Þjóðviljinn - 06.09.1963, Blaðsíða 10

10 SlÐA
ÞlðÐVILJINN
kurteis við yður, sagði hún.
— Það er sjálfsagt að ég fari,
ef þér viljið það.
— Nei, það er engin ástæða til
þess. Alls engin ástæða.
— Þér eruð ekki syfjaðar leng-
ur?
— Nei. Aðeins þreytt. Það er
dálítill munur á. Vy Griffin sett-
ist niður á rúmsendann, dró að
sér fætuma og lagfærði slonp-
inn. — Jæja, sagði hún. — Hvað
langar yður svo að tala um?
Rödd hennar var undarlega hörð
og stökk.
Hann dreypti á kaffinu. — Það
sem ég er ekki sérlega spenn-
andi, sagði hann, þá skulum við
tala um yður.
— Af hverju haldið þér að ég
sé spennandi?
— Ég veit þér eruð það. Um
leið og ég sá yður í fyrsta sinn,
sagði ég við sjálfan mig: Þama
er hrífandi kvenmaður. Aðlað-
andi. þokkafull, vel gefin. Hvað
er hún að gera á svona stað?
spurði ég sjálfan mig. Svo fann
ég svarið.
Frú Griffin starði á hann.
Svart hárið gljáði við hvítt hör-
undið og Adam velti því fyrir
sér hvort hún væri með brjósta-
haldara. Ef svo var ekki, þá var
hún betur vaxin en hann hafði
vonað.
— Ég geri mér í hugarlund,
sagði hann og brosti drengja-
lega, að þér séuð prinsessa frá
áustur Indíum. Þér voruð ávöxt-
ur skammvinns ástarævintýris
milli ævintýramanns og drottn-
ingar á staðnum. Sam ættleiddi
yður þegar þér voruð sex ára og
uppgötvaði svo einn góðan veð-
urdag að þér voruð ekki lengur
smátelpa. heldur fullþroska kven-
maður. Er ég á réttri leið?
Frú C riffin rejmdi að halda
íí /örusvipnum. en hún gat ekki
Bð sér gert að brosa lítið eitt.
Hann virti han^ fyrir sér yfir
röndina á bollanum. Augu hans
voru stór og hann notaði þau.
Bros hennar fór að dofna.
— Þá eigum við ýmislegt sam-
eiginlegt, sagði hann í skyndi.
— Sjáið þér til, ég er fyrsti á-
vöxtur af gervifrjófgun. Móðir
mín hlaut afarstrangt uppeldi.
Hárgreiðslan
Hárgrelðslu og
snyrtistofa STEINU og DÖDÖ
Laugavegi 18 III. h. (lyfta)
SlMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SlMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dðmur! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin. — SÍMI 14662.
hArgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
Þegar pabbi reyndi að láta vel
að henni, var hún vön að æpa
og kalla á lögregluna. 1 hvert
einasta skipti. Sumt fólk er með
svona dellu, skiljið þér. En pabbi
vildi ólmur eignast barn, svo að
hann taldi mömmu á að koma
með sér til læknis. dr. Sehleck-
ingers. — Okkur langar að eign-
ast bam. sagði pabbi. — Hvað
getum við gert? Læknirinn missti
hlustunartækið. — Er ykkur al-
vara? spurði hann. — Rammasta
alvara, sagði pabbi. — Tja, það
■er nú þetta nýja sem þéir kalla
kynlíf — Og hvað haldið bér?
Um leið og hann sleppti orðinu
sló mamma hann utanundir og
fór heim í leigubíl. Hvemig lízt
yðu,r á?
Vy Griffin setti tóman bollann
á gólfið.
— En bíðið nú við. Það er
nú kannski ótrúlegt, en þeir
gerðu þetta allt með leynd. Þeg-
ar mamma varð bamshafandi,
fór hún á nuddstofu til að megra
sig. Svei mér þá! Mér er ramm-
asta alvara. Þegar allt var um
garð gengið, skammaðist hún sin
svo mikið að hún fór aldrei
framar úr fyrir dyr. Hvað sjálf-
an mig snertir. þá fékk ég feimn-
islega ást á tilraunaglösum, sem
hefur enzt mér til dagsins í dag.
Hvert faðemi mitt raunverulega
var, fékk ég ekki að vita fyrr en
ég var sautján ára. Og hverhald-
ið þér, að það hafi verið?
Frú Griffin yppti öxlum.
— Schleckinger læknir! Hann
hló. — öll þessi vandræði útaf
grundvallarmisskilningi á mann-
legu eðli. Hér fáum við umræðu-
efni; Kynlíf! Eruð þér með eða
móti því?
Frú' Griffin hætti að brosa.
— Sleppum spumingunni. Hún
er ógild. Adam þurrkaði sér um
ennið. — Ef þér hafið ekkert á
móti því, þá ætla ég að fara úr
jakkanum. Mér er orðið dálítið
heitt. Er yður ekkert heitt? Hann
fór úr jakkanum og gekk yfir
herbergið að málmskápnum. Á
kommóðunni stóð lítill, gamal-
dags lampi með litaðri ljóshlíf.
— Þér vitið, vona ég að þessi
hundrað kerta pera gefur frá sér
mikinn hita. Sjáið muninn. Hann
gekk út í mitt herbergið og
kippti í mjóa keðjuna sem
slökkti á loftljósinu. Um leið
varð aldimmt í herberginu. Hann
kveikti á litla lampanum. Hann
lýsti með mjúkum, fjólulitum
bjarma. — Sjáið bara, sagði
hann.
Fru Griffin svaraði ekki. Hún
andaði ótt.
— Svei mér ef hitinn hefur
ekki lækað um fimm gráður.
Adam gekk að rúminu. tyllti sér
á rúmstokkinn, rétti síðan út
höndina og snart ennið á frú
Griffin. -i- Yður líður ekki sér-
lega vel? sagði hann mjútcri
röddu og tók höndina burtu aft-
ur.
Konan hvíslaði aðeins: — Ekki
sagði hún.
— Ekki hvað?
Hún þagði.
— Viljið þér að ég fari?
Hún gaf ekkert hljóð frá sér.
— Vy. Það er einmanalegt hiá
þér stundum. er ekki svo? Ég
veit það. Ég skil þetta svo vel
sjálfur af eigin reynslu. Hann
iagði hendumar á axlir henni.
— Ég er einn í einhverri stór-
borg og ég er að verða vitlaus
yfir því að hafa engan til að tala
við sem skilur mig. Og ég hugsa
sem svo, að það væri dásamlegt
að hitta einhverja persónu sem
hægt er að tala við og vera sam-
vistum við hana dálitla stund.
Hann fann líkamshita hennar
gegnum sloppinn, hann fann
hjarta hennar berjast í lófa sér.
Hann dró hana að sér og kyssti
hana. Varir hennar voru mjúkar
og heitar, en þær færðust undan
snertingu hans. rétt eins og lík-
ami hennar færðist undan, og
hann fann að þetta jók aðeins
á ákafa hans.
— Þú vilt það, sagði hann.
— Ég vissi það þegar við hitt-
umst. Þér fellur kannski ekki við
mig, en þú þráir mig og það er
tilgangslaust að neita því.
Vy Griffin sleit hönd hans
burt af brjósti sér. — Ég elslca
Sam, sagði hún.
— Auðvitað, sagði hann. — En
það breytir engu. Við gerum Sam
ekki neitt. Þú segir honum ekk-
ert um þetta og ekki hef ég
hugsað mér að gera það. Vertu
bara róleg. Þetta er ekki í fyrsta
skipti, er það?
Hún rak honum utanundir.
Hann þreif um úlnliðinn á henni
og neyddi hana til að leggjast
í rúmið. Án þess að segja neitt
losaði hann beltið sem hélt sam-
an sloppnum. og stóð síðan kyrr.
— Segðu mér að þú sért ekki
í uppnámi, sagði hann. — Segðu
mér að þú viljir ekki sofa hjá
mér. Hann svipti sloppnum frá
henni. Hún var nakin innundir
honum. Líkami hennar var hvít-
ur og skínandi í fjólulitri birt-
unni. Adam kraup og kyssti
brjóst hennar og fann hvemig
geirvartan harðnaði undir tungu
hans. Hann lagði höndina milli
fóta hennar næstum kæruleysis-
lega. — Gerðu það, sagði hann.
— Segðu mér að þú viljir mig
ekki. Ef þú gerir það, þá skal ég
fara undir eins.
En Vy Griffin gat ekki talað.
A þessu andartaki var eins og
slaknaði á viðnámi hennar, bað
var eins og hún hætti að berjast
gegn þessu, hætti að hugsa og
óttast. Hún lyfti handleggjunum
og dró Adam yfir sig. Varir
hennar aðskildust og mættu vör-
um hans með áfergju.
Hann klæddi sig úr og lagðist
útaf hjá henni og lá kyrr og beið
þess að kvölin yrði megnari. fann
ilmvatnslykt og þef af hita og
nótt.
Það var veiki, einhver hafði
einu sinni sagt henni það. Rétt
eins og hver önnur veiki. Það
var hægt að fara til læknis og
hann læknaði þig. Og hún hafði
farið til læknis og hann hafði
sagt heilmikið af fínum og lærð-
um orðum, en innihald þeirra
var það sem hún hafði alltaf
vitað: Það var engin lækning til.
Það er hægt að taka sprautuna
frá eiturlyfjaneytanda og loka
hann inni, en það er ekki hægt
að taka burt hungur hans og
þörf.
í fimm ár hafði hún barizt
gegn þessari þörf, allt frá því að
Sam kom inn í líf hennar. tín
hún vissi. að hún var þarna, al-
veg eins og krabbi í blóði henn-
ar, og hún vissi líka að hún
myndi yfirbuga hana einhvem
daginn. Og þá yrði öllu lokið.
Og nú. þegar þessi undarlegi
ungi maður snerti hana, kveikti
eida innra með henni, minntist
hún þessara fimm ára eins og
þau væru fáein andartök — einu
hamingjustundirnar í lífi hennar.
Hún hafði unnið í kokkteilbar
sem kallaður var Náttföt kattar-
ins í New York í félagi við þrjár
aðrar atvinnumanneskjur. Hvað
hétu þær nú aftur? Sally, sú
stóra með ljósbrúna hörundið og
skásettu augun sem þóttist vera
spænsk og slapp með það. Jewel,
blökkukona, komin til ára sinna.
mjög dökk og mjög heimsk, en
eftirsótt vegna sérstakra hæfi-
leika. Or Irene. Og það var orð-
ið áliðið kvölds og lítið verið að
gera.
Hún lifði þetta upp aftur; lifði
það skýrar en það, sem var að
gerast í raun og veru. Og hún
•heyrði raddir blökkustúlknanna
greinilegar en rödd Adams
Cramers ..
— Ég veit svei mér ekki, sagði
Jewel, en það er sennilega veðr-
ið. Ég leit inn hjá Hardy og þið
vitið. hvemig þar er yfirleitt, en
þar voru ekki aðrir en fasta-
kúnnar. Og þeir voru að horfa
á sjónvarp.
— Þú ættir ekki að fara þang-
að. sagði Irene. Brúni loðfeldur-
inn var samlitur hömndi hennar.
Það er slæmt fyrir okkur allar
Jewel hló; Hún var sú sjálf-
stæða, sú sniðuga. Nokkrar flösk-
ur af ljósum háralit og réttar
snyrtivörur höfðu lyft henni úr
átta dollurum og upp í tuttugu
og fimm dollara klassann, en
hún hafði. lítinn metnað til að
bera. Hún hafði haft" samastað
hjá Hardy í sex ár. Það var dá-
lítil búla í Harlem, en eins og
hún tók til orða, þá kom þangað
heilmargt af ágætum köllum.
Það var næstum eins og hún
saknaði hins frjálslega umhverf-
is, þar sem vændiskona var
vændiskona og allir vissu það. og
ekkert vesen eins og í Kettinum
með að þyjast vera eitthvað
annað.
Sally flissaði. Þrátt fyrir ný-
tízkulegan kjólinn var eitthvað
í fari hennar sem minnti á ár-
in eftir fyrri heimsstyrjöldina,
eitthvað brothætt og brúðulegt.
Þetta ásamt suðrænum svipnum
gerði hana eftirsóttasta af fjór-
um. Sally kallaði alla karlmenn
„pápa“ og öll brögð „skemmti-
legheit", og hún leit alltaf niður
fyrir sig þegar hún minntist á
peninga. — Við gætum farið í
bíó og komið aftur, sagði hún
— Við erum búnar að fara í
bíó, sagði Irene.
— Jæja, ég er orðin þreytt.
Ert þú ekki þreytt, Vy?
Vy kinkaði kolli. Henni geðj-
aðist ekki beinlínis að neinni af
þessum stúlkum, en það var ó-
bærilegt að vinna ein. Þá varð
alltof mikill tími aflögu til að
hugsa. Um tíma. eftir að hún
hætti í síðasta starfi, hafði hún
getað talið sjálfri sér trú um,
að hún væri ekkert annað en
nútíma tuttugustu aldar stúlka
sem lifði frjálsu lífi og aðhyllt-
ist frjálsar ástir. En þegar nún
var orðin peningalaus og fór að
þiggja „gjafir", þá horfðist hún
í augu við staðreyndir. Ef þú
tekur við peningum, þá ertu at-
vinnumanneskja. og þá geturðu
alveg eins unnið sem slík. Það er
hvort sem er það eina sem þú
getur. Þú getur ekki Vélritað eða
hraðritað, og þú ert ekki nógu
falleg — í dagsbirtu — til að
komast af án þess.
Og svo.vann hún með Jewel
og Sally og Irene, vegna þess að
þá gátu viðskiptavinimir valið
um. Hvít stúlka var góð fvrir
viðskiptin.
Einkum hvíthærð stúlka sem
kunni að bera loðskinn og var
með mjúkt, slétt hörund.
En hún átti ekkert sameigin-
legt með þeim. Þær voru lítið
gefnar og grófar og harðar.
Vændi var þeirra atvinna og þær
litu á það sem Slíkt.
Þefar Vy hafði verið yngri,
hafði hún lesið skáldsögur um
subbulegar gamlar hórur með
gullhjörtu, eiginlega geðþekkustu
Föstudagur 6. september 1963
S KOTTA
Þú ert með glóðarauga, Skotta. Maður á víst aldrei að horfa I sólina.
Tilkynning
Athygli innflytjsnda skai hérmeö vakin á því,
að samkvæmt auglýsingu Viðskiptamálaráðuneyt-
isins í 120. tölublaði Lögbirtingablaösins 1962
fer 3ja úthlutun gjaldeyris- og eða innflutnings-
leyfa árið 1963 fyrir þeim innflutnings-kvótum,
sem taldir eru í I. kafla auglýsingairinnar, fram
í október 1963.
Umsóknir um þá úthlutun skulu hafa borizt
Landsbanka íslands eða Útvegsbanka íslands
fyrir 1. október næstkomandi-
LANDSBANKI ÍSLANDS
ÚTVEGSBANKI ÍSLANDS.
Skattskrá Gullbringu- og
Kjósursýslu árið 1963
Skattskrá Gullbringu- og Kjósarsýslu ásamt skrá
um álögð iðnlánasjóðsgjöld fyrir árið 1963 ligg-
ur frammi frá 6. september til 19. september, að
báðum dögum meðtöldúm.
Skrá hvers sveitarfélags liggur frammi hjá um-
boðsmönnum skattstjóra, en heildarskrá á Skatt-
stofu Reykjanesumdæmis Hafnarfirði. Umboðs-
menn veita framteljendum aðgang að framtölum
sínum.
í skattskránni eru eftirtalin gjöld:
1■ Tekjuskattur
2. Eignarskattur
3 Námsbókargjald
4 Alraannatryggingagjald
5. Slysatryggingagjald atvinnurekenda
6 Lífeyristryggingagjald atvinnurekenda
7. Gjöld til atvinnuleysistryggingasjóðs
í skattskrá Garðahrepps verða Kirkjugjöld til
viðbótar ofantöldum gjöldum.
Innifalið í tekju- og eignaskatti er 1% álag til
Byggingarsjóðs ríkiisins
Kærufrestur vegna tekju- og eignaskatts er til
5. október 1963.
Kærufrestur vegna iðnlánasjóösgjalds er til 19.
september 1963.
Kærur skulu vera skriflegar og afhendast um-
boðsmanni eða á Skattstofuna í síðasta lagi að
kvöldi síðasta kærufrestsdags.
Athygli skal vakin á því að álagningarseðlar, sem
sýna gjaldstofna og gjöld, sem birtast í skatt-
skrá, verða sendir til allra gjaldenda.
Hafnarfirði 5. september 1963.
SKATTSTJÓRINN í REYKJANESUMDÆMI.