Þjóðviljinn - 12.05.1964, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
4. KAPLiI
Þriðjudagur 12. max 1364
ÞTðDvunNN
Þið
stúdentsárin
æskuglöð
EFTIR HANS SCHERFIG
6amúð. Hann skuldaði engum
neitt. Hann átti engar ástmeyjar
í leyni. Hann stundaði enga dýra
lesti. Hann leið ekki af von-
sviknum metnaði, hann hafði
ekki orðið fyrir fjárkúgun eða
hótunum eða var í klóm okur-
karla.
Dauði hans á Löngulínu var
undarlegur og dularfullur. Og
hin viðtækasta lögreglurannsókn
gat ekki leitt í ljós neina skýr-
ingu á honum. Og síðan var C.
Blomme lektor jarðaður.
3. KAFL-I.
Mörgum árum eftir að O.Blomme
lektor dó á Löngulínu, hittist
hópur karlmanna í samkomusal.
Hlýtt og fagurt júníkvöld, þegar
sýringar og gullregn stóðu í
blóma eins og J>á.
Mennimir komu upp stiga,
lagða rauðum dreglum og skildu
eftir yfirhafnir og hálsklúta og
regnhlífar í fatageymslunni.
Sumir þeirra skildu líka eftir
skóhlífar, þrátt fyrir veðurblíð-
una. Það voru menn sem gættu
vel heilsu sinnar.
Flestir komu í bílum. Nokkrir
komu í sporvagni. Einn kom
^angandi.
t>eim var stefnt saman víðs-
vegar að um landið til að hitt-
ast þetta sumarkvöld, bótt þeir
þekktust í rauninni alls ekki.
Það voru svo mörg ár síðan þeir
höfðu hitzt síðast og þeir höfðu
breytzt mikið á þvi timabili.
Þeir voru komnir með gleraugu
og ýstrur og yfirskegg. Þeir voru
; orðnir sköllóttir og höfðu breytt
um háralit. Þeir voru orðnir hor-
aðir og holdskarpir og feitir og
kringlóttir. Þeir voru öldungis ó-
þekkjanlegir.
Þeir tókust hjartanlega í hend-
ur svo að glamraði í ermahnöpp-
unum. Og þeir þúuðust. svolítið
vandræðalegir, þvi að þeir vissu
ekki alltaf við hvem þeir voru
að tala og urðu fyrst að gefa
sig fram og kynna sig.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEINtl og DÓDÖ
Langavegl 18 rn. h. Oyfta-)
SfSH 24616.
- > i . - 1
P B R M A Garflsenda 21
SfMI 33968. Hárgreiðsln- og
snyrtistofa.
DflmarJ Hárgrelflsla mð
ailra hæfl.
TJARNARSTOFAN.
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — RflVIT 14662.
hArgreeðslustofa
AUSTURBÆJAR
PtMarfa Gnðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMi 14656.
•— Nuddstofa á sama stað —
Þeir voru allir saman 43ja ára
gamlir. Menn á bezta aldri.
Þroskaðir, reyndir menn í blóma
lífsins. Og þetta voru menn sem
höfðu ábyrgð og myndugleika og
vald yfir meðbræðrunum. önn-
um kafnir menn sem máttu eng-
an tíma missa. Þeir höfðu orðið
að fóma miklu til að geta verið
saman þetta kvöld.
Mennimir voru samkvæmis-
klæddir. Fínir og stroknir með
hvít skyrtubrjóst. Fáeinir þeirra
voru með smáorður í hnappa-
gatinu.
2
Aðeins einn þeirra var í venju-
legum jakkafötum. Gljáslitnum
jakkafötum með alltof stuttar
ermar og alltof stuttar skálmar.
Hann var með undarlega mjótt
og teygt, rautt hálsbindi og í
furðulega þvældum, hælalausum
skóm. Og hann var með óklippt
hár og svart alskegg. Hann heils-
aði hinum þumbaralega og pírði
á þá nærsýnum augum gegnum
lítil, gamaldags gleraugu. Hann
var ólíkur öllum hinum. En hann
tilheyrði hópnum. Það hafði ver-
ið lögð á það áherzla að hann
kæmi með. Og menn voru vin-
gjarnlegir og alúðlegir við hann
og vérhduðú hann í'yrir hugsaii-
legum móðgunum af hálfu þjón-
ustuliðsins.
Salurinn var rauðbleikur með
silkiveggfóðri og gylltum vegg-
lömpum og bronslitri lýsingu.
Það var staður sem sameinaði
heimilisylinn glæsileik sam-
kvæmislífsins.
1 næsta herbergi var lagt á
borð með kertaljósum og blóm-
um og dannebrogsfánum og hug-
vitssamlega brotnum pentudúk-
um. Yfirþjónninn var á vakki
kringum borðið og yfirleit hvort
allt væri eins og það ætti að
vera.
Mennirnir buðu hver öðrum
vindla og slógu öskuna af þeim
í listræna postulínsöskubakka og
leirker með biblíumyndum. Þeir
hlógu og töluðu hátt um gamla
daga og gamlar minningar. Og
þeir töluðu undarlegt frímúrara-
mál sem utangarðsmenn hefðu
ekki getað skilið.
Nokkrir mannanna voru í
nefnd og höfðu mikið að gera og
gengu um með lista og krossuðu
við jafnóðum og einhver bættist
við.
Og loks var tölunni náð. 19
karlmenn. Lögfræðingar, læknar,
vísindamenn, kaupsýslumenn,
kennarar, dómari, prestur, liðs-
foringi.
Meðal þeirra var líka morð-
ingi. Maður, sem mörgum árum
áður hafði eitrað maltbróstsyk-
ur e, Blommes lektors.
Skrúðgangan þokaðist gegnum
sjúkrahúsið. Stórkostleg sýning
sem endurtekin var á hverjum
degi með dásamlegri nákvæmni.
Yfirlæknirinn og lið hans var
í fararbroddi og stofugangur
hófst. Með klukknahringingu var
koma skrúðgöngunnar boðuð í
hinum ýmsu deildum, svo að allt
gæti verið reiðubúið undir hina
hátíðlegu stund.
Deildarhjúkrunarkonumar
stóðu uppstilltar með stroknar
svuntur. Ungu hjúkrunamem-
amir stóðu rétt. Sjúklingamir
reyndu eftir beztu getu að liggja
beinir í rúmunum. Lökin voru
sléttuð og teppunum hagrætt
samkvæmt reglugerðinni. Ekkert
mátti kryppla eða aflaga. Eng-
inn sjúklingur mátti biðja um
flatkopp meðan á þessu stóð.
Það varð að halda í sér meðan
skxúðgangan stóð yfir. Og sjúk-
lingunum var líka bannað að
deyja á hinni hátíðlegu stundu
stofugangsins.
Sjjipur yfirlæknisins var ró-
legur og virðulegur. Sem ungur
kandídat hafði hann vandlega
fylgzt með svipbrigðum fyrir-
rennara síns og hann vissi að
ungu kandídatamir í göngunni
fylgdust nú með svip hans. Hann
hafði aðra höndina í sloppvas-
anum. Hina notaði hann til smá-
handahreyfinga sem hjúkrunar-
konur og annað þjálfað starislið
túlkaði og hlýddi.
Enginn sjúklingur vogaði sér
að ávarpa yfirlækninn. Milli
liðir sáu um að koma spuming-
um og svörum rétta boðleið. Við
þetta gat komið upp misskiln-
ingur, en það var ótilhlýðilegt í
hæsta máta að reyna að leiðrétta
hann.
Yfirlæknirinn hét Thorsen. En
yfirlæknir er ekki kallaður nafni
sínu. Óupplýstir sjúklingar voru
fræddir um það. að ekki mætti
heldur ávarpa hann sem herra
lækni eða lækninn og það ætti
alls ekki við að nota ávarpið
þér. Sérhver notkun fomafna í
sambandi við yfirlækni er for-
boðin. í ávarpi og umtali skal
nota orðið yfirlæknirinn og brot
á þessari siðvenju geta haft hin-
ar alvarlegustu afleiðingar.
Þegar stofuganginum lýkur
dregur yfirlæknirinn sig i hlé.
Töfrunum léttir af sjúkrastofun-
um. Hinir aðþrengdu magasjúk-
lingar hringja bjöllunum í ákafa
og hjúkrunamemar þjóta af stað
með flatkoppa.
En starfi yfirlæknisins er ekki
lokið. Hann þýtur í bíl á einka-
klínik sína, þar sem aðrir sjúk-
lingar bíða. Þeir eru með sömu
sjúkdóma og hinir á spítalanum.
og þeir fá sömu meðferð. En sið-
imir og umgengnin eru með
öðru móti. Það má nota ávarps-
formið þér. Og svipur yfirlækn-
isins er dálítið breyttur, hann
brosir meira, rétt eins og hann
væri innanum jafningja.
Það er langur starfsdagur hjá
Thorsen yfirlækni. Hann er líka
háskólakennari og hefur nem-
endur og fyrirlestra sem þarf að
sinpa- Og hann má ekki sýna á
sér þreytumerki. Fyrirlestramir
eiga að vera lifandi og kryddað-
ir bröndurum og stúdentamir
eru áhugasamir og gæta þess vel
að hlæja, þegar það á við.
En yfirlæknirinn hefur líka
einkgpraksís. sem útheimtir tíma
og þolinmæði og löng samtöl og
háttvísi og skilning. Hér þarf
að setja upp enn nýjan svip.
Það er traustið til læknisins sem
skiptir mestu máli, hefur Thor-
sen prófessor sagt i viðtali.
Stundum getur það verið gagn-
legt að grípa um báðar hendur
sjúklingsins og horfa á hann
mildum, skilningsríkum augum.
Læknirinn á að vera eins konar
vinur og trúnaðannaður. Skrifta-
faðir.
Og við þetta bætast hinar
mörgu embættisskyldur og heið-
ursstörf. Stjómariundir. lækna-
þing, fyrirlestrar, Domus Medici,
ritstjóm tímaritsins, læknafræði-
rabb í blöðum o.fl. Og læknir á
líka sitt einkalíf. Konu og böm
og samkvæmislíf.
Ef til vill dygði yfirlæknis-
starfið til að uppfylla líf eins
manns. Og kannski deyr Thor-
sen prófessor á bezta aldri af of-
reynslu. En hin mörgu störf hans
eru unnin af frjálsum vilja. Þau
eru bara tákn velgengni og hárra
lífsskilyrða. Prófessorinn er
landskunnur maður. Dáður og
öfundaður af starfsbræðrum.
Hann er ungur ennþá. Hann
er 43 ára. Og hann er einn hinna
19 samkvæmisklæddu manna,
sem hittast á júníkvöldi.
Milt og kyrrt júníkvöld þegar
sýringar og gullregn standa í
blóma á Löngulínu eins og fyrir
mörgum árum, þegar roskinn
lektor var fluttur á Borgarspít-
alann og dó þar. vegna þess að
hann hafði borðað eitraðan malt-
brjóstsykur.
5. kafli
Melludólgur og ofbeldismaður
hefur verið dæmdur í fjöguira
ára fangelsi. Stuttur, hlunksleg-
ur náungi sem lýsti þvi yfir að
hann væri ánægður með dóminn
og hneigði sig með ýktri kurteisi
fyrir dómaranum, sem hrollur
fór um. Og í blöðunum mátti
lesa að hann hefði brosað ó-
svífnislega til áheyrenda þegar
hann var leiddur út. Með olíu-
borið hár, hvapholda og með
axlapúða. — Reglulega ógeðsleg
manngerð, segir Ellerström
dómari við ritarann.
Ellerström er 43 ára gamall.
Hávaxinn, laglegur með ljóst„
aftur kembt hár og dálítið yfir-
skegg.
Hann útdeilir refsingum sínum
eftir forskriftum lögbókarinnar
og mælir fram úrskurði sína með
veikri, óstyrkri röddu. Langar
hendur hans fitla við penna-
stöngina. Hann veit aldrei hvað
hann á að gera af þessum hönd-
um. En hann nagar ekki leng-
ur á sér neglurnar. Móðir hans
er búin að venja hann af því.
Þegar þu ert nú orðinn dómari,
þá máttu til með að leggja nið-
ur þennan andstyggilega vana,
sagði hún. Dómari getur ekki
verið þekktur fyrir að naga á
sér neglumar í réttarsalnum.
Hvað skyldu glæpamennimir
hugsa! — Og dómarinn hefur
víst nægilegan viljastyrk til að
fara að ráðum hennar.
Móðir hans á heima í allstórri
íbúð í hverfinu við Austurbraut.
Hún skildi við manninn sinn,
þegar sonurinn var lítill dreng-
ur með matrósakraga og í hálf-
sokkum. Og hún fékk soninn.
Hún hefur hann ennþá. Og hún
ver hann og vemdar fyrir öllum
slæmum áhrifum.
Hún vakir yfir hreysti hans
og velferð með dæmalausri alúð.
Og nú verðurðu að fá þér að
borða og nú verðurðu að hvíla
þig og ég hef lagt fram handa
þér hrein nærföt og hreinan
vasaklút.
Það er innilegt samband milli
þeirra. Fólk horfir á þau með
velþóknun þegar þau fara í
kvöldgöngu um Löngulinu. Hún
er lítil og feit og hanfi verður að
ganga svolítið álútur til þess að
hún geti haft stuðning af hand-
legg hans.
Og hann segir henni frá starfi
sínu og því undarlega fólki sem
' hann fær að sjá hinum meginn
við grindurnar. Eins og nú þessi
melludólgur og ofbeldismaður í
dag. Reglulega óhugnanlegt fyr-
irbrigði. Trúandi til alls.
SKOTTA
og svo þegar Pétur Ioksins kom sér að því að bjóða mér í bíó,
þá neitar pabbi mér um peninga fyrir miðunum . . .
STJÓRNUNARFÉLAG fSLANDS
FUNDUR
verður haldinn í Stjórnunarfélagi íslands í dag
(þriðjudag) 12. maí kl. 20,30 í fundarsal Hótel
Sögu.
Fundarefni:
Jóhannes Einarsson verkfr. flytur erindi:
Skipulag og stjórnun verklegra framkvœmda.
Utanfélagsmönnum er heimill aðgangur.
Stjórnin.
FERÐAB/LAR
17 farþega Mercedes-Benz hópferðabílar af nýjustu gerð,
til Ieigu í lengri og skemmri ferðir. — Afgreiðsla á
Sendibílastöðinni í síma 24113, á kvöldin og um helgar.
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HNOTAN húsgagnaverzlu.n