Þjóðviljinn - 25.06.1964, Blaðsíða 10

s
10 SÍÐA
ÞI6ÐVILJ1NN
Fimmtudagur 25. júní 1964
ar þú varst að fara í ferðalag,
þá háttaðirðu hjá mér hálftíma
áður en þú áttir að leggja af
stað. Jafnvel eftir að búið var
að pakka niður í töskumar.
Manstu það?
— Já, ég man það.
— Ég er hrifnari af Air
France, sagði drengurinn. Blátt
er hraðskreiðari litur.
— Elskarðu mig ennþá? spurði
Helena lágri röddu og laut yfir
borðið í áttina til hans og horfði
rannsakandi framaní hann.
Hann starði á hana. Hlutlaust
og án allra geðbrigða sá hann
að hún var mjög falleg með
stóru, gráu augun, há kinnbein
og þykkt, dökkt hárið sem var
stuttklippt og nýtízkulega greitt.
En einmitt á þessu andartaki,
elskaði hann hana ekki. Einmitt
á þessari stundu, hugsaði hann:
Ég elska engan. Nema þessi tvö
böm. Og það var næstum vél-
rænt. Og þó ekki alveg vélrænt.
Hann átti þrjú böm og af þeim
elskggi ,hann aðeins þessj, .tsíþ.,
Tvö aí þremur. Dálaglegt.
— Auðvitað elska ég þig, sagði
hann.
Hún brosti ögn. Bros hennar
var unglingslegt og fallegt, fullt
af trausti og von. Komdu betur
upplagður til baka, sagði hún.
Svo kallaði röddinn á frönsku
og ensku, að farþegar væru vin-
samlegast beðnir að fara gegnum
tollinn, flugvélin til Rómar, leið
804, væri tilbúin. Fegins hugar
greiddi Jack reikningin, kyssti
bömin, kyssti konuna sína og
gekk af stað.
— Skemmtu þér vel chéri,
sagði Helena og stóð á milli litla
drengsins og ljóshærðu litlu
telpunnar í rauðu kápunni. Á
síðustu stundu tókst henni svei
mér að láta þetta hljóma eins
og ég væri að fara í leyfi, hugs-
aði hann.
Jack flýtti sér gegnum tollinn
og yfir stéttina að flugvélinni
sem beið. Hinir farþegamir vom
þegar á leið upp tröppuna í
einni bendu af farmiðum, viku-
blöðum, yfirhöfnum og striga-
handtöskum með merki flugfé-
Iagsins.
Þegar flugvélin ók í átt að
brottfararstað sínum á brautinni,
sá hann konu sína og bömin,
sem stóðu nú fyrir utan veitinga-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrelðsln og
snyrtlstofa 6TETNTJ og DÖDÖ
Langaveet 18 in. h. (lyfta)
SÍMT 24616.
P B R M A Garðsenda 21
SfMI 33968. Hárgreiðsln- og
snyrtistofa.
Dömur’ Hárgreiðsla rið
aiira hæfi.
TJARNARSTOFAN
T.lamargötn 10. Vonaratrætis-
megin. — SfMT 14662.
H ARGRETÐSL DSTOF A
ADSTTJRBÆJAR
(Maria Giiðmunrisdóttir)
Laugaveg) 13 — SÍMi 14656
— Nuddstofa á sama stað
húsið og veifuðu, og yfirhafnir
þeirra voru lýsandi litarblettir í
gráveðrinu.
Hann veifaði gegnum glugg-
ann, svo hagræddi hann sér í
sætinu og var léttara um hjart-
að. Þetta hefði getað verið verra.
hugsaði hann, þegar vélin jók
hraðan til að ná flugtaki.
— Það er tetími, sagði flug-
þeman, rödd hennar var gædd
þeirri alúð, sem til er ætlazt af
flugþemum.
— Hvað hafið þið með, vina
2
mín? spurði litla gamla konan,
sem var á leið til Damaskus.
— Kirsuberjaterta, sagði flug-
freyjan.
— Nú fljúgum við yfir Mont
Blanc, tilkynnti hátalarinn með
Texashreim. Ef þið lítið útum
gluggann til hægri. þá getið þið'
séð snjóinn eilífa.
— Mig langar til að fá kirsu-
bérjatertu og amerískt whiský
með ís, sagði litla gamla konan.
Hún sat vinstra megin í flugvél-
inni og reis ekki upp til að sjá
Mont Blanc. Það er ágætis te.
Hún flissaði. Hún var á leið til
Damaskus frá Portland í Oregon
og hafði kjark til að gera það
í tuttugu og fimm þúsund feta
hæð, sem hún hefði aldrei þorað
að gera í Portland í Oregon.
— Má bjóða yður eitthvað.
herra Andrus? Flugfreyjan færði
brosið í áttina að Mont Blanc.
— Nei, kærar þakkir. sagði
Jack. Hann hefði ekkert haft á
móti whiskýsjússi, en þegar
hann heyrði litlu, gömlu konuna
biðja um það, fór um hann dá-
lítill andúðarhrollur á hinu eilífa
og tilgangslausa fylliríi um borð
í flugvélum.
Hann horfði niður á hvítan
Mont Blanc tindinn, sem hvíldi
á skýjum. umkringdur stein-
tönnum hinna lægri tinda. Hann
setti á sig sólgleraugu og horfði
niður á sólbakaðan snjóinn og
athugaði hvort hann kæmi auga
á ónýtu þyrluna, sem tveir fjall-
göngumenn höfðu verið skildir
eftir í deyjandi, þegar óveðrið
skall á, og hinir hressari og
flugmaðurinn, sem hrapaði í
björgunarleiðangri sínum, höfðu
neyðzt til að snúa aftur upp i
skýlið til að bjarga lífinu. Hann
sá ekki þyrluna. Alparnir hreyfð-
ust hægt fyrir neðan hann, nýir
tindar komu í stað hinna sem
fjarlægðust, bláir skuggar og
risastór, kringlótt og föl sól, eins
og ísaldardagur, þegar engir
dauðir sáust.
Hann dró fyrir gluggann, hall-
aði sér afturábak og hugsaði um
þá atburði sem höfðu svo óvænt
orðið til þess að hann fór í þessa
flugferð. Hann hafði vitað það
úr blöðunum. að Murice Delaney
var í Róm, en hann hafði ekki
heyrt frá honum í fimm eða sex
ár og honum fannsí það naum-
ast raunverulogt, þegar hann
hafði heyrt rödd Klöru. konu
Delaneys í símanum fi'á Róm
fvrir viku.
Maurice getur ekki komið í
símann í bili, hafði Klara sagt.
þegar inngangsathugasemdunum
var lokið, en hann skrifar þér
og segir þér hvemig málin
standa, Hann vill að þú komir
hingað eins fljótt og þú getur.
Jack. Þú ert sá eini sem getur
hjálpað honum, segir hann. Hann
er alveg að ærast. Fólkið héma
er alveg að gera hann vitlausan.
Hann hefur fengið þá til að sam-
þykkja að borga þér fimm þús-
und dollara fyrir þennan hálfa
mánuð, er það nóg?
Jack hló.
— Af hverju ertu að hlæja?
— Það er einkamál. Clara.
— Hann treystir á þig, Jack.
Hvað á ég að segja honum?
— Segðu honum að ég skuli
reyna það sem ég get til að
komast. Ég sendi ykkur skeyti
á morgun.
Daginn eftiT hafði Morrison
sagt, að hann mætti missa Jack
í hálfan mánuð og Jack hafði
sent skeytið.
Bréfið frá Delaney hafði lýst
því í fáum dráttum til hvers
hann ætlaðist af Jack. Það var
svo lítið og í augum Jacks svo
tiltölulega ómerkilegt, að honum
var óskiljanlegt að nokkur vildi
greiða honum fímm þúsund doll-
ara fyrir þá óveru. Hann var
sannfærður um að Delaney hefði
aðrar ástæður til að biðja hann
um að koma til Rómar, ástæður,
sem Delaney léti uppi þegar hon-
um þóknaðist.
En þangað til lét Jak fara vel
um sig í þægilega sætinu, sem
félagið borgaði og hugsaði um
það með ánægju, að hann væri
laus við vinnuna og hjónabandið
í hálfan mánuð!
Hann losaði um flibbann til að
láta sér líða betur. Við þessa
hreyfingu kom hann með hend-
inni við ójöfnuna undan bréfinu
í innanvasanum. Hann yggldi sig
af gremju. Ég verð víst að gera
það núna, hugsaði hann. í Róm
hef ég sjálfsagt engan tíma til
þess.
Hann stakk hendinni niður í
innri jakkavasann og tók upp
bréfið, sem hann hafði lesið
þrisvar undanfama tvo daga. Áð-
ur én hann las það enn einu
sinni starði hann þungbúinn á
umslagið. sem skrifað var á til
hans með settlegri • kvennaskóla-
rithendi fyrstu eiginkonunnar
hans. Þi'jár eiginkonur, hugsaði
hann, og tvær þeirra valda mér
áhyggjum. Tvær af þremur. Með-
altal dagsins. Hann andvarpaði
og tók bréfið úr umslaginu og
fór að lesa það.
— Kæri Jack, las hann. Þú
verður sennilega undrandi að
heyra frá mér eftir allan þennan
tíma, en þetta er vandamál, sem
kemur þér við eða ætti að koma
þér við engu síður en mér, þar
sem Steve er sonur þinn alveg
eins og minn. enda þótt þú hafir
ekki sýnt honum mikinn áhuga í
öll þessi ár. og þér bæri að hafa
einhvern áhuga á því hvernig
hann fer með líf sitt. Jaek stundi
enn, þegar hann kom að þessari
háðuglegu undirstrikun. Árin
höfðu ekki breytt stílmáta fyrstu
eiginkonu hans. Ég hef gert allt
sem í mannlegu valdi stendur
til að hafa áhrif á Steve og er
næstum búin að eyðileggja í mér
taugarnar, og William, sem hef-
ur alltaf verið sérstaklega alúð-
legur og natinn og skilningsrík-
ur stjúpi, já, betri en margir
raunverulegir feður sem ég þekki
til. hefur líka gert sitt bezta til
að fá hann til að skipta um
skoðun. En Steve hefur alltaf
frá fyrstu tíð. sýnt ískalda fyrir-
litningu á skoðunum Williams,
og allar tilraunir mínar til að fá
hann til að breyta framkomu
sinni hafa reynzt árangurslausar.
Jack brosti illgimislega þegar
hann las þetta, svo hélt hann á-
fram. Þegar Steve kom heim
eftir heimeókn síná til þín í
fyrrasumar, talaði har.n vin-
gjamlega, eða að minnsta kosti
ekki eins óvinsamlega um þig
en flesta aðra sem hann þekkir.
Jack brosti aftur, en þurrlega að
þessu sinni. Og þá datt mér í
hug. í.ð ef til v.il værir þú rétti
maöurinn til að skrifa honum í
sambandi við þetta aðkallandi
vandamál og reyna að fá hann
til að gera hið rétta.
— Mér þykir leitt að þurfa að
ónáða þig, en þetta er að verða
mér óviðráðanlegt vandamál.
Undanfama mánuði er Steve
orðin alveg bergnumínn af
hræðilegri stúlku sem heitir
McCarthy, og nú segist hann
ætla að kvænast henni. Stúlkan
er tvítug, ósköp venjuleg stelpa
af algerlega óþekktu fólki sem
ekki á grænan eyri. Eins og þú
getur ráðið af nafninu er hún
írsk og ég held að hún sé fædd
kaþólsk, enda þótt hún. rétt eins
og Steve og aðrir vinir hans,
hlægi bara háðslega þegar
minnzt er á trúarbrögð. Eins og
þú veizt, er Steve algerlega háð-
ur William hvað peninga snertir.
að undanskilinni þeirri lág-
marksupphæð sem þú sendir fyr-
ir menntun hans og fæði og hús-
næði við háskólann. Ég get bók-
staflega ekki ímyndað mér að
William færi að gefa pilti, sem
er ekki sonur hans þrátt fyrir
allt, og hefur opinskátt sýnt hon-
um fyrirlitningu frá fimm ára
aldri, peninga til að stofna heim-
ili með ómerkilegri stúlkugálu,
sem hann hefur kynnzt á ein-
hverju ballinu, og ég verð að
játa að ég get ekki láð honum
það.
Enn einu sinni var Jack svolít-
ið ringlaður yfir setningaskipun
konu sinnar, þótt hugsunin væri
svo sem nógu Ijós.
— En það sem verra er. hélt
bréfið áfram, stelpan er ein
af þessum brjáluðu gáfnaljósum
eins og við kynntumst fyrir
stríð, full af hálfmeltum hug-
myndum og andstöðu við yfir-
völd. Hún hefur smitað Steve
og leitt hann inn í alls konar
hættuleg samtök, Hann er eins
konar forseti í félagi sem er með
sífelldan áróður gegn vetnis-
sprengjutilraunum og er alltaf
að undirrita alls konar yfirlýs-
ingar og kemur sér með öllu
mögulegu móti í ónáð hjá yfir-
völdunum. Alveg þangað til
þetta gerðist, stóð Steve sig
prýðilega í háskólanum, eins og
þú veizt, og í rauninni átti hann
vísan vísindastyrk að loknu
magistersprófi. En nú er ég búin
að frétta að þeir í háskólanum
séu orðnir á báðum áttum og
hann hafi fengið aðvaranir'
nokkrum sinnum, og þú getur í-
myndað þér hvaða áhrif það hef-
ur haft á hann. þegar stelpan er
við höndina til að æsa hann upp.
Og það sem verra er, hingað til
hefur hann sem stúdent með
fyrstu einkunn fengið að fresta
herskyldu sinni, en nú hótar
hann því sjálfur að tilkynna að
hann neiti að gegna herþjónustu
af samvizkuástæðum. Þú getur
rétt gert þér í hugarlund hvaða
áhrif það hefði. Þetta eru tíma-
mót í lífi hans og ef hann held-
ur fast við það að giftast þess-
ari stelpu og heldur áfram þess-
ari fáránlegu pólitísku starfsemi,
þá er framtíð hans gereyðilögð.
— Ég veit ekki hvað þú getur
gert, en ef þú berð einhverja
minnstu hlýju í brjósti til son-
ar þíns eða hefur áhuga á ham-
ingju hans, þá ættirðu að
minnsta kosti að reyna að gera
citthvað. Jafnvel bréf gæti
kannski komið að gagni, ef það
kæmi frá þér.
— Mér þykir leitt að þurfa að
skrifa þér svona leiðinlegt bréf
eftir öll þessi ár. en ég veit ekki
hvert ég ætti annars að snúa
mér. Eins og ævinlega.
Júlía.
Jack hélt á bréfinu í hendinni
og sá hvernig síðumar hristust í
takt við hreyfingar vélarinnar.
Eins og ævinlega, hugsaði hann.
Við hvað á hún með því? Fölsk
eins og ævinlega, héraleg eins
og ævinlega, duglaus eins og
ævinlega, kröfuhörð eins og æv-
inlega? Ef þetta „eins og æv-
inlega“ var nákvæm lýsing á
henni sjálfri. var ekki að undra
þótt Steve vildi ekki hlusta á
hana.
Jack bað flugfreyjuna um rit-
föng og þegar þau komu, settist.
hann við að skrifa bréf. — Kæri
Steve, skrifaði hann, en svo hik-
adi hann þegar hann sá fyrir sér
kuldalegt, grannleitt og gáfulegt
andlit sonarins. Steve hafði
heimsótt hann og Helenu sumar-
ið áður. fallegur, í þrigg.ia skre/a
fjarlægð. fámáll. athugull. Hann
hafði talað furðu góða frönsku
af unglingi að vera sem aldrei
hafði komið til Frakklands fyrr.
hann hafði verið kurteis við bau
öll, hafði drukkið mjög lítið.
Jack til ánægju, hafði útskýrt. á
einfaldan hátt um hvað magist-
erritgerð hans fjallaði. hafði tek
izt að láta Jaek líða svclítið ó
notalega, og hafðd síðan horfið
Kaupfélagsstjórastarf
Kaupfélagsstjórastarfið hjá Kf. Arnfirðinga, Bíldu-
dal, er laust til umsóknar nú þegar.
Starfinu fylgir gott húsnæði.
Umsóknir ásamt meðmælum, upplýsingum um
fyrri störf og kaupkröfum sendist til formanns
félagsins, Jóns G. Jónssonar, hreppsstjóra, Bíldu-
dal, eða starfsmannastjóra Sambands ísl. sam-
vinnufélaga, Jóns Amþórssonar.
Stjórn Kaupfélags Arnfirðinga,
Bíldudal.
Starfsstúlka óskast
Starfss’túlku vantar nú þegar í eldhús Víf-
ilsstaðahælis til sumarafleysinga. Upplýs-
ingar gefur matráðskonan í síma 51858.
SKRIFSTOFA RÍKISSPÍTALANNA.
LOKAÐ
Skrifstofur sakadóms Reykjavíkur og rann-
sóknarlögreglunnar í Reykjavík verða lok-
aðar í dag.
YFIRSAKADÓMARINN
í REYKJAVÍK.
VORUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi —< Kakó.
KRON - búðirnar.
FERÐIZT
MED
LANDSÝN
• Sel|‘um farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ YIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
\Z£
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK
CJMBOÐ LOFTLEÍÐA.
r
<
i