Þjóðviljinn - 13.11.1963, Blaðsíða 8

3 SÍÐA ~
ÞIÓÖiVILIINN
Miðvikudagur 13. nóvember 1963
Löggæzluvaldið og friðhelgi
fráskilinna kvenna
„Kunnugur” heíur sent blað-
inu greiin til birtingar og fer
hún hér á eftir nokkuð stytt:
Margt gerist nú á dögum
undir björtu og fáguðu yfir-
borði Reykjavíkurborgar sem
hinn almenni borgari hefur
ekki hugmynd um, nema þegar
upp úr kveður hjáróma raust
einhvers uppivöðsluseggs, ösk-
ur ölóðra manna eða framinn
hefur verið einhver glæpur,
sem að kveður, svo sem að
maður hafi myrt konu sína,
böm eða unnustu í óstjómlegri
afbýrði, geðbdun eða ölæðí.
nema aUt komi til. Þegar slíkt
kemur fyrir er uppi fótur og
fifc dagblöð og útvarp segja
hinar hroðalegu fréttir, en líf
hinna föllnu fæst ekki til baka.
Að lolcnum þessum stutta for-
mála vil ég víkja máli að at-
burðum sem átt hafa sér stað
á síðasitliðnu ári og enn eru að
ske.
Hjón hér í borg á bezta aldri
skildu á næstliðnu sumri og
var frá öllu gengið á formlegan
hátt og með samkoanulagi
beggja aðila. Ástæðan var eink-
um ofdrykkja húsbóndans, en i
ö'læði greip hann oft sMk vit-
firring að hann braut í íbúð
þeirra hjóna allt sem hönd á
festí. Hræðslu bama þeirra
þegar faðirinn var i þessum
ham verður ekki lýst. Oft kom
það fyrir að 2—3 lögregluþjón-
ar urðu að flytja hann í jám-
um í fangageymslu.
En málurn konu þessarar var
ekki lokið með skilnaðinum,
heldur tók maður þessi að of-
sækja hana. ekki einungis á
heimili hennar heldur og á
vinnustað, bæði persónulega og
í síma, hafði í frammi hvers-
kyns hótanir og æmmeiðingar
í viðurvist fjölda gesta sem við"
staddir voru. Hann hefur fram-
ið mörg innbrot í íbúð hennar,
brotið hurðir og glugga, og má
segja að ekki hafist undan að
setja rúður í gluggana, en fram
til þessa hefur konunni tekizt
að forða sér, ásamt yngri telpu
þeirra.
Víðar hefur maður þessi bor-
ið niður, því að ofsóknir og
svívirðingar hafa dunið á vin-
konum konunnar, ásamt hús-
broti hjá einni þeirra, þó að
þær hafi ekkert til saka unnið
annáð en að hafa samband við
heimili konunnar og skjóta yf-
ir hana skjólshúsi, þegar hún
verður að flýja heimili sitt
vegna ofsókna manns þessa.
Ég fjölyrði ekki meira um
þetta. Það yrði of langt mál að
telja hér upp allt; málskjölin
em að sögn fulltrúa sakadóm-
ara komin til saksóknara rfk-
isins. En ekki bólar á að-
gerðum i málinu þrátt fyrir
margar ítrekanir um að hraða
því og leysa konuna undan
þeirri martröð ofsókna af
mannsins hendi sem hún býr
undár.
Getur löggæzluvaldið tekið á-
byrgð á afleiðingum þess að
maður þessi gangi laus? Og
ennfremur vil ég spyrja: Er
þetta sú vemd sem löggæzlu-
valdið veitir þeim ólánsömu
konum, sem verða fyrir ofsókn-
um manna sem þær hafa
neyðst til að skilja við, bæði
sín og bama sinna vegna?
Oft hefur maður þessi komið
í leigubíl til að framkvæma
fólskuverk sín og látið hann
bíða á meðan, og er það undar-
legt, ef bflstjórar þeir sem aka
honum og bíða á staðnum,
eru sér þess ekki meðvitandi,
hvað er að ske.
Nú vil ég spyrja: Hvað veld-
ur því að mál þetta fær ekki
afgreiðslu? Er ekki nóg kom-
ið, eða á að bíða eftir því að
konan verði fyrir líkamsmeið-
ingum eða öðru verra, ef hún
skyldi verða of sein að flýja
eins og henni hefur tekizt til
þessa og þó með naumindum
oft? Hver er ábyrgur ef verra
hlýzt af en orðið er?
Málið er í höndum löggæzlu-
valdsins en því er kastað þar
á milli manna og embætta.
Konan sem ofsótt er krefst að-
gerða; almenningsálitið krefst
aðgerða, aðstandendur hennar
sömraleiðis, eða er þeim síðast-
töldu ætlað að jafna sakir
þessar með hnefarétti?
Enn vil ég spyrja: Eru ís-
lenzk lög þannig úr garði gerð,
að ekki sé hægt að hefta mann-
inn í þessum árásum? Er kon-
an dæmd til að búa undir þeim
máske ævilangt? Engar sektir
hindra hann í áframhaldi þess-
ara verka sinna, loforð hans
um að hætta ofsóknunum hafa
reynzt einskis virði hingað til.
Það er því augljóst mál að
hið eina sem getur hjálpað er
tafarlaus frelsissvipting á ein-
hvem hátt, því að eina afsök-
un manns þessa er að um sjúk-
legt ástand hans sé að ræða
en afleiðingar þess eru ekki
síður hættulegar.
Nokkur tími er liðinn síðan
ofanritað var samið, og eftir ó-
ljósum grun um að mál þetta
fengi afgreiðslu fljótlega setti
ég það til hliðar um tíma. En
ofsóknum mannsins linnir ekki
og ganga kærur rétta boðleið
til sakadómara, en ekki bólar á
aðgerðum.
Hvað dvelur mál þetta? Það
er ekki nóg að keyra manninn
af árásarstað og setja inn
í Síðumúla f skjóli frænda síns,
en svo geti hann eftir 1 — 2
tíma verið kominn aftur til
sömu verka, eins og eitt sinn
átti sér sitað.
Ef engra aðgerða verður vart
í máli þessu bráðlega er ekki
um annað að ræða fyrir kon-
una sem hér um ræðir en að
krefjast vemdar löggæzluvalds-
ins fyrir sig og fjölskyldur þær
sem maður þessi ofsækir.
Kunnugtf
Sendisvemn
óskast hálfan eða allan daginn.
Prentsmiðjan H 6 L A R .
Viðtalstími minn
verður framvegis sem hér segir:
I Þingholtsstræti 21, daglega kl. 10.30 — 12, nema kl.
1 — 2 á laugardögum, sámi 19765.
1 Holtsapóteki, mánudaga, miðvikudaga og föstudaga kl.
5 — 6. Sími 34246. — Símaviðtalstími í síma 19714 kL 9 —
10 daglega virka daga. — Vitjunarbeiðnir í síma 13574
daglega kl. 8 — 13, nema laugardaga kl. 8 — 11.
BERGÞÓR SMÁRI, læknir.
Vinsamlegast geymið auglýsinguna.
Hjúkrunarkona
óskast í Sjúkrahús Hvítabandsins.
Upplýsingar gefur yfirhjúkrunarkonan.
SJÚKRAHÚSNEFND REYKJAVÍKUR.
Sinfóníutón-
leikar
Aðrir tónleikar Sinfóniu-
sveitatrinnar á þessum vetri
fóru fram í samkomusal Há-
skólans fimmtudaginn 24. þ. m.
Stjómandi var Proinnsías
O'Duinn eins og á fyrstu tón-
leikunum.
Tónleikamir hófust á hinum
kunna forleik að óperunni
..Rúslan og Ljúdmila" eftir
Michael Glinka (1804 — 1857),
sem venjulega er talinn helzti
brautryðjandi rússneskrar tón-
listar. Hljómsveitin gerði verk-
inu yfirleitt góð skil. Með-
ferðin á fyrstu sinfóníu Brahms
var og mjög virðingarverð, þó
að nokkuð skorti á, að í flutn-
inginum kæmi fram allt hið
stórbrotna og átakanlega, sem
í verkinu felst.
Miilli þessara efnisatriða gerð-
ist það, að hinn góðkunni kné-
fiðluleikari Erlimg Blöndal
Bengtson lék með hljómsveit
inni konsert eftir Sjostakovitsj.
Þetta er allmikið verk og á-
reiðanlega mjög torvelt viður-
eignar. Ekki virtist það þó
vera listamanninum nein sér-
stök þrekraun. Erfiðustu við-
fangsefni. tækninnar eru hon-
um sýnilega leikur einn. En
þó knéfiðluleikur hans sé vissu-
lega mikil tækniíþrótt er hann
jafnframt annað og meira.
Flutningur hans er fyrst og
fremst sönn tónlist, full af lífi
og lit. Erling Blöndal Bengt-
son er snillingur á hljóðfæri
sitt í þess orðs fyllstu merk-
ingu. Skyldi hann ekki vera
í hópi fjögurra eða fimm
fremstu knéfiðlusnillinga
heimsins um þessar mundir?
— Listamanninum var fagnað
af óvenjulegum innileik, svo
sem maklegt var og verðskuld-
að. B.F.
Ræða
Eðvarðs
Framhald af 4. síðu.
og víðar. Þessi viðbrögð verka-
fólksins eru algjört einsdæmi
og sýnir einhug þess í barátt-
unni gegn frelsissviptingu og
ranglætinu. Ráðherramir tala
nú mjög um að þeir vilji eiga
vinsamleg samskipti og við-
ræður vð verkalýðshreyfinguna
en drengskapur þeirra er slík-
ur, að fyrst á að leggja verka-
lýðsfélögin i fjötra. binda þau
við staur og síðan taka upp
vinsamlegar viðræður. Illa
þekkja þessir menn þjóð sína
— Islendingseðlið — ef þeir
halda að slíkt geti tekizt.
Ríkisstjórnín á eina
leið — draga frum-
varpið til baka
Nei, ríkisstjómin á nú að-
eins einn kost, sem vit er í að
taka og hann er sá, að draga
frumvarp sitt til baka og taka
upp heiðarlega samninga við
verkalýðsfélögin. Enn er ekki
of seint að snúa við. En geri
hún það ekki er stefnt í styrj-
öld og það eitt er víst. að sú
barátta verður atvinnuvegun-
um og þjóðinni allri miklu
dýrari i peningum — auk alls
annars, en su kauphækkun,
sem nú væri hægt að semja
Við höfum boðið samninga-
Ieiðina og frest, en verði það
ekki þegið, þá skora ég á allt
verkafólk að skipa sér einhuga
um frelsi samtakanna og lifs-
hagsmuni sína í þeirri örlaga-
ríku baráttu. sem framundan
er.
Vera má að stjómarflokk-
arnir eigi enn nógu margar ó-
lamaðar hendur hér á Alþingi
til að samþykkja frumvarp
ríkisstjórnarinnar, en væri
vilja þjóðarinnar leitað yrði
það kolfellt. Þess vegna getur
það aldrei orðið annað en ólög.
Frá og með 3. nóv.
verður símanúmer vort
Iðnaðarbanki Islands h.l.
Söluskattur
Dráttarvextir falla á söluskatt fyrir 3. ársfjórðung 1963,
svo og hœkkanir á söluskatti eldri tímabila, hafi gjöld
þesisi ekki verið greidd í síðasta lagi 15. þ.m.
Að þeim degi liðnum verður stöðvaður án frekari
aðvörunar atvinnurekstur þeirra, sem eigi hafa þá skil-
að gjöldunum
Reykjavík, 12. nóv. 1963.
TOLLSTJÖRASKRIFSTOFAN
Amarhvoli
t
Eiginkona mín,
GUÐRÚN HANNESDÓTTIR
andaðist að Borgarsjúkrahúsinu í Reykjavik, mánudag-
inn 11. þ. m.
Páll Zophaníasson.
/ *
Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur og bróðir, W
ÁSTRÁÐUR KRISTÓFER HERMANÍUSSON
sem Iézt af slysförum þann 9. þ.m., verður jarðsunginn
frá Fossvogskapellu laugardaginn 16. nóv. kl. 10.30 f.h.
Athöfninni verður útvarpað.
Guðrún Eyjólfsdóttir, börn, foreldrar og systkini.
Innilegar þakkir fyrir auðsynda samúð og vináttu við
andlát og jarðarför móður okkar og tengdamóður.
Astbjargar
Jón Guðbjartsson,
Dóra Guðbjartsdóttir,
Ólafur H. Guðbjartsson,
Jóhanna Guðbjartsdóttir
Benedikt Á. Guðhjartsson,
JÓNSDÓTTUR,
Unnur Þórðardóttir,
Ólafur Jóhannesson,
Sólrún Jónsdóttir,
Jean Clacssen,
Maria Pétursdóttir.
Maðurinn minn *
HAUKUR EYJÓLFSSON
Miðtúni 58,
sem lézt 7. nóvember s. I. verður jarðsunginn fimmtudag-
inn 14. nóvember n. k. kl. 3 e. h. frá Fossvogskapellu.
Ragnhildur Guðmundsdóttir.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug, við and-
Iát og jarðarför
HÖSKULDAR BJÖRNSSONAR
Iistmálara.
Hallfríður Pálsdóttir,
Ingveldur Höskuldsdóttir, Óskar Einarsson,
Halldór Höskuldsson. Guðrún Kristjánsdóttir.