Þjóðviljinn - 07.07.1963, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
ÞJ6ÐVILJINN
Sunnud«rar 7. 'júlí 1963
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
ataður vínblettum og vínþefur
af henni. Hún var litlu betri en
rýjumar sem þaer notuðu til að
þurrka borðið með. Bn það
skipti engu máli. ekki núna.
Hún spurði: — Er þetta síð-
asti dagurinn minn á barnum
John?
Hann hló og þrýsti henni aft-
ur að sér. — Já, það geturðu
reitt þig á. í fyrramálið fer ég
til alcaldans og sPyr hversu
fljótt hann geti splsest okkur
saman. Og svo — hann hló til
hennar — Garnet, ég hef svo
mikið að segja þér!
Hún hafði sldrei séð John
jafnkátan. — Það hljóta að vera
góðar fréttir, sagði hún, — ann-
ars værirðu ekki svona glað-
legur.
*— Já. já, góðar fréttir, stór-
kostlegar fréttir. tímamótamark
andi fréttir. Ég skal segja þér
það allt saman. en gefðu mér
fáeinar mínútur til að kasta
mæðinni. Hann heliti aftur í
krúsina sína og spurði: — Af
hverju kallaði Florinda mig
garm og sagði að ég ætti þetta
ekki skilið?
— Af því að þú ert garmur
og átt þetta ekki skþið, svar-
aði Gamet. — John, af hverju
leið svona langur tími áður en
þú komst til baka?
í>að var stríðnisglampi í
grænum augum Johns: Ég gat
ekki komið fyrr. Enginn n->ma
þú hefði getað dregið mig hing-
að núna.
— Af hverju skrifaðirðu mér
ekki?
— Ég gat ekki skrifað þar
sem ég var staddur. Þetta eru
mikil tíðindi, Garnet, og það
tekur mig meira en minútu að
segja þau. Ég verð að fá að
hvíla mig dálítið og borða. Ég
hef setið i hnakknum síðan eld-
snemma í morgun. Þegar þú
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEINE og DÓDÓ
Laugavegí 18 III. h (lyfta)
Sími 24616.
P E E M A Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
T J ARN ARSTOF AN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
HÁRGREIÐSLCSTOFA
AUSTCRBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — simi 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
heyrir þau, þá fyrirgefurðu mér.
— Hún myndi fyrjrgefa þér,
sagði rödd Florindu rétt rjá
þeim. — þótt þú segðir henni
að þú hefðir drepið sex diggara
og étið þá. En þrátt fyrir það
höfum við verið dauðhræddar
um þíg. En fyrsf át er á ðag-
skrá, þá kemur hér matur handa
þér.
Hún setti fyrir hann bauna-
fat. Risinn hrópaði á piltana
sem verið höfðu að sinna hross-
unum úti fyrir. Hann sagði
þeim að koma inn og borða,
hann skyldi sjálfur spretta af
og setj.a hrossin í stíuna.
Pablo og Vicente settust fagn-
andi á gólfið og fóru samstund-
is að sötra. John var svo solt-
inn að hann sötraði líka.
En loks höfðu hann og pilt-
arnir fengið fylli sína. Pablo
og Vicente vöfðu sig inn í ull-
arteppi úti á veröndinni. Garn-
et bað Mikka líka að fara og
leggja sig. John baðst afsökun-
ar á því að hann refði verið
svo svangur að hann héfði
gleymt að þvo sér hendumar,
en nú langaði hann til að gera
það. Hann og Risinn fóru út
og sóttu vatn í tunnuna og með-
an John þvoði sér. gengu Garn-
et og Florinda frá í eldhúsinu.
Florinda sagði:
— Þar er ánægjulegt að
horfa á þig og John. Hann er al- !
veg vitlaus í þér, Gamet.
Garnet hló. Já, John var ör-
ugglega hrifjnn af henni. Hún
var líka fegin því að Florfndu
skyldi falla svona vel við hann.
Gamet hafði fyrir löngu upp-
götvað §ð kurteisi Florindu við
karlmenn stóð í öfugu hlutfalli
við álit hans á honum. Þegar
hún sagði að karlmaður væri
auli og apaköttur, var það ör-
uggt merki þess að henni geðj-
aðist að honum.
Þegar John og Risinn komu
inninn, bar Florinda fram kaffi
ÓS vín og whisky. Hún sagði:
,,Johnny. þú verður að vera
hreinskilinn við Risann og mig.
Ég heyrði að þú sagðir við
Gametu að þú hefðir tíðindi að
segja. Ef þau eru bara ætluð
eyrum hennar þá segðu bara
til og við skulum fara“.
„Þið eigjð öll að heyra það“,
sagði John. „Komið hingað og
setjizt. Ég þarf að sýna ykkur
dálítið”.
Þau settust umhverfis borð-
ið. John tók úr vasa sínum smá-
pakka sem vafinn var inn í
rauðan klút. Hún leysti klútinn
utan af og í ljós kom lítill
skinnpoki sem dreginn var, sam.
an að ofan. einna líkastur tó-
bakspungi.
.,Nú. hvað er svona merkilegt
við þetta?“ sagði Florinda.
Brosandi út að eyrum rétti
hann Garnetu punginn. Þegar
hún tók við honum. varð hún
forviða: „Mér þykir hann vera
þungur“, sagði hún.
John sagði ekki nejtt, hann
horfði aðeins á hana með at-
hygli. Gamet kreisti pokann.
Hann lét undan. Það var eins
og pokinn væri fullur af. sandi,
en sandur var ekki svona þung-
ur. Hún horfði spyrjandi á
John.
John virtist vera i skapi til
að vera leyndardómsfullur og
það var býsna ólíkt honum.
Hann stóð þama núna og leit
út eins og hann ætlaði að halda
ræðu, og það var ólíkt honum
líka. Skeggjað andlit hans Ijóm-
aði af einhverju sem líktþft
meirifýsni, en v.ar það þó ekki.
Það var öllu heldur sigurhrós
og eftirvænting. Henni fannst
hann minna á góðan pabba á
jólunum sem var í , þann veg-
inn að sýn.a krökkunum sínum
eifthvað dásamlegt, sem þau ór-
aði ekki fyrir. en hann ætlaði
nú að gefa þeim. Hann var enn
spyrjandi á svip, þegar hún bjó
sig til að leysa utan af opinu,
en John sagði:
„Nei, nei, láttu þau hin taka
á honum fyrst“.
Garnet fékk Risanum pung-
inn og hann hrópaði: „Drottinn
minn, hvað hann er þungur!"
Hann virtisf ekki hafa tekið
mark á því sem hún sagði. Hann
þreifaði líka á pokanum og leit
á Jobn.. undrandi yfir óvenju-
legri framkomu hans. Flo^rinda
sagði: „Leyfðu mér að taka á
honum. Hvað er svona mft%i-
legt við hann? Skollinn sjálfur.
fcann vegur heilt tonn“.
John hló ennþá og' rétti fram
höndina eftir pungnum og hún
fékk honujíi hann. Hann 'dró
til sín fat sem stóð á borðjnu.
hann iosaði , ídregna bandið og
tæmdi pokann á fatið. Það sem
í honum var rann niður á fat-
ið og hljóðið var eins og þegar
rignir á þakið. Þau þrjú beygðu
sig fram til að horfa á þrð. En
þau voru öldurigis ringluð, Vsú
að það sem þau sáu var alls
ekkert nýtt né spennandi. 1
Innihaldið lá þarna í hrúgu:
Banana split
Kljúfið banana oí cndilöngu og
lcggiff sinn ficlming hyoru mcgin
ó ífangan disk, flötu Mi5 bananans
niöur og flcttiS syo hýðinu of.
LcggiS 3 ískúlur á bananahclming-
ono/ Yanilluís í miðjU/ cn aðrar
fcgundir sína hvoru mcgin. HcIIið
syo mismunandi fcgundum af
íssósum yfir ískúlurnar og skrcytið
mcff þcytíum rjóma og áYÖxtum.
iftfo Ú%V ýflfV »%V ýflfV V&fV i&n
lítil kom og þunnar flögur og
fáeip stærrj kom eins og möl.
Það glampaði á hrúguna í
lampaljósinu. Sumt gljáalaust
og sýndist óhreint en megnið
glitraði í ljósjnu. John stakk
hendinni niður í hrúguna og lét
sandinn renna milli fingranna
eins og barn að leik á sjávar-
strönd. Kornin glömruðu lágt
við fatið. Gamet stakk líka
fingrunum í hrúguna og rótaði,
Risinn tók upp fáein kom og
athugaði þau og Florinda, sem
búin var að setja upp hanzk-
ana eftir uppþvottinn, tók þá
af sér og neri gómunum við
kornin. Ailt í einu hló hún van-
trúarhlátri og sagði:
— Æ, John, ef það væri ekki
óhugsandi, þá myndi ég þalda —
Hún þagnaði því að það var svo
mikil fjarstæða. Rjsjnn sagði:
— John, ég þarf að fara eld-
snemma á fætur í fyrramálið.
Vertu ekki svona leyndardóms-
fullur lengur-
Gamef sagðj; — f guðs bæn-
um, John, hvað er þetta?
John brosti til þeirra allra.
— Það er það sem Florinda
heldur, svaraði hann.
— Og hvað er það sem þú
heldur? spurði Florinda og John
hló og sagði: — Florinda skilur
alltaf hvað er að gerast í kpll-
inum á mér betur en nokkurt
ykkar hinna. vegna þess að það
er svo margt líkt með okkur.
Segðu þeim hvað það er. Flor-
inda.
Florinda var enn að þreifa
á kornunum. Hún leit upp undr-
andi og agndofa og sagði hóg-
vær. eins og hún væri hrædd
um að þau myndu gera gys að
henni: — Já. ef það væri ekki
svo fráleitt, þá myndi ég halda
að þetta væru smá gullkom.
1—■ Gull? endurtóku Gamet og
Risinn.
— Gull, sagði John.
49
Þau skoðuðu gullsandinn bet-
ur Qg spurðu hann hvaðan hann
kæmi og hvað hann ætlaði að
gera við hann og svo gettust
þau aftur og John fékk tæki-
færj til að svara. Hann settist
líka. Hann horfði á þau og sagði
með hægð:
— Hlustið þið nú á mig öll
saman. Þið þekkið mig vel. Hef-
ur nokkurt ykkar séð mig
sleppa mér af hrifningu yfir
nokkru? Hafið þið nokkum
tíma séð mig úr jafnvægi eða
heyrt mig ýkja þegar ég segi
frá?
Þau hristu höfuðin.
— Allt í lagi, sagði John.
— Þá trúið þið mér núna. Það
sem ég segi er satt. en það er
næstum ótrúlegt. Það er svo
furðulegt að það er varla nokk-
ur í San . Francisco sem trúir
þvi. Fólk hlustar á frásögnina
og hlær. Örfáir náungar hafa
farið á staðjnn til að sjá með
ejgin augum eins og ég. En ró-
legir oS skynsamir borgarar sem
hafa góðar tekjur sem smiðir
og prentarar og verzlunarmenn,
þeir hrista bara höfuðið og
segja að flestu gieypi nú asn-
arnir við. En ég fór samt af
stað tjl að sjá þetta sjálfur og
ég fór hingað til að sækja
Gametu. svo að hún gætj líka
séð það með eigin augum.
Alvara hans hafði sín áhrif.
bhS^llölluðu sér áfram og hlust-
uðu. hreyfðu sig varla. John
hélt áfram:
— Þarna í óbyggðunum þar
sem ég var. má sjá þunnar
gullflögur lisgja gljtrandi í
lækjarfarvegunum. Það er hægt
að stinga hendinni niður í sand-
SKOTTA
Hefðarfólk svalar
skemmdarfýsninni
1 vikunni sem lcið buðu
eigendur Delmonicos-veitinga-
hússins nokkrum tugum manna
úr hópi þekktra broddborgara
í New York til sérstæðrar
skemmtunar í sölum veitinga-
hússins. Þegar gestirnir yfir-
gáfu var ekkert víngias óbrotið,
silkiklæðningin á veggjunum
rifin í tætlur, speglar ailir
mölbrotnir og húgögnin í rúst.
Samt sem áður kom lögreglan
ekki á staðinn til að skakka leik-
inn. Þetta fór sem sé allt fram
með vilja og vitund forstjór-
ans, S. Joseph Tankoos, serri
ætlar að verja einni milljón
dollara til að endurnýja veit-
ingahúsið. Hann veitti því
fól-kinu, sem allt er vel þekkt-
ir gestir hússins, tækifæri til
að svala frumstæðum hvötum
sínum til að brjóta og eyði-
leggja. Og þetta tækifæri__var
sannarlega notað til hins^ ýtr-
asta.
17500
Auglýsingasími
ÞJÓÐVILJANS
Frábær frammistaða
Fyrirfólkið gekk berserks-
gang 1 salarkynnunum og
mölvaði allt sem fyrir varð og
beitti ýmsum verkfærum við
þessa iðju sína. Sérstaklega var
talið áhrifamikið er madama
Wellington Koo, mágkona
Sjang Kaíséks hershöfðingja,
réðist að rokoko-húsgögnun-
um með gríðarmikla öxi að
vopni. Anita Louise leikkona
gekk drengilega fram í þvi að
rústa borðplötur úr marmara
með hamri og meitli en Caro-
line Windischgraetz dundaði
við að grýta vínglösum í VQggi
hússins.
Samúðarkort
Slysavarnafélags tslands
Kaupa flestir Fást hjá slysa-
vamadeildum um land alit
t Reykjavík í Hannyrðaverzl-
uninnj Bankastrætj 6. Verzl-
un GunnbórunnaT Halldórs-
dóttur, Bókaverzlunmni Sögu
Langholtsvegi og i skrifstofu
félagsíns * Nausti á Granda-
garði.
Frá bókabúðinni
BÓKIN h.f.
Höfum á boðstólum
m.a tímaritið FRÓN.
BÓKIN h.f.
Sími 10680.
IwlNiUDlMDKICCnKI & CO
Simi 24204

RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐXJR
MODEL 1963
Trésmiiir
Trésmiðir óskast að Hallveigarstöðum við
Garðastræti. Upplýsingar hjá verkstjóra á
vinnustað og í síma 34063.
VERKLEGAR FRAMKVÆMDIR.