Þjóðviljinn - 15.10.1963, Blaðsíða 10

10 slÐA
ÞJÓÐVILJINN
NEVIL SHUTE:
SKÁK-
BORÐID
1. kafli
Ég sá John Tumer í fyrsta
skipti hinn 25. júní í fyrra.
Hann kom til min samkvæmt
tilvísun frá lækni í Watford: ég
er með bréfið fyrir framan mig.
Kæri herra Hughes,
Mér þætti vænt um ef þér
gætuð séð af tíma fyrir einn
af sjúklingum mínum, herra
John Tumer. Herra Tumer
hefur þjáðst af svima og yf-
irliðum: ég hef stundað hann
síðan hann hneig niður 1
Strand Palace hótelinu og
var þá í óviti í nokkrar mín-
útur. Sjónin á vinstra auga
virðist hafa orðið óeðlileg á
síðustu mánuðum. Árið 1943
fékk hann alvarleg höfuð-
meiðsli og mér þætti ekki ó-
eðlilegt að einkennin nú gætu
staðið í sambandi við þau, og
af þeim sökum þætti mér
vænt um ef þér vilduð rann-
saka hann.
Herra Tumer er kvæntur
maður en bamlaus. Hann
vinnur 1 einhverri grein mat-
vælaiðnaðar og virðist hafa
800—1000 punda tekjur á ári.
Yðar einlægur
V. C. Worth, MB, BS
Herra Tumer kom til mín
síðdegis þennan dag; hið fyrsta
sem ég tók eftir þegar aðstoð-
arstúlka mín vísaði honum inn,
var örið. Það var eins og djúp
dæld frá ofanverði vinstri auga-
brún og upp í hársrætur, allt að
tíu sentímetrar á lengd. Það
var djúp gjá í enni hans, rauð
og reiðileg.
Að öðru leyti var herra Tum-
er ekki sérlega geðþekkur. Hann
var um fertugt með frísklegan
litarhátt og skollitað hár, dálít-
ið farið að þynnast. Hann var
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu og
snyrtístofa STEIND og DÓDO
r.augavegi 18 III. h. flyfta)
SlMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SfMI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur! Hárgreiðsla við
allra hæfl
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — SÍMI 14662.
hArgreiðseustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SlMI 14656
— Nuddstofa & sama stað. •—
glaðklakkalegur og framkoman
dálítið glannaleg og hæfði ekki
vel lækningastofu minni; hann
var þannig manngerð að hann
hafði getað verið lífið og sálin
í samkvæmi á sambærilegri öi-
krá eða við veðreiðar. Hann var
klæddur dálítið áberandi brún-
um fötum með litsterkt bindi og
hélt á harðkúluhatti.
Ég reis á fætur um leið og
hann kom inn. — Góðan dag-
inn, herra Tumer, sagði ég.
Hann sagði: — Hæ, læknir.
Hvemig gengur það?
Ég brosti: — Ágætlega, þökk
fyrir, sagði ég. Ég benti honum
á stólinn fyrir framan skrif-
borð mitt. — Fáið yður sæti,
herra Tumer, og segið mér hvað
amar að yður.
Hann settist með hattinn á
hnjánum og brosti til mín glað-
lega en dálítið taugaóstyrkur.
— Það er ekki mikið að mér
laaknir. Kannski hefði ég gott af
einhverri mixtúru. Sjáið til,
læknir, sagði hann í trúnaði.
Þetta ör á toppstykkinu á már
gerir fólk hrætt. Svei mér þá.
Allir læknar sem ég fer til, fá
tilfelli og segja að ég verði að
fara til sérfræðings. Enginn vill
hreyfa við mér. Hann hló inni-
Iega. — Mér er bláköld alvara.
Þeir fá tilfelli.
Ég brosti til hans; maður
verður að vekja traust. — Haf-
ið þér nokkur óþægindi af sár-
inu? spurði ég.
Hann hristi höfuðið. — Alls
engin. Það dunkar stundum dá-
lítið í þvi. Einu vandræðin eru
að sjá rakarann þegar ég þarf
að láta klippa mig — þeir ætla
alveg að farast. Hann hló hjart-
anlega. — Annars er nú ekki
mikið að klippa.
Ég seildist eftir blokkinni
minni. Ég þarf fyrst að fá
nokkrar upplýsingar, sagði ég.
Hann sagði mér aldur sinn,
heimilisfang og starfsgrein.
Hann virtist vera sölumaður í
hveiti. — Komvörur h.f., sagði
hann. — Ég byrjaði að vinna
hjá þeim 1935 og svo fór ég aft-
ur til þeirra eftir stríðið.
Ég tók upp bréfið á borðinu
og renndi augunum yfir það.
— Ég sé að þér hafið talað um
svimaköst við Worth lækni, S3gði
ég. Fáið þér þau oft?
Hann sagði: — Nei, nei. Fékk
þau kannski tvisvar eða þrisvar
síðasta mánuðinn. Þau standa
ekki lengi — nokkrar sekúndur,
kannski hálfa mínútu. Hann hló
vandræðalega. Það gerir mann
dálítið ringlaðan. Ég býst við að
ég þurfi mixtúm, læknir. Ég
sagði það við Worth lælgii.
— Já, sagði ég og krotaði í
blokkina mína. Hvað er iangt
síðan þér fenguð þessi köst fyrst,
herra Tumer?
— Ég veit það ekki. Lfklega
nokkrir mánuðir.
Ég leit aftur á bréfið. — Worth
læknir segir að þér hafið dottið
niður í Strand Palace hótelinu,
sagði ég. Hvemig vildi það til?
— Jú, sjáið þér til, sagði hann.
Það var svona. Við þurfum að
gera ýmislegt fyrir viðskiptavin-
ina í minum bransa — fyrir-
tækið kostar það, skiljið bér.
Jæja, það er ekki að orðlengja
það, ég var í ameríska bamum
á fimmtudaginn var með Izzy
Guildas og öðmm Portúgala —
gyðingum, skiljið þér, en ágætis
náungum samt — og allt í einu
lognaðist ég útaf. Svei mér þá.
Ég lognaðist beinlínis útaf, datt
hreinlega af barstólnum og á
gólfið. Þegar ég raknaði við, var
ég frammi í snyrtiherberginu,
endilangur á gólfinu og einhver
var að sulla vatni framan í mig
og búið að aflaga flibbann minn.
Það var nú meiri uppákoman.
Ég sagði: — Hve lengi vomð
þér mpðvitundarlaus, hr. Tum-
er?
— Ég veit það ekki. Kannski
þrjár eða fjórar mínútur.
Ég skrifaði í blokkina mína.
— Þegar þér röknuðuð við, fund-
uð þér þá nokkum sársauka?
— Ég hafði fjandans höfuðverk.
Og mér var óglatt líka.
— Um hvaða leyti dags var
þetta?
— Um áttaleytið að kvöldi. Við
ætluðum einmitt að fara að
borða. Ég var búinn að hlakka
til þessa kvöldverðar. Hann hló.
— Hvað gerðuð þér? Leit nokk-
ur læknir á yður á hótelinu?
Hann hristi höfuðuið. — Ég
sat í snyrtiherberginu svo sem
hálftíma, þangað til mér leið
betur, og þá fór ég heim í neðan-
jarðarbrautinni og fór í rúmið.
Konan sagði mér að liggja dag-
inn eftir og sótti Worth lækni.
— Ég skil, sagði ég. Ég skrifaði,
enn í blokkina. Höfðuð bér
dmkkið mikið, herra Tumer?
spurði ég. Fyrirgefið spuming-
una, en ég þarf að fá allar stað-
reyndir.
Hann hló aftur. — Ég hef
fundið á mér nógu oft til þess
að ég get vel talað um það,
læknir. Þér getið spurt hvem
sem er, sem þekkti Jackie Tum-
er á stríðsárunum. En satt að
segja. þá hafði ég ekkert dmkk-
ið að ráði. Ég drakk nokkra
bjóra með hádegismatnum og
síðan ekkert fyrr en við komum
í ameríska barinn um kvöldið.
Ég var búinn að drekka einn
þurran Martini og Izzy var að
panta annan umgang þegar ég
leið útaf.
— Það er ósköp skikkanlegt,
sagði ég.
Hann tók mig á orðinu. — Ég
vildi óska að þér segðuð það
við konuna mína. Hún er alltaf
að fjasa út af öllijm bjómum
sem ég drekk. En ég er hrifn-
astur af bjór. Ég hætti mikið til
við sterka drykki fyrir svo sem
ári. Ég fékk dunk í hausinn af
þeim, svo að ég halla mér eink-
um að bjómum.
Ég sikrifaði hjá mér. — Þér
fáið þetta dunk af whiskýi til
dæmis, en ekki af bjór?
— Það er rétt.
— Og hvar er þetta í höfðiaa
þegar þér fáið það? Undir sár-
inu?
— Nei, svona einhvem veginn
fyrir innan það.
Ég krotaði í blokkina. Svo
rétti ég honum silfurkrús með
sígarettum, hann þáði eina. Ég
kveikti í minni, og viðutan
stakk ég kveikjaranum strax 1
vasa minn um leið og ég ieit
upp. — Voruð.þér þreyttur þetta
kvöld? spurði ég.
Hann leit snöggt á mig. —
Það er fyndið að þér skuluð
spyrja að því, sagði hann. Ég
var alveg útkeyrður. Ég hef
sjaldan verið eins uppgefinn.
— Þér höfðuð átt erfiðan dag?
Hann hristi höfuðið. — Ég
hafði ekki gert mikið. Ég held
ég þurfi einhverja mixtúru.
Góða sterka mixtúru, læknir —
það er það sem ég þarf. Ég
sagði það h'ka við Worth lækni.
Annað gengur ekki að mér,
sagði ég.
— Fáið þér oft þessa þreytu-
kennd, herra Tumer?
Hann svaraði ekki, hann var
að baksa við kveikjarann sinn.
Hann hélt sígarettunni milli var-
anna. Hann hafði tekið kveikjar-
ann úr jakkavasanum með hægri
hendinni og hélt honum andar-
tak eins og hann ætlaði að
kveikja á honum með hægri
þumalfingri, en þumalfingurinn
hreyfðist ekki. Litli fingurinn
teygðist í staðinn út 1 loftið.
Svo tók hann hann í vinstri
hönd og með dálitlum erfiðis-
munum tókst honum að snúa
riflaða hjólinu og kveikja eld
og fá eld í sígarettuna. — Af-
sakið, sagði hann. Hvað voruð
þér að segja?
— Ég spurði hvort þér fynd-
uð oft til þreytu.
— Stundum geri ég það. Ég
átti ekki vanda til þess. Ég er
dálítið útkeyrður.
— Eruð þér örvhentur, herra
Tumer?
Hann starði á mig. — Nei.
Ég sagði: — Ég sá þér áttuð
í smávandræðum með kveikjar-
ann. Viljið þér sýna mér aftur
hvemig þér kveikið á honum?
Hann tók hann upp úr vas-
anum — Eigið þér við að ég
eigi að kveikja á honum með
hægri hendinni, læknir? Hann
var dálítið rjóður í andliti.
— Já. Getið þér kveikt á hon-
um með hægri hendinni?
Hann sagði vandræðalega: —
Tja, ég var vanur því, en það
virðist einhvem veginn ekki tak-
ast nú orðið. Hann var að
bjástra við hann. — Það er eins
og ég geti ekki komið bumal-
fingrinum á hjólið.
— Hvað er langt síðan þér
urðuð varir við þetta?
— Ég veit ekki. Tveir, þrir
mánuðir eða svo.
Ég vildi ekki hræða hann. Ég
sagði: — Jæja þá, það skiptir
ekki máli núna.
Hann horfði á mig dálítið kvíð-
andi. — Gikt, auðvitað er það
gikt. Ég þekkti náunga sem hætti
að geta notað finguma, allt út
af gikt. Það lagaðist alveg þegar
hann fór að taka Kruschen salt.
Þakjárn
í 6 til 10 feta lengdum.
Verð kr. 13,70 pr. fet (með söluskatti)'.
Kaupfélag Hafrifirðinga
byggingavörudeild —■ Sími 50292.
Þriðjudagur 15. október 1963
S KOTTA
Ég aðvara þig. drengur minn . , . . ef þú kemur f jandsamlega fram
við nokkura af kærustum minum verður stríð.
Verðlagsráð
Framhald af 7. síðu.
Sigurðsson, Rvík. Til vara:
Sigrík Sigríksson. Akranesi.
Farmanna- og fiskimanna-
samband Islands: Guðmundur
H. Oddsson, skipstjóri. Rvík.
Til vara: Guðmundur Jensson,
Reykjavík.
Sökimiðstöð Hraðfrystihús-
anna: Ólafur Jónsson, Sand-
gerði. Guðlaugur Stefánsson,
Vestmannaeyjum. Helgi Þórð-
arsson, Isafirði. Til vara: Að-
alsteinn Jónsson. Eskifirði. Jón
Jónsson, Hafnarfirði. Gunnar
Guðjónsson, Rvík.
SÖlusamband ísl. fiskfram-
leiðenda: Helgi Þórartnsson,
frkv.stj. Rvík. Til vara: Mar-
geir Jónsson, útgm. Keflavík.
Samb. íslenzkra samvinnufél.
Valgarð J. Ólafsson, framkvstj.
Kópavogi. Til vara: Bjami V.
Magnússon framkv.stj. Rvík.
Samlag skreiðarframleiðenda:
Huxley Ólafsson, frkv.stj. Kefl-
avík. Til vara: Ólafur E. Sig-
urðsson, frkv.stj. Akranesi.
Félag síldarsaltenda á Norð-
ur- og Austuriandi: Sveinn
Benediktsson. frkv.stj. Rvík.
Jón Ámason, Raufarhöfn. Til
vara: Aðalsteinn Jónsson Eski-
firði. Eyþór Hallsson Siglufirði.
Síldarverksmiðjur ríkisins:
Sigurður Jónsson, Siglufirði.
Til vara: Sveinn Benediktsson,
frkv.stj. Rvík.
Sölusamtök síldarverk-
smiðja á Austur- og Norður-
landi: Vésteinn Guðmundsson,
Hjalteyri. Til vara: Hermann
Lárusson, Neskaupstað.
Félag sfldarsaltenda á Suðv.-
landi: Margeir Jónsson, útgm-
Keflavík. Þorvaldur Ellert Ás-
mundsson, útgm. AkranesL
Till vara: Tómás Þorvaldssonj
útgm. Grindavík. Þorstemn
Amalds frkv.stj. Rvík.
Félag síldar- og fiskimjöls-
verksm. á Suður- og Vestur-
landi: Guðmundur Kr. Jóns-
son frkv.stj. Rvík. Guðmundur
Guðmundsson frkv.stj. Hafnar-
firði.
Á almennum fundi Verðlags-
róðsins þann 9. þ. m. fór fram
kjör stjórnar fyrir nsesta starfs-
ár.
Kjömir voru: formaður:
Ingimar Einarsson, lögfræðing-
ur, ritari: Ólafur Jónsson, fram-
kvæmdastjóri, Sandgerði, vara-
formaður: Jón Sigurðsson.
skrifstofustj., vararitari: Guð-
mundur Kr. Jónsson, framkv.
stj.
Verðlagsráð sjávarútvegsins
á'kveður lágmarksverð á öllum
tegundum fersks sjávarafla. Við
hverja verðákvörðun eiga 12
menn sæti í ráðinu, 6 frá seij-
endum og 6 frá kaupendum.
Reykjavík, 11. október, 1963.
Verðlagsráð sjávarútvegsins.
AHt er á hreyfíngu.. s
Framhald af 7. síðu.
segulmælinga hafa sýnt, að
stefnan á pólana breytist
eftir aldri bergtegundanna. 1
ungu bergi, sem runnið hefur
síðustu 50—100 milljónir ára,
er stefna segulsviðs þeirra á
pólana rétt, að meðaltali. 1
gömlu bergi kemur hins vegar
fram mikið frávik milli stefn-
unnar á pólana í bergi í Ev-
rópu og Norður-Ameríku. Af
því er dregin sú ályktun, að
Atlanzhafið hafi breikkað um
helming á tilnefdu tímaskeiði.
Það var einnig með jarðsegul-
mælingum, sem áströlsku
jarðfræðingamir komust að
niðurstöðum sánrnn um til-
flutning meginlands Ástralíu.
En nú vafcnar sem fyrr sú
spuming, hvaða afl flytur
meginlöndin úr stað. Þá verð-
ur þess minnzt, að við suðu
leitar vatn í potti upp um
miðbikið og berst út til hlið-
anna og sígur þar síðan niður.
Hliðstæð hræring er talin ger-
ast í jarðkúlunni. Hiti af völd-
um geislavirkni er talin koma
þessum hreyfingum af stað
innan jarðkúlunnar. Til
skamms tíma var ekki kunnugt
um neitt, sem styddi þessa
kenningu. En á undanförnum
ámm hafa jarðfræðingar kom-
izt að þeirri niðurstöðu við
mælingu segulmagns jarðar,
að við neðansjávarhrygginn í
Atlanzhafi sé uppstreymi
jarðefna og að uppstreymi
þetta skiptist nokkru áður en
nær hafsbotni. Og þeir telja
sig jafnvel hafa fundið gjá
í hryggnum. Ekki getur þetta
talizt sönnun kenningarinnar,
en andstæðingum hennar er
farinn að renna móður.
Haraldur Jóhannsson.
Bifreiðaleiqan HJÓL «
Simi 16-37H

i