Þjóðviljinn - 01.10.1963, Blaðsíða 10

10 SÍBA
ÞJðÐVILJINN
Þi'iðjudagur 1. október 1963
Er þetta ekki eitt af okkar hjólumí
Eigi skal gráta
töluvert meira tal til að koma
hinum af stað.
Tom kinkaði kolli og beir
gengu saman niður tröppurnar.
Þeir fóru til Simmonsfjöl-
skyldunnar. Roger Simmons var
í vinnu en Angie. kona hans,
var heima. Hún sagðist halda
að Jóanna ætti ekki að fara.
en féllst bó á bað að lokum.
Jóanna sjálf var fús til að fara,
fyrst Jói var með í hópnum.
Næst stönzuðu beir hjá Du-
puysfólkiu.
Þvínæst vöktu beir Villiam
Hubbs, komu við hjá Anderson
og Frondel og Jonesfólkinu og
Treibertsfólkinu.
Wallace Treibert var hinn eini
sem bverneitaði að koma, en
Jói sagði Tom aö bað gerði elck-
ert til, vegna bess að hann hefði
ekki mikið álit á Wallace hvo'rt
sem var.
Þegar klukkuna vantaði sjö
mínútur í átta söfnuðust þau
saman fyrir framan krána.
Úr glugga sínum fylgdist Glad
Owens með þeim. Hann hafði
smurt byssur sínar og hreinsað
þær, en hann hafði ekki getað
komið saman her og hann hafði
ákveðið að bíða svolítið með að
fara í styrjöld. Hann horfði á.
— Er allt í lagi með ykkur?
spurði Jói.
Börnin kinkuðu kolli. Sum
virtust taugaóstyrk; önnur brostu
ánægjulega af spenningnum.
Tom sagði: — Við skutum
koma.
Þau gengu hljóðlega niður
malargötuna, Tom fremstur;
niður stíginn og eftir veginum
milli gömlu húsanna og svörtu
bíianna og inn í sjálfa Caxton.
Fólk sneri sér við.
Fólk á gangstéttunum nam
staðar.
Mabel Dodge missti næstum
niður pokann með nýlenduvör-
unum. Hún gaut til augunum,
kom auga á Tom og opnaði
munninn.
— Tómas McDaniel! sagði nún
steinhissa.
Neðar í götunni steig herra
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEIND og DÖDO
Laugavegi 18 III. h. flyfta)
SÍMl 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SÍMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
D5mur! Hárgreiðsla við
allra bæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargðtu 10, Vonarstrætis-
megin. — SÍMI 14662.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SlMI 14656
■— Nuddstofa á sama stað. —
Higgins út úr lyfjabúð sinni og
brosti út að eyrum. — Hæ, Tom!
kallaði hann. — Þú ert aldeilis
ekki einn á ferð.
Tom veifaði.
Litla halarófan hélt áfram.
Hóparnir voru famir að
stækka. Lucy Egan sagði eitt-
hvað við Ellu, en Ella svaraði
ekki. Hún horfði á föður sinn og
reyndi að skilja þetta en gat
það ekki.
— Þetta er pabbi þinn, Ella!
Tom nam staðar við efnalaug-
arglugga og reif niður illa fest-
an pappírsferhyming.
Á miðanum stóð:
— James Wolfe er negrasleikja
Hann er lygari og skíthæll.
Þetta em negrasleikjurnar í
Caxton:
Frank Grover: Grover mjólk-
urbúð.
Rolfe Higgins; lyfjabúð Higg-
ins.
James Wolfe: lögfræðingur.
McConsidine: Considine-Mj.ll-
ers.
Horace Mac-Donald: New
York Efnalaug.
Polecat Nelson: lögfræðingr.ir.
Sidney Arthur: lögfræðingur.
Anthony Ferman: júðalögga.
Burt með niggarana úr
menntaskólanum! Það er fý'.a
af þeim. Höldum skólanum hvít-
um.
Varið ykkur, það er fylgzt
með ykkur ..
Abel Green er N.A.A.C.P.
niggarinn í Farragut sýslu.
BURT MEÐ NXGGARANA.
NIÐUR MEÐ HARLEY PAT-
ON.
BURT MEÐ HVÍTU NIGG-
ARAKENNARANA úr
SKÖLANUM.
Wolfe lögmaður er negra-
sleikja.
Þetta er skólaklíkan: Agnes
Angoff fyrrverandi hóra, sefur
hjá Júða-skólastjóranum Harley
Paton.
Kona fyllibyttunnar Davíðs
Segrist.
Kona Freds Unsers júrisia-
blókar.
Júðaskólastjórinn Paton og
júðakerlingin hans.
Allt negrasleikjur.
Skólanefndarklíkan er þetta:
Carl Curtis þjófur.
Frank Leroy glæpon.
Jóel Nearing svín og bulla.
Harley Paton negrasleikja.
Samuel Ginther prestur er
negrasleikja, kommablók, hálf-
júði. Fyrir fimm árum fannst
hann hjá ánni með annars
manns konu. Sagðist vera á
einkabænasamkomu.
Silver dómari er ástin okkar
allra, jessör, hann elskar okk-
ur niggarana.
Tom reif rauðgult blaðið i
tætlur og fleygði þeim á gang-
stéttina.
Hann hélt göngunni áfram.
Þau fóru yfir eina götu enn og
héldu áfram gegnum hóp af
unglingum á skólaflötinni. Böm-
in stóðu saman í hópum og
horfðu á.
Sum hvísluðu eða töluðu iágt.
— Nei. svei mér þá. Þetta er
McDaniel gamli.
— Já.
— Hélt maður sæi þá ekki
aftur!
— Segjum tveir.
— Svei mér þá.
Skammt frá skóianum komu
séra Lorenzo Niesen og Bart
Carey út úr Sólskins-kaffinu
sem vissi að George stræti.
Þeir stóðu á gangstéttinni og
horfðu á, luku við að tyggja
eggjahrænma.
Hvorugur mælti orð.
— Þetta er víst ágætt, sagði
Jói Green,. þegar þau voru kom-
in yfir flötina og að skólaþrep-
unum.
— Allt í lagi, sagði Tom.
Jói kinkaði kolli til Clarence
og svörtu unglingamir gengu
inn í húsið.
— Þökk fyrir, sagði Jói en
hann rétti ekki fram höndina.
— Ég er ekki viss um að ég
hefði lagt í þetta einn.
Tom tók sígarettu úr skyrtu-
vasa sínum, kveikti í henni og
gekk burt. Hann vissi að augu
allra mændu á hann, en nú var
þetta um garð gengið og honum
leið prýðilega. Hann þurfti að
vara sig á því að láta sér ekki
líða of vel. Þú ert engin hetja,
hugsaði hann. Smágönguferð
niður brekku með hrædda
krakka á hælunum gerir þig
ekki að hetju.
En augu allra hvíldu á hon-
um.
Hann var kominn hálfa leið
yfir flötina þegar hópur stráka
kom aðvífandi. Hank Kitchen
var meðal þeirra.
— Hæ, heira McDaniel, sagði
Hank.
— Sæll Hank.
AUt í einu kallaði einn strák-
urinn — Væ! og fleiri tóku
undir — Væ! og innan skamms
var stór hópur farinn að kalia
þetta orð og brosa.
Tom veifaði og reyndi ekki í
svipinn að bæla niður þá nDta-
legu kennd sem gagntók hann.
Hann roðnaði og gekk í
skyndi út af flötinni, leit ekki
við. út á götumar, burt frá
fólkinu.
Og hvað nú? hugsaði hann.
Hvað gerirðu núna?
Hann gekk þvert yfir stræt-
ið, gekk í áttina að bílnum sín-
um, sem hann hafði lagt vegna
þess að hann rúmaði ekki öil
bömin.
Hann fann trl þreytunnar eftir
andvökunótt og hugsaði — ég
get lagt mig dálítla stund; nei,
fvrst tala ég við Jack, svo sef
ég smástund. Síðan get ég hringt
í Veme og sagt starfinu lausu
og sett mig í samband við Lu-
bin. Lubin vill fá mig og senni-
lega væri ég ágætur við blað
eins og hans og —
— McDaniel!
Tom deplaði augunum til að
reka burt þreytuhugsanimar og
sneri sér við og stóð andspænis
Lorenzo Niesen. snöggklæddum,
rauðum og skjálfandi. Hjá
flökkuprestinum stóð Bart Car-
ey.
— Já? sagði Tom.
— Hefurðu eitthvað að segja?
Lorenzo Niesen gaut augunum
til Careys og hallaði undir fiatt.
— Um hvað?
— Þú veizt hvað.
Tom fleygði frá sér sígarett-
unni og lagði af stað framhjá
litla manninum.
Carey færði sig í veg fyrir
hann.
— Við sáum þig, McDaniel,
sagði hann. — Og við viljum fá
skýringu.
Tom varð þurr í kverkunum:
hann fékk hjartslátt. Útundan
sér sá hann fleira fólk nálgast.
Mabel Dodge, hann þekkti hana.
Donger. Simpson. Holliman.
Nautslega manninn í nýlendu-
vörubúðinni, Manners. Manning-
Ted Manning.
— Við bíðum, sagði Carey.
Hann gnæfði yfir Niesen. Risa-
vaxinn maður með hlægileg
smágleraugu á nefinu og í svita-
stokkinni nælonskyrtu.
— Leyfðu mér að komast á-
fram, sagði Tom og skammaðist
sín fyrir veikleikann sem allt í
einu hafði gripið hann.
Fleira fólk nálgaðist, hægt og
hægt. hikandi.
Carey vék til hliðar. Tom
gekk framhjá honum og að bíl
sínum. Hann var að því kominn
að opna hann, þegar hönd þreif
í öxl honum og hnykkti honum
til.
— Bíddu hægur.
Tom leit á manninn og síðan
á þennan fimmtájx manna hóp
sem hafði umkringt hann. Flest
karlmenn en þó nokkrar konur.
Til hægri var lagleg stúlka svo
sem hálfþrítug, sem hann
minntist þess ekki að hafa séð
fyrr.
Augu þeirra voru full af hatri.
Kannski var það þetta (hann
vonaði það) sem fyllti hann
skelfingu: þetta samþjappaða
hatur sem beindist gegn honum.
— Hvað viltu mér eiginlega,
Carey? sagði hann.
— Ég vil fá skýringu, sagði
stóri maðurinn.
Niesen bætti við skrækri
röddu: — Já. Segðu okkur það,
herra McDaniel af hverju þú
varst að fylgja þessum niggurum
í hvíta skólann okkar?
— Ég sé ekki hvað það kemur
ykkur við, sagði Tom.
— Ekki það?
Nei, reyndar ekki. Hann
teygði sig eftir bílhurðinni og
hugsaði með sér: Ef ég kæmist
aðeins inn í hann. Guð, leyfðu
mér bara að komast inn í bílinn
og koma honum af stað —
Aftur stöðvaði krumla Careys
hann.
— Við héldum ekki að þú værir
negrasleikja, sagði hann. — Við
héldum að þú værir á móti
þessu öllu.
— Þegar við sáum þig lóðsa
þessa niggara í 6kólann, þá
urðum við dálítið hissa, skil-
urðu. Þess vegna finnst okkur
að þú þurfir að skýra þetta, ha?
Tom varð hneykslaður á sjálf-
um sér fyrir að segja: Ég tala við
þig á morgun. Nú þarf ég að
komast heim.
Carey brosti. — Þér lá ekki
of mikið á til að eyða tíma í
niggarana, herra McDanieL Nú
ættirðu að geta fómað okkur
hvíta fólkinu fáeinum mínútum.
Mér þætti leiðinlegt að þurfa að
halda að við værum ekki nógu
góð til þess.
Tom var hræddur. Hræddur á
sama hátt og hann hafði verið
sem bam og hafði ef til viU
tekið á sig stóran krók til að
sleppa við að lenda í áflogum.
Þetta langa, þögla andartak
fann hann til undrunar, að
hann tók eftir smáatriðum, svo
sem brotinni beintölu á skyrtu
Phillips Donger; náfölu, púðruðu
andlitinu á frá Mabel Dodge og
æðisglampanum í skárra auga
hennar; þéttriðnu hrukkunetinu
á hörundi Lorenzos Niesen;
þeirri tilviljun að næstum allir
voru í brúnum skóm; og hann
hugsaði líka þegar fólkið þokaði
sér nær. að þetta hlyti að vera
draumur þvi að hann væri í
Bandaríkjunum, í heimaborg
sinni, Caxton.
Svo mundi hann eftir svert-
ingjunum 1 bílnum og andlitun-
Framhald af 7. síðu
stefnuna þangað sem kríugerið
er þéttast. Grasið er hnéhátt
og þú steypist í gjótu þar sem
þú hélzt að væri slétta. Af
ámátlegum breyfingum félaga
þíns geturðu nokkuð ráðið
hve álappalegur þú munir
vera sjálfur.
Eigi skai gráta
Fyrst snúast nokkrar kríur
gegn okkur, en þegar við
stefnum á hinn sameiginlega
óvin niðri á bakkanum hætta
þær öllum árásum á okkur.
Brátt isjáum. við friðrofa næt-
urinnar, stóran hvítan ref á
hröðum flótta til lands. Hann
hverfur í grasið nema þegar
hann stekkur hæst — og
stundum hlunkast harrn líka
niður í gjótur! En krían hlífir
honum ekki við síðustu högg-
unum heldur fylgir honum
langt upp á mela. Við okkur,
samherjum sínum, hreyfir
hún ekki. Segi menn svo að
krían sé heimskur fugl! Næst
þegar þú fárast yfir því hve
lítils þú megnir einn skaltu
líta til kríunnar í loftinu, og
læra ofurlítið af henni um
samtakamátt.
Hér í Rifi minnumst við
líka 5 alda gamallar kennslu-
stundar. Þegar Englendingar
höfðu vegið Bjöm bónda
hennar og brytjað skrokkinn
í smátt sagði Ólöf ríka á
Skarði: Eigi skal gráta Björa
bónda, heldnr safna liði! —
Líklega befur þeim sem hugsa
og finna til eins og íslending-
ar sjaldan verið á því meiri
þörf en einmitt nú að safna
liði.
Friður 5,næturinnar“ ríkir
á ný. Það eru morgungullin
ský inni yfir Dölum og bjarmi
nýs dags lýsir jökulinn.
Dtatrlbuted bjf Kiaar Features Syndicate.
lll ^'
Uppgötvuðu Kínverjar púðr- Hann var að prófa lyfseðil
ið, Lúðvík frændi? Nei. — fyrir kínverskan matsvein,
Langafi minn uppgötvaði það þegar heyrnalaus frændi hana
af slysni. kom inn með kerti ...
Hann var einmiít að útbúa
rakettu fyrir inig. Guð hjálpi
mér. Þetta hefur gengið í ætt-
ir.
J. B.
SÖNGSKEMMTUN
í Gamla bíói þriðjudaginn 1. október kl. 7.
Við hljóðfærið Kristinn Gestsson.
Viðfangsefni eftir Beethoven, Björgvin Guðmundsson,
Þórarin Jónsson, Sigurð Þórarinsson, Kaidalóns, Guonod,
Bizet, Ponchielli og Verdi.
Aðgöngumiðar seldir hjá Lárusi Blöndal, Eymundsson
og í Gamia bíói.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í sölu á stýri- og mælitækjum fyrir dælu-
stöðvar Hitaveitu Reykjavíkur.
Útboðsgagna má vitja í skrifstofu vora, Vonarstræti 8,
gegn 300 króna skilatryggingu.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR