik.
(Fréttatjlkynning frá
Stórstúku íslands. I.O.G.T.)