Þjóðviljinn - 26.08.1964, Blaðsíða 10

10 SlÐA
HÖÐVIUINN
Miðvikudagur 26. ágúst 1964
— Æ, fjandinn hafi það,
Bresach, sagði Jack, — það er
sunnudagur. Gefið þessari dýr-
legu hreinskilni yðar frí. Farið
heim. Hann var hörkulegur og
óþolinmóður. Nú var Delaney
varnarlaus og hann fann hjá
sér hivöt til að verja hann fyrir
hverri árás.
— Ég vona að minnsta kosti
að honum batni, sagði Bresach.
— Því getið þér þó skilað til
hans, er það ekki?
— Ég skal skila því, ég skal
skila því, sagði Jack. Bresach
leit í síðasta sinn á hvítu hurð-
ina, svo geikk hann hægt að
lyftunni um leið og fyrsti frétta-
maðurinn með ljósmyndara á
hælunum kom æðandi inn gang-
inn.
Jack gekk af stað í áttina að
símanum í skrifstofu nunnanna
á miðri hæðinni og lét sem hon-
um kæmi tilfellið Delaney ekk-
ert við. Hann kærði sig ekki um
að halda fréttariturunum uppi á
snakki og hann hafði ekki á-
huga á að fá mynd af sér í
blöðin.
Hann hringdi á Grand Hotel
• og bað um samband við Clöru
Delaney. Síminn hringdi lengi
og hann var að þvi kominn að
leggja tólið á, þegar hann
heyrði rödd Clöru, lága og
hljómlausa.
— Clara, sagði Jack. — Ég er
á Salvatore. Mundi spítalanum
og ......
—Ég veit það, sagði Clara með
sömu lágu, kúguðu röddinni. —
Þeir eru búnir að hringja í
mig. Ég veit þetta allt saman.
— Hvenær ætlarðu að koma?
spurði Jack. — Á ég að sækja
þig á hótelið?
— Vertu ekki að gera þér
neitt ómak, ' Jack. sagði Clara.
— Ég kem ekki.
Hún lagði tólið á.
Klukkan' ellefu um kvöldið
höfðu aðeins læknirinn, prestur-
inn og hjúkrunarkonurnar farið
innum dymar að herbergi Del-
aneys. Fogel hafði komið sér
upp eins konar skrifstofu fyrir
blaðamenn og myndasmiði
niðri á neðstu hæð, en flestir
þeirra höfðu farið burt aftur,
þegar þeir voru búnir að taka
myndir af lækninum,, af Jack
(þrátt fyrir mótmæli hans) og
af Tucino og Tasseti og Tolt
HÁRGREIÐSLAN
HárgreiðsJu og
snjrrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegl 18. III. h. Oyfta) —
SlMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyTtistofa.
D ö M U R I
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN, — Tjarnar-
götu 10 — Vonarstrætísmegin —
SÍMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Guðmundsdóttir) Daugavegi 13.
— SlMI: 14 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
sem höfðu komið snemma dags
og biðu ásamt Jack í ganginum
fyrir framan herbergi Delaneys.
Jack vissi ekki hvers vegna
hinir héldu næturvörð í dimm-
um ganginum og hefði einhver
spurt hann sjálfan, hefði hann
ekki getað svarað í samhengi.
Hann gerði sér ekki grein fyrir
ástæðum sínum sjálfur, en beið
í kallfæri hjá dyrunum, vegna
þess sem honum fannst sem
hann héldi lífinu í vmi sínum
með tryggð sinni. Meðan hann
biði þarna, gæti Delaney ekki
dáið. Hann var vissu um að
strax og Delaney gæti, myndi
hann gefa honum teikn, gefa
honum fyrirmæli, leysa hann
undan heiti. Hann vissi, að hann
yrði að vera tilbúinn fyrir það
samband, sem hann vissi að Del-
aney barðist við að ná. Hann
gat ekki farið fyrr en það sam-
band var komið á.
Hinum fannst þeir ef til vill
ekki gera Delaney neitt gott
með því að vera viðstaddir, en
enginn stakk upp á því að fara.
Og svo urðu þeir allir saman
kyrrir af persónulegum ástæðum
og sátu til skiþtis á tréstólunum
tveimur sem hjúkrunarkonumar
höfðu sett fyrir framan glugg-
ann í enda gangsins.
Dæknirinn ■ hafði aðeins-sagt, að
Telaney liði eftir atvikium og
þyldi ekki heimsóknir eins og
stæði, læknirinn sagði allt þetta
á ítölsku við Tucino og Tasseti
og á ágætri ensku við Holt og
Jack. Læknirinn hafði vanið sig
á að tala hvíslandi, svo að það
var eins og orð hans væru
þrungin duldu innihaldi og á
heyrendur neyddust til að
beygja sig alveg að honum til
að skilja það sem hann sagði
Klukkan ellefu um kvöldið var
Jack orðinn sárreiður læknin-
um, án þess að hafa til þess
nokkra frambærílega ástæðu.
Tucino og Tasseti gengu eirð-
arlausir fram og aftur, leður-
hælar þeirra slógust í steingólf-
ið og þeir töluðu saman lágt og
hvíslandi. Öðru hverju hækk-
uðu þeir róminn og Jack fannst
sem þeir væru niðursokknir í
langvarandi orðræður sem þeir
hefðu átt oft og mörgum sinn
um áður og náðu reglulegu há-
marki með fimmtugustu hverri
setningu.
Holt stóð rólegur við glugg
ann og dauft bros lék um varir
hans. Hattur hans hékk snyrti
lega á ofnventli, endurminning
frá Oklahoma, andblær-frá slétt
unni í sjúkri, rómverskri nótt-
inni.
___ Ég er búinn að spyrja
lækninn spjörunum úr, sagði
Holt, — og ég hef hugboð um
að Mauice lif þetta af. Auðvitað
lofar læknirinn engu. Ef hann
segir að sjúklingurinn lifi og
það stendur ekki heima, þá
kemur það sér iila fyrir hann
sem lækni það er mér fullljóst.
En margir af vinum mínum
hafa orðið fyrir þessu sama. I
olíunni. Fargið .... Það er ein
af ástæðunum til þess að
mamma heimtaði að ég ^tæki
mér sex mánaða frí á ári í Ev-
rópu. Ef maður hefur ánægju
af lífinu, er ekkert vit í því að
vinna sig í hel. eða hvað, JacfcV
— Nei, sagði Jack.
— En ég er samt hissa á
þessu með Maurice, sagði Holt
og hristi höfuðið og merfcin eft-
ir hattfcm voru eins og fallegur
hringur í hærunum. — Hann
hefur svo mikla lífsorku. Auð-
vttað leggur hann mflrið að sér,
en ég held nú samt ekki að
það sé ástæðan. Ég hef mínar
kenningar, Jack . . . Hann hik-
aði. — Þú hefur ekkert á móti
því að ég tali eins og mér býr
í brjósti, er það?
— Auðvitað ekki.
— Ég veit vel, að Maurice er
gamall vinur þinn. Ég lít líka
á hann sem vin minn. Ég er
hreykinn af því að geta kallað
hann vin mnn, sagði Holt með
alvörusvip. — Og það sem ég
nú segi, segi ég í allra beztu
meiningu. Ég vil ekki. að þér
ffinnist að ég sé að baktala veik-
én mann eða ég sé að koma
t.neð neina gagnrýni. Það sem
eg hef orðið var við hjá Marae-
ice, Jaek, er að hann e* geysi
lega metnaðargjaro. E» öað
rétt hjá mér? Er ég ósanngjarn?
— Nei, sagði Jack. — Það
er ekki ósanngjarnt.
— Nú finnur harm. að hann
stendur ekki fyrir metnaðar-
girni sinni, sagði Holt. — ög
það hlýtur að reyna á hjartað,
er það ekki?
— Jú, það skyldi maður ætla,
sagði Jack.
Holt horfði rólegur útum
gluggann. Það var úðarigning og
það glampaði á pálmana í dökk-
um, kyrrum suddanum.,— Áður
en ég kom hingað, sagði Holt,
— hafði ég aldrei ímyndað mér
að það gæti rignt í Róm. Hann
ræskti sg. — Hitt sem gengur
að Maurice, — og ég bið þig
enn að muna að ég er alls ekki
með neina gagnrýni — er það,
að hann lifir ekki eðlilegu heim-
ilislifi.
í dimmum ganginum brosti
Jack yfir hinni mildu varfærni
í dómum olíumannsins yfir fé-
laga sínum.
— Ef maður verður fyrir von-
brigðum í starfi sínu, hélt Holt
áfram og starði enn út í regnið,
— og gefst ekki upp en heldur
áfram að berjast eins og Maur-
ice — og mundu það að ég dá-
ist að honum fyrir það — og
ef hann lifir við vissa þvingun
heima fyrir, ef hann á ekki
heldur friðland þar, þá er ekki
að undra þótt hann láti undan
á vissu skeiði milii fimmtugs og
sextugs. Ég er heppinn, bætti
hann við, — því að eftir að ég
hitti mömmu, vissi ég að ég
myndi aldrei framar líta á ann-
að kvenfólk á þann /látt á ég
við. Maurice hefur ekki verið
eins heppinn, er það, Jack?
— Hann hefúr litið á annað
kvenfólk, sagði Jack. — Ef þú
kallar það að vera óheppinn.
— Og samt sem áður deyr
hann ekki, sagði Holt. —_ Ég er
mjög næmur á slíkt. Ég hef
komið inn í herbergi og talað
við mann sem virtist vera fíl-
hraustur og var nýlega búinn að
gegnumgangast læknisrannsókn
fyrir líftrygginguna, og á eftir
hef ég sagt við mömmu þegar
við vorum orðin ein: — Við
fylgjum honum til grafar áður
en árið er liðið. — Og mér hef-
ur sjaldan skjátlazt.
Líttu á mig, miljónamæring-
ur, langaði Jack til að segja.
Horfðu á mig með athygli. Hvað
heldurðu um mig? Hvað ætlarðu
að segja Mömmu um mig i
kvöld þegar þið eruð orðin ein
í svefnherþerginu?
— Ég hef ekki þessa tilfinn-
ingu gagnvart Maurice Delaney,
sagði Holt. — Og þegar ég fæ
leyfi til að fara inn til hans,
ætla ég að segja það við hann.
Og það sem meira er, ég ætla
að segja honum að ég sé búinn
að ákveða að taka þátt í þess-
um félagsskap. Ég ætla að kosta
þrjár kvikmyndir undir hans
stjóm á næstu þrem árum.
— Það er ákaflega fallega
gert af þér, Sam, sagði Jack og
hann var aftar snortinn af
hjartahlýju rúannsins eins og
fyrsta kvöldið.
— Það er engin góðsemi, sagði
Holt. — Það em viðskipti. Ég
fæ býsnin öll í aðra hönd. Það
er bara eitt skilyrði .... Hanri
þagnaði.
Jack beið mjög forvitinn. Eitt.
skilyrði? Hvaða skilyrði? Að
Delaney lifði eðiilcgu heimilis-
lífi eins og Holt orðaði það?
Það yrði dálítið nýstárleg
klásúla í samningL Þess er enn-
fremur krafizt að hinn aðilinn
borði kvöldverð með eignkonu
sinni á hverju bvöldi klukkan
átta meðan samningur þessi er
í gildi.
— Skilyrðið er, að þú verðir
framkvæmdastjóri, sagði Holt.
Tueino og Tasseti voru komn-
ir að fimmtugustu setningunni
í samræðum sínum og þeir voru
svo háværir í ganginum að
mmna rak höfuðið útum gátt og
sussaði á þá. Jack var feginn
þessari truflun. Frá þessari
stundu vildi harm ógjarnan
segja neitt við Iíolt án þess að
yfirvega það vandlega fyrst.
— Þú ert að sjálfsögðu aijög
vandrandi, sagði Holt. þegar
raddir Tucinos og Tassetts vora
orðoar; mS lágu reiðflegu umli
Já, *agðí Jaek. — Ég verð
að Íáiía það. Ég hef aldrej, fyrr
fengizt vig þess háttar. 1
Það gerir cfckert tfc. sagði j
Holt Þú hefur töhrverða reynslu, j
'pt ert mjög vei gefinfe raað- j
ur. Ég er viss ,wa að ert j
maður sem stendur við arð siui I
og það sem meira rráii stesptir: j
Þú skilur Maurice. Mt nokkur i
getur haft taumbaid á honum. j
þá ert það þú ....
— Ef aofckar getur haft taum- :
hald á homvni. Jack brosti
beisklega.
— Ef enginn getur haft taum-
hald á honum, sagði Holt, —
væri það kannski betra »ð hann
kæmi ekki lifs útum þessar dyr.
Betra fyrir hann, bætti Holt við
með mildu, drafandi röddinnL
Hann leit á Jack og hló ögn
þegar hann sá svipinn á andliti
Jacks. — Þú er ennþá undrandL
er það ekki Jack? sagði hann.
— Þú ert að velta því fyrir þér
hvað svona gamall bóndadurgur
geti vitað um þess háttar. Sjáðu
til, Jack, það eru Kka ótal ná-
ungar í olíunni sem vilja ólmir
eyðileggja sjálfa sig. Það er
ekki hægt að komast hjá þvá
að þekkja einkennin. Auk þess
er þetta ekki svo dularfullt ....
Hann verfaði hendinni. — Ég hef
gert ýmsar athuganir. Það er
ekki vegna þess að Maurice hafi
gert sér far um að leyna neinu
um sína hagi, eða hvað?
— NeL sagði Jack.
— Ég hef líka gert ýmsar at-
huganir varðandi þg, Jack. Rödd
Holts var hás, næstum ótta-
blandin. — Gerir það nokkuð
til?
— Það fer eftir því hverju
þú komst að, sagði Jack.
Holt hló aftur. — Einu komst
ég að minnsta kosti að, sagði
hann, — og það er, að ég hef
efni á að borga þér töluvert
hærra kaup en það opinbera.
Ég vil ekki segja þér huvað ég
uppgötvaði fleira, nema það var
allt jákvætt og kom heim við
þau hagstæðu áhrif sem þú hef-
ur haft á mig og Mömmu.
— Leyfðu mér að spyrja þig
um eitt, Sam, sagði Jack. —
Hvað um hann?
Jack bandaði höfðinu í áttina
til Tucino sem hallaði sér upp
að vegg meðan Tasseti hvíslaði
einhverju í eyra honum með
ákafa. — Hver verður þáttur
hans?
— Hans þáttur verður ágætur,
sagði Holt. — Félágið verður
ítalskt-þandarískt fyrirtæki, og
Tucino á að leggja fram fjórð-
ung af fénu.
— Ertu búinn að segja honum,
að þú viljir hafa mig með í
þessu?
— Ég vil ekki hafa þig með
í því, Jack, sagði Holt. — Ég
vil að þú stjórnir því. Þegar
vel stendur á, ætla ég að segja
Tucino frá þvi.
— Heldurðu að hann sam-
þykki það?
Holt hló. — Hann getur ekki
annað, Jack, sagði hann. —
Hann er alveg að verða gjald-
þTota. Það ei' ekki svo að skilja
að ég vilji að þú notir þér að-
stæður hans. Jack, sagði Holt
næstum afsakandi. — Ég dáist
að mörgu í fari hans, það veiztu.
Ég talaði um það við þig hér
um kvöldið. Hann er ham-
hleypa, hann er hugmyndarík-
ur, hann veit hvað áhorfendum
feúur í geð. En ítalir reka við-
skipti á öðrum grundvelli en
við, Jack. Hér gera menn hver
öðrum ýmislegt í krafti laganna,
sem myndi kosta þá fimm ára
fangelsi heima. Ég verð formað-
ur félagsins. Nafnið mitt verður
SKOTTA
,Gt*nr hann VIRKILEGA sett mig á svartan ’ista hjá öflam hin-
um strákunnm, ai þvi ég ncitaði að kyssa bann i gærkvökt?*’
FERDIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðla með fiugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleíða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR ,
• Skipuleggjum hópferðir og etn-
staídingsferðir
FERÐASKRIFSTOFAN
LAN □ S V N nr
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — RETKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
ÚTBOD
Tilboð óskast í að byggja 12 biðskýií fyrir Stræösvagna
Reykjavíkur.
Útboðsgagna skal vitja í skrifstofu vora Voíiarstræti 8,
gegn 500 króna skilatryggingu.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR.
Tilkynning
frá Háskóla íslands
Skrósetning nýrrn
stúdentn
fer fram í skrifstofu Háskólans frá L — 30. september.
Stúdentum ber að sýna stúdentsprófsskírteini og greiða
skrásetningargjald, sem er 1000 kr.
Þeir stúdentar, sem vilja leggja stund á verkfræði, tann-
lækningar eða lyfjafræði lyfsala, eru beðnir að láta
skrásetja sig fyrir 15. sept.
í
«
4
I
I