Þjóðviljinn - 16.07.1963, Blaðsíða 8

3 SlÐA
ÞIÓÐVILIXNN
Þriðjudagur 16. júlí 1963
GWEN BRISTOW:
r
i
HAMINGJU
LEIT
stikaðj útum dyrnar. Garnet
elti hana. Það var ekki mikið
svigrúm í eldhúsinu, því að
borðið tók megnið af gólfrým-
inu. En Florinda stikaði fram
og aftur um blettinn sem auð-
ur var með bláa klútinn dingl-
andi á arminum og íkoninn í
hendinni. — Þessi líka bölvað-
ur asni, sagði hún. — Þetta
erkifífl. Hvern fjandann á ég
eiginlega að gera við þetta!
íkoninn hennar móður hans! Ég
gaeti molað á honum þverhaus-
inn. Og svo stingur hann af
til Rússlands svo að ég get ekki
látið hann heyra álit mitt á
honum. Að narra mig til að lofa
að gæta hans vel, ég gæti snú-
ið hann úr hálsliðnum. Þessi
fantur og fúlmenni —
Röddin brast. Garnetu til mik-
illar undrunar fylltust augu
Florindu tárum sem flóðu nið-
ur kinnarnar. Hún kjökraði inn
í bláa silkiklútinn. — Þessi
endemis asni, sagði hún hálf-
kæfðri röddu, — að detta þessi
fjarstæða í hug.
Gamet skildi þetta ekki al-
menrriiega. En hún gekk til
Florindu og lagði handlegginn
yfrum hana svo að hún gæti
grátið við oxl henni. Florinda
hörfaðj reiðilega undan.
— Vertu ekki með neina til-
finningasemi min vegna. Mér
hefur aldrei á ævinni fundizt
ég vera eins mikill auli. En
þetta vildi hann. hann vildi
koma mér til að gráta. Þess
vegna gaf hann mér þetta. Svo
að ég gæti hagað mér eins og
hálfviti. Þessi líka fantur. ég
gæti lúbarið hann. En þrátt
fyrir reiðina fossuðu t'árin nið-
Hárgreiðslan
Hárgreíðslu- og
snyrtistofa STEINC og DODO
Laugavem 18 in. h (Iyftal
Siml 24616
P E R M A Garðsenda 21.
simf 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
ailra hæfi.
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
HARGREIÐSLDSTOFA
AUSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — síml 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
ur kinnamar á Ihenni. Hún
þurrkaði þau burtu með hláa
klútnum.
Garnet sagði undrandi: — Ég
hef aldrei fyrr séð þig gráta.
— Nei, og þú munt heldur
aldrei sjá það framar. Hann
sagði einu =inni fyrir löngu að
ég þyrfti að gráta einstöku sinn-
um. Og nú gaf hann mér þetta
til þess að ég gerði það. Bölv-
aður asninn sá ama. Ég gæti
sparkað í hann. Hún þurrkaði
sér um augun með klúlnum og
snýtti sér í hann. — Gamet,
sagði hún hvössum rómi.
— Hvað er langt héðan til St.
Pétursborgar?
— Ég vejf það ekki. Hann
hélt sjálfur að það væru einar
tíu þúsund mílur, manstu það
ekki?
— Tíu þúsund milur. Ég vildi
óska að þær væru tíu milljón-
ir. Ég vona að hann drukkni. Ég
vona að sjóræningjar taki hann
og hengi hann. Ég vona að
hann falli útbyrðis og hvalirnir
éti hann. Ég vona að hann fái
skyrbjúg og missi allar tenn-
urnar. Þetta svín, þessi krókó-
díll, þessi eiturnaðra. Hann
sagðist gefa mér þetta vegna
þess að ég væri góð kona.
Fjandinn sjálfur. af hverju var
hann að þessu bulli? Hafi ég
verið góð siðan ég kom til Los
Angeles, þá er það aðeins vegna
þess að hér var ekki nokkur
karlmaðúr $em óg nennti að líta,
ívisvar á, og það veit hann eins
vel oig ég. Bíddu bara! Ef þetta
guðsvolaða land á eftir að ná
sér á strik og koma sér upp
sæmilegum karlmanni sem er
loðinn um lófana. þá skai ég
sveimér snúa honum um firigur
mér — ég hef gert það fyrr og
ég get gert það aftur. Þessi
rússneski asni. Að gefa mér ík-
oninn hennar móður sinnar! Ég
vona að hann smitist af bólunni.
Þær heyrðu fótatak fyrir ut-
an og Florinda hrökk í kút.
— Almáttugur, það er Silky að
koma! Hann má ekki sjá mig
útgrátna! Komdu upp á loft.
Hún þaut út. Garnet heyrði
hana hlaupa upp stigagarminn.
Silky kom inn. Hann siagði
Garnetu að hann hefði séð Ris-
ann ásamt fylgdarliði ríða út
úr bænum, svo að nú mætti
opna veitingastofuna. José kæmi
eftir andartak. — Hvar er Flor-
inda? spurði hann.
— Hún fór upp í herbergið
sítt.
— Hlauptu upp og segðu
henni — byrjaði Silky og átt-
aði sig. Hann mundi allt í einu
að Gamet var ekki lengur í
vinnu hjá honum. Gamet var
í þann veginn að giftast John.
og þótt Silky hefði ekkert
heyrt um 3ð John ætlaði að
róta upp gulli fyrir norðan, þá
vissi hann að John var rikur
ranchóeigandi. Hann brosti og
hneigði sig. — Ef þér vilduð
gera svo vel, frú Hale. þá þætti
mér vænt um að þér segðuð
Florindu að við þurfum að fara
að opna barinn aftur.
— Já, það skal ég gera, sa-gði
Garnet. En hún þóttist vita að
Florinda væri ekki í skapi til
að koma niður undir eins. svo
að hún bætti við: — Ég býst
við að Florindu langi til að
skipta um föt áður en hún
kemur niður. Við klæddum okk-
ur í svo miklum flýti í morg-
un.
— Já, auðvitað. Ekkert liggur
á, hreint ekki neitt. Og frú
Hale, má ég nota þetta tæki
færi til að óska yður alls góðs
í væntanlegu hjónabandi yðar.
— Þökk fyrir, Silky, sagði
Gamet. Áður en honum gæfist
tími til að byrja á nýjum orða-
flaumi. flýtti hún sér upp stig-
ann. Dymar að herbergi Flor-
indu voru lokaðar. Garnet barði.
— Ert Það þú, Gamet? kall-
aði hún. — Kom inn.
Gamet fór inn, Florinda sat
á rúminu með íkoninn í hönd-
unum. Hún var enn rauðeygð,
en hún var hætt að gráta.
—• Silky bað mig að segja
þér, að hann ætli að 'fara að
opna barinn, sagði Gamet
iFIorinda lieií ekki upp.
— Silky má fara til fjandans
fyrir mér, sagði hún. — Ég er
að hugsa, Gamet.
— Já, vina mín.
— Þú segir engum, að ég hafi
orgað eins og krakki með maga-
pínu, er það?
— Það veiztu að ég geri ekki.
— Og þú mátt ekki segja
neinum heldur, að Risinn hafi
gefið mér þenrian grip. annars
get ég ekki þtið framan í nokk-
um mann það sem ég á eftir
ólifað.
— Ég skal ekki gera það.
— Þessi grautarhaus. sagði
Florinda, hún hélt áfram að
horfa á íkoninn. — Þessi auli
með deigklump í heila stað, Og
Gamet. —
— Já, Florinda. sagði Gara-
et.' Hún' 'fór og settist á rúmið
hjá Florindu.
„Þú . .skilur auðvitað að mér
er ekki alvara með neitt af
þessu. Að ég voni að hann
drukni og hvalur éti hann og
allt það“.
„Já, elsku vina mín, ég skil
það“.
„Það vona ég sannarlega ekki.
En ég gæti lamið hann. Ég vona
að hann komist til Rússlands
vandræðalaust og ég vona að
hann finni sér kotnu sem er nógu
góð handa honum. Nei, það er
auðvitað óhugsandi, því að það
er enginn kvenmaður til í heim-
inum sem er nógu góður handa
honum. En ég vona, að hann finni
konu sem vill verja ævinni til
að reyna að verða það. Þessi reg-
inasni. Að gefa mér íkoninn
hennar móður sinnar og koma
mér til að gráta! Ég gæti kyrkt
hann“.
Gamet svaraði ekki. Hún
bjóst ekki við að Florinda kærði
sig um svar. Florinda horfði svo
bergnumin á íkoninn að hún
vissi naumast að inni var mann-
eskja sem hlustaði á orð henn-
ar. En þó var hún ekki alveg
búin að gleyma nærveru Gar-
netar, því að eftir andartak,
greip hún f hönd Gametar og
þrýsti hana eins og hún væri
fegin því að hún var þama.
Það varð stutt þögn. Og allt í
einu settist Florinda upp eins
og hún hefði fengið óvænta
hugmynd. „Gamet, viltu fara út
fyrir andartak?"
„Já, auðvitað", sagði Gamet og
ctóð upp.
Florinda þrýsti hönd hennar
aftur og brosti. „Það var inn-
dælt af þér að vera héma hjá
mér, en nú langar mig að vera
ein svolitla stund".
Gamet kyssti hana létt á hár-
ið og fór út.
Florinda hrökk við þegar
dymar lokuðust. Hún beið and-
artak og hlustaði, þangað til
hún heyrði að Gamet var kom-
in inn í herbergi sitt og búin
að loka á eftir sér. Florinda
leit í kringum sig, taugaspennt á
svip eins og hún væri hrædd
um að einhver sæi til hennar.
Hún lagði fkoninn á rúmið, reis
á fætur og gekk að dyrunum.
Það var hægt að setja fyrir þær
slagbrand en hún gerði það
sjaldan. Hún hafði fengið hann
í öryggisskyni, ef ske kynni aðí
drukkinn náungi leitaði upp á
loftið, en dymar niðri voru svo
KR - Akranes 3:1
Framhald á 7. síðu.
hálfgerðum flækjum, og hann
var oft upphafsmaður að þeim
samleik sem KR sýndi.
Lið Akraness náði oft
skemmtilega saman úti á vell-
inum, en það gat einhverveg-
inn ekki sameinazt um loka-
átakið, sókn þeirra rann yfir-
leitt út í sandinn. Með Þórð
Jónsson í Akranesliðinu er ekki
sennilegt að KR hefði fengið
bæði stigin, en hann er á síld.
Tómas fyllir ekki nærri hans
skarð, og kemur þar til að
hann vantar þann hraða sem
ógnar; leikni hefur Tómas, en
er of lengi að framkvæma. Rík-
arður og Skúli voru beztu menn
framlínunnar, og útherjinn
hægri, Jón Ingi Ingvason, kem-
ur þar ekki langt á eftir. Þar
er á ferðinni gott efni sem hef-
ur ýmislegt sem bendir til þess
að mikið megi af honum vænta.
Hann er hraður, furðu leikinn,
með sæmilega skalla, en vantar
enn svolítið sjálfstraust. Ingvar
stendur stöðugt í stað, og er of
einhæfur. Sem miðherji er
hann alltof seinn af stað, hefur
ekki nóga leikni og mýkt, en
hættulegur ef hann kemst í færi
en til þess þarf að hugsa fram
í tímann og sjá hvað kemur
næst.
1 vöminni voru þeir Helgi
i markinu og Bogi beztir, og
raunar hægri bakvörðurinn.
Þórður Ámason, sem er ágætt
efni, frískur, sparkviss og hefur
enga minnimáttarkennd, en
varnarleikur er ekki síður
spuming um skipulag og það
verður Þórður að læra.
Kristinn Gunnlaugsson slapp
sæmilega frá leiknum sem bak-
vörður. Sveinn Teitsson lék
með og er hann liðinu vissulega
góður styrkur, en ekki var það
hinn gamli góði Sveinn. þótt
ýmislegt minnti skemmtilega á
hann. Jón Leósson vann mik-
ið eins og vant er, en þó var
hann ekki eins virkur og oft
áður í leikjum Akraness.
Dómari var Grétar Norðfjörð
og dæmdi vel. Áhorfendur voru
margir og veður ágætt.
Frímann.
Bíddu frændi ég gleymdi svo-
litlu.
y 111'
Ég þarf lika að skreppa inn
aftuc.
Æ, nú man ég hverju ég
gleymdi.
Þú verður kyrr, nú förum við
af stað.
Hvað var það annars sem þú
gleymdir? Ég gleymdi að
skrúfa fyrir vatnið f baðher-
berginu.
S K OTTA
Hvað á ég oft að segja þér að það er ekki kvenlegt að
ráðast á hluti?
Ulanborðsmólorana má panla
*• Með mismunandi skrúfum
* í Iveim lengdum (dýplum)
Með sljórnbúnaði og öðrum
aukaútbúnaði eftir vali
LEITiD NÁNARI UPPLÝSINGA H)Á OSS EÐA
KAUPFÉLÖGUNUM
DRÁTTARVÉLAR H.F.
pMÍHf STENZT ÖLL PRÓF
ýthtm
mrn UTANBORDSMÓTORAR
FARA SIGURFÖR UM HEIMINN
REIR ERU FRAMLEIDDIR I ST/íRDUNUM
4Vi, 6Vi, 18, 30 OG 40 HESTÖFL
AUCL ÝSING
Samkvæmt samþykkt bæjarstjómar Siglufjarðar, 29. júni
sl., er hér með auglýst eftir byggingaverkfræðingi til
starfa á vegum Siglufjarðarkaupstaðar.
Nánari upplýsingar gefur undirritaður.
BÆJARSTJÓRINN 1 SIGLUFIRÐI.
bifreiðaleigan HJÓL "S?!™
«
4