Þjóðviljinn - 11.10.1963, Blaðsíða 10

10 SÍÖA---------------------------------------------------ÞIöBVILIIMN-------------------------------------------Föstudagur 11. október 19G3
SKOTTA
Palli, er þetta virkilega eini staðurinn sem við getum ræðst við á?
Tónskóli tekur til
starfa í Kópavogi
— Vilduð þið fá að tala vjj)
mig? sagði Vann og horfði á Ad-
axn Cramer.
Langa stund sagði enginn
neitt
Siðan gekk Veme Shipman
nær og sagði: — Ert þú Jósep
Green?
— Það er rétt.
— Viðurkennirðu að hafa
reynt að nauðga einni af hvitu
stúlkunum okkar í dag?
— Nei!
— Hvað áttu við með nei?
— Ég á við það að ég hef ekki
reynt að nauðga neinum. Jói
leit upp í gluggana og horfði
á andlitin þar og kom auga á
darence Jones og Jósep Dupuy
og Láru Lee Cook.
— Þetta er lygi, niggari! æpti
Lorenco Niesen.
Shipman rykkti til höfðinu. —
Hafið hljóð, skipaði hann. —
Við skulum hlusta á hvað þessi
piltur hefur að segja sjálfum
sér til vamar.
Augu Niesens leiftruðu reiði-
lega, en hann sagði ekki meira.
— Jæja, sagði Shipman og
eneri sér aftur að Jóa — Þú
segist vera saklaus, áttu við
það?
— Já, það er rétt.
— Hefur enginn kennt þér að
ávarpa hvítan mann með herra?
Jói hristi höfuðið.
Shipman lyfti hendinni og
sló Jóa þéttingsfast á hægri
vangann. Það heyrðist hár
smellur.
— Látum þetta verða fyrstu
lexíuna, sagði hann.
Jói svaraði ekki. Blóðtaumur
rann niður úr munnviki hans.
Shipman tók vasaklút úr bak-
vasa sínum og rétti hann fram.
— Þú ert blóðugur um munn-
inn, sagði hann. — Þurrkaðu
þér.
Jói þurrkaði burt blóðið og
vöðlaði vasaklútnum saman í
lófanum.
— Hvað segirðu?
— Þökk fyrir.
— Þökk fyrir hvað?
— Þökk fyrir, herra.
Shipman kinkaði kolli. —
Drengur, sagði hann. — Ég ætla
að spyrja þig aftur. En ég vil
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEIND og DÖDÖ
Langavegi 18 HI. h. flyfta)
SlMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21-
SfMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dðmuri Hárgreiðsla við
ailra hæfi
TJARNARSTOFAN.
Tjaraargðtu 10. Vonarstrætis-
megin. — SlMI 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOf'A
ACSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
að þú hugsir þig um áður en
þú svarar í þetta sinn. Hugsaðu
þig vel um, Ef þú segir sann-
leikann, þá þarftu ekkert að
óttast. En ef þú reynir að Ijúga
að okkur, þá, piltur minn, lend-
irðu í meiri vandræðum en þig
hefur dreymt um.
Shipman ræskti sig og leit
sem snöggvast til hópsins.
— Skilurðu það? sagði hann.
Jói sagði: — Já, herra.
— Gott og vel. Jæja, reynd-
irðu eða reyndirðu ekki að
nauðga hvítri stúlku að nafni
Ella MeDaniel í kjallaranum í
skólanum í dag?
— Fjandinn hafí það, byrjaði
Lorenco Niesen. — Allt þetta
kjaftæði.
— Þögn, sagði Adam Cramer
hvössum rómi. — Við herra
Shipman sjáum um þetta.
— Alveg rétt, sagði Shipman.
— Jæja, drengur?
— Nei, herra minn, sagði Jói.
Stóri maðurinn með mjúku
andlitisdrættina lyfti hendinni
eins og hann vildi hasta á hóp-
inn.
— Þú heldur því þá fram að
Ella McDaniel ljúgi?
Jói þagði.
— Af hverju skyldi hún vilja
ljúga?
— Ég veit það ekki.
— Þú veizt það ekki?
— Nei, herra rnirm.
— Þá varstu kannski alls ekki
í kjallaranum, eða hvað? Ship-
man otaði fingri að Jóa. — Þú
varst þar hvergi nærri?
— Ég var í kjallaranum.
— Með hvítri stúlku?
— Já herra minn.
Það heyrðist uggvænlegur
kurr frá hópnum. Adam Cram-
er hvíslaði að Shipman. —
Veme, ég held við ættum að
fara með hann í fangelsið.
Shipman lét sem hann heyrði
ekki til hans. Hann hélt fingr-
inum á loft. — Þú varst aleinn
með hvítri stúlku í kjallaran-
um í stólnum, en þú reyndir
ekkert til við hana. Er það þetta
sem þú ert að reyna telja okkur
trú um? Ætlastu til að við trú-
um þessu, niggari? Svaraðu!
Hann laut fram og sló Jóa fast-
ar en áður.
— Það skyldi þó aldrei vera
að þú hafir ætlað að notfæra
þér að hún var dóttir hans
pabba síns, eða hvað? Og það
skyldi þó aldrei vera að þú
hefðir haldið að hún myndi ekk-
ert segja, vegna þess hvað Tom
McDaniel gerði? Ekki vænti ég
að þannig hafi legið i því?
Jói stóð teinréttur og reyndi
að hörfa ekki undan næsta
höggi, en hönd Shipmans var
holdug og maðurinn sterkari t-n
hann sýndist vera.
— Veiztu ekki að við höfum
sannanir, niggari? Það eru ek.ki
aðeins þín orð á móti hennar:
það sást til þín læðast á eftir
henni niður stigana. Og hvernig
heldurðu að kjóllinn hennar hafi
rifnað? A nagla? Hlustaðu nú
á. Við ætlum að gefa þér enn
eitt tækifæri til að segja sann-
leikann. Og það er bezt þú talir
hátt og skýrt svo að allir heyri
til þín.
Jói bjó sig undir að verða
barinn einu sinni enn, en í því
opnuðust dymar í annað sinn
og Harley Paton kom út. Grann-
vaxinn, hárlítill skólastjórinn
gekk einbeittur og hikla.ust nið-
ur tröppumar.
— Þama kemur negrasleikj-
an!
Lorenco Niesen spýtti mó-
rauðu á grasflötina. — Þama
kemur Palestínu-indíáninn, sagði
hann. — Sem ég er lifandi!
— Inn með þig, skólakennari;
farðu inn aftur!
Harley Paton hélt áfram göngu
sinni. Hann gekk niður þrepin
og þegar hann var kominn
þangað sem Veme Shipman
stóð, sagði hann hátt og skýrt:
— Aðeins ragmenni lemur vam-
arlausan dreng.
Shipman kreppti hnefana. —
Er það þetta sem þú kallar mig,
Paton?
Andlit skólastjórans kom
mjög nærri honum. — Já, sagði
hann. — Einmitt. Þú ert au-
virðlegt ragmenni, Shipman, eins
og allir aðrir ruddar og fantar.
Tala ég nógu ljóst?
Það var þögn.
Shipman var æstur á svip og
hann stóð þama spenntur,
stirðnaður, með kreppta hnef-
ana; síðan hló hann fyrirlitlega
og sneri sér undan.
Harley Paton gekk til Jóa og
tók í handlegg hans og lagði
aftur af stað upp tröppumar.
Það var eins og Bart Carey
vaknaði allt í einu af svefni. —
Hvert þykistu ætla með þennan
niggara? spurði hann.
— Hann verður í skrifstofu
minni, þangað til Farragut lög-
reglan kemur. Ef þið viljið kom-
ast hjá tukthúsvist, þá ráðlegg
ég ykkur öllum að fara undir
eins.
— Fjandinn fjarri mér!
Abner West þreif í axlirnar
á skólastjóranum og ýtti hon-
um til hliðar. — Nei, takk,
sagði ha'/n. — Þessi negrablók
skal ekki fá að komast trpp með
það sem hann hefur gert og
Ijúga til!
Þrír menn komu á vettvang.
Andlit þeirra voru rauð og rök,
fötin límdust við kroppana.
Tveir þeirra sneru upp á hand-
leggi Jóa.
— Játarðu það? sagði Ship-
man hörkulega.
Jói hristi höfuðið.
— Það er slæmt. Þá höfum
við ekki um neitt að velja.
Harley Paton reyndi að hreyfa
sig, en Abner West stóð í vegi
fyrir honum, hár og þrekinn. —
Hvert ætlið þið með piltinn?
Adam Cramer sagði: — 1
fangelsið, Paton. Við —
— Kannski i fangelsið seinna,
sagði Shipman.
Adam Cramer leit á stóra
manninn. — Hvað áttu við?
— Ég á við það að við ætlum
að skreppa niður að ánni fyrst.
Það er tilgangslaust að fara með
piltinn í fangelsi nema hann
sjái eftir því sem hann hefur
gert. En hann sér ekkert eftir
því. Hann játar ekki einu sinni
að hann sé sekur. Shipman
brosti til Harleys Patons. — Þú
kannast við gamla máltækið,
Paton: Berja skal bam til batn-
aðar.
A1 Holliman teygði sig í
skyrtu Jóa og reif hana utanaf
honum. Hann reif hana niður i
þrjá hluta og notaði bútana til
að binda hendur drengsins fyrir
aftan bak.
— Þið skuluð fá að iðrast
þessa, sagði skólastjórinn. —
Hver einn og einasti ykkar!
— Þú vilt kannski koma með
okkur, þér er svo annt vm nigg-
arana? sagði West.
Niesen sagði: — Já, já. Af
hverju gerirðu það ekki, herra
Paton? Þú skalt slágt í hópinn
hjá okkur og tryggja það að
enginn meiði annan!
Paton stcð þama máttvana.
Hann starði þeint í augu unga
mannsins í snyrtilegu, dökku
fötunum. Ungfrú Angoff sem
einnig var komin út fyrir, stóð
og horfði á án þess að geia
hrært legg né lið.
Klukkan í dómshúsinu hringdi
og einhver hrópaði: — Við
skulum koma! og hópurinn æddi
af stað.
Þau voru komin hálfa leið yfir
grasflötina, hálfa leið að göt-
unni, þegar einstök rödd, hærri
en reiðikurrinn, hærri en dóms-
húsklukkan að því er virtist,
hrópaði: — Bíðið andartak!
Jói Green leit upp og sá tvær
persónur koma gangandi í áttina
til hans. Aðra þekkti hann undir
eins: stúlkuna. Hitt var rjóður,
feitlaginn maður, sem hann
hafði aldrei áður séð. Maðurinn
andaði ótt og titt. Hann hélt
fast í stúlkuna og teymdi hana
áfram eins og brúðu og var
móður.
Þegar maðurinn kom að hópn-
um, sleppti hann úlnlið stúlk-
unnar og lyfti hendinni eins og
í hæðniskveðju til Adams Cram-
er. — Þú manst hvað ég sagði
þér, sagði hann og brosti. —
Maður skyldi aldrei vera of ðr-
uggur um neitt.
Shipman hvæsti reiðilega: —
Hver eruð þér?
— Svo sem enginn sérstakur.
Nafnið er Griffin. Sam Griffin.
— Jæja, hvað viljið þér?
Sam starði á Adam drykk-
langa stund, sagði síðan: —
Ekkert, núna.
— Farið þá frá. Við þurfum
að sinna mikilvægum málum.
— Hvers konar málum, herra
Shipman?
Shipman leit á Ellu McDaniel,
á Jóa. Vöðvi fór að kippast til
í vanga hans.
— Hafið þið hugseð ykkur að
gera eitthvað við þennan
blökkustrák? spurði Sam ró-
lega.
— Griffin, ég veit ekki hver
þér þykizt vera, og ég veit ekki,
hvers vegna þér komuð með
stúlktma —
— Vegna þess, hélt Sam á-
fram, — að ef svo er, þá finnst
mér að þið þurfið að fá að
heyra dálítið. Það gæti haft á-
hrif á þessi mál sem þið þurfið
að sinna. Hann sneri sér að
Ellu. — Segðu þeim það, ungfrú
McDaniel, sagði hann. — Segðu
þeim það sem þú varst að segja
mér.
Hún var að gráta, augun rauð
og þrútin og andlitið kámugt;
en þegar Ella leit á Jóa, tók
hún andköf og sagði: — Það
var lygi.
í fyrstu var engin viðbrögð
að sjá við orðum hennar. En
svo kreppti Shipman hnefana
með hægð. — Hvað þá? sagði
hann. — Um hvað ertu að tala?
— Það var lygi, endurtók Ella,
— AJlt saman. Allt sem ég sagði
um — hún benti — um hann.
Allt lygi.
Það var eins og Shipman
skildi þetta ekki ennþá. Hann
steig skrefi framar. — Hvem
fjandann sjálfan áttu við?
— Hún á við það, sagði Ad-
am Cramer í skyndi, — aðpabbi
hennar slj’ipaði henni að bjarga
niggaranum, og það er hún nú
að gera. Hann benti á Sam
Griffin, sem hélt áfram að
brosa. — Ég veit að þessi mað-
ur er á mála hjá NAACP. Hann
er jafnréttissinni. Trúið ekki
Tónlistarfélag Kópavogs mun
í vetur gefa Kópavogsbúum kost
á að sækja sinn eigin tónlistar-
skóla. Kennsla hefst væntanlega
i Félagsheimili Kópavogs 1. nóv-
ember n.k. Námsgjald verður
hið sama og í undirbúnings-
deild Tónlistarskóla Reykja-
víkur. Skólastjóra annast Jón
S. Jónsson.
Aðalnámsgreinar skólans í
vetur verða píanó- og strok-
hljóðfæraleikur og verður
kennslu hagað svipað og í öðr-
um tónlistarskólum landsins.
Nemendur fá einkatíma í hljóð-
færaleik en sameiginlegir tímar
verða í tónfræði, heymarþjálfun
og tónlistarkynningu.
Jón S. Jónsson skólastjóri er
ungur Isfirðingur með glæsileg-
an námsferil. Eftir nám hér á
landi í Tónlistarskólanum á
Isafirði og Tónlistarskóla Rvik-
ur, var hann fjögur ár við tón-
listamám í Bandaríkjunum. Jón
mun verða aðalkennari skólans
og hafa enn ekki aðrir kennar-
ar verið fastráðnir.
Tónlistarfélag Kópavogs var
stofnað síðastliðið sumar og hef-
ur aðalverkefni þess verið und-
irbúningur tónlistarskólans.
Stjóm þess og jafnframt skóla-
nefnd skipa: Ingvar Jónasson
formaður, Þorsteinn Hannesson
ritari, Gunnar R. Hannesson
gjaldkeri, Hulda Jakobsdóttir og
Gunnar Guðmundsson.
Kópavogskaupstaður veitti
skólanum í ár allmikinn styrk,
sem varið var til hljóðfæra-
kaupa. Einnig hefur verið sótt
um styrk til ríkissjóðs.
Þrjátíu nemendur hafa begar
sótt um skólavist en umsóknar-
frestur er til 20. október. Vænt-
anlegir nemendur geta haft sam-
band við skólastjórann í síma
32382 eða við Ingvar Jónasson
í síma 25740.
Sendisveinn
óskast strax.
Afgreiðsla Þjóðviljans
Sími 17 500
Innheimtustörf
Duglegir unglingar óskast til innheimtustarfa nú
þegar, hálfan eGa allan daginn.
Þjóðviljinn
Sími 17-5-00.
Bifreiðaleigan HJÓL IIvcrHsgötu 82
ölml 16-370
1