Þjóðviljinn - 04.12.1963, Blaðsíða 10

J0 SÍÐÁ
ÞTÓÐVILÍINN
Miðvikudagur 4. desember 1963
myndu gera við brautina strax
og öruggt væri að engir óvinir
væru lengur á ferli.
Þeir fóru mjög varlega, stönz-
uðu á nokkurra kflómetra fresti
til að spyrjast fyrir um Japani.
Vitað var um hóp þrjú hundruð
manna i nágrenninu, alls staðar
var minnzt á hann, en hann var
alltaf annars staðar. Þeir héldu
ferðinni áfram og komu til
Taunsaw um miðjan dag. Fram-
undan lá brúin, glæsilegt mann-
virki úr stáli. sem lá brotið
niðri f ánni.
Þeir fylltu vélina á ný og
hlóðu síðan jámi í vagnana. Það
var komið kvöld þegar því var
lokið; þeir ákváðu að halda
kyrru fyrir um nóttina, svo að
þedr kveiktu eld og suðu sér
máisverð fyrir rökkur og slökktu
eldinn að því búnu.
Morgan sat hjá Utt Nee og
reykti f hálfrökkrinu. þeir sátu
á pallbrún og horfðu yfir ána
og eyðilögðu brúna. Honum
fannst hann að sumu leyti bera
ábyrgð á eyðileggingunni, og
honum þótti það leitt. Jám-
brautin sem lá yfir brúna hafði
ekki starfað siðan 1942, þegar
Japanir höfðu fiæmt Breta frá
Burma. en 1945 hafði flughem-
um verið gefið þetta skotmark
og nú lá brúin brotin í ánni.
Morgan þótti þetta tilgangslaus
eyðilegging.
Loks sagði hann: — Það er
hreint ekki lítið sem þarf að
lagfæra í þessu landi.
Burmabúinn við hlið hans
sagði: — Ertu að hugsa um
brúna?
Flugmaðurinn kinkaði kolli.
— Það verður að endurbyggja
hana. Ég get ekki skilið hvers
vegna við þurftum að brjóta
hana niður.
Utt Nee sagði: — Það er
gremjulegt. Þessi jámbraut kom
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu oe
snyrtistofa STEINTJ og DfiDrt
Laneavegf 18 III. h. flyítal
SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21
SfMI 33968. Hárgreiðslu- oe
enyrtistofa.
Dömur! Hárgreiðsia við
allra hæfl
TJARNARSTOFAN.
Tjamargðtu 10. Vonarstrætis-
megin. — SfMI 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmunðsdóttirl
taugavegi 13 — SÍMI 14656
•— Nnddstofa á sama stað. —
hér aö góðu gagni. Það verður
erfitt fyrir fólk í Bassein að
verzla í Hanzada fyrr en brúin
er aftur komin f lag.
— Hvað heldurðu að það taki
langan tíma að gera við hana?
— Langan tíma? Ég veit það
ekki. Ef nokkrir af ykkur yrðu
um kyrrt til að hjálpa okkur
að koma öllu í lag, þá líður
ekki á löngu þangað tíl aflt
kemst f rétt horf. Annars er
hætt við að það taki mjög lang-
an tíma.
Flugmaðurinn sagði: — Við
höfum ekki sérlega marga vél-
virkja hér.
35
— Vélvirkjar eru nauðsynleg-
ir, sagði Burmabúinn. — En
okkur vantar fólk sem getur sagt
vélvirkjunum hvað þeir eigi að
gera. Hann leit á Morgan. —
Menn eins og þig. sagði hann
og hló.
Flugmaðurinn varð hissa. —
Ekki get ég sagt vélvirkja hvað
hann á að gera.
Utt Nee sagði: — Þú komst
þessari jámbraut í gang.
— Það er aflt annað mál,
sagði flugmaðurinn. — Það hef-
ur bara verið gaman.
Burmverjinn hló með honum.
— Öll verk sem maður hefur
áhuga á, er gaman að vinna,
sagði hann. — Og nú er jám-
brautin komin f gang, en áður
en þú fórst að skemmta þér
við hana. var hún óstarfhæf.
Hann sneri sér að Englendingn-
um. — Hvað ætlaröu að gera?
spurði hann. — Ætlarðu aftur
til Englands og vinna þar fram-
vegis sem arkitekt?
— Ég á dálítið erindi þangað,
sagði flugmaðurinn.
— Hér eru ótal verkefni handa
þér. sagði Burmabúinn, — ef
þér finnst gaman að gera við
jámbrautir og það sem brotið
er.
Morgan sat þegjandi langa
stund og starði yfir ána í vax-
andi húminu. Hann hafði séð
nægilegt síðan hann kom úr
fangelsinu til að vita að þetta
var ekki neitt léttúðarhjal.
Síðast liðna viku hafði hann
búið hjá málsmetandi fólki;
Moung gamli Shway Than var
áhrifamikill maður í Rangoon
á friðartímum; Utt Nee var hátt
settur í Sjálfstæðishemum. Þetta
var atvinnutilboð eða eitthvað
í þá átt; boð um að vinna með
fólki sem honum féfl vel að
vinna með í landi sem honum
þótti þegar vænt um.
Loks sagði hann: —Þiðmynd-
uð ekki kæra ykkur um Eng-
lending f neina ábyrgðarstöðu
hér. Nú er það Burma fyrir
Burmabúa.
Utt Nee: — Það er satt að
vissu marki. En okkur skortir
ennþá menntaða menn til að
stjóma þessu landi án nokk-
urrar hjálpar utanfrá. Það eru
alltaf til ábyrgðarstöður í Burma
handa Englendingum sem eru
ekki of merkilegir með sig til
að deila kjörum okkar og líta
ekki á það sem neina vansæmd
að vinna undir stjórn Burm-
verja, ef hann er færari maður.
Ég held að þú þurfir ekki að
hafa áhyggjur af slíku.
Aftur varð löng þögn. Loks
sagði Morgan: — Það eru fleiri
vandkvæði á. Ef ég yrði hér um
kyrrt. myndi ég byðja Nay
Htohn að giftast mér. Ég býst
við að þú vildir heldur að ég
færi til Englands.
Utt Nee yppti öxlum. — Ég
kæri mig ekkert um að sjá
systur mína í ástasorg. Þú hlýt-
ur að vita að hún er mjög ást-
fangin af þér.
— Ertu þá ekki á móti blönd-
uðu hjónabandi? spurði Morg-
an.
— Hví skyldi ég vera á móti
því, ef það gerir hana ham-
ingjusama? Ég myndi samgleðj-
ast henni. Ég veit um nokkra
Englendinga sem gengið hafa að
eiga Burmastúlkur og reynzt
þeim góðir eiginmenn. Þetta er
ekki Indland eins og þú veizt.
Stúlkurnar okkar giftast þeim
sem þeim sýnist. Rétt eins og
heima hjá þér.
— Hvað um föður þinn? Yrði
hann því mótfallinn?
— Ég býst við að hann yrði
ánægður með það.
— Veiztu að ég er giftur? Að
ég á konu heima í Englandi?
Burmverjinn sagði: — Ég hef
hugmynd um það. Nay Htohn
sagði að hún væri þér ótrú.
— Það lætur nærri. Flugmað-
urinn sagði honum f stuttu máli
hvemig málum væri háttað og
svaraði fáeinum spumingum. —
Svo að ég er dálítið ataður,
ef svo mætti segja.
— Ég býst ekki við að syst-
ir mín líti þannig á þig. Og
þvf skyldirðu þá gera það sjálf-
ur? Hann sneri sér að Morgan.
— Hugsaðu málið, sagði hann
lágri röddu. — Ég þekki nokkra
Englendinga sem ég vildi gjam-
an að yrðu hér kyrrir, og ég
þekki marga sem við verðum
fyrir hvem mun að losna við.
Þú hefur þrek landa þinna og
þú ert ekki of stoltur til að
semja þig að háttum okkar. Ef
þú giftist Nay Htohn. þá verður
hún þér góð eiginkona, og bæði
faðir minn og ég vildum gjam-
an að þú ílentist hér.
Þessa nótt svaf Morgan á
gólfinu f einum vagninum með
teppi sitt yfir sér og með höf-
uðið á poka. 1 kringum hann
lágu innbomu hermennimir sem
ekki voru á verði; hann gat tal-
að ögn við þá um einföldustu
hluti og skilið þá ef þeir töluðu
hægt. Hann var orðinn vanur
brúnu hömndi þeirra og lifnað-
arháttum. Honum fannst þeir
ekki lengur framandi menn,
kaldir og tortryggilegir. Hon-
um þótti þeir viðfelldnir, svip-
aðir honum í hugsunarhætti og
þeir hlógu að því sama og hann.
Þeir sýndu honum alúð og virð-
ingu. vegna þess að hann kunni
að stjóma flugvélum og gera
við jámbrautina.
Hann lá lengi vakandi og
horfði á stjömumar yfir undar-
lega vöxnu banyan-tré. I aug-
um hans var England skóla-
ganga, hermennska. loftárásir og
dauði og aumlegt og niðurlægj-
andi hjónaband. Burma var
honum hins vegar tákn ótal
verkefna, bilaðra jámbrauta og
brotinna brúa og lekra báta inn-
anum fólk sem virti hann og
treysti honum; þar beið hans ást
góðrar stúlku. sem stóð honum
ofar í þjóðfélagsstöðu. Hann var
í engum vafa um hvað honum
bæri að gera; hann vafði tepp-
inu þéttar að sér og sofnaði út-
frá hugsuninni um Nay Htohn.
Þeir komu aftur til Henzada
um miðjan dag, höfðu skilið hóp
viðgerðarmanna eftir miðsvæðis
við teinana og tekið farm af
bambus og pálmablöðum. Þeir
höfðu tilkynnt komu sína með
blístri síðustu kílómetrana og
talsverður hópur fólks tók á
móti þeim. Nay Htohn kom til
móts við Morgan þegar hann
steig niður úr vélinni, óhreinn
og kámugur í einkennisbúningi
sínum. Moung Shway Than var
með henni.
Gamli maðurinn sagði: —
Rákuzt þið á nokkra Japani?
— Engan, sagði flugmaðurinn.
— Brautin er opin alla leið til
Taunsaw; ef ekki væri vegna
brúarinnar, hefðum við getað
farið alla leið til Bassein.
Hann sneri sér að stúlkunni.
— Þetta var regluleg skemmti-
ferð.
Hún brosti. — Ég ímyndaði
mér ....... aflt hið versta.
Hann brosti líka. — Ég ímynd-
aði mér líka sitt af hverju. Ég
hugsaði sem svo að við værum
með alla hermennina með okk-
ur í lestinni. og ef til vill hefðu
Japanimir komið hingað meðan
við værum í burtu.
Hún hló. — Okkur líður á-
gætlega. Þeir eegja að einn
prammanna þeirra hafi farið
niður ána í gær hlaðinn jap-
önskum hermönnum og að
brezkur fallbyssubátur hafi
sökkt honum fyrir sunnan Danu-
byu. Ég veit ekki hvort það er
satt.
Hann sagði: — Eru Bretamir
svona skammt undan?
— Svo er sagt.
Hann fór aftur heim til húss-
ins með henni og þvoði sér og
fékk að borða og svaf stundar-
kom í hengirúminu; undir kvöld
vaknaði hann og komst að þvi, að
á meðan hann svaf hafði hún
aftur þvegið og pressað ein-
kennisbúning hans. Hann fór út
á veröndina; þar sat hún við
sauma með blóm í hárinu. Hann
þakkaði henni fyrir þvottinn á
fötunum og sagði síðan: — Hef-
ur frétzt meira af brezku fall-
byssubátunum ?
Hún hristi höfuðið. — Aðeins
að þeir eru komnir til Danu-
byu. Þeir geta komið hingað á
hverri stundu.
Hann kinkaði kolli: — Ég
verð að fara um borð og gefa
skýrslu þegar þeir koma.
Hún sagði: — Verður þú að
fara burt með þeim?
— Ég býst við þvi, sagði hann.
— Annars skrá þeir mig senni-
lega sem liðhlaupa.
Varir hennar skulfu og hún
sagði: — Það verður dapurlegt
hjá okkur þegar þú ferð.
Hann sagði: — Það er betra
að ég fari. Ég þarf líka að ganga
frá þessum skilnaði við konuna
mína og til þess verð ég að
fara til Englands. Hann leit á
hana þar sem hún sat á mott-
unni við hné hans. — En ég
gæti komið aftur.
Hún leit snöggt á hann. —
Þegar þú ert kominn til fólks-
ins þíns í Englandi, þá kærirðu
þig ekki um að koma aftur til
Henzada.
— Ég veit ekki um Henzada,
sagði hann. — Ég myndi alltaf
vilja koma aftur til þín.
Hún sagði lágt: — Ég gæti
gert þig hamingjusaman.
Hann strauk öxl hennar og I
háls; hún sneri sér við og hall-
SKOTTA
(j; King Featurea Syndlcate, Ine., 1962. World rlghta reaerreÆ '
Þú skalt ekki búast við símahringingu frá mér á næstunni Sigga
..... símareikningurinn kemur á morgun.
Skrifstofustuíka
Stúlka óskast tfl skrifstofu- og gjaldkerastarfa við Eðl-
isfræðistofnun Háskólans- Ensku- og dönskukunnátta
nauðynleg.
Umsókn með upplýsingum um fyrri störf og menntun
skal senda Eðflsfræðistofnun Háskólans fyrir 15. þ.m.
Sími 17-500
Nokkur útburðarhverfi hafa losnað um
mánaðarmótin. — Afgreiðsla Þjóðviljans.