Þjóðviljinn - 13.05.1964, Síða 10

|Q SfÐA
Miðvikudagur 13. mai 1964
HtéÐVHJIMN
Þið
stúdentsárin
æskuglöð
EFTIR HANS SCHERFIG
Davíð Stefánsson
Fellt þú hefur fjaðrir þínar,
flogið getur ekki meir.
Drottinn kallar dróttir sínar
þá dagar eru liðnir þeir,
sem léðir eru lífs á teig
og loka drukkin æviveig.
Skáldafákinn þýðan þeystir,
þræddir ávallt eigin leið.
Vaktir drótt, úr læðing leystir
lífsafl það, sem til þess beið.
I hjörtu þinnar þ’jóðar inn
af þrótti söngstu óðinn þinn.
Úr Sónarheima víðu veldi
valin skópstu listaverk.
Frá þeim mæra arineldi
orkulindin streymdi merk.
Á þínum vitum bjartast brann,
boðum framhjá skeiðin rann.
Saknar þjóð og sáran tregar
sjónum horfinn ástmög sinn.
En óður hans oss vel til vegar
vísar langt í framtíð inn.
Meðan tungan mæla kann
meta skulum arfinn þann.
Lifðu heill í himnaranni,
helgu Sónarþingi á.
Skemmtu bæði meyju og manni,
mildurn bragatónum frá,
og láttu okkar ósk í té,
að yrkja ljóð um íslenzk vé.
Jóh. Teitsson.
Unnið var úr 80%
af mjólkurmagninu
Hræðilegt! segir móðirinn. Ef
hann tæki nú upp á t>ví að ráð-
ast á þig! Þú verður að lofa
mér því að vera varkár. Eðvarð.
Komdu ekki of nærri þeim!
— En grindumar eru á milli
okkar. Og svo eru lögregluþjón-
amir. Það er áreiðanlega engin
hætta. Þótt maður hafi auðvitað
heyrt þess dæmi að dómari yrði
fyrir árás í réttinum. — En Eð-
varð er hvergi hræddur. Og
móðir hans er reiðubúin að dást
að hugrekki hans og hafa á-
hyggjur aí hinu hættuiega starfi
hans. Og hann stríðir henni dá-
h'tið, þegar hann útmálar fyrir
henni hverju ofbeldismaður gæti
tekið upp á.
Ef til vill er dálítið erfitt fyr-
ir Eðvarð Ellerström að skilja
hvemig melludólgur er saman-
settur. En hann hefur prófið sitt
og þekkir lögin. Hann hefur
hlustað á lögfrasðifyrirlestra í
sjö ár og kennarar hafa þjálfað
minni hans og æft stikkorð.
Hann veit hvemig refsa skal
melludólgum og ofbeldismönnum
og ef hann kynni að gleyma þvi,
getur hann flett upp í lögbók-
inni
Hann sendir vændiskonur og
afvegaleiddar stúlkur í fangelsi
og uppeldisstofnanir. Hann
skammtar þjófum og föntum það
sem þeim ber Það er var^.hsegt
að ætlast til þess, að dómari hafi
sjálfur rejmslu af því að vera
þjófur og fantur.
Frú Ellerström þykir bara leitt
hvað hann kemst í kynni við
margt Ijótt. Hann, sem aldrei
hefur þekkt nema siðmenntað og
gott fólk.
En hún veit ekki hvað hann
kemst í kynni við, þegar hann
les Hæstaréttardóma. Og hún
veit ekkert um hinar undarlegu
bækur, sem sonur hennar les
HÁRGREIÐSLAN
Hárgretnsln og
snyrtistofa STFTNT7 og DÖDO
Laneavesl 18 m h. flyfta)
SfMT 2461B.
P B R M A Garðsenda 21
SfMT 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dðmur! Hárgreiðsla vjð
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN
TJamargðtu 10. Vonarstrætis-
megin. — SfMT 14662.
HÁRGRETÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
YMaría Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMi 14656.
— Nuddstofa á sama stað —
með leynd í rúminu á kvöldin.
Hann liggur undir sænginni og
les við vasaljós, svo að hún sjái
ekki að það er hveikt hjá hon-
um og geti ekki komið honum á
óvart.
Hann er 43ja ára gamall. Og í
kvöld á hann að hitta marga
aðra menn á sama aldri.
Vinnustúlkan er búinn að
leggja stífuðu skyrtuna hans á
rúmið hans. Og frú Ellerström
hnýtir á hann slaufuna. Hann
verður að beygja sig niður til
hennar. svo að hún nái. — Þú
3
mátt ekki kitla mig svona, fliss-
ar hann. — En þetta verður að
fara vel, segir hún. — Það er
ósköp að sjá þegar hálstau er
skakkt. Og þvoðirðu þér nú al-
mennilega um hálsinn? Og hér
er hreinn vasaklútur* Og komdu
nú ekki of seint heim! Mundu
að þú þarft að mæta i réttinum
klukkan níu í fyrramálið. Þú
veizt að þú verður að fá nægan
svefn, annars færðu þennan
hræðilega höfuðverk.
Og hún hellir ögn af Kölnar-
vatni í hreinan vasaklútinn hans.
— Og hér eru skómir þínir.
Stúlkan er búin að bursta þá.
Það værr 'lffgtegtref þú gleymd-
ir þeim og færir í inniskónum!
Ertu með útidyralykilinn?, Er
hann ekki í hinum buxunum?
— Jæja, vertu blessaður, dreng-
ur minn. Skemmtu þér vel. Og
farðu þér nú ekki að voða.
6. KAFLI
Hópur ungra stúlkna kemur
hjólandi eftir þjóðveginum. Þær
eru í gulum blússum og með
græna hálsklúta. Þær eru tein-
réttar og frjálslegar og syngja
á hjólunum. — Með dug og dáð,
með dug og dáð.
Þetta eru Æ.D. sóknarinnar.
Nýstofnaður félagsskapur sem
verður með tímanum alvarlegur
keppinautur íþróttafélagsins ef
allt fer að skilum.
Æ.D. — er ekki dýrlegur
hljómur í þessu nafni! — skrifar
séra Norregaar-Olsen í Kirkju-
blaðið. — Æ.D. — Það þýðir
Æskulýðsdeildin. Það eru ungu
stúlkumar sem ganga til prests-
ins og eiga ekki auðvelt með að
segja nei. þegar presturinn legg-
ur að þeim að ganga f félags-
skapinn. Guli einkennisbúning-
urinn kostar 8 krónur. Og það
er mikið ié fyrir landbúnaðar-
verkamann eða þurrabúðarmann.
Og foreldrar Æ.D. stúlknanna
eru ekki mjög hrifnir af öllu
saman. Og það kemur fyrir að
foreldramir vilja ekki borga
þennan dýra einkennisbúning og
vilja ékki veita leyfi sitt.
En svo kemur prestsfrúin í
heimsókn og talar þau til og er
alþýðleg og blátt áfram. — Auð-
vitað er þetta frjálst. En fyrst
Anna er nú einu sinni búin að
tilkynna þátttöku, þá getur hún
ekki hlaupið burt frá öllu saman
eftir á. Unglingarnir verða að
læra að standa við orð sín. Og
svo eru 8 krónur stórfé nú á
dögum. Ef í það fer, þá er hægt
að fá að borga það smátt og
smátt.
Og það er ekki auðvelt að reka
prestesfrúna á stampinn, sem er
svo alþýðleg og blátt áfram. Það
er m^gur hennar, sem á fyrir-
tækið sem framleiðir Æ.D. ein-
kennisbúningana. Og henni er
trúlega mikið í mun að salan
gangi vel.
Æ.D. á sinn eigin dálk í
kirkjublaðinu þar sem sagt er
frá fundum og saumaklúbbum
og bazamum og ferðalögum og
sumarbúðum og samkomum í
fallega garðinum á prestssetrinu
með Æ. D. kaffi og Æ. D. kringl-
um. Og foreldramir eru hvattir
til að láta Æ D. stúlkumar hafa
með sér ögn af kaffibaunum og
bakkelsi. Það verður alltaf eitt-
hvað afgangs sem kemur hús-
haldi prestsetursins til góða. Og
svo biðjum við bess að guð blessi
samkomur okkar.
Það hefur komið nýr andi í
sóknina með nýja prestinum.
Hugmyndaflug og framtakssemi.
Á sunnudögum eiga Æ. D. stúlk-
umar að sýna sig í einni af
þrem kirkjum sóknarinnar. Það
er dýrleg sjón þegar ungu stúlk-
umar ganga inn 1 kirkjuna.
Djarflegar og frjálslegar bland-
ast þær gomlu kirkjugestunum.
Enn þarf að berjast gegn
stirðlyndi. Kæruleysi og skiln-
ingsleysi. Eða beinlínis fjand-
skap. En allt slíkt mun verða
sigrað. Máttarstólpar sóknarinn-
ar styðja prestinn og athafnir
hans. Öðalsbændumir og land-
eigendur hafa lagt fram allt að
10 krónum til kirkjublaðsins og
þeir opna heimili sín fyrir séra
Nörregaard-Olsen.
Og séra Nörregaard-Olsen er
sjálfur gestrisinn maður. Það er
hægt- að halda veizlur á stóra
prestsetrinu. Og þau hafa efni á
því. Frúin kom með peninga í
hjónabandið. Það er hægt að lifa
sómasamlegu lífi.
Það eru ekki bara Æ. D. stúlk-
umar sem koma saman í garði
prestsetursins og eiga þar góðar
stundir með samsöng og sameig-
inlegri bænagjörð og djarflegum
söngleikjum. Það em ekki aðeins
konumar í saumaklúbbnum sem
hittast í stóru stofunum til helgi-
stundar og kaffidrykkju með
bakkelsi að heiman. Þar á sér
líka stað menningarlegt sam-
kvæmislíf. Virðulegar átveizlur
sem máttarstólpar sveitarinnar
aka til í gljáfægðum bílum sín-
um. Máltíðir með matgerðarlist
og stofuheitu rauðvíni og gömlu
sherrýi og góðum vindlum og
menningarlegum samræðum.
Séra Nörregaard-Olsen er
prestur hins nýja tíma. Hann
reykir ekki langar súrar pípur,
ber kollhúfu og talar eins og
guðsorðabók. Hann er grannur
og liðlegur maður. Fullur orku
og framtakssemi og skipulags-
hæfileika.
Það eru falleg húsgögn á
prestssetrinu. Góður smekkur og
öll nýtízku þægindi. Og þjón-
ustustúlka í svörtum kjól með
hvítan kappa og svuntu. Og
kuldalegt, virðulegt fas sem
heldur allri óheflaðri ágengni í
hæfilegri fjarlægð.
Séra Nörregaard-Olsen er 43
ára gamall.
— Maður ættí eiginlega að
setja upp gömlu, góðu stúdents-
húfuna, þegar maður fer tíl
borgarinnar í kvöld. — segir
hann. Og hann sækir húfuna á
stað hennar í bókaskápnum.
Hann notar stundum húfuna hér
í sveitinni, þegar hann gengur
sér til skemmtunar eða hjólar
um umhverfið. J>að er svo frjáls-
mannlegt og djarflegt. Og eigin-
lega er hann ennþá ungur mað-
ur. Og íþróttamaður. Prestur
þarf ekki endilega að vera nein
rola.
Hann setur upp stúdentshúf-
tma og syngur hárri röddu, svo
að glymur um hinar mörgu
stofur á prestssetrinu: — Er
með húfur út við rólum . . .
— En hún er ósköp rykug, það
verður að bursta hana almenni-
lega áður en þú getur sett hana
upp, — segir prestsfrúin og^kall-
ar á stofustúlkuna.
Og presturinn héldur áfram að
syngja: Den Burchenhut bedeckt
der Staub, domdomdomdomdom
— O Jerum, jerum, jerum, o
quae mutatio rerum! — Og frúin
hlær: Það er bara galsi í þér.
Og bömin hlæja og pabbi held-
ur áfram að syngja: En værirðu
í alvöru ósvikinn stúdent —
— Já. þú ert ósvikinn stúdent,
— sagði frúin.
— Það vona ég sannarlega,
segir maðurinn hennar. — Já
það verður stórkostlegt að hitta
aftur gömlu drengina! Reglulega
dásamlegt og endumærandi! —
Og hann íklæðist samkvæmis-
fötum og blankskóm og velur sér
rós f hnappagatið úti í garði. Og
hann ræsir bílinn syngjandi til
að leggja af stað úr fjarlægu
sveitasókninni sinni til samkom-
unnar í Kaupmannahöfn.
7. KAFLI
Á matstofu Háskólans í Stúd-
fustræti sat maður, sem hét
Mikael Mogensen.
Hann hafði setið þar f 25 ár.
Hann hafði sinn ákveðna stað í
hominu við skenkiborðið, þar
sem kaffið var afgreitt. Gegnum
gluggann sem vissi að St. Pét-
ursstræti gat hann alltaf séð
hvað klukkan var í kirkjuium-
inum og gengið úr skugga um
að tíminn leið úti í heiminum.
Breytilegir stúdentahópar borð-
uðu brauðið sitt og drukku kaffi
á matstofunni. Og þeir litu á
Mikael Mogensen með nokkurri
virðingu og tóku aldrei sæti
hans í hominu. Og stúdentamir
tóku embættispróf sín og nýir
árgangar stúdenta komu og
borðuðu brauðið sitt og drukku
kaffi. Og enginn gat hugsað sér
matstofuna án Mikaels Mogen-
sens. Hann var sannarlegur
grand old man á staðnum. Ef til
vill hafði hann einhvem tíma
verið að læra eitthvað. Oft voru
nokkrar bækur á borðinu hjá
honum. En enginn hafði séð
hann sækja fyrirlestra. Hann var
með sítt hár og svart alskegg
og notaði lítil gamaldags málm-
gleraugu. 1 fasi hans var ró og
virðuleiki.
Nýir stúdentar komu á hverju
hausti og gamlir hurfu úr hópn-
um. Hver árgangur rak annan.
Gestir malstofunnar breyttu um
svip.
En Mikael Mogensen sat í sínu
viðurkennda sæti í hominu við
gluggann. Óbreytanlegur og ó-
háður tímanum. Og hann drakk
kaffi og fylgdi vísu:n kirkju-
Ársfundur Mjólkursamlags
K.E.A. var haldinn í Sambands-
húsinu á Akureyri, þriðjudaginn
5. maí og hófst kl. 10.30 f.h.
Á fundinum mættu, auk stjórn-
ar og framkvæmdastjóra K.E.A.
og mjólkursamlagsstjóra, um
300 fulltrúar mjólkurframleið-
enda, en auk þess nokkrir aðr-
ir fundargestir. Formaður fé-
lagsins Brynjólfur Sveinsson.
setti fundinn.
Af reikningum og rekstrar-
skýrslu ársins 1963 kom í ljós,
að mjólkursamlagið hafði tekið
á móti samtals 17.443.890 ltr.
mjólkur með 3.824% fitumagni.
Hafði mjólkuraukningin á árinu
orðið 1.260.852 lítrar eða 7,8%.
Af samanlögðu mjólkurmagni
var 19,5% selt sem neyzlumjólk
og 80,5% fór til framleiðslu
annarra mjólkurvara.
Niðurstöður á rekstursreikn-
ingi samlagsins sýndu, að fram-
leiðendur höfðu fengið útborgað
mánaðarlega 400 aura á lítra
auk 8.63 aura á lítra sem greitt
var bændanna vegna til Bún-
aðarmálasjóðs, stofnlánasjóðs og
Búfjárræktarstöðvar. Eftirstöðv-
ar á rekstursreikningi samlags-
ins voru samtals kr. 27.287.147,16
eða 156.42.aurar á mjólkurlítra.
Samþykkti fundurinn að greiða
skyldi. til framleiðenda 143 aura
á lítra og auk þess 13 aura í
stofnsjóð þeirra, en tekjuafgang-
urinn yfirfærist til næsta árs.
Meðalútborgunarverð til fram-
leiðenda á hvem mjólkurh'tra
við mjólkurstöð var samtals
565 aurar.
Á fundinum voru rædd ýms
mál er mjólkurframleiðendur
varða, þar á meðal um starf
Búfjárræktarstöðvarinnar í
Lundi og var einróma samþykkt
að veita 150 þúsund krónur til
styrktar þeirri stafsemi.
<z.
ÍO
“
Ul
tí.
8l!ia«mS!»Wn»T»i™ SnðlaMa. i
Af hverju labbarðu ekki
aðeius út íyrir til að aðgæta
hvort nekkur flautar á þig í
nýja skrúðanum? Það er ein-
mitt það sem ég ætla að gera.
Þetta hlýtur að hafa verið
einhver ferðamaður.
Alveg rétt, hann gekk hérna
framhjá rétt I þessa.
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HN0TAN húsgagnaverzlun