Þjóðviljinn - 16.07.1964, Síða 10

]Q SÍÐA
ÞJÓÐVILIINN
Fimmtudagur 16. júlí 1964
þér starfið hjá því opinbera í
Paris. \
— Já, það er að segja í NÁTO,
sagði Jack.
— Það kemur út á eitt,' sagði
Holt sem gerði engan greinar-
mun á fólki sem fékk laun sín
hjá ríkinu. Hann hló svo að skein
í skinandi gervitennumar. — Ég
vona að þér finnið yður ekki
knúinn til að gefa skýrslu um
allt það sem ég hef sagt yður
í kvöld 'jm skatta og þess hátt-
ar.
— Alit yðar á sköttum, herra
Holt, sagði Jack alvarlegur. —
mun fylgja mér í gröfina.
Holt hló hjartanlega. — Ég
vildi óska að það vaeru fleiri hjá
því opinbera sem vaeru jafn
epaugsamir og þú, Jack. Hann
ledt hikandi á Jack.
— Má ég ekki segja Jack?
Skilurðu, heima í Oklahoma, í ol-
íubransanum —
— Jú, auðvitað, sagði Jack.
— Og allir kalla mig Sam,
sagði Holt næstum feiminn eins
og hann væri að fara fram á
6tóran greiða.
“^ ’Auðvitað. Sam.
— Ecco, sagði Tassetti og gaut
* augunúm út á dansgólfið. —
La pluss grande puttam de
Roma. La Principessa. Hann
kipraði saman varimar eins og
hann ætlaði að spýta.
Jack leit út á dansgólfið.
Stúlka um tvítugt með ljóst tagl
sem féll niður á berar axlVnar
og klædd skjallahvítum kjól. var
að dansa við lítinn og feitan
mann um þrítugt.
— Hvað var hpnn að segja?
spurði Holt. — Hvað sagði ítal-
inn?
— Hann sagði: — Þetta er
mesta mellan í Róm, þýddi Jack.
■— Prinsessan.
— Er það satt? sagði Holt
blátt áfram. Hann beið andartak
Ifyrír kurteisi saíkir áður en
hann sneri sér við og leit sem
snöggvast á stúlkuna. — Hún
er ósköp indæl að sjá, sagði
hann. — Ljómandi lagleg ung
stúlka.
— Elle fasse tutti, sagði Tass-
eti. — Elle couche avec son fra-
tello.
— Hvað er hann nú að
segia? spurði Holt.
Jack hikaði. Jæja, Sam, hugsaði
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofa STEINU o? DÖDO
Laugavegi 18. III h. (lyftal
SIMI 24616
P E R M A Garðsenda 21
SIMI: 33968, Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömur! Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJ ARN ARSTOFA N
Tjamargötu 10 — Vonarstræt
ismegin — SÍMI: 14662
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
fMaría Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13. — SlMI: 1465«
— Nuddstofa á sama stað.
hann, nú ertu i Róm og þú verð-
ur að venjast þvi sem heima-
menn segja. — Hann segir að
hún geri allt. sagði Jack án þess
að fegra neitt. — Hún sefur hjá
bróður sínum.
Holt sat grafkyrr. Hægt og
hægt breiddist roði um vanga
hans og enni. — Mér finnst að
fólk ætti ekki að blaðra svona
um annað fólk, sagði hann og
kyngdi einhverju. — Ég er viss
um að þetta er bara kjaftasaga
sem enginn fótur er fyrir. Hann
leit með áhyggjusvip til konu
sinnar. — Ég er feginn því að
mamma heyrði þetta ekki, sagði
hann. — Það hefði eyðilagt fyrir
henni kvöldið. Fyrirgefðu Jack.
Hann reis á fætux, gekk kring-
um borðið, dró stól frá næsta
borði og settist eins og verndari
við hliðina á frú Holt og brosti
til hennar og tók um höndina á
henni. Eftir andartak. þegar
prinsessan og dansherra hennar
voru farin af dansgóflinu, fór
Holt með konu sína út á gólfið
og þau dönsuðu saman. Jack sá
sér til undrunar að þau dönsuðu
furðulega vel, Holt teinréttur óg
léttur á fæti í flóknum takti
rhumbunnar, æfður og leikipn.
Hann hlýtur að hafa tekið margfe'
danstíma, hugsaðí Jack. Allt ’til
þess að halda henni frá flösk-
unni.
— Ecco. sagði Tasseti og benti
á hvíthærðan mann með svip |
eins og kardínáli, sem var að
dansa við rauðklædda stúlku.
— La pluss grand voleur de
Roma.
Það hyerðust hlátrasköll frá
Delaney og Barzelli við hinn
borðsendann, þar sem Tucino var
einmítt að Ijúka við að segja
sögu. Tucino hallaði sér bros-
andi afturábak í stólnum og
Delaney hrópaði yfir borðið:
— Komdu hingað Jaclc og hlust-
aðu á.
Jack reis á fætur, feginn að
losna frá Tasseti og skuggaleg-
um Sikileyjardómum hans um
gesti næturklúbbsins. Delaney
rýmdi fyrir Jack við borðsend-
ann og sagði: — Marco var að
segja okkur frá pabba sínum.
Segðu Andrus frá pabba þín-
um. Marco.
— Allora, sagði Tucino og
brosti sæll, vakandi og fullur
af orku eins og skóladrengur,
og notaði hendurnar til að und-
irstrika ítölskuskotna ensku sína.
— allora, pabbi minn, hann heit-
ir Sebastiano. Hann er sjötíu og
þriggja, sjötíu og sex ára gam-
all, hann er með hár eins hvítt
ot; snjór, hann gengur teinréttur
eins og hrífuskaft, alia ævina
eltist hann við stelpur. er vitlaus
í stelpur, hann er að sunnan,
skiljið þér, hann segir mömmu
mína vitlausa í fimmtíu ár, og
síðasta afmælisdaginn hans segir
hún við hann: — 1 ár, Sebastiano,
gefst ég upp á þér, held ég. Ég
þoli ekki lengur allar þessar
stelpur og þú kominn, á þennan
aldur. Hún fékk hann til að
sverja presti á afmælisdaginn
sinn: ekki fleiri stelpur; áður en
við gefum honum gjaíirnar. ég
gaf honum Fiat og Leicavél í af-
mælisgjöf. En auðvitað hættir
hann ekki við stelpumar. Hann
kemur og heimsækir mig í kvik-
myndaverið á hverjum degi.
drekkur kaffibolla með syni sín-
um. sýnir mér myndirnar af Pét-
urskirkjunni. Það er vani. hefð,
klukkan fimm, eftir síðdegis-
hvíldina. Á hverjum degi svip-
ast verkamennimir í verinu eftir
honum, svo að hann komist inn
um hliðið. Hann kemur gegnum
hliðið á hverjum degi, hann veit
að þeir horfa á hann. hann lyft-
ir fingri. si sona, upp að höfð-
inu. Tucino lyfti handleggnum
upp fyrir höfuð og hægri vísi-
fingur benti upp í loftið. — Vit-
ið þér hvað þetta þýðir? Nei?
En verkamennimir vita það og
þeir hlæja á hverjum degi. Á
hverjum degi heyri ég hláturinn
niðri úr skrifstofu minni hjá
hliðinu og þá veit ég að eftir
tvær mínútur kemur faðir minn
ínn á skrifstofuna ti.1 mín. Þér
skiljið hvað þetta þýðir — það
þýðir að þennan dag hefur pabbi
minn haft stelpu einu sinni.
Verkamennirnir elska hann, þeir
hlæja með honum, þeir segja: —
Sebastian gamli, hann er ungur
gamall maður, hann verður
hundrað ára. — En svo einn dag-
inn. — Tucino lyppaðist niður
í stólnum með slapar axlir. dauf
augu, eins og gamalmenni á graf-
arbarminum. - Einn daginn kem-
ur pabbi minn á skrifstofuna,
en það er enginn aðvörun, eng-
inn hlátur við hliðið fyrst. Hann
er dapur á svipinn eins og hann
komi frá jarðarför bezta vinar
síns og hann fari til helvítis. Ég
segi ekkert. Við drekkum kaffi
eins og vanalega. Hann sýnir mér
enga mynd. ann gengur út ó-
sköp hægt. Svona líður einn
mánuður. tveir mánuðir, og pabbi
minn kemur á hverjum degi,
hann gengur hægt, enginn hlát-
ur við hliðið, Verkamennimir
horfa hryggir á hann, þeir segja:
— Veslings gamli Sebastiano. nú
sýnist hann vera hundrað ára,
hann má þakka fyrir ef hann
lifir til vorsins. Ég sé mömmu
mína, hún hefur yngzt um tíu,
tuttugu ár. Hún fitnar, hún hlær
eins og ung stúlka. hún kaupir
þrjá nýja h^tta. með blómum,
hún fer að íæra bridge. Ég er
hryggut vegna pabba míns, hann
er ekki lengur beinn eins og
nrauskaft, hánn næstum notar
ekki Fiatinn, ég hugsa: Ó. það
er sorglegt hvað pabbi verður
gamall. Ég reyni að segja hon-
um að fara til læknis, en hann
segir við mig: — Haltu helvítis-
kjafti. Það þarf enginn krakki
að kenna mér að lifa. Það er
í fyrsta skipti í þrjátíu ár sem
pabbi segir Ijótt við mig. Ég
held kjafti. Ég er hryggur og
ég held kjafti. Og í dag, í dag
klukkan fimm, heyri ég mikinn
hlátur við hliðið. fagnaðarlæti
eins og hetja snúi heim aftur.
Ég lít út um gluggann. Pabbi
minn kemur innum hliðið, beinn
eins og hrífuskaft, hárið hvíta
stendur beint upp í loftið eins
og það komi beint heim úr
þvottahúsinu. hann brosir eym-
anna á milli, handleggurinn uppi.
Hann gerir V-merki. Tucino
brosti mildu. innilegu brosi. —
Tveir fingur uppi í dag.
Delaney hló og Jack hló líka.
Þetta er ekki faðir mlnn, hugs-
aði hann. En Larzelli hallaði sér
afturábak í stólnum og þótt hún
væri nýbúin að hlusta á söguna,
rak hún upp dillandi skellihlát-
ur. ruddalegan. hressilegan og
næstum karlmannlegan sem virt-
ist næstum óviðeigandi úr þess-
um granna kvenhálsi og fagur-
lagaða stúlkumunni. Yfirlætisfull,
falleg og örugg tilheyrði hún
miðjarðarhafsheimi karlmann-
anna og tók þátt í sigrum þeirra.
Gamla konan með nýju hattana
þrjá og síðdegisbriddsið og nauð-
Augu framleiðandans sem fljót-
lega urðu sviplaus á ný, gáfu
greinilega til kynna að það væri
tími hans og fé hans sem Delan-
ey var að sóa, og ef eitthvað
gengi á afturfótunum hjá þeim
í framtíðinni myndi Tucino draga
þetta fram og nota sem lóð á
metaskálamar.
Jack tók í höndina á Barzelli
og hún leit á hann án alls áhuga.
Hann var ekki framleiðandi,
hann var ekki leikstjóri, hann
gat ekki útvegað henni fleiri
nærmyndir eða betri samning
og hún hafði séð frá upphafi að
hann myndi aldrei sýna henni
tilleitni. Hún legði naumast nafn
hans á minnið.
Hann gekk að hinum borðsend-
anum til að kveðja Tasseti. Tass-
eti sneri sér á stól sínum og
horfði fyrirlitlega framhjá dans-
fólkinu á hóp karla og kvenna
í hinum enda salarins. Um leið
og hann þrýsti hönd Jacks. sagði
hann hásri röddu og benti á
gestgjafann við borð skammt frá:
— Ecco, les pluss grand peder-
aste de Roma.
Jack hugsaði: Allt er þá þrennt
er. allar syndir í rómverskri röð,
hór, þjófnaður og ónáttúra.
Tasseti veiddi vel í þetta sinn;
hann hlaut að vera afarham-
ingjusamur.
Jack gekk meðfram dansgólf-
inu, veifaði í kveðjuskyni til
Holthjónanna. sem nú voru að
dansa vangadans eftir laginu —
On the Street Where You Live.
Þau hættu að dansa og komu til
Jacks. — Hefurðu tíma andar-
tak, sagði Holt. Mig langar til
að tala við þig.
—: Auðvitað, sagði Jack.
— Góða nótt, Jack, sagði frú
Holt og röddin var loðin og
klístruð af áfengi. Hún brosti til
hans með þokulegum augum. —
Sam er búinn að segja mér hvað
honum líkar vel við þig og hvað
þú sért v’iðkunnanlegur.
— Þökk fyrir. frú Holt. sagði
Jack.
— Berta, sagði frú Holt í
bænarrómi. — Æ, viltu nú ekki
vera svo góður að kalla mig
Bertu. Hún setti upp daufa eft-
irlíkingu af glettnisbrosi. — Frú I
Holt gerir mig svo gamla.
— Gjaman, sagði Jack. —
Hm.... Berta!
— Arrivedercl, Jack. sagði hún
og sveif við arminn á Holt aft-
ur að borðinu, þar sem eigin-
maðurinn kom henni fyrir í stól,
rétt eins og hún væri nýuppgraf-
inn fjársjóður, viðkvæmur eftir
veðrun aldanna. Svo kom Holt
aftur til Jacks. léttfættur. blés
ekki einu sinni úr nös eftir allan
dansinn.'
— Ég fylgi þér til dyra, sagði
Holt formlega. — Ef ég má.
Um leið og þeir gengu út úr
salnum, leit Jack við og um leið
sá hann að Barzelli smeygði
hendinni undir borðið enn einu
sinni.
Jack og Holt fóru niður, fram-
hjá lokaða veitingahúsinu á
annarri hæð. framhjá málverki
af naktri stúlku á stigapallinum
og niður á fyrstu hæð. þar sem
var lítill bar með blökkupíanó-
leikara, sem lék fyrir bandarískt
par sem reifst hvfslandi í einu
hominu.
— Ég skal segja þér eitt. sagði
Holt, meðan Jack beið eftir
frakkanum sínum. — Ég gæti
vel hugsað mér ögn af fersku
lofti. Er bér ekki sama þótt við
göngum dálftinn spöl?
— Jú. það vil ég mjög gjaman.
sagði Jack. Nú. begar Jack var
í alvöru á leið heim á hótelið,
komst hann að raun um að hann
var ekki sérlega fíkinn í að
standa í tómum (eða ekki tóm-
um) herbergjunum og berjast við
að sofna.
Þeir gengu út f nóttina. Holt
í frakkanum og með sombrero-
hattinn, sem hann setti beint og
ungarloforð karlmannsins snurtu Jí “
hana alls ekki. Var,eRa a skollott hofuðrð. Fynr
Jack leit á úrið sitt og stóð á
fætur. — Ég verð að koma mér
heim, sagði hann. — Ef við eig-
um að byrja að vinna klukkan
hálf átta í fyrramálið.
Delaney veifaði hendinni kæru-
leysislega. — Ekkert liggur á,
Jack, sagði hann. — Skítt með
þetta á morgun. Við getum byrj-
að klukkan tíu.
— En samt sem áður, sagði
Jack. Hann tók eftir því að
Tucino kipraði augun kuldale£a
þegar Delaney sló þessu á frest.
utan stóðu nokkrir leigubfl-
stiórar og aðrir bílstjórar og töl-
uðu saman og hálfskulfu í
frökkunum og formlaus kona
með körfu af fjólum sem beið
í myrkrinu eft.ir ástföngnu fólki
Hestvagn stóð við múrvegginn á
móti rg hesturinn svaf undir
teppi.
Jack og Holt beygðu fyrir
hornið og gengu meðfram ánni.
— Berta vill helzt aldrei fara
heim fvrr en hljómsveitin hættir
að leika sagði Holt. Hann hló
afsakandi. — Þú yrðir hissa. ef
Lokað írá hádegi
i dag vegna jarðarfarar Ágústs Thejlls, afgreiðslu-
stjóra.
Sjúkrasamlag Reykjavíkur.
SÁLFRÆDINGUR
I Kleppsspítalanum er laus staða fyrir sálfræðing.
Laun samkvæmt kjarasamningum opinberra starfs-
manna. Umsóknir með upplýsingum um aldur,
námsferil og fyrri störf sendist til stjórnarnefndar
ríkisspítajarma, Klapparstíg 29, fyrir 16. ágúst n.k.
Reykjavík, 15. júlí 1964.
Skrifstofa ríkisspítalanna.
Áskriftarsíminn
er 17-500
Hringið í dag
BUÐIN
Klapparstíg 26
Sími 19800
VDNDUÐ
F
NDUÐ II n
m IIK
SiQvrýórJbnsson &co
Jfafhtmfnefí k
VÖRUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó.
KRON - búðirnar.
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
® Seíjum farseðla með flugvélum og
skiþum
Greiðsluskilmálar LofMeiða:
® FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
® Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LA NDSVN ^
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
♦